พลังปีศาจถาโถมเข้ามาอย่างน่าสะพรึง
ผู้คุมเขตต้องห้ามที่อยู่ตรงหน้าเห็นเข้าก็รู้สึกดีใจ
เขาพุ่งออกไปเพื่อรวมตัวกับคนที่เหลือ
หลินหยางไม่ได้ขัดขวางและเพียงมองอย่างนิ่งเฉย
"แย่แล้ว! ประธานหลิน พวกเขามากันแล้ว เราต้องรีบหนี! ! รีบหนีเร็วเข้า!"
กงซีหยุนตะโกนเสียงสั่นด้วยความรู้สึกหวาดกลัว
"กงซีหยุน ชวี่เทียนอยู่ที่ไหน?"
ดูเหมือนหลินหยางจะไม่ได้สนใจผู้คุมเขตต้องห้ามเหล่านี้และเพียงหันไปถาม
กงซีหยุนสะดุ้งและเผยให้เห็นความโศกเศร้าในแววตาพร้อมกับกระซิบ "ชวี่เทียนเขา...เขาจากไปแล้ว!"
"ตายแล้ว?"
หลินหยางกล่าวเสียงเคร่งขรึม "ศพของเขายังอยู่ไหม?"
กงซีหยุนสะดุ้งและรีบกล่าว "อยู่! อยู่! อยู่ที่ชั้นหนึ่ง!"
เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าหลินหยางมีทักษะการแพทย์ด้านการทำให้คนตายฟื้นกลับขึ้นมาได้
หากศพของชวี่เทียนยังอยู่ในสภาพดี การจะทำให้เขาฟื้นกลับมาถือเป็นเรื่องง่ายอย่างมาก
เพียงแค่ตอนนี้ ผู้คุมเขตต้องห้ามทั้งแปดต่างมารวมตัวกันแล้ว เช่นนี้จะจัดการยังไง?
แม้หลินหยางจะสามารถจัดการได้ แต่การต้องจัดการกำจัดผู้คุมเขตต้องห้ามทั้งแปดอย่างต่อเนื่องเช่นนี้ จะต้องไม่ใช่เรื่องง่ายแน่
ซูเหยียนและกงซีหยุนต่างรู้สึกกังวลใจ
"คุณไม่ได้ฆ่าผม? ดูเหมือนว่าคุณไม่ได้เห็นพวกเราในสายตาเลยสักนิดเดียวสินะ!"
ผู้คุมเขตต้องห้ามที่เพิ่งหลบหนีไปได้กล่าวอย่างเยือกเย็นขณะจับจ้องมาที่หลินหยาง
"ผมหมดความอดทนกับลัทธิปีศาจสวรรค์แล้ว! ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมพวกคุณคอยพยายามยั่วยุความอดทนของผม แต่ผมขอบอกไว้เลยว่าครั้งนี้ผมไม่มีทางปล่อยพวกคุณไปอย่างแน่นอน!"
หลินหยางกล่าวเสียงแหบแห้ง
"จริงเหรอ? แต่น่าเสียดายคุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว ถ้าคุณฆ่าผม เราอาจไม่มีทางกระตุ้นปล่อยพลัง "ค่ายกลพลังปีศาจถล่มโลก" เพื่อฆ่าคุณ! แต่คุณกลับยืดเยื้อจนทำให้ผมหลบหนีออกมาได้แบบนี้จนทำให้พวกเราทั้งแปดมารวมตัวกันได้ เห็นทีจะยากหากไม่กำจัดคุณเสีย?" ชายคนนั้นกล่าวอย่างเยือกเย็น
"คุณมีเพียงตัวคนเดียว คุณคิดว่าจะรับมือกับพวกเราได้อย่างนั้นเหรอ?"
ผู้คุมเขตต้องห้ามอีกคนเดินเข้ามาหาหลินหยางพร้อมกับเช็ดเลือดที่มุมปากของตัวเอง
พลังปีศาจจำนวนมากถูกปลดปล่อยออกมาจนปกคลุมไปทั่วทั้งชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้า
วินาทีนี้ อุณหภูมิในห้างกลับลดลงอย่างน่าตกใจและเกือบแตะที่ศูนย์องศา
บรรยากาศโดยรอบเปลี่ยนไปจนมืดสลัวและเงียบงันอย่างน่าสะพรึงกลัว
ราวกับว่าวินาทีนี้ ทั้งห้างสรรพสินค้าได้กลายเป็นอาณาจักรของเหล่าปีศาจ!
ทว่าหลินหยางกลับไม่ได้รู้สึกตกใจ เพียงแค่ดวงตาของเขาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด
"ผมมีเพียงตัวคนเดียว? ผมเคยพูดเหรอว่ามีเพียงผมคนเดียวอยู่ที่นี่?"
บรรดาผู้คุมเขตต้องห้ามเหล่านั้นตกใจเล็กน้อยและจู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้พร้อมกับมองไปรอบๆ
วินาทีนี้ พวกเขาเพิ่งจะรับรู้ได้ถึงความผิดปกติที่อยู่รอบๆ ตัว
จากนั้นก็เห็นเงาคนจำนวนมากยืนรายล้อมอยู่ทั่วทุกทิศทาง
ทว่าผู้คุมเขตต้องห้ามทั้งหมดกลับสัมผัสไม่ได้ถึงการมีอยู่ของผู้คนเหล่านี้ตั้งแต่วินาทีแรก!
"เขามีผู้ช่วย! !"
"ทุกคนระวังตัว!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...