สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 980

"หัวหน้าเฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" หลิวเจี้ยนเฟยรู้สึกแปลกๆ จึงถามอย่างระมัดระวัง

หัวหน้าเฉินไม่ได้ใส่ใจ เขารีบหันไปทักทายชวี่เทียน

แต่เมื่อเขาเพิ่งส่งเสียงออกไป ชวี่เทียนก็รีบเดินเข้ามาและห้ามไม่ให้เขาพูด

"คุณ กาแฟเอ้อเกอจื่อของคุณใช่ไหม? คุณดูว่าใช่อันนี้ไหม?" ชวี่เทียนยื่นกาแฟที่มีควันนร้อนๆ ขึ้นมาและพูดด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

หัวหน้าเฉินตัวสั่น ยื่นมือออกไปรับ พยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว: "ใช่ใช่ใช่...อันนี้แหละ...อันนี้แหละ ขอบคุณ..."

ท่าทางของความจริงจังและซื่อสัตย์ทำให้ทุกคนตกใจ

เกิดอะไรขึ้น?

หัวหน้าเฉินที่เย่อหยิ่งและครอบงำเมื่อกี้ ทำไมจู่ๆ ก็อ่อนโยนและมีมารยาท?

หลิวเจี้ยนเฟยรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขามองไปทางชวี่เทียนและรู้สึกคุ้นๆ แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยเจอเขาที่ไหน

ชวี่เทียนพูดต่อ: "ในเมื่อผมนำกาแฟมาให้คุณแล้ว งั้นคุณลูกค้าช่วยดื่มหน่อย เย็นแล้ว...จะไม่อร่อย!"

"อ๊า?"

หัวหน้าเฉินอึ้ง

"ร้อนขนาดนี้ จะดื่มยังไง? ร้านกาแฟของพวกคุณเร่งให้ลูกค้าดื่มกาแฟได้ด้วยหรอ?" หลิวหม่านเยี้ยนทนดูต่อไปไม่ได้

"หุบปาก!"

หัวหน้าเฉินหันหน้าไปจ้องเธอและตะโกน

หลิวหม่านเยี้ยนผงะ

และทุกคนก็ตกตะลึง

หัวหน้าเฉินกัดฟัน อ้าปากขึ้น เงยหน้าขึ้นแล้วเทกาแฟถ้วนนั้นลงไปในปาก

กาแฟที่ร้อนลวกจนควันขึ้น มันไหลลงไปในคอของเขาโดยตรง

หัวหน้าเฉินตัวสั่น

คนที่ยืนดูขนหัวลุก

นี่จะฆ่าคนกันหรอ!

หัวหน้าเฉินบ้าไปแล้วหรอ? หรือเขาไม่มีสมองกันแน่?

หรือว่า...เป็นเพราะคนที่มาส่งกาแฟคนนี้?

สมาชิกตระกูลหลิวหลายคนกวาดสายตามองคนนี้ และพบว่าท่าทางของชายคนนี้...ดูไม่เหมือนคนส่งกาแฟเลย...

กาแฟแก้วนี้ลงไปในท้อง

"คุณลูกค้า กาแฟเอ้อเกอจื่ออร่อยไหม?" คนนั้นหรี่ตามองและถาม

"อร่อย...อร่อย...อร่อย...แอะแอะแอะ..." หัวหน้าเฉินเอามือจับคอ ไอออกมาด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาแดงก่ำ

เขาพูดไม่สะดวกแล้ว

"คุณลูกค้า คุณพอใจกับการบริการของพวกเราไหม?" ใบหน้าของชวี่เทียนไร้อารมณ์ ถามขึ้นมาอีกครั้ง

"พอ...พอใจ...พอใจ..." หัวหน้าเฉินพยักหน้า เหงื่อท่วมหัว

อย่างไรก็ตามความการยินยอมของหัวหน้าหลิว ทำให้คนตระกูลหลิวไม่พอใจ โดยเฉพาะหลิวเจี้ยนเฟย

