สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 839

ห้องในชั้นสอง

หนานกงเฟยหยางพิงหน้าต่างและนั่งดื่มชาที่โต๊ะกาแฟ

ผู้หญิงหลายคนที่แต่งตัวในชุดสไตล์โบราณกำลังเล่นกู่เจิ้ง

เสียงอันไพเราะดังก้องอยู่ด้านใน

ประตูถูกผลักเปิดออก

หลินหยางเดินเข้ามา

หนานกงเฟยหยางไม่ได้ละสายตาไป แต่ยังคงดูการแสดงของหญิงสาวที่สง่างามและแปลกตาราวกับเมาสุราอย่างสมบูรณ์

หลินหยางไม่พูดอะไร เพียงแค่นั่งลงตรงด้านหน้าเขาและวางสัญญาลงบนโต๊ะ

ดวงตาของหนานกงเฟยหยางเปิดขึ้นเล็กน้อย

แต่ในไม่ช้า เขาก็ปิดมันอีกครั้งและยังคงชื่นชมเสียงดนตรีต่อไป

บทเพลงจบลง

เขาวางแก้วน้ำชาลง จากนั้นก็ปรบมือ

"ไม่เลว ดีมาก! ไม่คิดว่าจะมีการเล่นกู่เจิ้งที่เยี่ยมยอดในเมืองเจียงเฉินเล็กๆ นี่ ดีมาก!"

"ขอบคุณ คุณหนานกง" เด็กหญิงตัวเล็กยืนขึ้นและโค้งตัว

"พวกคุณออกไปก่อน!"

"โอเค ขอให้คุณมีความสุข"

หญิงสาวเหล่านั้นโค้งตัว เก็บของและออกไป

"อย่าเพิ่งไป เล่นอีกเพลงก่อน"

หลินหยางหันหน้าและพูดอย่างนิ่งสงบ

ผู้หญิงเหล่านั้นผงะ พวกเธอมองดู และพบว่าคนที่เข้ามาคือหมอเทวดาหลิน แต่ละคนปิดปากและแทบจะกรีดร้องออกมา

"ประธานหลิน!"

"พระเจ้า หล่อมาก!"

พวกเธอตื่นเต้น

หนานกงเฟยหยางยิ้ม: "โอ้ะ? ประธานหลินก็ชอบเครื่องดนตรีประเภทนี้ด้วยหรอ?"

"ไหนๆ ก็มาแล้ว ก็ขอฟังสักเพลงหน่อย"

หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

"งั้นก็ได้ พวกคุณเล่นให้ประธานหลินสักเพลง ผมจะจ่ายค่าเสียเวลาให้เอง" หนานกงเฟยหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

"โอเค"

ผู้หญิงเหล่านั้นนั่งลงอีกครั้ง แต่ท่าทางของพวกเธอดูตื่นเต้นกว่าเมื่อก่อนอย่างเห็นได้ชัด และเสียงของบทเพลงก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้น

แต่ใบหน้าของหลินหยางไม่ได้เปลี่ยนแปลงเท่าไหร่

"ทำไม? ประธานหลินเหมือนจะไม่มีความสุขนะ" หนานกงเฟยหยางหรี่ตาและถาม

"ของอยู่นี่! คุณทำลายมันเองเลย" หลินหยางผลักสัญญาไปตรงหน้าของหนานกงเฟยหยาง

ในสัญญามีรอยเปื้อนเลือดของหนานกงเซียที่มองเห็นได้ชัดเจน

หนานกงเฟยหยางเลิกคิ้วขึ้น ยิ้มและพูด: "ประธานหลิน ผมรู้ว่าคุณเป็นคนฉลาด! แต่คุณไม่ใช่คนที่มีความสุข ถ้าคุณทำแบบนี้ตั้งแต่แรก บางทีอาจจะไม่เกิดเรื่องมากมายแบบนี้ คุณคิดว่ายังไง?"

"ใช่"

หลินหยางริมน้ำชาให้ตัวเองและพูดเสียงแหบ

"แล้วคุณเสียใจไหม?" หนานกงเฟยหยางเข้ามาใกล้ ถามด้วยรอยยิ้ม

"เสียใจหรอ?"

"ประธานหลิน คุณช่วยผมอีกเรื่องได้ไหม?"

"เรื่องอะไร?"

"ผมอยากเชิญให้คุณฉีกสัญญาฉบับนี้ด้วยตัวเอง!" หนานกงเฟยหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

เขาเอาตัวเอนเข้าหาเก้าอี้และมองหลินหยาง

ดวงตาไม่แยแส ดูถูกและเย่อหยิ่ง!

หมอเทวดาหลินหรอ?

เขายอมรับว่าชื่อนี้ดังอย่างมากในตอนนี้

แต่...สำหรับเขาแล้ว มันยังไม่มากพอ

จะโด่งดังขนาดไหน จะอายุน้อยแค่ไหน จะมีศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ที่ไร้ที่ติแค่ไหน แล้วจะมีประโยชน์อะไร? ?

เทียบกับหนานกงเฟยหยางแล้ว หมอเทวดาหลินก็เสมือนดาวสลัวที่อยู่ถัดจากพระจันทร์ เหมือนกับเม็ดทรายที่อยู่ถัดจากก้อนหิน พวกมันไม่มีนัยสำคัญเลย!

