สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 762

เจิ้งหนานเทียนรู้สึกอึ้งไปสักพัก ตะคอกด้วยความโกรธ "พวกมันใจกล้าไม่เบา! ถึงขั้นกล้าแตะต้องแม้กระทั่งยาที่ช่วยเหลือชีวิตผู้คน? พวกเขาไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาเลยเหรอ?"

หลินหยางส่ายหัว "ห้ามดูถูกใจมนุษย์เด็ดขาด โดยเฉพาะในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้!"

ใจมนุษย์คือสิ่งที่คาดเดายากมากที่สุดบนโลกใบนี้

แม้กระทั่งบางครั้งคาดเดาถูก ก็ต้องทำเป็นไม่รู้

"พูดมาเลย ไอ้หนู โรงงานของคุณต้องใช้คนเท่าไหร่ในการดูแล? ผมจะส่งคนไปเดี๋ยวนี้!"

"มันก็ต้องยิ่งมากยิ่งดี! ตอนนี้ผมวางแผนใช้สามโรงงานในการผลิตยาตัวใหม่ พนักงานทุกคนเตรียมพร้อม เมื่อไหร่ที่เครื่องมือมาถึงก็สามารถเริ่มงานได้ทันที ผมคิดว่าพวกเลิ้นกุยคงไม่อยากให้ยาตัวใหม่ตีตลาดอย่างราบรื่นแน่นอน! ยังไงพวกเขาก็ต้องคิดหาวิธีก่อกวน ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังต้องการกดดันผมให้ตาย ถ้าหากพวกเขาไม่สามารถกำจัดไพ่ตายของผมทิ้ง พวกเขาก็ไม่สามารถล้มผม ดังนั้นผมคิดว่าพวกเขาต้องทำทุกวิถีทางแน่นอน!"

"คุณหมายถึง…พวกเขาต้องการสูตรยา?" เจิ้งหนานเทียนถามด้วยความสงสัย

"มันก็พูดยาก แต่ผมระวังเอาไว้ก่อนดีกว่า!"

"ตอนนี้สูตรยาอยู่ที่ไหน?"

"ก็ต้องอยู่ในมือผมอยู่แล้ว แต่ก็มีคนส่วนหนึ่งในโรงงานกำลังวิเคราะห์สูตรยา เพราะยังไงการผลิตยาก็ต้องทำตามขั้นตอนของสูบยา!"

"ได้ ผมจะส่งคนไปเดี๋ยวนี้! ผมจะปกป้องยาตัวใหม่ของคุณเอง!"

เจิ้งหนานเทียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมแล้วกดวางสาย

หลินหยางวางโทรศัพท์ลง ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เจิ้งหนานเทียนลงมือ ทุกอย่างก็เบาบางลง

ตอนนี้ แค่ต้องรอให้สถานการณ์เปลี่ยนแปลง

หึ่มหึ่ม…หึ่มหึ่ม…

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์สั่นอีกครั้ง

หลินหยางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ซูเหยียนเป็นคนโทรมา

"มีอะไรเหรอ?" เขากดปุ่มรับสายแล้วถาม

"คุณอยู่ไหน? ไปกินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อย" ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

เสียงของเธอฟังแล้วเหมือนผิดปกติ…

หลินหยางมองนาฬิกาแล้วถาม "คุณอยู่ที่ไหน?"

"ถนนเกาซิน"

"รอผมก่อน!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หลังจากนั้นหยิบกุญแจรถลัมโบกินี่กัลลาร์โดคันหนึ่งขึ้นมา ขับตรงไปที่ถนนเกาซิน

ซูเหยียนสวมชุดสูทยี่ห้อOLยืนอยู่ตรงนั้น เข้ากับสภาพแวดล้อมโดยรอบ ดูแล้วน่าชื่นชมมาก

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง

แน่นอน ทันทีที่เสียงเครื่องยนต์ของรถยนต์หลินหยางดังขึ้น มีผู้คนไม่น้อยหันไปมองเช่นกัน

หลังจากที่กัลลาร์โดจอดลงข้างกายซูเหยียน ผู้คนไม่น้อยแอบกลืนน้ำลาย

"สุดยอด!"

"มีเงินมันดีแบบนี้นี่เอง!"

ซูเหยียนไม่ได้ยินคำพูดของคนที่อยู่โดยรอบ แต่เธอหันไปมองคนที่นั่งอยู่ด้านในรถยนต์ลัมโบกินี่กัลลาร์โดด้วยความสงสัย หลังจากนั้นถึงรู้ว่าหลินหยางเป็นคนที่นั่งอยู่ด้านใน

"หลินหยาง?"

ซูเหยียนรู้สึกประหลาดใจมาก

หลินหยางก็อึ้งเช่นกัน เห็นสีหน้าของซูเหยียน เพิ่งรู้ตัวว่าเหมือนเขาจะขับรถผิดคันมาแล้ว

เขาเป็นเพียงลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงคนหนึ่ง จะมีปัญญาขับรถหรูแบบนี้เหรอ?

