สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 750

"ทำไม? คุณคิดว่าประธานหลินจะอยากมอบชุดนี้ให้กับคนไร้ประโยชน์นั่นจริงๆ หรอ? คุณคิดผิดแล้ว! ประธานหลินก็แค่ไม่อยากเสียหน้าเท่านั้น ยังไงไอคนไร้ประโยชน์นั่นก็โชคดีเกินไป ได้รางวัลพิเศษ! ประธานหลินเป็นคนระดับไหน ทำไมถึงจะยังไม่ให้? จะยอมเสียเกียรติของตัวเองเพื่อชุดนี้หรอ? มันจะทำให้เขามีจุดด่างพร้อยไหม?"

"ความหมายของคุณจะบอกว่า...เดิมประธานหลินไม่ได้อยากจะมอบชุดนี้ให้หลินหยางใช่ไหม?"

"พูดอะไรไร้สาระ ประธานหลินต้องไม่อยากมอบให้อย่างแน่นอน! อีกทั้งผมเชื่อว่าประธานหลินเองต้องโกรธอย่างแน่นอนเมื่อรู้ว่าไอขยะนั่นเอาชุดดอกความหวังแห่งราตรีคู่ไปให้ซูเหยียนใส่ พวกเราทำลายชุดนั้น ไม่ใช่เพราะระบายความโกรธให้เขาหรอ? สบายใจได้! พวกเราไม่ชดใช้ไม่เป็นไรอย่างแน่นอน! ไม่ต้องพูดถึงเจ้านั่นจะสามารถทำอะไรพวกเราได้ แม้ว่าจะขึ้นโรงขึ้นศาลจริงๆ! คุณคิดว่าเขาจะมีเงินมาจากทนายดีๆ เพื่อฟ้องร้องเราหรอ? ผมเชื่อว่าถ้าเกิดเรื่องถึงแบบนั้นจริงๆ ประธานหลินก็คงไม่ยืนมองอยู่เฉยๆ อย่างแน่นอน! เขาต้องส่งคนอย่างฟางซื่อหมิน จี้เหวินมาช่วยพวกเราอย่างแน่นอน! มีประธานหลินคอยสนับสนุนอยู่ คุณจะกลัวทำไม!" จูจือเฉียงยิ้มและพูด

อี้ผิงดวงตาเป็นประกาย: "ถ้าอย่างงั้น ถ้าเราต้องชดใช้เงินจริงๆ จะไม่ทำให้ประธานหลินขุ่นเคืองหรอ?"

"ใช่! ดังนั้นเราไม่ชดใช้เงินเป็นการกระทำที่ฉลาดที่สุดแล้ว! อีกทั้งยังประหยัดเงินไปได้อีกเยอะด้วย ไม่ดีหรอ?" จูจือเฉียงหัวเราะ

อี้ผิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและโล่งใจ

ทั้งสองเดินจูงมือกัน

เมื่อนักข่าวที่ประตูเห็นคนสองคนเดินเข้ามา พวกเขาก็รุมล้อมเข้าไปทันที

"คุณจู ขอสอบถามคุณสักสองสามคำถามได้ไหม"

"คุณจู ชุดที่ราคาสูงเสียดฟ้านั้น ไม่เกี่ยวกับพวกคุณจริงๆ หรอ?"

"คุณจู ชุดเมื่อคืนคือชุดดอกความหวังแห่งราตรีคู่จริงหรอ? เจ้าของสองชุดนั้นคือของคุณหลินหยางจริงๆ หรอ?"

"คุณจู มีคนบอกว่าคุณต้องใจไม่ชดใช้ค่าใช้จ่ายเพื่อประจบหมอเทวดาหลิน คำพูดนี้คุณว่ายังไง?"

นักข่าวถามกันเข้ามาอย่างต่อเนื่อง รอไม่ไหวที่จะยัดไมโคโฟนเข้ามาทางปากของจูจือเฉียง

แต่จูจือเฉียงเพียงแค่ยิ้มและไม่พูดอะไร

เมื่อจูจือเฉียงและอี้ผิงเข้ามาด้านใน เลิ้นกุยก็มาถึงและเข้ามาในหยางหัว

การปรากฏตัวของเขาทำให้เกิดความโกลาหลอีกครั้ง

การสัมมนาทางธุรกิจครั้งนี้จัดขึ้นร่วมกันโดยเขาและหม่าไห่

พูดอย่างจริงจังแล้ว เขาเป็นหนึ่งในบุคคลที่มีตำแหน่งสูงสุดที่เข้าร่วมการประชุม

เลิ้นกุยสง่างามมาก เมื่อลงมาจากรถก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเคลียร์ทางให้ นักข่าวเหล่านั้นไม่มีโอกาสมาสัมภาษณ์เลย

จากนั้นก็เห็นเลิ้นกุยจัดเน็กไทของตัวเองและเดินเข้าไป

แต่เมื่อเข้ามาในประตูใหญ่ คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้น

เพราะสิ่งที่เขาพบคือ หม่าไห่ไม่ได้มาต้อนรับเขาที่หน้าประตู

สิ่งนี้ทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก!

