สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 722

เหมือนตระกูลซือหม่า?

คำพูดประโยคนี้เป็นเหมือนกับมีดที่แหลมคม ทิ่มแทงลงกลางหัวใจของทุกคนอย่างแรง

ทุกคนรู้เรื่องของตระกูลซือหม่า

เมื่อหลายเดือนก่อน ตระกูลซือหม่ายังเป็นตระกูลใหญ่ที่ไม่เป็นสองรองใครในเยี้ยนจิน ทั้งในวงการธุรกิจและศิลปะการต่อสู้มีเครือข่ายความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน

แม้กระทั่งตระกูลหยุนและตระกูลหม่านก็ไม่อยากไปล่วงเกินตระกูลซือหม่า

ทว่าตระกูลใหญ่ที่มีอิทธิพลมากขนาดนี้ กลับล่มสลายในชั่วค่ำคืน

วันนั้น ความร่วมมือทางธุรกิจระหว่างตระกูลซือหม่าและโลกภายนอกถูกตัดขาดทั้งหมดอย่างกะทันหัน

สหายของตระกูลซือหม่าเปลี่ยนข้างทั้งหมด

ทุกอุตสาหกรรมของบริษัทถูกผู้คนมากมายโจมตี

ราวกับ…กลุ่มอิทธิพลทั้งหมดในเยี้ยนจินใช้วิธีการทุกอย่างเล่นงานตระกูลซือหม่าราวกับพวกเขาเป็นเสี้ยนหนามในสายตา

ตระกูลซือหม่าถึงขั้นนำผ้าเช็ดหน้าลายพยัคฆ์โลหิตทองคำระบำออกมา แต่ก็ไม่สามารถกู้สถานการณ์กลับไปเป็นเหมือนเดิม

ตระกูลซือหม่าราวกับถูกเยี่ยนจินทอดทิ้ง

ทุกคนล้วนแต่บอกว่าตระกูลซือหม่าล่วงเกินหยางหัว หยางหัวจึงทำการโจมตีพวกเขาจนได้ผลลัพธ์แบบนี้ออกมา

แต่ไม่ว่าจริงหรือเท็จ มีสิ่งหนึ่งที่น่าเชื่อถือคือ

หยางหัวมีส่วนเกี่ยวข้องกับการพ่ายแพ้ของตระกูลซือหม่า

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตระกูลซือหม่าถ่อมตนลงมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังถอนตัวออกจากกลุ่มอิทธิพลของเยี้ยนจิน ต้องการใช้ชีวิตของตนเองอย่างสงบสุข

มีคนบอกว่าตระกูลซือหม่ายอมจำนนต่อหยางหัวแล้ว

บ้างก็บอกว่า หยางหัวทำลายตระกูลซือหม่าไปแล้ว ตระกูลซือหม่าที่ทุกคนเห็นอยู่ในตอนนี้เป็นเพียงการจัดฉากของประธานหลินแห่งหยางหัว ตระกูลซือหม่าที่แท้จริงหายไปตั้งนานแล้ว

ถึงจะไม่รู้ว่าเรื่องไหนคือเรื่องจริง แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผู้คนรู้จักเขาลือพวกนี้คือ

ไม่ควร…ไปยุ่งกับหยางหัว!

คนของตระกูลในเยี้ยนจินมักคิดว่าพวกตระกูลที่ร่ำรวยนอกเยี้ยนจินล้วนแต่เป็นพวกบ้านนอก ไม่คู่ควรที่จะเอ่ยถึง

แต่ประธานหลินของหยางหัว กลับตบหน้าคนพวกนี้จนได้สติ

บวกกับนึกถึงการถ่ายทอดสดเกี่ยวกับเชื้อพระวงศ์ของประเทศอังกฤษก่อนหน้านี้ แพทย์เกาหลีและอย่างอื่น การกระทำทุกอย่างของหมอเทวดาหลินทำให้ผู้คนมากมายรู้สึกชื่นชมนับถือเขา

ถ้าหากล่วงเกินหมอเทวดาหลินจริง ไม่ว่าจะเป็นคุณชายหยุนหรือหม่านปิงซวน พวกเขาจะกลายเป็นคนบาปของตระกูล และถึงขั้นถูกขับไล่ออกจากตระกูล

คุณชายหยุนลดโทรศัพท์ลงด้วยมือที่สั่นเทา เบิกตากว้าง มองหลินหยางตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

"คุณชายหยุน คนเมื่อกี้เป็นใครเหรอ? จะตะคอกเสียงดังแบบนั้นทำไม?" มีผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้างทนไม่ไหวจึงถาม

แต่วินาทีต่อมา คุณชายหยุนเหวี่ยงฝ่ามือใส่ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นโดยตรง

เพี๊ยะ!

รอยฝ่ามือสีแดงปรากฏขึ้นบนใบหน้า

ผู้หญิงคนนั้นเซถอยหลังไปสองก้าว กุมใบหน้าที่บวมแดง มองคุณชายหยุนอย่างไม่เชื่อสายตา

ได้ยินเพียงคุณชายหยุนตะคอก "เขาเป็นพ่อผม! ผู้หญิงโง่!"

"อะไรนะ?"

"หัวหน้าตระกูลหยุน?"

ทุกคนหน้าถอดสีทันที

สีหน้าของหม่านปิงซวนก็เริ่มซีด

ถ้าหากเป็นแบบนั้น…ยังต้องสงสัยสถานะของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอีกเหรอ?

