สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 482

"พอแล้ว!"

หลังจากเสียงตะโกนดังขึ้น ถือว่าทำให้การโต้เถียงของคนทั้งกลุ่มเงียบไปหลายวินาที

"ชิงหยู่ คุณเองก็พูดให้มันน้อยลงหน่อยเถอะ เสี่ยวหยู เธอเองก็รู้จักห้ามปรามเพื่อนของตัวเองด้วย พูดกับป้าของเธอแบบนี้ได้ยังไง ยังไงเธอก็เป็นป้าและผู้อาวุโสของเธอ ไม่มีสัมมาคารวะ เหลวไหลสิ้นดี!" ซูไท่พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"ค่ะ พ่อ" ซูหยูก้มหน้าลงพูดเสียงเบา

"ชิงหยู่พอได้แล้ว เสี่ยวเหยียนเมาจนอยู่ในสภาพแบบนี้ พวกคุณสองสามีภรรยารีบส่งเธอกลับบ้านเถอะ ช่วงนี้อากาศเย็น เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ก็บาง ระวังจะเป็นหวัดเอา" ซูไท่พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ได้พี่ใหญ่" ซูกวงพยักหน้า

"ไปกันเถอะ! หลินหยาง เรื่องนี้ฉันจะมาคิดบัญชีกับแกทีหลัง!"

จางชิงหยูจ้องหลินหยางด้วยสายตาที่เย็นชา หลังจากนั้นซูกวงและเธอช่วยกันประคองซูเหยียนออกไป

ครอบครัวนี้ออกจากโรงแรมก่อนแล้ว

ซูไท่ก็ขี้เกียจพูดไร้สาระกับหลินหยาง เขาหันไปพูดกับซูหยู "พวกเราเข้าไปกันเถอะ"

"พี่เขย คุณก็ตามพวกเราเข้าไปด้วยสิ!" ซูหยูพูดกับหลินหยางด้วยความคาดหวัง

"ไม่ต้องแล้ว เรื่องมันบานปลายถึงขนาดนี้ ผมกลับบ้านดีกว่า" หลินหยางส่ายหัวปฏิเสธ

"พี่เขย ขอร้อง เข้าไปกับฉันเถอะ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณตั้งเยอะแยะ" ในแววตาของซูหยูเริ่มมีน้ำตานอง มอง หลินหยางด้วยสายตาที่อ้อนวอน

"ใช่ พี่เขยหลิน พวกเรายังไม่ได้ขอบคุณคุณเลย คุณจะไปแล้วเหรอ? เข้าไปนั่งคุยกันก่อนเถอะ ฉันอยากดื่มให้คุณสักแก้ว" ฉ๋าวเสียวเจี่ยวที่อยู่ด้านข้างก็ช่วยพูดด้วยท่าทางที่น่ารัก

หลินหยางลังเลสักพัก สุดท้ายถอนหายใจแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ก็ได้ ผมจะนั่งคุยกับพวกคุณสักพัก แต่ตอนนี้ทัศนคติที่พวกคุณลุงมองผมมันไม่ดีเท่าไหร่ ถ้าพวกคุณเข้าไปกับผม ไม่แน่อาจจะสร้างปัญหาให้ผมมากขึ้น"

"วางใจเถอะพี่เขย ทางด้านของพ่อแม่ฉันจะจัดการเอง!" ซูหยูแลบลิ้นด้วยความซุกซน อารมณ์ของเธอดีขึ้นทันที

หลินหยางยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ สุดท้ายโดนซูหยูลากเข้าไปในประตู

"เสี่ยวหยู นี่มันอะไรกัน?"

ทันทีที่เดินเข้าไป หลิวหม่านซานและซูไท่เห็นหลินหยางเดินตามเข้ามาด้วย หลิวหม่านซานถามด้วยสีหน้าที่มืดมนทันที

"แม่ พี่เขยจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ แม่รู้หรือเปล่า พี่เขยนี่แหละที่เป็นคนแนะนำผู้กำกับซ่งจิงที่ยอมให้หนูถ่ายหนังให้หนูได้รู้จัก" ซูหยูรีบพูด

"เธอกำลังพูดเหลวไหลอะไรของเธอ? คนอย่างหลินหยางเนี่ยเหรอจะไปรู้จักผู้กำกับซ่ง? ลูกแม่ ถึงเธออยากปกป้องเขา ก็ไม่จำเป็นต้องพูดโกหกแบบนี้" หลิวหม่านซานเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว

"แม่ หนูไม่ได้โกหก หนูพูดความจริง ไม่เชื่อก็ลองถามเสี่ยวเจี่ยว!" ซูหยูรีบพูด

"ได้ได้ได้ หม่านซาน หลินหยางจะมาด้วยก็ให้เขามาเถอะ ในงานแบบนี้อย่าทำให้มันเป็นเรื่องเลย เสียมารยาทไม่ว่า ถ้าหากทำให้ลูกสาวของเรามีข่าวลือไปด้วย มันจะยิ่งแย่เข้าไปอีก" ซูไท่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

"ที่คุณพูดมาก็ถูก!" หลิวหม่านซานพยักหน้า หลังจากนั้นหันไปมองหลินหยางแล้วพูด "คุณเองก็ถือว่าหน้าด้านใช้ได้ ก่อนหน้านี้มากับภรรยาของคุณใช่หรือเปล่า? ตอนนี้ภรรยาคุณไปแล้ว คุณเข้ามาไม่ได้ ก็เลยให้เสี่ยวหยูของเราพาเข้ามาเปิดหูเปิดตาถูกไหม? หน้าด้าน!"

ในมุมมองของเธอ คนแบบหลินหยางไม่มีทางได้รับเชิญแน่นอน ทำได้แต่ตามคนอื่นเข้ามาเท่านั้น

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร เขาขี้เกียจถือสาหลิวหม่านซาน

ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะเห็นแก่หน้าซูหยู เขาคงไปตั้งนานแล้ว

ครอบครัวของซูไท่มีโต๊ะที่จองไว้ให้พิเศษ หลังจากเข้ามาในงานเลี้ยง มีพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาพาไปที่ชั้นสอง

แขกที่อยู่ด้านในเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ทุกคนทยอยกันหันมามองทางนี้

"เอ๋ ทางนู้นใช่นางเอกและนางรองคนใหม่ที่ผู้กำกับซ่งหามาหรือเปล่า?"

"สวยมาก!"

"ไปทักทายกันเถอะ!"

มีแขกมากมายที่หันมามองทางนี้ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคนเดินเข้ามาต้องการขอถ่ายรูปกับซูหยูและฉ๋าวเสียวเจี่ยว

ซูหยูและฉ๋าวเสียวเจี่ยวรู้สึกเขินอายเล็กน้อย พวกเธอยังไม่ทันได้ถ่ายหนังกลายเป็นดาราเลย ก็มีผู้คนสนใจมากขนาดนี้แล้ว

คลิปวีดีโอที่พวกเธอพูดคุยกับซ่งจิงในร้านอาหารได้แพร่สะพัดไปทั่วอินเทอร์เน็ต ซ่งจิงก็มีใจที่จะสร้างสถานการณ์ให้พวกเธอ เพื่อเป็นการโปรโมทนักแสดงหน้าใหม่ ดังนั้นเขาจึงไม่เพียงแต่ไม่ปิดบัง ยิ่งไปกว่านั้นยังตั้งใจใส่ฟืนสายไฟเข้าไปอีก ในเวลาเพียงไม่กี่วัน คนทั้งสองใครเป็นคำค้นหายอดนิยมในเวยป๋อ

มองเห็นลูกสาวของตัวเองที่ถูกรายล้อมอื่นดวงดาวเจิดจรัส หลิวหม่านซานรู้สึกภาคภูมิใจมาก

ในตอนนั้นเอง ชวี่หนานตงที่อยู่ด้านข้างพูดกระซิบ "น้องชาย ประธานหลินไม่ชอบเป็นจุดสนใจ"

คำพูดที่เรียบง่ายประโยคเดียวทำให้ซ่งจิงเข้าใจได้ในทันที

เขาเคยเจอหลินหยาง แน่นอน ไม่ได้เจอกันแบบตัวต่อตัว แต่เจอตอนที่เขาไปคุยสัญญาความร่วมมือที่หยางหัวกรุ๊ปเมื่อสองวันก่อน เขาเห็นหม่าไห่และหลินหยางยืนด้วยกัน ตอนนั้นสีหน้าท่าทางของหม่าไห่ดูถ่อมตนและเคารพมาก

ถึงแม้ซ่งจิงจะไม่รู้ว่าทำไมหมอเทวดาหลินถึงมีสองหน้า แต่สิ่งหนึ่งที่เขามั่นใจคือคนทั้งหยางหัวกรุ๊ป คนที่สามารถทำให้หม่าไห่ก้มหัวมีเพียงหมอเทวดาหลิน

แต่ถึงชวี่หนานตงจะพูดแบบนี้ ซ่งจิงก็ยังยื่นมือไปหาหลินหยางก่อน

"สวัสดีครับ ผมซ่งจิง" ซ่งจิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพ

"อืม" หลินหยางตอบรับด้วยประโยคที่เรียบง่ายคำเดียว ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร

คนที่อยู่ด้านข้างเริ่มร้อนใจแล้ว

"แหมผู้กำกับซ่งของฉัน คุณเข้าใจผิดแล้ว ผู้ชายคนนี้คือลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่มีชื่อเสียงของเจียงเฉิน เขาเป็นพวกเกาะผู้หญิงกิน!"

"เขากับคุณดาราใหญ่ซูของเรามีความสัมพันธ์ทางญาตินิดหน่อย ดังนั้นก็เลยตามมาด้วย"

"คุณอย่าโดนเขาหลอกล่ะ!"

คนที่เคยเจอหลินหยางรีบอธิบาย

อันที่จริงจะโทษพวกเขาก็ไม่ได้ เพราะยังไงพวกสื่อก็ต้องขุดประวัติของซูหยู หลินหยางลูกเขยไร้ประโยชน์คนนี้ เรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่สื่อพวกนั้นชอบมากที่สุด พวกที่ว่างงานไม่มีอะไรทำย่อมต้องเอาไปทำข่าว

ยิ่งไปกว่านั้น ภรรยาของลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนนี้เป็นผู้หญิงที่สวยยิ่งกว่าซูหยู มีเหรอที่พวกเขาจะไม่สนใจ?

"หลินหยาง ไสหัวไปที่อื่นเลย!"

หลิวหม่านซานที่อยู่ด้านข้างเริ่มรู้สึกไม่สบอารมณ์ รีบตะคอกพูดทันที

"คุณผู้หญิงท่านนี้ คุณเสียมารยาทเกินไปหรือเปล่า?" ชวี่หนานตงทนไม่ไหวแล้ว เขารีบตะคอกใส่หลิวหม่านซาน

เดิมทีเขาก็อยู่ในสถานะที่ต้องทำความดีเพื่อไถ่โทษอยู่แล้ว ย่อมต้องรีบออกหน้าเป็นเรื่องธรรมดา