สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 896

บูม!

ก้อนหลินข้างเขาถูกคว้าและกลายเป็นผุยผง

อาวุโสไท่ชางไล่ตามโจมตีเขาอีกครั้ง ไม่ให้หลินหยางมีเวลาได้หายใจแม้แต่นิดเดียว เขาเปรียบเสมือนสายฟ้า ลมควบแน่น โจมตีและสังหารเหมือนคลื่นลูกใหญ่เสมือนพลังอันแข็งแกร่งที่ซัดเข้าใส่หลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

หลินหยางต้องยืนแขนออกมาเพื่อต่อต้านอย่างหมดหนทาง

ปังปังปังปังปัง...

ทุกๆ ความโจมตีทำให้เกิดความรู้สึกขาบนแขนทั้งสอง ทนได้ไม่นาน

ไม่มีทาง!

เสียแรงก่อนหน้านี้ไปเป็นจำนวนมาก! แม้แต่พลังจากการกระตุ้นของเลือดวิญญาณลั่วหลินจะไม่เพียงพอที่จะต้านทานการโจมตีของอาวุโสไท่ชางได้

ยิ่งไปกว่านั้น แขนข้างหนึ่งของเขาหัก อาการบาดเจ็บยังไม่คงที่จนถึงตอนนี้

ถ้ายังสู้ต่อไป แพ้แน่ ต้องหาหนทาง

ใช้เคล็ดลับนั้นหรอ?

จู่ๆ หลินหยางก็นึกอะไรบางอย่างออก หัวใจของเขาเต้นแรง เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

ก็แค่ยอมตายไปกับมัน ถ้าไม่มีคนอยู่ข้างๆ ก็ไม่เป็นไร มีคนนิกายตงหวงจำนวนมากอยู่รอบๆ ถ้าใช้เคล็ดลับนั้นจะรอดออกไปหรอ?

หลินหยางถอนหายใจ เขาทำได้เพียงไม่สู้ก็ถอย

ปัง! !

ในเวลานี้หยุนซิงกระแทกหน้าอกของหลินหยางด้วยฝ่ามือที่รุนแรง

ในขณะนั้นหลินหยางเหมือนจะรู้สึกว่าซี่โครงหน้าอกของเขาหักสองสามซี่ เขากระเด็นออกไปกระแทกกับก้อนหินใหญ่สองสามก้อนด้านหลังและล้มลงกับพื้น เมื่อเขาลุกขึ้นก็กระอักเลือดออกมา

"อ๊า?"

คนรอบๆ ประหลาดใจ

"ร่างกายของคุณได้รับพิษที่รุนแรง มีการต่อสู้ต่อเนื่องมาก่อนหน้านี้ แม้ว่าจะมีเลือดวิญญาณลั่วหลิน แต่การต่อสู้กับผม ก็เหมือนกับการตีไข่ด้วยหิน!"

ในที่สุดหยุนชิงก็หยุดลงและพูดเบาๆ

เขาวางมือไว้ข้างหลังและเดินไปหาหลินหยาง

"ก่อนหน้านี้ผมให้โอกาสคุณไปแล้ว คุณไม่รู้จักเห็นค่ามัน คุณชายถังถูกกำหนัดได้เขามารับช่วงต่อตำแหน่งเจ้านิกายและกลายเป็นเทพเจ้าตงหวงคนใหม่ เขาจะนำนิกายตงหวงไปสู้ระดับใหม่ทั้งหมด ทำให้คนทั้งโลกหวาดกลัวต่อนิกายตงหวง คุณยังอายุน้อย แต่คุณมีความแข็งแกร่ง เดิมทีผมวางแผนที่จะให้คุณชายไว้ชีวิตคุณ รับใช้คุณชาย แต่น่าเสียดายที่ไม่เป็นเช่นนั้น! เมื่อเช่นนั้นแล้วคุณก็ต้องตายที่นี่เท่านั้น! มากลายเป็นบันไดให้กับคุณชายพานิกายตงหวงไปสู่จุดสูงสุด!"

เมื่อสิ้นเสียง หยุนซิงก็เข้าใกล้หลินหยางเรียบร้อยแล้ว เขายื่นมือออกมาและกำลังจะหักนิ้วของหลินหยางเพื่อนำแหวนศักดิ์สิทธิ์ตงหวงมาและฆ่าเขาทันที!

ทุกอย่างราบรื่น

แต่ในเวลานี้ มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลัง

"หยุนซิง!"

เมื่ออาวุโสไท่ชางได้ยิน ผงะเล็กน้อยและได้สติกลับมา

แต่วินาทีต่อไป

พัฟ!

กระบี่เล่มหนึ่งแทงทะลุหัวใจของเขา!

อาวุโสไทชางตัวสั่นและตัวแข็งอยู่กับที่

ทุกคนในทุกทิศทางอึ้งเช่นกัน

หลายสายตามองไป

ถึงตระหนักได้...

เจ้าของกระบี่เล่มนั้นก็คือถังเทียนฮ่าว! !

