สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2698

"นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ! สิ่งนี้มันต้องเป็นเพราะคนในหุบเขาจ้งหลงกู่เล่นตุกติกแน่ๆ! มันต้องเป็นเช่นนั้นแน่!"

ฉีหยางหน้าแดงเพราะความโมโหและตะโกนด้วยความโกรธ

"แม้ว่าเราจะรู้ในตอนนี้ มันก็สายไปแล้ว เราช้าไปหน่อย หากเราป้องกันการเล่นตุกติกให้เร็วกว่านี้ เรื่องเช่นนี้มันจะไม่เกิดขึ้นแน่!" ฉีสุ่ยเยว่ถอนหายใจ

"นี่เป็นเรื่องยุ่งยากแล้ว! ท่านฉีหยางและข้าจะได้รับการสุ่มให้แข่งในรอบเดียวกัน และคุณหลินอยู่ในวงแหวนอื่น สำหรับท่านฉู่ชิวเขาจะต้องเผชิญกับเหวยหว่อมิ่ง ... นี่เป็นเรื่องยุ่งยากมากๆ" จางฉีกล่าวด้วยใบหน้าที่ขมขื่น

ฉู่ชิวจ้องมองไปที่เวทีด้วยสีหน้าไม่ปรกติ

เขาได้เห็นการต่อสู้ของเหวยหว่อมิ่งในเขาวงกต และถ้าต่อสู้กันละก็ โอกาสที่จะชนะของเขาเขาก็ต่ำมาก

แต่ฉู่ชิวกลับมีท่าทีสงบและพูดง่ายๆว่า "ทุกคน เรื่องมันมาถึงจุดนี้แล้ว เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เราทำได้เพียงต่อสู้ให้ดีที่สุด! ไม่ว่าคู่ต่อสู้ที่สุ่มได้จะเป็นใคร ก็ให้แสดงพลังที่เรามีเถอะ และปล่อยให้ที่เหลือเป็นไปตามชะตากรรม!"

"ใช่แล้ว! แต่ฉู่ชิว หากเจ้าไม่ได้เป็นอมตะ เจ้าควรยอมรับความพ่ายแพ้เสียแต่เนิ่นๆนะ ฝีมือเหวยหว่อมิ่งช่างโหดร้าย มันจะฆ่าเจ้าแน่ๆ อีกทั้งยังรักษาไม่หาย ดังนั้นอย่าถูกเขาข่มเหง!" หลินหยางกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ไม่ต้องกังวล คุณหลิน ข้ารู้ดี” ฉู่ชิวฝืนยิ้มและพูด

เสียงดัง เกร๊ง!

ในเวลานี้ ระฆังก็ดังขึ้น

หลินหยางและคนอื่นๆก็ตรงไปที่เวที

ฉู่ชิวและหลินหยางอยู่ในกลุ่มหนึ่ง ในขณะที่จางฉีและฉีหยางอยู่ในอีกกลุ่มหนึ่ง ซึ่งหมายความว่าหลินหยางจะยังไม่พบจางฉีและฉีหยาง

แต่ในด้านเหวยหว่อมิ่ง หลินหยางอาจไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

หลินหยางหายใจเข้าลึก ๆ และเดินไปที่เวลทีของเขา

อย่าคิดมาก จัดการกับคู่ต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้าก่อน

"เฮ่!"

เมื่อหลินหยางขึ้นเวทีก็มีเสียงเชียร์จากด้านข้างตามมาด้วยเสียงโห่ร้องอย่างตื่นเต้น

"ชีวิตของไอ้หนุ่มโจวน่งคนนี้ดวยดีเกินไปใช่ไหมเนี่ย?"

“โชคดีอะไรเช่นนี้! พระเจ้า!”