เขาต้องยอมรับว่าพรสวรรค์และความแข็งแกร่งของชายหนุ่มคนนี้ช่างโดดเด่นจริงๆ

แต่ไม่ว่าคนจะแข็งแกร่งเพียงใด มีความสามารถเพียงใด และทำงานหนักเพียงใด พวกเขาจะรอดจากตระกูลที่ตกทอดมาหลายร้อยปีและทำงานหนักกว่าสิบชั่วอายุคนได้หรอ?

โลกนี้ไม่ยุติธรรมโดยเนื้อแท้

หลินหยางนั่งฟังเงียบๆ

จนเสียงดนตรีจบลง ก็มีสายเข้ามา

"เจ้าสำนักหลิน" เสียงที่ชราดังขึ้นมา

"หาตำแหน่งของตระกูลหนานกงได้แล้วใช่ไหม?" หลินหยางถามอย่างเรียบเฉย

"เจอแล้ว! ผมกำลังจะรายงานให้กับคุณ ทำไมจู่ๆ คุณเรียกผมกลับมา เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

"อืม...คุณกลับมาก่อน ผมจะจัดเครื่องบินส่วนตัว แล้วคุณกับผมจะไปเยี่ยมตระกูลหนานกงด้วยกัน!"

ฉือ!

จู่ๆ เสียงรถเบรกก็ดังขึ้น

หนานกงเฟยหยางก้าวเข้าไปข้างในพร้อมกับตระกูลหนานกง

"อ้าว น้องสองกลับมาแล้วหรอ?"

หนานกงซงที่กำลังดื่มชาอยู่ในห้องโถง ลุกขึ้นทันทีและริเริ่มออกไปหาหนานกงเฟยหยาง

"พี่ใหญ่"

หนานกงเฟยหยางตะโกนพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

หนานกงซงเห็นเข้าก็อดยิ้มไม่ได้: "มีความสุขขนาดนี้ เป็นยังไง? จัดการเรื่องเรียบร้อยแล้วหรอ?"

"จัดการแล้ว! ผมให้ประธานหลินฉีกสัญญาด้วยตัวเองต่อหน้าผม! ครั้งนี้ เขาน่าจะเชื่อฟังแล้ว" หนานกงเฟยหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

"ดี!"

หนานกงซงหัวเราะพร้อมตบไหล่ของหนานกงเฟยหยาง: "น้องสอง ครั้งนี้เหนื่อยแย่เลย! ฮ่าๆๆ..."

"เรื่องเล็กน้อย! พี่ใหญ่! อย่าไปลงโทษเซียเอ๋อเลย"

"เรื่องก็จัดการเรียบร้อยแล้ว ลงโทษเขาไปก็ไม่มีประโยชน์ เดี๋ยวค่อยรายงานเรื่องนี้กับหัวหน้าตระกูล! ผมว่าหัวหน้าตระกูลรู้เรื่องแล้วก็คงไม่พูดอะไร"

"หัวหน้าตระกูลไม่พูดอะไร...แต่ครั้งนี้หมอเทวดาหลินได้ยอมจำนนแล้ว ผมคิดว่าเป็นสัญญาณที่ดี ถือโอกาสคุยกับหัวหน้าตระกูลให้เขาใช้พลังทั้งหมดของตระกูลหนานกงของเราอย่างรวดเร็ว เจาะจงไปที่หยางหัว! หมอเทวดาหลินมีประสบการณ์เรื่องนี้แล้ว เขาจะโดนโจมตีอย่างหนักแน่นอน หากปราศจากความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ เขาจะรู้สึกผิดต่อเรามาก เราสามารถใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้เพื่อทำลายหยางหัวในเวลานี้ได้!" หนานกงเฟยหยางยิ้ม

เมื่อหนานกงซงได้ยิน เขาก็หัวเราะออกมาอีกครั้ง: "น้องสอง คุณไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม? เมื่อกี้หยางหัวกรุ๊ป ได้ยกเลิกวิธีการทางธุรกิจทั้งหมดที่ต่อต้านตระกูลหนานกงของพวกเราแล้ว! !"

"อะไรนะ?" หนานกงเฟยหยางผงะ จู่ๆ เขาก็เข้าใจอะไรขึ้นมาและหัวเราะ: "ผมคิดว่าหมอเทวดาหลินนี่จะเป็นฮีโร่อะไรเสียอีก ไม่คิดว่าจะเป็นแค่หนูตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง! แค่ใช้กลอุบายเล็กน้อยแค่นี้ก็ทำให้เขากลัวเช่นนี้แล้วหรอ ปล่อยตระกูลหนานกง ไม่ทำอะไรกับพวกเราแล้ว! ฮ่าๆๆๆ น่าขำสิ้นดี! เสียชื่อเสียงเสียกระไร ฮ่าๆๆๆ..."

"น้องสอง นี่เป็นความดีความชอบของคุณเลย! ไป! ไปพบหัวหน้าตระกูลกับผมหน่อย ผมจะให้เขาเห็นแก่การกระทำของคุณ"

"ได้ พี่ใหญ่ พวกเราไปกันเถอะ!"

...

...