สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 765

"ว๊าย! !"

ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างคุณชายหวังตกใจจนกรีดร้องหนีกระเจิง

ส่วนคุณชายหวังถึงกับหน้าซีด

เห็นท่าทางของหลินหยาง…เขาคงจะไม่ได้เอาจริงหรอกมั้ง?

หรือมีคนที่ไม่กลัวตายจริงเหรอ?

ร่างกายของคุณชายหวังสั่นสะท้าน ในขณะเดียวกันก็ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

คนอย่างเขากลัวมากที่สุดก็คือคนไม่กลัวตายแบบหลินหยาง! ถึงจะบอกว่าหลังจบเรื่องสามารถไปคิดบัญชีตามหลัง แต่ถ้าหากโดนทำร้ายจนพิการ เมื่อเป็นแบบนั้น ถึงจะสับอีกฝ่ายให้เป็นชิ้นมันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

"คุณ…คุณคุณ…ผมจะบอกอะไรคุณ คุณอยากเข้ามานะ! ผมจะบอกอะไรคุณ วันนี้ถ้าคุณกล้าทำร้ายผมแม้แต่ปลายนิ้ว…ผมรับประกันได้เลย ตระกูลของผมไม่ปล่อยคุณไปแน่ ไม่ว่าคุณเป็นใคร ตระกูลของเราจะทำให้คุณได้ชดใช้ในสิ่งที่คุณทำ…" คุณชายหวังรีบพูด

แต่หลินหยางราวกับไม่ได้ยิน เขาไม่มีท่าทีที่จะหยุดเลยแม้แต่นิดเดียว

คุณชายหวังก้าวถอยหลังอย่างบ้าคลั่ง ขาทั้งคู่สั่นไปหมด

ส่วนทางด้านเถ้าแก่ร้านอาหารรู้สึกถึงความผิดปกติ เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาใครบางคน

ทว่า ในตอนที่หลินหยางกำลังเดินเข้าไปหาคุณชายหวัง มีร่างของคนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าหลินหยาง

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึ้ง

สายตาหันไปมอง คนที่อยู่ตรงหน้าคือซูเหยียน…

"เสี่ยวเหยียน? คุณทำอะไร?" หลินหยางถามด้วยความไม่เข้าใจ

"หลินหยาง ช่างเถอะ…ปล่อยเขาไป!" ซูเหยียนเม้มริมฝีปากแล้วพูด

"ปล่อยเขา?"

"เขาน่าจะมีอิทธิพลพอสมควร พวกเราไม่ควรไปยุ่งกับพวกเขา มีปัญหาน้อยลงหนึ่งเรื่องก็ยังดีกว่ามีปัญหาเพิ่มขึ้นหนึ่งเรื่อง ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดเขากลับมาแก้แค้น พวกเรา…จะลำบาก" ซูเหยียนพูด

ถึงแม้ซูเหยียนจะมีความสัมพันธ์เป็นเพื่อนร่วมงานกับหยางหัว แต่ปัจจุบันบริษัทที่ร่วมงานกับหยางหัวก็มีมากถึงร้อยบริษัท! บางทีเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลอาจจะมีสถานะที่พิเศษอยู่บ้าง แต่เธอไม่อยากทำให้ตนเองต้องไปขอร้องประธานหลินเพราะเรื่องนี้

คุณชายหวังได้ยินแล้วหายตื่นตระหนกทันที เขาแสยะยิ้มพูด "ใช่แล้ว คนสวยคนนี้พูดถูก มีปัญหาน้อยลงหนึ่งเรื่องก็ยังดีกว่ามีปัญหาเพิ่มขึ้นหนึ่งเรื่องไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณต้องทำให้เรื่องมันบานปลายด้วย? ทุกคนล้วนแต่ออกมาสนุก มีเรื่องเข้าใจผิดบ้างเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ปล่อยให้มันผ่านไปแบบนี้เถอะ…"

"ปล่อยให้ผ่านไป?"

หลินหยางกระตุกมุมปากขึ้นยิ้มเล็กน้อย "คงจะไม่ได้! ถ้าหากคุณล่วงเกินผมคนเดียว อันที่จริงผมเป็นคนคุยง่ายมาก แต่ครั้งนี้คุณล่วงเกินภรรยาของผมด้วย แม้แต่สวรรค์ก็ช่วยคุณไม่ได้แล้ว!"

พูดจบ หลินหยางผลักซูเหยียนออก เดินตรงเข้าไปทางคุณชายหวัง

ซูเหยียนถึงกับอึ้ง มองหลินหยางอย่างไม่เชื่อสายตา

แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้เข้าไปห้ามอีก แต่ใช้สายตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อนมองเขา

เกิดความรู้สึกอบอุ่นที่แปลกประหลาดเล็กน้อยภายในใจ

และกลัวเล็กน้อย

แต่โดยรวมแล้วเธอมีความรู้สึกที่ปลอดภัยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เธอไม่เคยสัมผัสถึงความรู้สึกแบบนี้บนตัวของหลินหยาง

"เขาเปลี่ยนแปลงเพื่อฉันมาโดยตลอดเหรอ?"

