สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2329

เมื่อได้ยินแบบนี้ ทุกคนต่างแสดงสีหน้าแปลกประหลาด

โดยเฉพาะเย่ซวินซิง!

นี่เป็นการฉีกหน้ากันชัดๆ ไม่มีการไว้หน้าตระกูลเย่เลยสักนิด

"คุณชายใหญ่! คุณพูดแบบนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ? วันนี้เป็นวันฉลองวันคล้ายวันเกิดคุณแม่ผม! คุณทำแบบนี้ได้ยังไง? คุณคิดว่าจะทำอะไรกับเราก็ได้อย่างนั้นเหรอ?"

เมื่อพูดจบ ยอดฝีมือของตระกูลเย่ทุกคนต่างมารวมตัวกัน

ทว่าคุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยคนนั้นกลับไม่เกรงกลัวและหัวเราะอย่างเย็นชา "เย่ซวินซิง ผมรังแกตระกูลเย่แล้วจะทำไม? วันนี้ถ้าไม่มอบสิ่งนั้นมาก็อย่าได้ใช้ชีวิตอย่างสงบอีกต่อไปเลย! คุณเลือกเอง!"

"คุณ..." เย่ซวินซิงโกรธจนพูดไม่ออก

จากนั้นจางชิงหยู่ที่นั่งอยู่ก็ทนไม่ได้และเดินออกไป

"คุณนี่ยังไงกัน? คุณแม่ทูนหัวของฉันจัดงานเลี้ยงวันเกิดอยู่ดีๆ! แต่คุณกลับมาสร้างปัญหา? คุณเป็นขอทานหรือไง? ทำไมถึงไม่มาเอาวันอื่น! วันนี้ไม่มีใครเขาสนใจคุณหรอก! มาจากที่ไหนก็ไสหัวกลับไปเลยนะ!" จางชิงหยู่ชี้หน้าด่าทอด้วยความโมโห

"แม่คะ!" ซูเหยียนดึงแขนเสื้อจางชิงหยู่

"อย่าห้ามแม่! เขาสมควรโดนด่าแล้ว!" จางชิงหยู่โกรธมาก

คุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยกลับไม่โกรธ ทว่ากลับชำเลืองมองจางชิงหยู่และจากนั้นก็หันไปมองซูเหยียนด้วยแววตาเปล่งประกาย

"คิดไม่ถึงเลยว่าตระกูลเย่จะมีสาวสวยมากมายขนาดนี้! เย่ซินอวี่ที่ว่าเด็ดแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจะยังมีอีกคนที่สวยกว่าเย่ซินอวี่อีก! ฮ่าๆ ไม่เลว! ไม่เลว!"

คุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยหัวเราะชอบใจ

"คิดอะไรสกปรกๆ? กล้าทำอะไรลูกสาวของฉันงั้นเหรอ? รนหาที่ตายหรือไง? ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้าคุณแตะต้องตัวลูกสาวฉันแม้แต่นิดเดียว ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่!" จางชิงหยู่โมโหมากและตะโกนด่าทอ

"น่ารำคาญ!" คุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยหัวเราะอย่างเย็นชาและหันไปกล่าว "ทำไม? ตระกูลเย่ไร้ความสามารถหรือไงที่ปล่อยให้ผู้หญิงแก่นี่มาตะโกนโหวกเหวกโวยวาย??"

"ชิงหยู่ กลับไปนั่งก่อน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ" เย่ซวินซิงกล่าว

"ที่นี่ตระกูลเย่ จะไปกลับพวกเขาทำไม? ฉันจะบอกอะไรให้นะพ่อหนุ่ม! ถ้าเธอทำให้ฉันโกรธ ฉันจะรีบโทรหาหมอเทวดาหลินแห่งเจียงเฉิน คอยดูว่าเขาจะจัดการกับคุณยังไง!" จางชิงหยู่กล่าว

"หมอเทวดาหลิน?"

หน้าของคุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อยพร้อมกับจับจ้องมองจางชิงหยู่ "พวกคุณเป็นอะไรกับหมอเทวดาหลิน?"

"ฉัน..."

จางชิงหยู่กำลังจะพูด จากนั้นซูเหยียนก็ได้ห้ามเอาไว้

"แม่คะ พอได้แล้ว! แม่อย่าพูดอะไรมากเลย! อย่าหาเรื่องให้หมอเทวดาหลินเลยค่ะ!" ซูเหยียนกล่าว

จางชิงหยู่อ้ำอึ้งเหมือนจะพูดอะไรอีก แต่สุดท้ายก็หยุดพูด

ขณะนี้เองใครคนหนึ่งก็จำซูเหยียนได้และรีบเดินไปกระซิบข้างหูคุณชายใหญ่ตระกูลเป่ย

คุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยตระหนักได้ทันทีและยิ้มอย่างเย็นชา "ผมก็ว่าใคร ที่แท้ก็คุณซูเหยียนนี่เอง! ฮ่าๆ แต่เหมือนว่าหมอเทวดาหลินจะพูดอย่างเป็นทางการแล้วว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับคุณซูเหยียน! พวกคุณคิดจะใช้ชื่อของหมอเทวดาหลินมาข่มขู่ผมอย่างนั้นเหรอ? ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก!"

"คุณชายใหญ่ ไม่ว่ายังไงความเห็นเดียวของตระกูลเย่ของเราก็คือ หากคุณต้องการใบโพธิ์เราไม่มีให้! แต่หากคุณมาอวยพรวันเกิดก็เชิญไปนั่งรับประทานอาหาร แต่หากคุณไม่มีความจริงใจจะมาร่วมงาน งั้นตระกูลเย่ของเราก็ไม่ขอต้อนรับคนอย่าพวกคุณ! กรุณาออกไปจากที่นี่!" ขณะนี้เอง คุณผู้หญิงเย่ก็เอ่ยปากขึ้น

"เหรอ?"

คุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยหรี่ตาลงและพยักหน้า "ถ้าเป็นแบบนี้ คุณผู้หญิงก็อย่าโทษผมแล้วกัน! นี่คือสิ่งที่ตระกูลเย่เลือกเอง!"

"ทำไม? คิดจะลงมือ? งั้นก็อย่าหาว่าตระกูลเย่รังแกพวกคุณก็แล้วกัน!"

เย่ซวินซิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

จากนั้นคนที่อยู่ข้างๆ ก็ส่งเสียงเรียก

คนของตระกูลเย่กว่าร้อยคนพุ่งเข้ามาจากทั่วทุกทิศเพื่อปิดล้อมคุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยอย่างหนาแน่น

บรรดาแขกที่มาร่วมงานต่างตื่นตระหนกอย่างมาก

สถานการณ์เป็นไปอย่างโกลาหล

ดูจากสถานการณ์ตอนนี้นั้น คาดว่าน่าจะมีการต่อสู้กันเกิดขึ้น

แต่ดูเหมือนว่าตระกูลเย่ได้เตรียมตั้งรับไว้อย่างดี

ทว่าคุณชายใหญ่ตระกูลเป่ยและพวกที่ถูกปิดล้อมต่างไม่ได้แสดงสีหน้าหวาดวิตกแต่อย่างใด

เขาจ้องมองทุกคนและหรี่ตาลงด้วยรอยยิ้ม "คนเยอะกว่างั้นเหรอ? ฮ่าๆ ถ้าอย่างนั้นก็มาแข่งกันดู!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน