สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 932

ตระกูลลู่แห่งซีชาง เป็นตระกูลที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในวงการศิลปะการต่อสู้

ทุกคนรู้จักสองสุดยอดวิชาของตระกูลลู่เป็นอย่างดี

หนึ่งคือก้าวเงาพริบตา สองคือสิบสามกระบวนท่าตระกูลลู่

แม้ก้าวเงาพริบตาเป็นเพียงเทคนิคการเคลื่อนไหว แต่กลับสามารถใช้ร่วมกับสิบสามกระบวนท่าตระกูลลู่ที่เป็นกระบวนท่าโจมตีขั้นสูง

ทั้งสองสิ่งสามารถเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้เกิดพลังทำลายล้างที่น่าตกใจ

เพียงแต่การฝึกทั้งสองวิชาเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับคนธรรมดาทั่วไป ปัจจุบันมีเพียงหัวหน้าตระกูลลู่และลู่ซีเฉาที่สามารถใช้ได้อย่างชำนาญ

มีผู้คนมากมายเคยเห็นก้าวเงาพริบตาหรือสิบสามกระบวนท่าตระกูลลู่ แต่ไม่มีใครเคยคาดคิด เมื่อนำสองวิชามารวมกัน มันสามารถระเบิดพลังที่แข็งแกร่งระดับนี้…

หลินหยางยืนอยู่ตรงที่เดิม ไม่มีการเคลื่อนไหวแต่อย่างใด

ลู่ซีเฉาจู่โจมทั้งสิบสามกระบวนใส่ร่างกายของหลินหยางหมดแล้ว

สถานที่เกิดเหตุเงียบสนิท

ลู่ซีเฉาถอยกลับมาหอบหายใจอย่างหนึ่ง

โดยไม่สนใจหลินหยางอีก ในมุมมองของเขา หลินหยางกลายเป็นคนตายไปแล้ว

เพราะเหตุนี้ ลู่ซีเฉาจึงหันไปหาทุกคนที่อยู่ด้านล่าง เอ่ยปากพูด "ยังมีใครต้องการขึ้นเวทีอีกหรือเปล่า?"

ไม่มีคนตอบ

ผู้คนมากมายยังจมอยู่กับสิบสามกระบวนท่าตระกูลลู่ก่อนหน้านี้!

ฝ่ามือที่ซัดออกไปอย่างบ้าคลั่งราวกลับฝนที่กระหน่ำลงมา มันตราตรึงอยู่ในใจของผู้คนส่วนใหญ่

นี่ก็คืออัจฉริยะที่มีความสามารถไม่ด้อยไปกว่าผู้ปราดเปรื่องเหรอ?

เมื่อเห็นไม่มีคนขึ้นเวที ลู่ซีเฉามองไปทางน่าหลานเทียนโดยตรง

"คุณชายเทียน ไม่สนใจขึ้นมาสนุกด้วยกันหน่อยเหรอ?" ลู่ซีเฉาพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

น่าหลานเทียนขมวดคิ้ว เหลือบมองบนเวทีเหมือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

แต่ในตอนนั้นเอง สายตาของเขาแข็งกร้าว ในรูม่านตามีความตกใจพุ่งผ่าน หลังจากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "การต่อสู้ยังไม่จบ พวกเราจะขึ้นเวทีได้ยังไง?"

"คุณพูดอะไรนะ?"

ลู่ซีเฉารู้สึกอึ้งเล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของน่าหลานเทียน

จนกระทั่งตอนนี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เริ่มอุทานด้วยความตกใจ

แต่ละคนเบิกตากว้างมองบนเวที

"ซีเฉา!"

ทางด้านของหัวหน้าตระกูลลู่กระโดดลุกขึ้นอย่างกะทันหัน มองด้านหลังของลู่ซีเฉาด้วยความตกใจ

ลู่ซีเฉารู้สึกอึ้ง เข้าใจอะไรบางอย่าง รีบหันกลับไปอย่างกะทันหัน

พบว่าหลินหยางกำลังยืนมองเขาด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

"อะไรกัน? คุณ…คุณโดนสิบสามกระบวนท่าตระกูลลู่…แต่กลับไม่ตาย?" ลู่ซีเฉาเบิกตากว้างจนลูกตาแทบหลุดออกมา พูดด้วยน้ำเสียงที่ประหลาดใจ

"สิบสามกระบวนท่าของคุณ ไม่ได้เรื่อง"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย ยกเท้าถีบใส่หน้าอกของลู่ซีเฉาอย่างกะทันหัน

ลู่ซีเฉาตกใจจนหน้าถอดสี รีบหลบไปด้านข้าง

แต่ว่าลูกถีบของหลินหยางเร็วเกินไป เขาไม่มีเวลาพอให้หลบด้วยซ้ำ

ปัง!

เท้ากระแทกใส่หน้าอกของลู่ซ๊เฉาอย่างแรง

แควก!