"คุณชาย คุณ..." หยุนซิงยกแขนขึ้น ชี้ไปที่หน้าของถังเทียนฮ่าวอย่างยากลำบาก เบิกตากว้างด้วยดวงตาที่แก่ชราของเขา

"ในเมื่อได้แหวนศักดิ์สิทธิ์มาแล้ว คุณก็หมดประโยชน์แล้ว คุณไม่ใช่ว่าซื่อสัตย์ต่อพ่อของผมหรอ? ถ้าอย่างงั้น คุณก็ตายไปพร้อมพ่อของผมเถอะ!" ถังเทียนฮ่าวหัวเราะเบาๆ ดึงกระบี่ออกอย่างรุนแรง...

เลือดที่สาดกระเซ็นเหมือนดอกกุหลาบที่สดใส กระตุ้นทุกคนที่อยู่รอบๆ อย่างลึกซึ้ง

ไม่มีใครคาดว่าถังเทียนฮ่าวจะฆ่าอาจารย์ของตัวเอง ฆ่าหยวนซิงที่เป็นคนที่ภักดีต่อเจ้านิกายคนก่อน!

ต้องรู้ว่าตั้งแต่การตายของเจ้านิกายคนก่อน ภายในนิกายตงหวงก็เหมือนจะไม่ได้สนใจถังเทียนฮ่าวเลย

ท้ายที่สุดแล้วตำแหน่งของเจ้านิกายไม่สามารถได้รับการสืบทอดโดยเด็กคนหนึ่ง

ยิ่งไปกว่านั้นศิลปะการต่อสู้ของถังเทียนฮ่าวนั้นธรรมดา ไม่มีพรสวรรค์ที่โดดเด่น และเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำของนิกายตงหวง

แต่ถึงกระนั้น หลายคนรู้สึกว่าเขาเป็นภัยคุกคามและต้องการโจมตีเขา

ถังเทียนฮ่าวไม่มีเบื้องหลังคอยสนับสนุน ต้องเผชิญกับการไล่ตามของยอดฝีมือในนิกาย เขาไม่มีทางเลือดอื่นนอกจากพุ่งหยุนซิง

ไม่มีใครการทำอะไรถังเทียนฮ่าวในขณะที่มีหยุนซิงอยู่ ทั้งหยุนซิงยังสอนศิลปะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมของนิกายตงหวง ซึ่งทำให้ความแข็งแกร่งของเขาเติบโตขึ้นอย่างก้าวกระโดด

อาจกล่าวได้ว่าหากไม่มีหยุนซิง ถังเทียนฮ่าวก็คงไม่มีคุณสมบัติที่จะแย่งชิงตำแหน่งเจ้านิกายตงหวงได้เลย

"ผมคิดว่าคุณยังไม่สามารถฆ่าผมได้!" หลินหยางพูดเสียงต่ำ

"งั้นก็ลองดู!"

"งั้นพวกเรามาสู้กัน!"

หลินหยางยกแขนขึ้นราวกับว่ากำลังจะใช้กระบวนท่าบางอย่าง

ถังเทียนฮ่าวกระแทกเสียงเงียบๆ ระมัดระวังเล็กน้อย แต่ขาทั้งสองของเขาไม่รีรอ เพิ่มความเร็วพุ่งเข้าไปทางหลินหยางและจะใช้กระบี่เล่มนั้นปิดชีวิตของคนนี้

แต่วินาทีต่อมาการเคลื่อนไหวของหลินหยางก็ทำให้ถังเทียนฮ่าวอึ้ง

หลินหยางถอนแหวนสักดิ์สิทธิ์ออกอย่างรวดเร็วและโยนเข้าไปในฝูงชน

พัฟ!

แหวนศักดิ์สิทธิ์ตงหวงที่ส่องประกายราวกับดาวตกที่บินเข้าไปในฝูงชนอย่างไร้ร่องรอย

"อะไรกัน?"

ถังเทียนฮ่าวหน้าถอดสี

ผู้คนตกตะลึงเช่นกัน จากนั้นทุกคนก็ตอบสนองและพยายามที่จะแย่งแหวนศักดิ์สิทธิ์นั้นมา

"ทุกคนหลีกไป แหวนศักดิ์สิทธิ์เป็นของผม!"

ถังทียนฮ่าวโมโหและตะโกนออกมาทันที ยกกระบี่เข้าไปฆ่าในฝุงชนเพื่อแย่งชิงแหวนนั้น

สำหรับหลินหยาง ไม่มีคนสนใจเขาแล้วในเวลานี้

หลินหยางโล่งอก มองไปที่ฝูงชนที่วุ่นวาย มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่แปลกประหลาด

เขาก้าวไปที่ร่างศพของหยุนซิง หยิบเข็มเงินออกมาและแทงลงไปบนร่างกายของหยุนซิง จากนั้นก็ยกแขนขึ้นมาและวางไว้ข้างข้อมือของเขา ให้เลือดวิญญาณลั่วหลินด้านในออกมา

"ตอนนี้ผมจะสร้างประวัติศาสตร์..."

ดวงตาที่ร้อนแรงของหลินหยาง จ้องไปที่เลือดที่ไหลออกมา และริมฝีปากของหลินหยางก็พึมพำด้วยความตื่นเต้น

"หืม?"

หญิงสาวผมสั้นที่นี่สังเกตเห็นหลินหยาง และดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความสับสน

หลินหยางผู้นี้ไม่วิ่งหนีเอาชีวิตรอด เขาคิดจะทำอะไร?

อย่างไรก็ตามเธอเพียงแค่เหลือบมอง เธอตัวแข็งอย่างสมบูรณ์

"เรียบร้อย!"