"หมอเทวดาหลิน ขอโทษครับ เป็น…เป็นความผิดของผมเอง หวังว่าผู้ใหญ่อย่างคุณจะไม่ถือสาผม!" คุณชายหยุนกัดฟันแน่น เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหลินหยาง โค้งคำนับพูดขอโทษ

ถ้าหากเป็นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน คุณชายหยุนเจอหมอเทวดาหลินคนนี้ เขาไม่มีทางยอมรับผิดง่ายดายแบบนี้แน่นอน ถึงขั้นคิดจะลองงัดข้อกับหมอเทวดาหลินด้วยซ้ำ!

แต่หลังจากที่หมอเทวดาหลินเอาชนะลี่หวู่จี๋ กวาดต้อนสมาคมศิลปะการต่อสู้…คุณชายหยุนถ่อมตนลงมา

เขากลัวแล้ว!

ทางตระกูลเคยเตือนลูกหลานรุ่นเดียวกันกับเขาทุกคน ไม่ว่าใครก็ตาม ห้ามล่วงเกินหมอเทวดาหลิน เมื่อไหร่ที่ล่วงเกินเขา จำเป็นต้องขอโทษเดี๋ยวนั้น

เพราะเหตุนี้ถึงคุณชายหยุนจะไม่พอใจมากแค่ไหน แต่เขาก็ยังก้าวออกไปขอโทษอย่างเชื่อฟัง

"คุณชายหยุน คุณทำให้ฉันรู้สึกผิดหวังมาก! แค่โทรศัพท์สายเดียวมันสามารถพิสูจน์อะไร? ฉันลองเทียบรูปภาพบนอินเทอร์เน็ต คนคนนี้ไม่เหมือนหมอเทวดาหลินเลยสักนิด! เขาต้องเป็นตัวปลอมแน่นอน!"

หม่านปิงซวนเดินเข้ามา กัดฟันแน่นพูด

หม่านปิงซวนตัวแข็งทื่อทันที

"พ่อ หนู…หนู…"

มีเสียงถอนหายใจดังขึ้นจากปลายสาย เงียบไปสักพักแล้วพูดต่อ "ฟังให้ดี ถ้าเกิดเธอล่วงเกินหมอเทวดาหลิน รีบหาวิธีขอการให้อภัยจากเขา ถ้าหากเขาไม่ให้อภัยเธอ…งั้นเธอ…ไม่ต้องกลับตระกูลหม่านแล้ว!"

หลังจากสิ้นเสียง โทรศัพท์ถูกตัดสายโดยตรง

"พ่อ! เดี๋ยวก่อน ฟังหนูอธิบายก่อน!"

หม่านปิงซวนรีบตะโกน แต่มันกลับไม่มีประโยชน์

เธอกุมโทรศัพท์ไว้ในมือ ยืนตกตะลึงอยู่ตรงที่เดิม สมองรู้สึกว่างเปล่าไปหมด

คนคนนี้…คือหมอเทวดาหลินตัวจริง?

เป็นไปได้ยังไง?

เขา…เป็นพี่ชายของเหลียงเสี่ยวเตี๋ย?

ทำไมเหลียงเสี่ยวเตี๋ยถึงมีที่พึ่งพิงอย่างหมอเทวดาหลิน?

จิตใจของหม่านปิงซวนยุ่งเหยิงไปหมด ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถยอมรับความจริง

หลังจากเห็นภาพนี้ คุณชายหยุนไม่สงสัยสถานะของหลินหยางอีกแล้ว เขารีบโค้งคำนับแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ " หมอเทวดาหลิน ให้อภัยผมด้วย!"

"คุณจะให้ผมอภัยคุณเรื่องอะไร?" หลินหยางส่ายหัว "คุณมายุ่งวุ่นวายกับน้องสาวผม ยิ่งไปกว่านั้นยังสั่งให้คนมาคิดร้ายต่อเธอ เรื่องแบบนี้ คุณพูดขอโทษคำเดียวก็สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างแล้วเหรอ?"

ลมหายใจของคุณชายหยุนสั่นสะท้าน รีบก้มหน้าลง "ผมรู้สึกผิดต่อเรื่องก่อนหน้านี้มาก ผม…ผมยินดีชดเชย ยินดีชดใช้! ขอแค่หมอเทวดาหลินให้โอกาสผมสักครั้ง ผมรับประกันว่าจะไม่มายุ่งกับเสี่ยวเตี๋ยอีก"

"งั้นก็ดี!" หลินหยางพยักหน้า "มาอัดคลิปวีดีโอขอโทษก่อน หลังจากนั้นโพสต์ลงบนเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัยพวกคุณ! ทำให้ทุกคนรู้ว่าต่อไปคุณจะไม่มายุ่งกับเสี่ยวเตี๋ยอีก และขอโทษเธออย่างจริงใจ"

ถึงแม้คุณชายหยุนไม่ยินดี แต่ก็ยังพยักหน้า "ได้ หมอเทวหลิน! ผมจะอัดวีดีโอเดี๋ยวนี้"

พูดจบ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งให้บอดี้การ์ด ส่วนตัวเองเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเหลียงเสี่ยวเตี๋ย โค้งคำนับพูดขอโทษ

"คุกเข่า!"

ในตอนนั้นเอง หลินหยางพูดขึ้นอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

สีหน้าของคุณชายหยุนเปลี่ยนไปทันที หันไปมองหลินหยางด้วยความตกใจ

"ทำไม? ไม่ยอมเหรอ?" แววตาของหลินหยางเคร่งขรึมลง