กระดูกซี่โครงของลู่ซีเฉาหักทันที หน้าอกยุบลงไปเป็นหลุม ล้มลงพื้นกระอักเลือดออกมากองใหญ่

ร่างกายของเขาสั่นเทาอย่างบ้าคลั่ง กุมหน้าอกของตนเองด้วยความเจ็บปวด ลุกไม่ขึ้นอีกแล้ว

ลู่ซีเฉาในตอนนี้ สูญเสียทักษะการต่อสู้ไปเรียบร้อย

ผู้คนที่อยู่ด้านล่างมองตาค้าง

ลู่ซีเฉาเป็นถึงบุคคลที่สามารถสู้กับผู้ปราดเปรื่องได้อย่างสูสี!

กลับพ่ายแพ้ให้กับลูกถีบของคนคนนี้?

หมอนี่เป็นใครกันแน่?

ลู่ซีเฉานอนอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นไม่หยุด

เขาพยายามลุกขึ้นอย่างสุดชีวิต แต่ไม่ว่าทำยังไงก็ไม่สามารถพยุงร่างกายลุกขึ้น

หลินหยางก้าวออกไปหยุดอยู่ตรงหน้าของเขา

กล้าทำร้ายลู่ซีเฉาจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้ต่อหน้าทุกคน หัวหน้าตระกูลลู่ย่อมไม่มีทางปล่อยหลินหยาง

เพียงแต่การข่มขู่ของเขากลับไม่มีผลอะไรต่อหลินหยาง!

"คิดบัญชี? คุณคิดบัญชีกับผม? คุณคู่ควรเหรอ ?" หลินหยางมองหัวหน้าตระกูลลู่ พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

"คุณพูดอะไรนะ?" ลมหายใจของหัวหน้าตระกูลลู่สั่นสะท้าน รู้สึกโมโหจนแทบจะระเบิดอยู่แล้ว ชี้หน้าหลินหยางแล้วพูด "คุณลองพูดอีกที! ไอ้เด็กจองหอง!"

ผู้คนที่อยู่โดยรอบก็รู้สึกเหลือเชื่อเหมือนกัน!

เขาจองหองเกินไปแล้วมั้ง?

ไม่เห็นแม้กระทั่งหัวหน้าตระกูลลู่อยู่ในใส่ตาย เขาคิดว่าตนเองเป็นหนึ่งในใต้หล้าจริงเหรอ?

ทว่าตอนที่หลินหยางจะได้พูด ทางด้านของหลิวหม่ากระโดดลุกขึ้น ชี้หน้าหัวหน้าตระกูลลู่แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "แค่ตระกูลเล็กๆอย่างตระกูลลู่! วางอำนาจใช้ได้! ถึงขั้นกล้าข่มขู่พวกเราเหรอ? ฮึ่ม ลองกลับไปส่องกระจกดูสารรูปของตัวเองบ้าง!"

"คุณเป็นใคร?" หัวหน้าตระกูลหลิวโกรธจนถึงขีดสุด

"ผมหลิวหม่า เป็นคนของนิกายตงหวง!" หลิวหม่าตะคอก

"นิกายตงหวง?"

หัวหน้าตระกูลลู่ที่กำลังโกรธตกตะลึง

ผู้คนเริ่มส่งเสียงฮือฮา

"อะไรนะ? พวกเขาเป็นคนของนิกายตงหวง?"

"ถึงว่าทำไมหมอนี่ถึงทำตัวจองหองมากขนาดนี้! ที่แท้ก็มีคนของนิกายตงหวงหนุนหลัง!"

"ไปแล้วมันยังไง? ตั้งแต่เจ้านิกายตงหวงตาย นิกายตงหวงถูกแบ่งออกเป็นหลายพรรคหลายฝ่าย ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ถ้าหากปะทะกันจริง ใช่ว่าพวกเขาจะสามารถสยบตระกูลลู่!"

"ถูกต้อง นิกายตงหวงในปัจจุบันมีอะไรให้กลัว?"

แขกทุกคนพากันพูดกระซิบกระซาบ

ส่วนคนส่วนใหญ่ที่อยู่ตรงโซนแขกสำคัญไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะพวกเขาคาดเดามาสักพักแล้ว

"คิดไม่ถึงว่านิกายตงหวงก็ส่งคนมาด้วย!" หัวหน้าตระกูลลู่สงบสติอารมณ์ของตนเอง จ้องหลินหยางด้วยสายตาที่เย็นชา หลังจากนั้นหันไปมองหัวหน้าตระกูลหนานกง พบว่าสีหน้าของเขาดูนิ่งสงบ เข้าใจได้ในทันทีว่าหนานกงเมิ้งรู้เรื่องนี้นานแล้ว

"ไม่อยากตายก็รีบส่ายหัวไป อย่ามาก่อกวนที่นี้!" หลิวหม่าตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เริ่มไม่สบอารมณ์

"ฮึ่ม! คนของนิกายตงหวงน่าเกรงขามมาก! ถึงจะไม่รู้ว่าตกลงพวกคุณเป็นอะไรของนิกายตงหวง แต่ฟังจากน้ำเสียงเมื่อกี้ของคุณ คุณเป็นจ้าวของนิกายตงหวงเหรอ?" หัวหน้าตระกูลลู่จ้องหลิวหม่า พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"คุณหมายความว่ายังไง" หลิวหม่าขมวดคิ้ว