สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 726

ในภาพเป็นวงแหวนสีดำ บนวงแหวนมีนกอินทรีที่มีชีวิตชีวา นกอินทรีกางปีก โบยบินและทรงพลัง

"สมาคมอิงเก๋อ?"

หลินหยางหลุดพูดออกมา

"ดูท่าทางของประธานหลินแล้ว น่าจะรู้จักแหวนนี้ ถ้าอย่างงั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายแล้ว" หม่าไห่พูดด้วยความโล่งใจ

"ผมจะไม่รู้ได้ยังไง?"

หลินหยางหลับตา สูดลมหายใจ สีหน้าเยือกเย็น

แหวนวงนี้ หลินหยางเคยเห็นตอนเด็กๆ

ตอนนั้นมันอยู่ที่ตระกูลหลิน

คนที่สวมแหวนนี้เป็นเพื่อนของตระกูล นั่นคือคนจากสมาคมอิงเก๋อ

สามารถเป็นเพื่อนกับตระกูลหลินได้ ถ้าไม่ใช่เพราะมีความแข็งแกร่งเท่ากับตระกูลหลิน ก็ต้องแข็งแกร่งมากกว่าตระกูลหลิน

คนสมาคมอิงเก๋อจะสวมแหวนดังกล่าวเพื่อแสดงตัวตนของพวกเขา

สำหรับสมาคมอิงเก๋อ ทุกคนที่อยู่ในตำแหน่งสูงสุดของประเทศมักรู้เรื่องนี้

ไม่ว่าคุณจะอยู่ในสายงานหรืออุตสาหกรรมใด ก็ล้วนคุ้นเคยกับคำคำนี้อยู่แล้ว

สมาคมอิงเก๋อไม่เพียงแต่เป็นกองกำลังเท่านั้น แต่ยังเป็นครอบครัวและเป็นสำนักหนึ่งด้วย

แต่มันไม่ใช่กองกำลังธรรมดา!

เพราะมันเป็นครอบครัวระดับท้อปในประเทศ! ตระกูลหยุน ตระกูลซือหม่ายังเป็นเพียงแค่มดเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน

อีกทั้งยังเป็นสมาคมศิลปะการต่อสู้ชั้นนำของประเทศอีกด้วย ทักษะเฉพาะของสมาคมอิงเก๋อเป็นศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริง เรียกได้ว่าเป็นศิลปะการป้องกันตัวขั้นสูงสุด และสำนักอิงเก๋อได้สร้างผู้ยิ่งใหญ่สามคนที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก

สุดท้ายมันเป็นสมาคมที่เกิดกว่าคำว่ายอดเยี่ยมที่สุดในประเทศ!

นอกจากสิ่งเหล่านี้แล้ว ยังได้ขลุกอยู่ในทุกระดับและเป็นระดับบนสุด

มหาอำนาจดังกล่าวอยู่เหนือจินตนาการของคนธรรมดาทั่วไป

ไม่มีสมาคมใดที่เต็มใจเป็นศัตรูของครอบครัวดังกล่าว

รวมทั้งหลินหยาง

ด้วยความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับสมาคมอิงเก๋อ จะอาศัยหยางหัวในตอนนี้ก็เป็นเหมือนเด็กเล็กที่อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ที่เข้มแข็ง...

ไม่น่าแปลกใจที่อีกฝ่ายจะหยิ่งและอยู่ยงคงกระพัน

ไม่น่าแปลกใจเลยที่หม่าไห่ต้องกลัวแบบนี้

"ประธานหลิน คุณสบายใจได้ พวกเราเปิดกล้องในห้องทำงานของคุณแล้ว ถ้าเขาจับแตะอะไรกับคอมพิวเตอร์และเอกสารของคุณ พวกเราจะต้องให้พวกเขารับผิดชอบอย่างแน่นอน!" หม่าไห่พูด

"ถ้าพวกเขาเป็นคนของสมาคมอิงเก๋อจริงๆ งั้นวิสัยทัศน์ของพวกเขาคงไม่ต่ำขนาดนี้ คงไม่มาสนใจเอกสารของผม!"

หลินหยางส่ายหัว

"งั้นพวกเขามาที่หยางหัวของพวกเราทำไม?" หม่าไห่ถามด้วยความไม่เข้าใจ

"น่าจะมาเพื่อขอยา!" หลินหยางพูด

"ขอยาหรอ? ตอนนี้ยาที่พวกเรากำลังจะพัฒนาล้วนแต่หาซื้อได้...พวกเขามาขอยาอะไร?"