"ในรอบแรกของเขาวงกต เขาหยิบไข่มุกผ่านด่านมาได้ยังไม่พอ และหลังจากวงกตเปลี่ยนไปทางออกก็ยังอยู่ข้างๆเขาอีก ครั้งนี้ ในการแข่งขันครั้งที่สอง เขาเลือกคนนอกดินแดนให้เป็นคู่ต่อสู้ของเขาอีก! ให้ตายเถอะ! นี่จะทำให้เขาอยู่ในสิบอันดับแรกของการแข่งขันอวี่เจวี๋ยเลยไหมเนี่ย?"

"ไม่มีใครโชคดีเท่านี้จริงๆ"

เมื่อได้ยินเสียงเหล่านี้ หลินหยางก็ขมวดคิ้วและมองไปด้านข้าง เพียงเพื่อจะพบว่าผู้ชมจำนวนมากกำลังมองไปที่เวทีของเขา ราวกับว่าพวกเขาสนใจการต่อสู้ครั้งนี้มาก

เป็นไปได้อย่างไร?

หลินหยางค่อนข้างสับสน

ก่อนหน้านั้น ชายวัยสามสิบมีหนวดเคราเล็กน้อยในเสื้อคลุมสีเทาก้าวขึ้นมาบนสังเวียน

"โชคดี! โชคดีจริงๆ! ฮ่าฮ่า ข้าไม่คาดคิดเลยว่าโจวน่งคนนี้จะเป็นชายที่มาพร้อมกับความโชคดี! ว้าว! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..."

ชายผู้นั้นหัวเราะภูมิใจและตื่นเต้นมาก

“ชายที่มาพร้อมกับความโชคดี?”

หลินหยางมองเขาอย่างสงสัย

"โอ้ พ่อหนุ่ม ไม่รู้ล่ะสิ? ข้าคิดว่าข้าจะตกรอบรอบแรกเสียแล้ว แต่เมื่อข้าเดินบนถนน ข้าก็บังเอิญพบคนๆ หนึ่งที่มีไข่มุกผ่านด่านที่ถูกปิดล้อมและกำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส ข้าจึงจัดการเขาและเอาไข่มุกผ่านด่านไป ในตอนนั้นเอง ก็มีคนกลุ่มหนึ่งออกมาและต้องการจะขโมยไข่มุกผ่านด่านของข้า ก่อนที่จะได้ทำอย่างนั้น กลไกในวงกตก็ขยับและปิดกั้นพวกเขาทั้งหมด นอกจากนี้ยังมีทางออกเขาวงกตปรากฎขึ้นข้างหลังข้าด้วย ดังนั้นข้าจึงเดินหน้าต่อไปได้อย่างราบรื่น ข้าคิดว่าที่ข้าโชคดีและผ่านรอบแรก มันก็ดีมากแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าโชคของข้าจะยังไม่หมดลง ทันทีที่ข้าขึ้นเวทีในรอบที่สอง ข้าก็สุ่มได้คนนอกดินแดนอย่างเจ้าอีก! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ข้ามันเป็นชายที่มาพร้อมกับความโชคดีงั้นเหรอ?” ผู้ชายที่ชื่อโจวน่งหัวเราะ

“เจ้าไม่คิดบ้างเหรอว่าโชคของเจ้ามันหมดลงแล้ว?” หลินหยางถามด้วยรอยยิ้ม

“นี่เรียกว่าโชคดีไม่ใช่หรือไง? เจ้าคงไม่คิดว่าข้าโจวน่งคนนี้จะเอาชนะคนนอกดินแดนอย่างเจ้าไม่ได้หรอกนะ? ถ้าใช่ ข้าก็สมควรตายเหมือนกัน!” โจวน่งกล่าวด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม

โจวน่ง ดูเย่อหยิ่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

ผู้ชมบางคนเตือนเสียงดัง "โจวน่งอย่าประมาทศัตรู คนๆ นี้เอาชนะอัจฉริยะหลาวยิงในเขาวงกตมาแล้ว และได้ยินว่าเขาจับหนามมังกรจ้งหลงไว้ได้ เจ้าคงไม่คิดว่าเจ้าแข็งแกร่งกว่าอัจฉริยะหลาวยิงหรอกนะ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน