สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2700

ไม่มีใครคิดว่าหลินหยางจะยุติการต่อสู้ด้วยวิธีนี้

แค่หมัดเดียวโจวน่งก็ล้มลงทันที!

นี่เกินจริงไปไหม?

ยังไงก็ตามโจวน่งเป็นตัวแทนของซานเสวียนจงความแข็งแกร่งของเขาไม่มีปัญหาแน่นอน

แต่ตั้งแต่ต้นจนจบหลินหยางต่อยเขาแค่ครั้งเดียว

ผู้คนในซานเสวียนจงพากันตกตะลึง ผู้ชมด้านล่างเวทีก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก

เมื่อผู้ที่มีอำนาจหลายคนมองหลินหยางอีกครั้งแววตาของพวกเขาก็แสดงความเคร่งขรึมและความคิดที่ลึกซึ้งออกมา

“ผู้เข้าแข่งขันหลินหยางโปรดไปที่เวทีหมายเลขสี่ทันที เตรียมตัวที่จะขึ้นแข่งขันบนเวที”

และในขณะนั้นกรรมการด้านล่างก็ตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง

หลินหยางเดินลงจากเวทีทันทีและเดินไปที่เวทีหมายเลขสี่

การแข่งขันจะเป็นแบบนี้คือหลินหยางต้องผ่านการต่อสู้สามครั้งและต้องชนะทั้งหมดจึงจะผ่านเข้ารอบได้

เนื่องจากการต่อสู้ของหลินหยางค่อนข้างง่ายและจบการต่อสู้ค่อนข้างเร็ว ดังนั้นเมื่อหลินหยางมาถึงเวทีที่สี่คนที่นี่ยังคงสู้กันอยู่

“ผู้เข้าแข่งขันหลินหยางโปรดสังเกตว่าเมื่อเวทีหมายเลขสี่แข่งขันสิ้นสุดลงคุณจะต้องขึ้นเวทีเพื่อต่อสู้ทันที หากคุณไม่ขึ้นเวทีในครั้งแรกคุณจะถูกตัดสิทธิ์และปรับแพ้ทันทีเข้าใจไหม?” ในขณะนี้กรรมการที่อยู่ด้านล่างเวทีได้ส่งเสียงอีกครั้ง

ความยากของการแข่งขันที่นี่คือหากผู้เข้าแข่งขันคนอื่นในสังเวียนยุติการต่อสู้ก่อนกำหนดและถึงจะเป็นฝ่ายชนะแต่ก็จะไม่มีเวลาให้พักหายใจคุณจะต้องเข้าสู่การต่อสู้รอบต่อไปทันที

ตรงกันข้ามกับหลินหยางที่เขาชนะอย่างรวดเร็วและตอนนี้เขาจึงรออยู่ข้างเวทีและเขาสามารถแต่ปรับลมหายใจเพื่อรอการแข่งรอบต่อไปได้นิดหน่อย

และการต่อสู้ครั้งนี้ก็ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่มีความกดดันเป็นอย่างมาก

คนสองคนที่ต่อสู้กันบนเวทีมองไปที่หลินหยางโดยไม่ได้นัดหมาย ดวงตาของพวกเขามืดมนและก็หยุดการต่อสู้ลงจากนั้นก็จับมือกัน

เห็นได้ว่าพวกเขามีความกังวลเพราะพวกเขาใช้พลังงานมากเกินไปในการต่อสู้และจะต้องไปสู้กับหลินหยางต่ออีก

ทั้งสองเริ่มต่อสู้กันและไม่มองเขาอีก

แต่ยิ่งกว่านั้นความอดทนและพละกำลังของพวกเขายังคงถูกใช้ไปเรื่อยๆเพราะพวกเขาต้องระวังการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามตลอดเวลา

หลินหยางส่ายหัวและรู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่สามารถสิ้นสุดได้ในเร็วๆนี้เขาได้แต่นั่งไขว่ห้างไปมา

แต่ขณะนั้นก็มีเสียงดังก้องไปทั่ว

หลินหยางตกตะลึงเบิกตาและมองตามที่มาของเสียง

เพิ่งพบว่าผู้ชมตรงนั้นมองมาที่เวทีที่สองกันหมด

และในขณะนั้นสายตาของทุกคนก็จดจ่ออยู่ที่เดียวกัน

หลินหยางรีบมองไปที่เวทีหมายเลขที่สองและสายตาก็เบิกกว้างขึ้น

เวทีที่สองเป็นการต่อสู้ระหว่างฉู่ชิวและเหวยหว่อมิ่งเท่านั้น

อย่างไรก็ตามสถานการณ์ตอนนี้ไม่เอื้ออํานวยต่อฉู่ชิวมากและท้องของเธอเหมือนจะถูกกรีดจนเลือดไหลออกมา

ฉู่ชิวรีบเอาเข็มที่แทงท้องตัวเองออกเพื่อห้ามเลือดแต่วิธีการของเธอนั้นไม่ธรรมดาก็จริงแต่เลือดกลับไม่หยุดไหลและยังไหลมากขึ้นกว่าเดิม

“คุณฉู่ชิว!”

คนในวิหารหยุนเซียวซานตะโกนขึ้นมาอย่างเสียงหลง

สีหน้าของเจ้าวิหารหยุนเซียวซานก็จริงจังขึ้นมาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคําได้แต่จ้องมองฉู่ชิวอย่างเดียว

“ยังไง คุณมีกลอุบายแค่นี้หรอ?”

มีเพียงเหวยหว่อมิ่งจ้องมองฉู่ชิวด้วยสีหน้าอย่างไร้อารมณ์และพูดอย่างนิ่งๆว่า “เมื่อคุณขึ้นเวทีครั้งแรกฉันบอกให้คุณรีบออกจากเวทีและยอมรับความพ่ายแพ้ทันที ฉันไม่คิดว่าคุณจะปฏิเสธและเลือกที่จะต่อสู้กับฉันและดูเหมือนว่าฉันต้องฆ่าคุณจริงๆ ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะคิดว่าฉันสามารถท้าทายแค่ชีวิตหมาแมวเท่านั้น!"

เหวยหว่อมิ่งก้าวไปข้างหน้า

ในขณะนั้นแรงลมที่อยู่ข้างหลังเขาก็ระเบิดพร้อมเข็มนับพันเข็มก็พุ่งออกมาและเล็งไปที่ฉู่ชิวพร้อมๆกัน

และตอนนั้นแรงกดดันที่ไม่มีที่สิ้นสุดดูเหมือนจะทําลายเวทีไปทั้งหมด

ฉู่ชิวหายใจถี่ขึ้นและดวงตาทั้งสองข้างก็เสียสมาธิไปแล้ว

การเคลื่อนไหวของเหวยหว่อมิ่งทําให้ที่เกิดเหตุดุเดือดทันที

“ฉู่ชิวกําลังจะจบแล้ว!”

“พระเจ้า นี่เป็นวิธีของเหวยหว่อมิ่งหรอ?”

“ฉันจะเอาชนะยังไง?”

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่มีแต่ฉันเท่านั้นที่กล้าท้าทายเสินกงชางด้วยความแข็งแกร่งของฉัน ฉันสามารถแข่งขันกับเสินกงชางได้อย่างแน่นอน!”

ผู้คนต่างอุทาน

ทุกคนในวิหารหยุนเซียวซานต่างมีสีหน้าตกใจจนพูดไม่ออก

เจ้าแห่งวิหารหยุนเซียวซานลุกขึ้นอย่างกะทันหันและเบิกตากว้างขึ้น

เห็นเพียงเหวยหว่อมิ่งสะบัดตัวเล็กน้อย

หวือๆ

เข็มบินนับไม่ถ้วนพุ่งไปยังฉู่ชิวเหมือนพายุและฝนตกหนัก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน