สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 499

หลินหยางรีบมุ่งหน้าไปยังสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

ตอนนี้ประตูใหญ่ของสถาบันถูกปิดเรียบร้อยแล้ว สถานการณ์โดยรวมอยู่ในความดูแลฉงฉางไป่

หลงโชกึ่งเป็นกึ่งตาย ฉินไป่ซงเกิดเรื่อง พูดได้ว่าสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเต็มไปด้วยความวุ่นวายและอันตรายอย่างมาก

"อาจารย์!"

หลินหยางเพิ่งลงจากครถ ฉงฉางไป่ก็เดินนำคนชั้นสูงเข้ามา

"พี่หลิน ช่วยปู่ฉันด้วย!" ฉินหนิงตาแดง

"ใจเย็นๆ หนิงเอ๋อ ไม่เป็นอะไรหรอก" หลินหยางปลอบใจ

จากนั้นก็ตามฉงฉางไป่เข้าไปในห้องผ่านตัดของพรรคซวนอี

อาการของฉินไป่ซงในตอนนี้ย่ำแย่อย่างมาก ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดและกำลังสลบอยู่

หมอที่รับผิดชอบการผ่าตัดของเขาเดินเข้ามาในทันที

"คณบดีหลิน บาดแผลของผู้เฒ่าฉินหนักหนาสาหัสอย่างมาก แขนข้างหนึ่งและขาข้างหนึ่งหัก และมีรอยร้าวและรอยถลอกมากมายตามร่างกาย นอกจากนี้จากการตรวจสอบอาจจะมีอวัยวะภายในเสียหายด้วย! สถานการณ์ย่ำแย่อย่างมาก..."

"เอาเข็มเงินมา!"

หลินหยางพูดอย่างเคร่งขรึม

คนข้างๆ เดินไปรีบเตรียมเข็ม

หลินหยางรับเข็มเงินไป ปิดเส้นเลือดของฉินไป่ซง จากนั้นก็ทำการจัดการบาดแผล ระบายเลือดและเย็บเส้นเอ็น

ทุกขั้นตอนมีความจริงจังและระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

คนรอบข้างมองดูอย่างจริงจัง

แพทย์จากโรงพยาบาลอื่นๆ มองตาโต ถึงกับหยิบโทรศัพท์มือถือของพวกเขาขึ้นมาเพื่อบันทึกภาพการรักษาของหลินหยาง

นี่คือหมอเทวดาหลิน!

ได้เห็นหมอเทวดาหลินลงมือรักษาด้วยตัวเอง นี่เป็นเรื่องที่ดีขนาดไหน

หลายคนดีใจและตื่นเต้น

หลินหยางไม่สนใจการเคลื่อนไหวเหล่านั้น เขาลงมือรักษาฉินไป่ซงอย่างเงียบๆ พยายามอย่างเต็มที

เพราะนี่คือศิษย์คนแรกของเขา ทั้งยังเป็นมือขวาของเขาด้วย

เขาคงไม่มีช่วงเวลานี้ได้

ภายใต้การรักษาด้วยเข็มเงินและยาของหลินหยาง สัญญาณชีพของฉินไป่ซงก็คงที่ขึ้นเรื่อยๆ

"ดีขึ้นแล้ว! ดีขึ้นแล้ว!"

"สมกับเป็นหมอเทวดาหลินจริงๆ!"

"ทักษะทางการแพทย์นี้ช่างน่าทึ่งจริงๆ!"

คนข้างๆ ถอนหายใจ โล่งอก

ฉินหนิงแอบเช็ดน้ำตาจากหางตา ใบหน้าที่ตื่นตระหนกของเธอก็แสดงความโล่งใจอีกครั้ง

"สถานการณ์ของเขาย่ำแย่มาก รีบส่งไปพักฟื้นทันที นอกจากนี้ผมจะสั่งยา ต้มตามใบสั่งยา ช่วงเวลานี้ให้ฉินไป่ซงพักที่นี่ไปก่อนละกัน เสี่ยวหนิง"

"พี่หลิน!" ฉินหนิงเดินเข้ามา ดวงตาที่สดใสคู่หนึ่งเต็มไปด้วยความชื่นชมยินดีและชื่นชม

หน้าตาแบบนั้นมันช่างเชื่ออย่างบ้าคลั่งที่สุด

หลินหยางปวดหัวเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงหลบตาของฉินหนิงและเอ่ยปาก: "ในเวลานี้ ปล่อยงานอื่นๆ ในมือของคุณไปก่อนและมาดูแลปู่ของคุณดีๆ"

"ฉันติดต่อคนในตระกูลเรียบร้อยแล้ว ตระกูลจะส่งคนมาที่นี่เพื่อดูแลคุณปู่ร่วมกับฉัน"

"งั้นก็ดี" หลินหยางพยักหน้า หันหน้าไปทางฉงฉางไป่: "เกิดเรื่องที่ไหน?"

"เกิดเรื่องที่ทางม้าลายด้านนอกพรรคซวนอี" ฉงฉางไป่พูด

"โรงเรียนซวนยี่ของเราตั้งอยู่ในเขตชานเมือง และมีการจราจรไม่มาก จะเกิดอุบัติเหตุเช่นนี้ได้ยังไง?" หลินหยางขมวดคิ้วถาม: "ตรวจสอบแล้วหรือยัง?"

"ตรวจสอบแล้ว"

"พาผมไปดูหน่อย"

"โอเค"

พวกเขามุ่งหน้าไปยังห้องตรวจสอบ

คนเฝ้าประตูมาจากบริษัทรักษาความปลอดภัยของบริษัทที่กงซีหยุนจัดมา หลังจากได้รับข่าว ก็ให้มาตรวจสอบทันที

หลินหยางมองอย่างละเอียดหลายครั้ง

หน้าจอแสดงให้เห็นว่า ฉินไป่ซงเลิกงานตอนเที่ยงและจะกลับไปกินข้าว

เขาไม่ชอบอยู่ในสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี ที่นี่เต็มไปด้วยคนป่วย วุ่นวาย เขาจึงซื้อบ้านในเขตเมือง

คนแก่ไม่ชอบขับรถ ทุกวันเขาจะนั่งรถเมล์สาย 238 กลับบ้าน

แต่วันนี้ เขาเพิ่งออกจากประตูใหญ่ ก็ถูกรถสีดำที่ถูกควบคุมพุ่งชนเข้ามา

"คุณจะบอกว่ามีคนใช้ประโยชน์จากการติดหนี้ของเขาบังคับให้เขาทำอย่างนั้นเหรอ?"

"เดิมทีก็คิดแบบนี้ แต่หลังจากนั้นพบว่าคนขับคนนี้ซื้อประกันให้กับตัวเองอย่างเงียบๆ เขามีแนวโน้มที่จะแสร้งทำเป็นเสียชีวิตจากอุบัติเหตุและต้องการฉ้อโกงเงินประกันจำนวนมาก"

"คนขับคนนั้นอยู่ไหน?"

"ถูกสายตรวจจับอยู่"

"อย่างงี้เองหรอ งั้นหาทางให้ผมคุยกับเขาตามลำพัง อีกทั้งคุณช่วยพาผมไปด้วย"

"ครับ ประธานหลิน!"

ชวี่เทียนรีบไปจัดการ

หลังจากนั้น 20 นาที รถของชวี่เทียนก็มาหยุดอยู่ด้านหน้าสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีก นอกจากนั้นยังมีรถเมอร์เซเดส-เบนซ์สามคันอยู่ข้างๆ เขา ซึ่งเป็นบอดี้การ์ดทั้งหมดที่เขาเรียกมา

ในเวลานี้ กงซีหยุนและฉินไป่ซงเกิดเรื่อง ชวี่เทียนจึงระมัดระวังเป็นพิเศษ

อย่างไรก็ตามในความคิดของหลินหยาง ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ อีกฝ่ายทำมาแล้วถึงสองครั้ง คงไม่เกิดครั้งที่สามภายในเวลาอันสั้นนี้

หลินหยางขึ้นรถ ชวี่เทียนเหยียบคันเร่งออกไป

ไม่นาน ทั้งสองก็เห็นคนขับรถที่ทรุดโทรมในห้องสายตรวจ

คลิก!

ประตูห้องถูกปิด

หลี่นานคนขับรถที่ถูกทรมาน เงยหน้าขึ้นมาทันที

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยตอซัง เขาดูเสื่อมโทรมมาก สภาพจิตใจของเขาไม่ดี และเขาก็ตื่นตระหนกมากด้วย

เมื่อเห็นหลินหยางและชวี่เทียนเดินเข้ามา หลี่หนานก็ตกใจและรีบถาม: "พวกคุณคือใคร? สายตรวจจางหล่ะ?"

"เขาอยู่ด้านนอก พวกเราเป็นคนของผู้ถูกกระทำ มาที่นี่เพื่อพูดคุยกับคุณ" หลินหยางพูดอย่างสงบ

"ผมยอมรับ ผมดื่มเหล้าเมาแล้วขับไม่ถูก ผมเสียใจจริงๆ ผมยอมรับความรับผิดชอบทั้งหมด ยอมเข้าคุกก็ได้ ยอมชดใช้เงินก็ได้ ผมยอมรับทั้งหมด...ขอโทษ ขอโทษจริงๆ..." หลี่หนานก้มหน้า ท่าทางของเขารู้สึกผิดอย่างมาก

"ทำไมถึงดื่มเหล้าตอนกลางวัน?" หลินหยางถามอย่างเฉยเมย

หลี่หนานอ้าปาก พูดเบาๆ: "สภาพจิตใจของผมไม่ค่อยดี

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

"นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของผม...ครับ..."

"หลี่หนาน ถ้าเกิดคุณอยากต่อสู้เพื่อการจัดการที่เบากว่า ทางที่ดีก็ให้ความร่วมมือกับประธานหลินของพวกเรา ประธานหลินของพวกเราถามอะไร คุณก็แค่ตอบ!" ชวี่เทียนข้างๆ ตบโต๊ะและตะโกนด้วยความโกรธ