สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 944

แต่หลินหยางกลับพุ่งเข้าไป ซัดฝ่ามือออกไปเหมือนกับตอนที่น่าหลานเทียนทำ

ฝ่ามือถูกซัดออกไปอย่างอ่อนโยน ไม่ได้มีความป่าเถื่อนแฝงแม้แต่นิดเดียว

ทว่ายิ่งเป็นแบบนี้กลับยิ่งน่ากลัว

น่าหลานเทียนเบิกตากว้าง ยกแขนขึ้นตั้งรับ

ปัง!

เสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้น

ร่างกายของเขาลอยกระเด็นออกไปเหมือนลูกกระสุนระเบิดอีกครั้ง

"คุณชาย!"

คนของตระกูลน่าหลานเริ่มร้อนใจแล้ว

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ส่งเสียงฮือฮา

"เป็นไปได้ยังไง?"

"หมอนั่นใช้…พละกำลังพิเศษจริงเหรอ?"

"ไม่ถูก! ไม่ถูก! ทำไมพละกำลังพิเศษของคนคนนั้นถึงเหนือกว่าคุณชายน่าหลาน? มันต้องมีปัญหาอะไรสักอย่างแน่นอน!"

"ตกลงเขาใช้วิธีการแบบไหนกันแน่?"

คำพูดอุทานด้วยความตกใจดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อ

หลินหยางใช้โอกาสที่เป็นฝ่ายเหนือกว่าไล่จู่โจม ไม่ต้องการให้น่าหลานเทียนมีโอกาสพักหายใจ

เขาเพิ่งเข้าไปไล่ต้อนอีกครั้ง

น่าหลานเทียนโจมตีกลับด้วยความโกรธ

ทว่ามันไม่มีประโยชน์!

เขาพบว่า อันที่จริงพละกำลังพิเศษของหลินหยางไม่ได้รุนแรงมากนัก แต่สิ่งที่น่ากลัวคือร่างกายของเขาต่างหาก

ไม่ว่าเขาโจมตียังไงก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับหลินหยาง!

การโจมตีไร้ผล เป็นได้แค่ฝ่ายที่ถูกจู่โจม

ส่วนร่างกายของน่าหลานเทียนไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนหลินหยาง

หลังจากโดนไปหลายฝ่ามือ น่าหลานเทียนเริ่มกระอักเลือด แม้กระทั่งยืนยังลำบาก

พละกำลังพิเศษที่หลินหยางซัดออกมาจู่โจมอวัยวะภายในของเขาโดยตรง เกือบฉีกกระชากอวัยวะภายในจนแหลก

ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป น่าหลานเทียนต้องตายแน่นอน

"ปกป้องคุณชาย!"

คนของตระกูลน่าหลานทนดูไม่ได้อีกแล้ว ส่งเสียงคำราม หลังจากนั้นพุ่งเข้าไปล้อมรอบน่าหลานเทียน

หลินหยางเห็นสถานการณ์ หยุดฝีเทา พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ทำไม? พวกคุณต้องการเข้าร่วมศึกผู้ปราดเปรื่องเหรอ?"

คนของตระกูลน่าหลานได้ยินคำพูดประโยคนี้ สีน่าดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที

เป็นหนึ่งในนั้นกัดฟันแน่นพูด "ศึกผู้ปราดเปรื่องอะไร? พวกเราแค่มาเข้าร่วมงานสรรหาคู่แต่งงาน! คุณแอบเรียนวิชาของตระกูลน่าหลาน! ใช้วิธีต่ำช้าสู้กับคุณชายของเรา! จะให้พวกเรานิ่งเฉยเหรอ?"

"แอบเรียน?" หลินหยางขมวดคิ้ว "เมื่อกี้คุณชายของพวกคุณก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าผมเลียนแบบ?"

ในตอนนั้นเอง น่าหลานเทียนที่อยู่ด้านหลังผลักฝูงชนออก เช็ดคราบเลือดที่มุมปาก ถามด้วยความโกรธ "อย่ามาพูดไร้สาระ! บอกผมมา คุณแอบเรียนพละกำลังพิเศษของตระกูลน่าหลานตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"ผมแอบเรียนหรือเปล่า คุณไม่รู้จริงเหรอ? หรือว่าทุกคนบนโลกใบนี้ที่มีความรู้เกี่ยวกับพละกำลังพิเศษ ล้วนแต่เรียนวิชาของตระกูลน่าหลาน?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เร่งไม่รีบ

น่าหลานเทียนกัดฟันแน่น

อันที่จริงหลินหยางไม่ได้แอบเรียน เรื่องนี้เขารู้ดีอยู่ในใจ

ถึงแม้บุคคลคนนี้จะมีพรสวรรค์ที่น่าตกใจ สามารถเรียนรู้พละกำลังพิเศษได้อย่างเชี่ยวชาญในเวลาอันสั้น แต่การโจมตีที่เขาแสดงออกมาก่อนหน้านี้มันหยาบกระด้างเกินไป

แต่มันก็ทำให้น่าหลานเทียนได้เข้าใจว่าทำไมหลินหยางเรียนพละกำลังพิเศษของตนเอง

เขาไม่ได้ต้องการใช้พละกำลังพิเศษของตนเองมาเล่นงานตนเอง แต่กำลังวิเคราะห์ช่องโหว่ของพละกำลังพิเศษ

เขาเป็นคนที่มีร่างดวงดาวโดยกำเนิด!