นั่นเป็นเพราะเขารีบเกินไปจึงไม่ทันได้คิดเรื่องนี้

ดูเหมือนช่วงนี้จะมีงานเยอะมาก…

หลินหยางโบกมือแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "ขึ้นรถเถอะ!"

ซูเหยียนลังเลสักพัก เปิดประตูแล้วก้าวขึ้นนั่งบนรถ

"ไปกินร้านไหน?" หลินหยางเหยียบคันเร่งพลางถาม

"ร้านไหนก็ได้" ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ได้"

หลินหยางพยักหน้า นึกถึงร้านอาหารริมแม่น้ำที่เพิ่งเปิดใหม่ตามคำบอกเล่าของลั่วเฉียน

หลินหยางหันหน้าไปยิ้มแล้วถาม

ซูเหยียนเงียบ

ซูเหยียนในวันนี้ดูอ่อนล้า สีหน้าซีดขาว ดวงตามืดมน ท่าทางดูไม่ค่อยกระตือรือร้นเท่าไหร่

หลังจากสั่งอาหารเรียบร้อย เธอเอาแต่มองออกไปทางนอกหน้าต่างเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ?"

หลินหยางถาม

"เรื่องในบริษัท…บอกคุณไปคุณก็ช่วยอะไรไม่ได้" ซูเหยียนถอนหายใจ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

หลินหยางรู้สึกอึ้งไปสักพัก หลังจากนั้นเข้าใจทันที

"หลังจากหยางหัวเกิดเรื่อง บริษัทของคุณก็ได้รับผลกระทบด้วยใช่หรือเปล่า? เพราะยังไงความร่วมมือระหว่างหยางหัวและเหยียนเยว่ก็ถือว่าค่อนข้างใกล้ชิด คู่แข่งของหยางหัวย่อมไม่มีทางปล่อยคุณไปอยู่แล้ว"

"ได้ยินมาว่าหยางหัวมีมาตรการรับมือแล้ว…ช่างเถอะ อย่าไปสนใจเรื่องพวกนี้เลย มาดื่มกับฉันสักแก้ว"

นานๆทีซูเหยียนถึงจะดื่มไวน์สักครั้ง

"อีกเดี๋ยวผมต้องขับรถ ขอไม่ดื่มดีกว่า" หลินหยางขมวดคิ้วพูด

ดูเหมือนปัญหาที่เกิดขึ้นในเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลจะหนักหนาสาหัสมากสำหรับเธอ เพราะน้อยครั้งที่จะเห็นเธอเป็นคนต้องการดื่มเอง

หลังจากดื่มไปได้ไม่กี่คำ ใบหน้าที่บอบบางของซูเหยียนเริ่มกลายเป็นสีแดง บวกกับรูปลักษณ์ที่สง่างามของเธอยิ่งทำให้ดูมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก

หลินหยางมองเธออย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไร

"อันที่จริงฉันรู้สึกนับถือหมอเทวดาหลินมาก!"

ซูเหยียนวางแก้วลง พูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา

"คุณคิดดู เขาเป็นแค่เด็กหนุ่มที่มีอายุยี่สิบกว่า เป็นคนรุ่นเดียวกับฉัน แต่กลับมีทักษะการแพทย์ที่น่าทึ่ง มีอาณาจักรธุรกิจที่สามารถก้าวเข้าสู่ระดับโลก ของพวกนี้ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครกล้าจินตนาการ"

"แต่…นับถือก็ส่วนนับถือ เคารพก็ส่วนเคารพ ฉันพยายามเว้นระยะห่างมาโดยตลอด ในมุมมองของฉัน เขาเป็นเพียงเพื่อนร่วมธุรกิจคนหนึ่ง คู่ควรที่จะให้ฉันเรียนรู้และเป็นแบบอย่างให้ฉัน แต่ข่าวลือในเจียงเฉินมีมากเกินไป มักจะนำฉันและเขาไปมัดรวมกัน…"

"หลินหยาง ฉันรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมาคุณต้องลำบากมาโดยตลอด บางทีเมื่อก่อนฉันอาจจะรู้จักคุณไม่พอ แต่ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจคุณมากขึ้น อันที่จริงคุณไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่คนอื่นเขาพูด ถ้าหากคุณยอมพยายาม ฉันคิดว่าคุณก็น่าจะไม่ด้อยไปกว่าคนอื่น"

คำพูดของซูเหยียนเหมือนกำลังพูดเองเออเอง ในขณะเดียวกันก็เหมือนกำลังระบายความในใจให้หลินหยางฟัง

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร เขารู้สึกว่าวันนี้ซูเหยียนผิดแปลกไปจากปกติ

จนกระทั่งในตอนนั้น สีหน้าของซูเหยียนดูจริงจังขึ้นอย่างกะทันหัน