สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 942

เขารู้ดีว่าการโจมตีเมื่อกี้ของตนเองรุนแรงแค่ไหน ถึงเป็นผู้ปราดเปรื่องที่อยู่หลังสิบอันดับแรกก็จะต้องตายโดยไม่เหลือซาก แต่ดูเหมือนร่างกายของหลินหยางไม่ได้รับความเสียหายมากเท่าไหร่

แต่นั่นไม่สำคัญ เขาเชื่อว่าถึงร่างกายของคนคนนี้ไม่ได้รับความเสียหาย แต่อวัยวะภายในของเขาแหลกไปหมดแล้ว!

อย่างไรก็ตามนี่คือพละกำลังพิเศษของตระกูลน่าหลาน เป็นกำลังภายในที่ใช้สำหรับทะลวงอวัยวะภายในโดยเฉพาะ

ปัจจุบันยังไม่มีใครสามารถมองวิชานี้ออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

ฆ่าคนไร้ชื่อคนหนึ่งแบบนี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

"พี่หลิน!"

ปี้เจินและอันหยวนพุ่งเข้ามา ปี้เจินตะโกนเสียงดัง คุกเข่าลงข้างกายหลินหยาง เขย่าตัวของเขาไม่หยุด ทว่าหลินหยางกลับไม่ขยับตัวเลยสักนิด

"ศิษย์พี่ใจเย็นก่อน ฉันขอตรวจดูหน่อย!"

อันหยวนรีบยื่นมือออกไปตรวจชีพจรของหลินหยาง

ผ่านไปสักพัก สีหน้าของอันหยวนเริ่มซีดลง

"ศิษย์น้อง พี่หลินเป็นยังไงบ้าง?" ปี้เจินรีบถาม

อันหยวนหันไปมองเธอด้วยความตกตะลึง ส่ายหัวเล็กน้อย พูดเสียงเบา "ศิษย์พี่ พี่หลินเขา…ตายแล้ว…"

"อะไรนะ?"

รูม่านตาของปี้เจินหดเล็กลง

ผู้คนโดยรอบได้ยินคำพูดประโยคนี้ ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาโดยตรง

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดไอ้คนจองหองคนนี้ก็ตายเสียที!"

"ถุย! ลูกสุนัข! กล้าเป็นศัตรูกับคุณชายน่าหลาน? ไม่ดูสาระรูปของตัวเองเลย!"

"ใช่! ไอ้คนไร้ประโยชน์! สมควรตายแล้ว!"

ทุกคนพากันสาปแช่ง

หนานกงหยุนชิวปรบมือ พูดพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง "ตายได้ดี! ตายได้ดี! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…"

"แม้แต่คนของหุบเขาเมี่ยวโชก็บอกว่าตายแล้ว ดูเหมือนคงจะไม่รอดแล้วจริง…น่าเสียดาย"

ฟู่หวู่เย่พูดด้วยสีหน้าที่รู้สึกเสียดาย

ในมุมมองของเขา ถึงแม้ความแข็งแกร่งของคนคนนี้ไม่สามารถเทียบกับน่าหลานเทียน แต่ก็ไม่ด้อยไปกว่าเท่าไหร่แน่นอน! หากเขามีเวลาได้พัฒนาตัวเองก้าวหน้าขึ้น อนาคตจะต้องกลายเป็นบุคคลสำคัญด้านใดด้านหนึ่งแน่นอน

"น่าเบื่อ"

น่าหลานเทียนส่ายหัว หลังจากนั้นเดินเข้าไปหาหนานกงเยี่ยนหลัว

"คุณหนูเยี่ยนหลัว ไปไหว้ฟ้าดินกันเถอะ!"

"ไฟไหม้"

หนานกงเยี่ยนหลัวพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

ตั้งแต่เริ่มจนจบ สีหน้าของเธอไม่เคยแสดงอารมณ์อะไรแม้แต่นิดเดียว

"อีกเดี๋ยวก็ดับแล้ว วันนี้เป็นวันแต่งงานของคุณและผม เป็นวันที่พ่อของคุณและตระกูลน่าหลานคาดหวังที่จะได้เห็นมัน อย่าทำให้คนทั้งสองตระกูลต้องผิดหวัง ยิ่งไปกว่านั้น การที่คุณมีโอกาสแต่งงานกับผมน่าหลานเทียน ถือเป็นวาสนาของคุณ! หรือคุณไม่อยากเป็นผู้หญิงของผม?" น่าหลานเทียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมย สายตาที่มองไปทางหนานกงเยี่ยนหลัวเต็มไปด้วยความทะนงตน

ผู้ปราดเปรื่องอย่างเขามองข้ามทุกสิ่งถือเป็นเรื่องปกติ

หนานกงเยี่ยนหลัวไม่พูดอะไรสักคำ

แต่ในตอนนั้นเอง

"ว๊าย?"

