สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 804

"ใช่ หลินหยางไม่ยอมร่วมมือกับพวกเรา! ฉันตั้งใจจับตัวเขามาสั่งสอนเขาให้เข็ด บังคับให้เขาร่วมมือกับพวกเรา แต่ใครจะไปรู้ หลังจากที่คนของเราเริ่มเคลื่อนไหว ถูกลอบโจมตีอย่างกะทันหัน…"

"งั้นเหรอ…" ทางปลายสายเงียบไปสักพัก

"คุณคิดว่าใช่ฝีมือของหลินหยางหรือเปล่า?" หลินจื่อเยี้ยนรีบถาม

"เขาเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ที่ถูกไล่ออกจากตระกูล และยังไปเป็นลูกเขยของตระกูลอื่น คุณคิดว่าคนอย่างเขาจะเอาอะไรมาเป็นศัตรูกับพวกเรา?"

"งั้น…งั้นเป็นฝีมือของใคร?"

"ผมคิดว่า…น่าจะเป็นฝีมือของประธานหลิน!"

"ประธานหลิน?"

"เจียงเฉินเป็นถิ่นของใคร? นอกจากประธานหลิน ใครสามารถทำเรื่องแบบนี้ในเจียงเฉิน? จื่อเยี้ยน ถ้าหากผมเดาไม่ผิด ตอนนี้คุณน่าจะกำลังโดนสะกดรอยตาม!"

ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ หลินจื่อเยี้ยนตกใจจนเหงื่อแตก

เธอรีบหันไปมองข้างหลัง เห็นเพียงรถยนต์หลายคันขับตามอยู่ด้านหลัง และไม่แน่ใจว่ารถคันไหนที่กำลังแอบติดตามเธอ

"แล้วตอนนี้ฉันควรทำยังไง?" หลินจื่อเยี้ยนรีบถาม

"สิ่งที่คุณต้องการทำในตอนนี้คืออะไร?" คนที่อยู่ปลายสายถามกลับ

"ในเมื่อจับตัวหลินหยางไม่ได้ ฉันทำได้แค่เสี่ยง ตอนนี้กำลังเดินทางไปจุดแลกเปลี่ยน!"

"งั้นเธอก็ไปเถอะ ผมจะส่งยอดฝีมือของตระกูลไปช่วยคุณทำภารกิจให้เสร็จสิ้นเดี๋ยวนี้!"

"จริงเหรอ?" หลินจื่อเยี้ยนรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที

"คุณอดทนรอไปก่อน ผมจะจัดเครื่องบินส่วนตัวไป! น่าจะใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงก็ไปถึงที่หมาย"

พูดจบ โทรศัพท์ถูกตัดสายไปโดยตรง

"คุณหนู ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงต่อ?" คนที่อยู่ด้านข้างถาม

"ไปเขาหย่าซาน! ครั้งนี้ ถึงเป็นประธานหลินฉันก็ไม่ยอมก้มหัวให้เขา!" หลินจื่อเยี้ยนตะคอกเสียงเบา ในแววตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ

เขาหย่าซานของเจียงเฉินค่อนข้างมีชื่อเสียง

เนื่องจากบนเขาหย่าซานมีวัดแห่งหนึ่งที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงตั้งอยู่บนนั้น วัดแห่งนี้มีชื่อว่าวัดหย่าซาน

มีผู้คนมาจุดธูปขอพรไม่ขาดสายทุกวัน โดยเฉพาะช่วงวันหยุดเทศกาล สถานที่แห่งนี้ยิ่งคึกคัก ผู้คนมากมายเดินทางมาที่นี่จนส่งผลให้การจราจรติดขัด

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์

เดิมทีซูเหยียนไม่ได้คิดจะมาที่นี่ ตั้งแต่หยางหัวจัดการเทียนเหิงกรุ๊ปของเลิ้นกุย บริษัทของเธอมีงานเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย และมีเงินทุนก้อนโตของหลินหยางเข้ามาสนับสนุน ซูเหยียนมีงานรัดตัว ในขณะเดียวกันก็เริ่มมีความมั่นใจในการรับใบสั่งซื้อสินค้าล็อตใหญ่ ตอนนี้ตั้งบริษัทจำเป็นต้องเร่งบริหารจัดการยอดสั่งซื้อที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน เธอจึงไม่สามารถไปไหนได้ชั่วคราว

เธอมั่นใจว่าใช้เวลาอีกไม่เกินหนึ่งปี กำไรของบริษัทจะต้องเพิ่มเป็นสองเท่าอย่างแน่นอน

ถึงเวลานั้น เรื่องเงินสำหรับเธอก็จะไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป

ซูเหยียนสูดหายใจเข้า มองเส้นทางที่นำไปสู่วัดหย่าซาน บนใบหน้าปรากฏให้เห็นอารมณ์ของความตั้งใจและรู้สึกผิดเล็กน้อย

"คิดไม่ถึงเลย จนกระทั่งถึงตอนนี้ คนที่ช่วยฉันมากที่สุด…กลับเป็นหลินหยาง!" เธอพูดพึมพำกับตนเอง แววตามืดมนเล็กน้อย

นึกถึงความขมขื่นที่หลินหยางได้รับในตลอดช่วงหลายปี ซูเหยียนยิ่งเกิดความรู้สึกผิด

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น เธอต้องยอมรับว่าเธอไม่เข้าใจความคิดของหลินหยางเลยแม้แต่นิดเดียว