ซูเหยียนมองแผ่นหลังของหลินหยางด้วยสายตาที่เหม่อลอย วินาทีนี้สมองของเธอหยุดคิดทุกอย่าง

ทว่าในตอนนั้นเอง มีเสียงตะคอกดังขึ้น

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ทันทีที่สิ้นเสียง หลินหยางและซูเหยียนหันไปมองตามต้นทางของเสียงโดยไม่รู้ตัว

กลับเห็นชายวัยกลางคนที่มีผมขาวตรงขมับทั้งสองข้างและไว้หนวดเดินเข้ามาในร้านอาหาร ด้านหลังของเขายังมีชายชุดดำอีกหลายคนเดินตามมาด้วย ค่อนข้างดูน่าเกรงขาม

"พ่อ!"

คุณชายหวังรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที

ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม กวาดสายตามองผู้คนที่ร้องคร่ำครวญอยู่บนพื้น หลังจากนั้นหันไปมองลูกชายของตนเอง ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "แกเป็นอะไรหรือเปล่า?"

"ไม่เป็นไร พ่อ พ่อมาได้พอดีเลย!" หวังจื่อเซี๋ยงพูดด้วยความดีใจ

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว" ชายวัยกลางคนหันไปมองหลินหยาง พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "พ่อหนุ่ม สวรรค์ช่วยเขาไม่ได้ แต่บางทีพ่อของเขาอาจจะช่วยเขาได้! คุณคิดว่ายังไง?"

"ฮืม…คุณคือพ่อของเขา? พอดีเลย ลูกชายของคุณทำให้ภรรยาของผมตกใจ เรื่องนี้ควรจะคิดบัญชียังไง?" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ ในแววตากลับเต็มไปด้วยความสงสัย

ซูเหยียนรู้สึกอึ้ง "ใช่…ทำ…ทำไมเหรอ?"

"อ๋อ…ผมคิดว่าใครเสียอีก! ที่แท้ก็คุณนี่เอง!" ชายวัยกลางคนทำหน้ากระจ่าง แต่รอยยิ้มบนใบหน้ากลับเย็นชาลงไม่น้อย

"พ่อ เขาคือหลินหยางที่โดนสวมเขาคนนั้นเหรอ?" คุณชายหวังที่อยู่ด้านข้างถาม

"ใช่" ชายวัยกลางคนพยักหน้า

"เวรเอ้ย ที่แท้ก็เขานี่เอง! ผมคิดว่าเป็นคนใหญ่คนโตที่ไหนซะอีก! ตกใจกลัวจนหัวใจแทบจะวาย ถ้าเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ต้องอับอายมากแน่นอน!" หวังจื่อเซี๋ยงถุยน้ำลายแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์

"ถึงจะเคยได้ยินมาว่าหมอนี่รู้จักประธานหลิน แต่ผมคิดว่าต้องเป็นเพราะเห็นแก่หน้าคุณซูเหยียนแน่นอน"

ชายวัยกลางคนเหลือบมองซูเหยียนแล้วพูด "คุณซู เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ เชิญไปได้แล้ว ส่วนสามีของคุณ…คุณวางใจได้ ผมจะปล่อยให้เขามีชีวิตรอดกลับไปแน่นอน!"

รอดกลับไป แต่ไม่ได้บอกว่าจะเป็นยังไง

สีหน้าของซูเหยียนดูไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมาทันที

"คุณหวัง คุณต้องการทำให้เรื่องมันบานปลายให้ได้เลยเหรอ? ความจริงมันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด!" ซูเหยียนพยายามทำให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็ก

ทว่าชายวัยกลางคนกลับพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ถ้าหากผมมาช้ากว่านี้ เขาคงทำให้ลูกชายของผมกลายเป็นคนพิการแน่! นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก! ถึงประธานหม่าอยู่ที่นี่ ผมก็ยอมไม่ได้เด็ดขาด!"

เดิมทีหวังห่าวก็เป็นคนประเภทเอาอกเอาใจลูกทุกอย่าง ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะเรื่องนี้ ลูกชายของเขาคงไม่หมดสภาพแบบนี้

ซูเหยียนกัดฟันแน่น ไม่รู้ควรจะอธิบายอย่างไร ครุ่นคิดสักพักแล้วพูด "ในเมื่อเป็นแบบนั้น งั้นฉันจะถูกหาประธานหม่า เชิญเข้ามาตัดสินก็แล้วกัน"

"ถ้าหากคุณต้องการมีส่วนในเรื่องนี้ งั้นก็คงมีแต่ประธานหม่าที่สามารถแก้ปัญหา! คุณโทรเลย ผมจะรอเขาอยู่ที่นี่!"

หวังห่าวสะบัดแขน ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ซูเหยียนได้ยินแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หลังจากที่เจอเบอร์โทรศัพท์ของหม่าไห่ ลังเลอยู่สักพักหนึ่ง ในขณะที่กำลังจะกดโทรออกไ หลินหยางแย่งโทรศัพท์ไปอย่างกะทันหัน

"หลินหยาง คุณ…" ซูเหยียนรู้สึกอึ้ง

กลับเห็นหลินหลินหยางยิ้มแล้วพูด "ให้ผมเป็นคนคุยเอง"

"นี่…" ซูเหยียนรู้สึกอึ้งมาก

แต่หลินหยางกลับยกโทรศัพท์ขึ้นวางข้างหูของตนเองโดยตรง