สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 474

หลินหยางวิ่งเข้าไปในอาคารโดยไม่คิดทันที

ปัง!

ประตูของห้องทำงานโดนเขากระแทกจนเปิดออก

ภายในห้องทำงาน ซูเหยียนกำลังนั่งอยู่ตรงโต๊ะประธาน เสื้อผ้าอยู่ในสภาพเรียบร้อย ร่างกายสั่นเทา ส่วนเลขาเสี่ยวชิงอยู่ด้านข้าง

ผู้หญิงทั้งสองคนไม่กล้าขยับตัว เพราะตรงหน้าของพวกเขามีผู้ชายหัวล้านหน้าตาดุร้ายคนหนึ่งอยู่ตรงนั้น

ผู้ชายคนนี้สวมแว่นสีดำ กำลังสูบซิการ์ ตรงเอวของเขานูนขึ้นมาเล็กน้อย ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันต้องเป็นปืนแน่นอน และมีมีดสั้นที่คมกริบวางอยู่บนโต๊ะด้านข้าง

เห็นมีดสั้นเล่มนี้ ซูเหยียนและเลขามีเหรอที่จะกล้าขยับตัวอีก

"หลินหยาง?"

หลังจากเห็นคนที่เข้ามา ซูเหยียนอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว

ชายหัวล้านก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "คุณเป็นใคร?"

หลินหยางไม่ได้เปลี่ยนหน้าเป็นหน้าของหมอเทวดาหลิน ดังนั้นผู้ชายหัวล้านคนนี้จึงไม่รู้จักเขา

"ผมเป็นสามีของเธอ คุณคิดจะทำอะไรภรรยาผม?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"คุณเป็นสามีของเธอ?" ชายหัวล้านยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด "ผมไม่ได้เรียกคุณมา คนที่ผมกำลังรอคือหมอเทวดาหลิน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ ถ้าไม่อยากตายก็รีบไสหัวไป"

"ผมก็คือหมอเทวดาหลิน!" หลินหยางตะคอก

เนื่องจากสถานการณ์คับขัน เขาไม่มีเวลาไปสนใจอะไรมาก จึงต่อยอมรับไปตามสัญชาตญาณ

"คุณ?" ชายหัวล้านรู้สึกประหลาดใจ กวาดสายตามองหลินหยางตั้งแต่หัวจรดเท้า "จริงหรือเปล่า?"

"คุณดูโทรศัพท์ของคุณ" หลินหยางใช้โทรศัพท์เครื่องของหมอเทวดาหลินโทรหาชายหัวล้าน

โทรศัพท์ของชายหัวล้านสั่นทันที

เขากวาดสายตามอง แววตาทั้งคู่ลุกวาวเป็นประกาย

"ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร มาหาผมทำไม แต่ผมบอกว่าคุณจะยอมปล่อยภรรยาของผม! เธอไม่รู้เรื่อง" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"เหอะ จะให้ผมปล่อยเธอก็ได้ คุณมานี่ มาเป็นตัวประกันของผมแทนเธอ! ผมก็จะปล่อยเธอทันที" ชายหัวล้านหรี่ตาลงยิ้มแล้วพูด

"ได้!" หลินหยางตอบตกลงทันที

"อย่า! !"

ซูเหยียนตะโกนเสียงดัง

เธอมองหลินหยางด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ภายในแววตาแฝงไปด้วยความร้อนรน

"คุณมาทำอะไร? รีบไป เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ!" ซูเหยียนตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ปวดใจ

"คุณเป็นภรรยาของผม ทำไมผมถึงช่วยคุณไม่ได้?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ

ร่างกายของซูเหยียนสั่นสะท้าน สายตาเหม่อลอย มองหลินหยางด้วยความตกตะลึง

"แหม แสดงละครฉากน้ำเน่าบอกลาก่อนตายเหรอ? น่าเสียดายที่ผมไม่เอาด้วย! รีบเข้ามาเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นผมฆ่าผู้หญิงของคุณแน่!" ชายหัวล้านพูด

"คุณอย่าทำอะไรส่งเดช!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม เดินตรงเข้าไปหาชายหัวล้านทันที

"นางหนู! ตอนแรกผมก็อยากสนุกกับคุณสักหน่อย แต่ช่วยไม่ได้เวลาไม่พอ แต่คุณไม่ต้องห่วง พวกเรายังมีครั้งต่อไปแน่นอน" ชายหัวล้านเหลือบมองซูเหยียนแวบหนึ่งแล้วเลียริมฝีปาก พูดอย่างยิ้มแย้ม

เขาเองก็ไม่เคยรู้ ในเมืองเจียงเฉินแห่งนี้จะซ่อนผู้หญิงที่สวยระดับประเทศแบบนี้ไว้หนึ่งคน

ช่วยไม่ได้ที่ตรงนี้ทำเรื่องแบบนั้นไม่สะดวก เขาจึงไม่ได้แตะต้องซูเหยียน

"ประธานซู พวกเรารีบไปกันเถอะ"

เสี่ยวชิงที่อยู่ด้านข้างเห็นหลินหยางต้องการแลกตัวประกันกับพวกเธอ เธอรู้สึกดีใจมาก จึงรีบหันไปพูดกับซูเหยียน

"ฉันไม่ไป! เขาไม่ใช่หมอเทวดาหลิน! ถ้าเขาอยู่ที่นี่ก็ต้องตายแน่นอน!" ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด

"แต่ว่า…" เสี่ยวชิงไม่รู้ควรจะพูดยังไง

ชายหัวล้านได้ยินคำพูดของซูเหยียน กลับพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "อะไรนะ? เขาไม่ใช่หมอเทวดาหลิน?"

"ถูกต้อง เขาไม่ใช่หมอเทวดาหลิน เขาคือหลินหยางสามีของฉัน เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน คนทั้งเมืองเจียงเฉินรู้ดีว่าเขาเป็นคนไร้ประโยชน์ เขากำลังสวมรอยเป็นหมอเทวดาหลิน!" ซูเหยียนตะโกนเสียงดัง

ชายหัวล้านได้ยินแล้วสีหน้าเปลี่ยนไปทันที "ไอ้เวร กล้าปั่นหัวผมเหรอ?"

ในตอนนั้นเอง หลินหยางพุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน กระชากตัวของซูเหยียนเข้ามาแล้วผลักเธอไปที่ประตู หลังจากนั้นหันไปคิดจะจัดการชายหัวล้าน

แต่วินาทีต่อมา ชายหัวล้านได้ยกปืนที่อยู่ในมือขึ้นมาเล็งหลินหยางแล้ว!

หลินหยางหยุดชะงักทันที

"หลินหยาง!" ซูเหยียนที่อยู่ตรงประตูตะโกน หลังจากนั้นคิดจะพุ่งเข้ามา

แต่เสี่ยวชิงที่อยู่ด้านข้างจับแขนของเธอเอาไว้อย่างสุดชีวิต

"รีบไป ผมไม่เป็นไร ไป!"

หลินหยางตะโกน

"ไม่!" ซูเหยียนผลักเสี่ยวชิงออก วิ่งตรงเข้าไปหาหลินหยางเหมือนเป็นบ้า

แต่ทันทีที่นิ้วมือขยับ…

"อ๊าก!"

ชายหัวล้านส่งเสียงร้องคร่ำครวญ แขนกระตุก ปืนที่อยู่ในมือตกลงสู่พื้นทันที

เขายกแขนขึ้นมาดู พบว่าบนนิ้วมือที่กำลังจะเหนี่ยวไกปืนมีเข็มเงินเสียบอยู่ตรงนั้นหนึ่งเล่ม

"เป็นฝีมือของคุณ?" ชายหัวล้านกัดฟันแน่นจ้องหลินหยาง

"ใครส่งคุณมา? เป้าหมายคืออะไร?" หลินหยางตบฝุ่นบนเสื้อของตัวเองแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"เหอะเหอะ คุณจะถามเรื่องพวกนี้ไปทำไม? คนตายจำเป็นต้องรู้อะไรมากขนาดนั้นด้วยเหรอ?" ชายหัวล้านยิ้มอย่างเย็นชา หลังจากนั้นก้าวเท้าตรงเข้าไปหาหลินหยาง

"ข้างนอกมีแต่ตำรวจสายตรวจ คุณไม่กลัวเหรอ?" หลินหยางขมวดคิ้ว

คนคนนี้ใจกล้าเกินไปหรือเปล่า? จับคนมาเป็นตัวประกันตั้งแต่กลางวันแสกๆ ยิ่งไปกว่านั้นยังคิดจะฆ่าเขา…

ไร้กฎเกณฑ์สิ้นดี!

ใครจะไปคิดชายหัวล้านกลับหัวเราะ ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้น "เรื่องนี้คุณคงจะไม่รู้ ถึงผมจะโดนจับ แต่ก็จะมีคนมาช่วยผมออกไป! ผมต้องกลัวอะไร? ว่าแต่คุณเถอะ วันนี้ผมจำเป็นต้องเอาชีวิตของคุณไป!"

ชายหัวล้านไม่ได้ลงมือกับหลินหยางโดยตรง แต่เขาเดินไปปิดผ้าม่าน แล้วอ้อมไปปิดประตู ยิ่งไปกว่านั้นยังล็อคด้วย…

เสียงของตำรวจสายตรวจที่อยู่ด้านนอกดังขึ้นไม่หยุด

แต่ชายหัวล้านไม่สนใจ!

เขาชักมีดทหารออกมาจากเอว เดินเข้าไปหาหลินหยางพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มใบหน้า

ใบหน้าที่ถูกปกคลุมด้วยเส้นเอ็นที่ปูดขึ้นของเขาน่ากลัวมาก

"ผมขอแนะนำให้คุณตอบคำถามของผมมาดีกว่า" หลินหยางพูด

"ชาติหน้าเถอะ ถ้าชาติหน้าได้เจอคุณอีก ผมจะตอบสิ่งที่คุณอยากรู้ทุกอย่าง" ชายหัวล้านยิ้มเร็วพูด ก้าวเท้าพุ่งเข้ามาประชิดตัวหลินหยางอย่างกะทันหันเหมือนอสรพิษ ยิ่งไปกว่านั้นมีดสั้นของเขาแทงตรงเข้าไปหาร่างกายของหลินหยาง

ปล่อยมีดที่แหลมคมเล็งตรงไปที่หัวใจของหลินหยาง

เขาลงมือด้วยท่าสังหารทันที

สิ่งที่ทำให้ผู้คนรู้สึกเหลือเชื่อมากกว่านั้นก็คือ การเคลื่อนไหวของชายหัวล้านเร็วมาก มันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะสามารถทำได้

เขาเป็นผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้!

สีหน้าของหลินหยางเยือกเย็นลง รีบก้าวถอยหลัง

มีดสั้นของชายหัวล้านแทงใส่ความว่างเปล่า