ในมุมมองของเธอ อันที่จริงสามีคนนี้เป็นคนมีความสามารถ

ถ้าหากเขายินดีลงมือทำ มีความเป็นไปได้ที่จะประสบความสำเร็จสูง ถึงทำไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็สามารถหางานที่มั่นคงทำ เธอเองก็จะไม่ดูถูกเขา คนอื่นก็จะเคารพเขามากขึ้น

ทว่าตั้งแต่เริ่มจนจบ…เขาเอาแต่นอนกินอยู่บ้านไม่คิดจะทำอะไรเลย

ราวกับเรื่องทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

พฤติกรรมของเขาทำให้ซูเหยียนรู้สึกว่าเขาเป็นคนลึกลับ

ซุเหยียนส่ายหัวปัดความคิดที่ยุ่งเหยิงทิ้ง เดินเข้าไปในวัด

หลังจากจุดธูปขอพรและเติมน้ำมันตะเกียงเรียบร้อย ซูเหยียนไปยืนรอที่ด้านนอกของวัด

วันนี้มีลูกค้ารายใหญ่ต้องการคุยกับเธอ

ซูเหยียนไม่เข้าใจ ทำไมไม่ไปนั่งคุยกันที่บริษัท แต่กลับนัดมาในสถานที่แบบนี้…

แต่พอนึกถึงสถานะและที่มาของบริษัทฝ่ายตรงข้าม ซูเหยียนก็จำเป็นต้องทำตามคำขอ

เป็นอย่างที่คิด

หลังจากที่ซูเหยียนตั้งคำถามเรื่องนี้ ท่าทีของหลินจื่อเยี้ยนเกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

"คุณหลิน ฉันสามารถบอกคุณได้ตามตรง บริษัทของเรากับประธานหลินเกิดความเข้าใจผิดกันเล็กน้อย ดังนั้นถ้าหากพวกเราไปหาหยางหัวโดยตรง มีความเป็นไปได้สูงมากที่จะล้มเหลว แต่ถ้าหากคุณช่วยออกหน้า มันก็มีความเป็นไปได้สูงมากที่จะประสบความสำเร็จ"

"เข้าใจผิด? ต้องขออภัยด้วยคุณหลิน ประธานหลินเคยช่วยฉันหลายครั้ง หยางหัวก็เคยช่วยฉันหลายครั้ง ถ้าหากฉันเป็นตัวแทนของพวกคุณไปเจรจากับประธานหลิน อันที่จริงมันก็เท่ากับการหลอกลวง บริษัทของฉันก็ถือว่าเป็นเพื่อนร่วมธุรกิจกับหยางหัว หลอกลวงเพื่อนร่วมธุรกิจด้วยกัน แบบนี้มันคงจะไม่ดีเท่าไหร่ ดังนั้นต้องขออภัยด้วยคุณหลิน" ซูเหยียนพูดด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด

"หมายความว่า…ประธานซูปฏิเสธฉัน?" หลินจื่อเยี้ยนยิ้มแล้วถาม

"คุณหลิน ฉันว่าคุณควรไปแก้ไขความเข้าใจผิดที่ประธานหลินมีต่อคุณถึงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด" ซูเหยียนพูด

"แก้ไขความเข้าใจผิด? คนแบบประธานหลินจะยอมง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? และตระกูลหลินของเราจะก้มหัวให้คนอื่นอย่างง่ายดายแบบนี้ได้ยังไง? ระหว่างเราคงยากที่จะเข้าใจตรงกัน ประธานซู คุณอาจจะไม่รู้ ตระกูลหลินของเราก็คือตระกูลของสามีคุณ ถ้าหากคุณปฏิเสธพวกเรา เกรงว่าอนาคตของสามีคุณคงจะไม่ราบรื่นเท่าไหร่" หลินจื่อเยี้ยนยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ตระกูลของหลินหยาง?"

ซูเหยียนรู้สึกประหลาดใจ

แม้นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบหลินจื่อเยี้ยน แต่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับตระกูลที่อยู่เบื้องหลังของหลินหยางเธอก็พอเคยได้ยินมาบ้าง

เพียงแต่เธอไม่กล้ามั่นใจ

ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องที่เธอเคยได้ยิน หลินหยางถูกตระกูลของเขาทิ้งตั้งนานแล้ว เหตุผลเพียงเพราะเขาเป็นลูกนอกสมรส จึงไม่เคยได้รับการยอมรับจากคนของตระกูลหลิน

"คุณหลิน ฉันคิดว่าคุณอย่าวู่วามดีกว่า ทุกปัญหามีทางแก้เสมอ!"

"คุณควรพิจารณาให้ดี ถึงเวลาจะได้ไม่รู้สึกเสียใจทีหลัง"

"คุณหลิน เรื่องนี้ฉันไม่พิจารณาแน่นอน คุณไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว อาจจะเป็นเพราะความคิดของพวกเราไม่ตรงกัน วันนี้พอแค่นี้ ฉันขอตัวก่อน"

ซูเหยียนพูด หลังจากนั้นเตรียมตัวขึ้นรถออกจากที่นี่

แต่ทันทีที่เธอเพิ่งเปิดประตู มีเท้าข้างหนึ่งถีบใส่ประตูรถอย่างกะทันหัน ทำให้ประตูที่เพิ่งเปิดโดนกระแทกจนปิดอีกครั้ง

ซูเหยียนเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน

กลับเห็นหลินจื่อเยี้ยนพาคนของตระกูลหลินเข้ามาล้อม

"คุณซู ฉันอาจจะต้องบอกคุณใหม่อีกรอบ ฉันไม่ได้มาเพื่อเจรจากับคุณ! ฉันกำลังบังคับคุณ เข้าใจหรือยัง?"