มีเสียงกรี๊ดดังขึ้น

ทุกคนหันไปมองต้นทางของเสียง พบว่าเจ้าของเสียงคืออันหยวน…

"ศิษย์น้อง เป็นอะไร?"

ปี้เจินเช็ดน้ำตาที่หางตา พูดเสียงเบา "พี่หลินตายแล้ว พวกเราอยู่ต่อไม่ได้ ต้องรีบไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!"

"ไม่…ศิษย์พี่ ชีพจร…ชีพจรของเขากลับมาเต้นแล้ว!" อันหยวนพูดด้วยน้ำเสียงที่ติดขัดเล็กน้อย

"อะไรนะ? กลับ…กลับมาเต้นแล้ว?"

ปี้เจินตกตะลึง

"แค่กแค่ก แค่กแค่กแค่ก…"

ในตอนนั้นเอง มีเสียงไออย่างรุนแรงดังขึ้น

หลังจากนั้นหลินหยางที่นอนอยู่บนพื้นลืมตาขึ้น พยุงร่างกายลุกขึ้นใหม่

"หา! ! !"

ผู้คนที่อยู่โดยรอบตกตะลึง

น่าหลานเทียนกางมือตั้งท่าต่อสู้ใหม่อีกครั้ง เตรียมตัวจู่โจมหลินหยาง

เขาต้องการลองดูอีกครั้ง!

การเคลื่อนไหวของคนตระกูลหนานกงถือว่าค่อนข้างเร็ว สามารถควบคุมไฟที่โหมกระหน่ำในสถานที่จัดงานแต่งได้อย่างรวดเร็ว ความโกลาหลเริ่มสงบลงอีกครั้ง

หนานกงเมิ้งเดินกลับมาด้วยความโกรธ

สายตาของทุกคนไปรวมกันที่ตัวของหลินหยาง

เห็นหลินหยางยังยืนอยู่ตรงนั้น ลมหายใจของทุกคนสั่นสะท้าน มองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

"หมอนี่ยังไม่ตาย?"

"ก็ไหนคนของหุบเขาเมี่ยวโชบอกว่าชีพจรของเขาหยุดเต้นไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"

"นี่มันยังไงกันแน่? หรือว่าหมอนี่โกงความตาย?"

กลับได้ยินคนของตระกูลหนานกงชี้ไปทางหญิงสาวทั้งสองที่อยู่ด้านข้างหลินหยาง ตะโกนเสียงดัง "หัวหน้าตระกูล! พวกเธอสองคนเป็นคนวางเพลิง!"

สายตาของทุกคนหันไปมองปี้เจินและอันหยวนพร้อมกัน

"หืม?"

หนานกงเมิ้งจ้องผู้หญิงทั้งสองคนด้วยสายตาที่เย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "ตระกูลหนานกงของเราล่วงเกินหุบเขาเมี่ยวโชตรงไหนหรือเปล่า? ทำไมพวกคุณสองคนถึงต้องทำแบบนี้?"

"เรื่องนี้…" ปี้เจินไม่รู้ควรตอบยังไง

"พี่หลิน พวกเราต้องรีบไปจากที่นี่ อยู่ต่อไม่ได้แล้ว!" อันหยวนพูดเสียงเบา

"ทำไมต้องไป? ผมยังไม่ได้ของที่ต้องการเลย" หลินหยางหันไปพูด

"พี่หลิน ถ้าคุณไม่ไป ต้องโดนน่าหลานเทียนฆ่าตายแน่นอน! รีบไปกันเถอะ! หรือคุณอยากตายอยู่ที่นี่?" ปี้เจินพูดด้วยน้ำเสียงที่แทบจะร้องไห้

หลินหยางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และเข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมผู้หญิงทั้งสองถึงวางเพลิง พวกเธอต้องการสร้างความโกลาหลเพื่อพาหลินหยางหนีไปจากที่นี่

แต่ไฟไม่ได้ถือว่ารุนแรงมาก บวกกับคนของตระกูลหนานกงมีการเตรียมมาตรการรับมือไว้ล่วงหน้าแล้ว อาศัยเรื่องแค่นี้ต้องการหันเหความสนใจของตระกูลหนานกง?

"คุณหลิน ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้หน้าคุณ แต่การกระทำของคนทั้งสองไม่ควรได้รับการให้อภัยอย่างยิ่ง ถึงขั้นกล้าวางเพลิงตระกูลหนานกง! วันนี้ถึงผู้เฒ่าเมี่ยวโชอยู่ที่นี่ก็ต้องมีคำอธิบายให้ผม!" หนานกงเมิ้งโบกมือ "ไปจับตัวคนทั้งสองเอาไว้!"

หนานกงเมิ้งกำลังหาข้ออ้างเพื่อแย่งเลือดวิญญาณลั่วหลินคนตัวของคนทั้งสองอยู่พอดี ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เขาย่อมสามารถทำได้อย่างเปิดเผย

"ครับ หัวหน้าตระกูล!"

คนของตระกูลหนานกงรีบก้าวออกไปทันที