หลินหยางไม่ได้ตอบ แต่เดินไปในประตูใหญ่โดยตรง

หม่าไห่รีบเดินตามเข้าไป

หลายคนรีบเดินไปที่ห้องทำงาน

เสียงฝีเท้าอันคมกริบของรองเท้าหนังกระทบพื้นดังก้องไปทั่วทุกทิศทุกทาง

หม่าไห่วิ่งเหยาะๆ ไปข้างหน้าและเปิดประตูห้องทำงาน

หลินหยางก้าวเข้ามา

ในวินาทีนี้ ห้องทำงานของหลินหยางมีคนนั่งอยู่สองคน

ใช่ นั่งอยู่!

ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง

พวกเขาแต่งตัวแบบโบราณ ผู้ชายสวมเสื้อคลุม และผู้หญิงสวมผ้าก๊อซ ติดกิ๊บ และดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญทางโลก

พวกเขาต่างก็นั่งบนโซฟา แต่พวกเขานิ่งและไม่ขยับ ราวกับว่าพวกเขากำลังหลับตาและพักผ่อน

เมื่อเห็นฉากนี้ หม่าไห่ก็ตกใจ

หลินหยางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เขามองดูทั้งสองคนและเหลือบมองที่นิ้วของพวกเขา

เป็นคนจากสมาคมอิงเก๋อจริงๆ

แม้ว่าในปัจจุบันหยางหัวจะเต็มไปด้วยความสูงส่ง แม้ว่าปัจจุบันหมอเทวดาหลินจะโด่งดังไปทั่วโลก

แต่ในสายตาของคนของสมาคมอิงเก๋อแล้ว นี่เป็นแค่เรื่องตลกเล็กๆ น้อยๆ

พวกเขาสามารถที่จะแสดงท่าทีเย่อหยิ่งต่อบุคคลที่มีชื่อเสียงคนนี้!

หลังจากเสียงจบลง บรรยากาศในห้องก็ตกต่ำลงเรื่อยๆ

หม่าไห่หายใจไม่ออก...

หลินหยางเคาะโต๊ะด้วยนิ้วของเขาเป็นจังหวะ และเงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็พูดเบา ๆ

"ทั้งสองท่านมาที่นี่ เพื่อพูดกับผมแค่นี้หรอ?" หลินหยางถาม

"ตอนนี้สมาคมอิงเก๋อของพวกเราไม่ได้สนใจเรื่องอื่นๆ กับหมอเทวดาหลิน" ผู้ชายพูด

"อย่างงั้นหรอ...งั้นถ้าผมปฏิเสธ จะเป็นยังไง?" หลินหยางเงยหน้าถาม

เมื่อหม่าไห่ได้ยิน สีหน้าเขาก็ซีดลง

แต่เขาไม่ได้แปลกใจกับคำตอบของหลินหยาง

เพราะเขาเข้าใจหลินหยาง

เจอกับข้อเสนอแบบนี้ หลินหยางต้องไม่ตกลงอย่างแน่นอน!

หยางหัวเป็นสิ่งที่หลินหยางสร้างขึ้นมากับมือ และเป็นของพวกหม่าไห่ด้วย

จะให้มอบให้สมาคมอิงเก๋อง่ายๆ แบบนี้หรอ? ใครจะยอม อย่าว่าแต่หลินหยางเลย!

แค่ว่า...ยากที่จะมีเรื่องกับสมาคมอิงเก๋อ!

เพราะเขาเชื่อว่า ถ้าเกิดทำให้สมาคมอิงเก๋อขุ่นเคือง เขาก็หมดหนทาง

หม่าไห่ไม่กลัวพวกตระกูลใหญ่ในเยี้ยนจิงได้ แต่สำหรับสมาคมอิงเก๋อแล้ว เขาทำได้เพียงก้มหัวโค้งคำนับ...

"หมอเทวดาหลิน ผมคิดว่าทางที่ดีคุณอย่ามีความคิดแบบนี้ดีกว่า เพราะถ้าเป็นแบบนี้ คุณจะมีปัญหา หยางหัวของพวกคุณก็จะพบกับปัญหามากมายเช่นกัน เชื่อผม นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากเห็น" ผู้ชายตบเสื้อคลุมของเขาเบาๆ

"ผมคนนี้ ไม่กลัวปัญหา" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

เมื่อสิ้นเสียงดวงตาของชายและหญิงซึ่งเดิมไม่แยแสก็จับที่ร่างของหลินหยางทันที

ดวงตาของเขาเริ่มแปลก

บางทีพวกเขาอาจไม่คิดว่าหลินหยางจะพูดเช่นนี้