ตัวเองเป็นบุคคลไม่สำคัญหรอ? แค่นี้ยังไม่มาต้อนรับอีก?

เขาระงับความโกรธและขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องประชุม แต่ทันทีที่ออกจากลิฟต์ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนก็หยุดเขาไว้

"กรุณาแสดงบัตรประจำตัวของคุณ!" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งเอ่ยปากขึ้นมา

เลิ้นกุยตกใจ ดวงตาของเขาแสดงความโกรธ

"ตาบอดหรอ? ท่านนี้คือประธานเลิ้น เลิ้นกุย! หลีกทางไป!" พนักงานของเลิ้นกุยข้างๆ ตะโกนออกมา

แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังคงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: "ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ประธานหลินกำหนดไว้แล้วว่าใครที่จะมาเข้าร่วมงานต้องแสดงบัตรประจำตัวของตัวเองเพื่อยืนยันตัวตน!"

"คุณ..." คนนั้นโมโห เขาจะสั่งสอนบทเรียนถึงคนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงในคนนั้น แต่เลิ้นกุยขวางเข้าไป

"ช่างเถอะ ทำตามกฎของสถานที่ อีกทั้งนี่เป็นสิ่งที่ประธานหลินตั้งเอาไว้ อย่าก่อเรื่อง!"

เลิ้นกุยระงับความโกรธของตัวเองแล้วหยิบบัตรประชาชนออกจากกระเป๋าของเขา

หลังจากเจ้าหน้าที่ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วจึงปล่อยเข้าไป

"ผมไม่รู้ว่าประธานหลินบอกกับพวกคุณว่าอย่างไร แต่เรื่องนี้ ผมจะรายงานให้กับประธานหลินทราบ!"

เลิ้นกุยกวาดสายตามองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสอง พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องประชุม

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่ได้ใส่ใจ

ในห้องประชุมผู้คนหลายสิบคนนั่งกันอย่างคึกคัก

"โครงการใหญ่หรอ?"

"เมื่อวันที่ 18 มีการออกเอกสารหลายฉบับเพื่อเน้นการพัฒนาของฝั่งใต้ของเจียงเฉิน การลงทุนเริ่มต้น 7 พันล้านหยวน เจ้าของธุรกิจหลายคนต้องการที่จะมีส่วนร่วมในเค้กก้อนนี้ แต่ถ้าพวกเราจะไปจัดการเค้กก้อนนี้ด้วยตัวเองก็เป็นเพียงแค่ฝันของคนโง่ ดังนั้นการสัมมนาในครั้งนี้อันที่จริงก็เพื่อรวมกลุ่ม ทุกคนอยากให้ประธานหลินเข้าร่วมในกลุ่มด้วยเพื่อที่จะกลืนเค้กชิ้นนี้! ต้องรู้ว่าโครงการนี้ไม่ได้มีเฉพาะคนที่อยู่ในห้องประชุมนี้เท่านั้น ยังมีอีกหลายคนอีกหลายประเทศที่อยากจะได้มันมา!"

เลิ้นกุยยิ้มและพูด

เมื่อจูจือเฉียงได้ยินก็พากันอ้าปากค้าง

เงินลงทุนเริ่มแรกเพียง 7 พันล้าน แล้วเงินลงทุนทั้งหมดเท่าไหร่?

นี่เป็นโครงการใหญ่!

ไม่น่าแปลกใจที่มีบุคคลใหญ่โตจำนวนมากมารวมตัวกันในเจียงเฉิงโดยไม่มีเหตุผลและจิ้งจอกเฒ่าเหล่านี้ก็ยังมาเมื่อได้กลิ่นหอมๆ นี้...

"ทีพ่อของคุณให้คุณมาก็เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์! คุณต้องทำตัวดีๆ หล่ะ ท้ายที่สุดแล้วเจิ้งหัวกรุ๊ปก็จะกลายเป็นของคุณในอนาคต" เลิ้นกุยพูดอย่างลึกซึ้ง

"ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง!" จูจือเฉียงเข้าใจทันทีและพูด: "ขอบคุณคุณลุงที่ชี้แนะ!"

"คุณยังมีหนทางอีกยาวไกล ทำตัวดีๆ ผมเชื่อในตัวคุณ! ฮ่าๆ..."

เลิ้นกุยหัวเราะ

จูจือเฉียงยิ้มเล็กน้อย แต่มีแสงวาบในดวงตา

ถ้าพ่อของเขามอบธุรกิจของครอบครัวมาอยู่ในมือของเขาจริงๆ เลิ้นกุยต้องเป็นศัตรูตัวฉกาจในสายตาของเขาอย่างแน่นอน

แต่แค่ตอนนี้ เขายังต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆ จากเลิ้นกุย

เมื่อรู้จักตัวเองและรู้จักศัตรูของตัวเองและจะสู้กี่ครั้งก็ชนะ!

ในเวลานี้ หอประชุมก็เงียบไปมาก

ทุกคนมองอย่างกังวล ร่างหลายร่างเดินเข้ามาในหอประชุม

เมื่อมองดู คือหม่าไห่และคนอื่นๆ