ถ้าหากสามารถวิเคราะห์พละกำลังพิเศษทะลุปรุโปร่ง เมื่อเป็นแบบนั้นก็สามารถรับมือพละกำลังพิเศษได้ง่ายขึ้น!

นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผล ทำไมก่อนหน้านี้เขาถึงเสียเปรียบครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สุดท้ายกลับมองข้ามน่าหลานเทียนไปทั้งแบบนั้น

ตอนนี้ เขาสามารถมองพละกำลังพิเศษของน่าหลานเทียนได้อย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว!

น่าหลานเทียนเข้าใจ ตนเองไม่มีโอกาสชนะหลินหยางอีกแล้ว

หากสู้กันต่อไป เขาไม่เพียงแต่พ่ายแพ้และเสื่อมเสียชื่อเสียง ถึงขั้นอาจจะโดนอีกฝ่ายฆ่าเลยก็ได้

จำเป็นต้องหาวิธีเลี่ยงการต่อสู้!

ตอนนี้เขาไม่ต้องการสนใจน่าหลานเทียนแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคือรีบจบเรื่องทั้งหมดแล้วนำยาถอนพิษกลับไป

แต่น่าหลานเทียนจะยอมแพ้อย่างง่ายดายเหรอ?

ถ้าหากเรื่องแบบนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงของเขาต้องป่นปี้แน่นอน

ทว่าสู้ก็สู้ไม่ได้ แพ้ก็แพ้ไม่ได้ ควรจะทำยังไง? คงทำได้แต่พูดจาบ่ายเบี่ยง! วกวนไปมา!

"ถึงแม้คุณและผมกำลังต่อสู้ในฐานะงานประลองหาคู่ แต่คุณแอบเรียนวิชาของตระกูลน่าหลาน โทษไม่สมควรได้รับการให้อภัย คนอย่างคุณ ผมจำเป็นต้องพากลับตระกูลน่าหลานเพื่อไปรับโทษ! จับตัวเขาไว้!" น่าหลานเทียนโบกมือ ตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ครับ คุณชาย!"

ทุกคนพุ่งเข้าไปหาหลินหยางพร้อมกับเสียงคำราม

"หา?" อันหยวนตกใจมาก

มีเสียงฮือฮาดังขึ้น

"หัวหน้าตระกูลหนานกง! น่าหลานเทียนกำลังก่อความวุ่นวายในงานหาคู่ของคุณ! หรือคุณไม่คิดจะหยุดเขา? ความน่าเกรงขามของคุณอยู่ตรงไหน?" ปี้เจินพูดด้วยความร้อนใจ

ถึงแม้หนานกงเมิ้งต้องการจับตัวปี้เจิน แต่ที่เธอพูดมาก็สมเหตุสมผล จึงมองไปทางน่าหลานเทียน

"หัวหน้าตระกูลหนานกง! พ่อของผมพูดแล้ว เขายินดีมอบหยกแกะสลักจิ่วเจียให้คุณ!" น่าหลานเทียนเงยหน้าขึ้น มองไปทางหนานกงเมิ้งแล้วพูด

ลมหายใจของนานกงเทียนสั่นสะท้าน รีบพูด "ที่คุณพูดมา…เป็นเรื่องจริง?"

"หัวหน้าตระกูลหนานกงหมายความว่ายังไง? ผมน่าหลานเทียนไม่เคยพูดเท็จ!" น่าหลานเทียนพูด

หนานกงเมิ้งหัวเราะฮ่าฮ่า หลังจากนั้นพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "ดี! ดีมาก! ในเมื่อคุณชายน่าหลานเห็นตระกูลหนานกงของผมเป็นสหายอย่างจริงใจ ผมจะละเลยแขกได้ยังไง! ใครก็ได้!"

"นายท่าน!"

พ่อบ้านและคนอื่นก้าวออกมา

"ไปช่วยคุณชายน่าหลานจับตัวคนต่ำช้าที่แอบเรียนวิชาของตระกูลน่าหลานและแหกกฎงานประชุมของเรา!" หนานกงเมิ้งชี้หลินหยางแล้วพูด

"ครับ"

เสียงอุทานดังก้อง

ผู้คนตกตะลึง

หนานกงเมิ้งเลือกที่จะยืนอยู่ฝั่งของน่าหลานเทียนโดยไม่ต้องคิด?

หยกแกะสลักจิ่วเจีย…ตกลงมันคือของดีอะไรกันแน่? ถึงขั้นสามารถทำให้ท่าทีของหนานกงเมิ้งกลับตาลปัตรอย่างกะทันหันแบบนี้?