"หัวหน้าหลิว! คนนี้ไม่น่าจะใช่คนที่ขายกาแฟใช่ไหม?" หลิวเจี้ยนเฟยถาม

เดิมทีหัวหน้าเฉินอยากจะอธิบาย แต่คอของเขาทำให้เขาพูดได้ไม่กี่คำ มันเจ็บปวดอย่างมาก แม้ว่าเขาจะพยายามพูดแต่ก็ฟังไม่ได้เป็นศัพท์

"หัวหน้าเฉิน ทำในสิ่งที่คุณทำ ทำไม่ได้ก็ออกไป ทำไมต้องมาขายหน้าที่นี่? ผมทนความอับอายไม่ไหว!" หลิวเจี้ยนเฟยกระแทกเสียง

"หัวหน้าหลิว คุณฟังผมอธิบาย..." หัวหน้าเฉินพูด

"ไม่ต้องอธิบายแล้ว! คนนี้น่าจะมีอำนาจ แต่คุณน่าจะเข้าใจว่าผมคือใคร! คนที่คุณกลัว แต่ผมไม่กลัว!" หลิวเจี้ยนเฟยกระแทกเสียง

"โอ้ะ? งั้นคุณคือใครหรอ?" ชวี่เทียนหันหน้ามาพูดกับหลิวเจี้ยนเฟยอย่างเฉยเมย

"ประธานฉงจากบริษัทเจียเย้า เคยได้ยินไหม?" หลิวเจี้ยนเฟยพูดอย่างเยือกเย็น

"คุณคือคนของฉงเซียนหรอ?" ชวี่เทียนขมวดคิ้ว

"ใช่! เหมือนว่าคุณจะเคยได้ยินเกี่ยวกับประธานฉงของผมนะ งั้นผมว่าคุณน่าจะรู้เกี่ยวกับพลังของประธานฉงของพวกเราใช่ไหม?" หลิวเจี้ยนเฟยพูด

เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาก็เข้าใจทันทีว่าคนของเขาไปหาเรื่องชวี่เทียน เขารีบพูดออกมา: "คุณชวี่! เข้าใจผิดแล้ว! เข้าใจผิดแล้ว! ต้องเป็นพวกไม่รู้จักลืมหูลืมตาอย่างแน่นอน คุณอยู่ที่ไหน? ผมจะรีบไปจัดการเจ้านั่นแทนคุณเอง!"

"ทำไม? คุณอยู่เจียงเฉินหรอ?" ชวี่เทียนถาม

"อยู่...อยู่ ผมมาประชุมงานที่หยางหัวเมื่อเช้า" ฉงเซียนยิ้มออกมา

"ในเมื่อคุณอยู่นั่นก็ดี มาถึงที่ร้านกาแฟตรงข้างโรงแรมหมิงจูภายในห้านาที ให้คุณจัดการเรื่องนี้ดีกว่า ผมจัดการไม่ได้!"

ชวี่เทียนพูดอย่างเฉยเมยและตัดสายไป

ฉงเฉียนเผยใบหน้าที่ตกใจ

อะไรคือให้ผมจัดการ?

คำพูดของชวีเทียนหมายความว่ายังไง?

ฉงเฉียนไม่เข้าใจ แต่ไม่กล้ารอช้า เขารีบไปที่ร้านกาแฟทันที

สำหรับหลิวเจี้ยนเฟย เขายืนอึ้งไปนานแล้ว

"คุณ...คุณโทรหาประธานฉงของพวกเราได้ยังไง? คุณเป็นใครกันแน่?" หลิวเจี้ยนเฟยตัวสั่น

"เขาคือชวี่เทียน! ชวี่เทียนแห่งเจียงเฉิน! !" ในที่สุดด้านหัวหน้าเฉินก็พูดออกมาอย่างชัดเจน

"อะไรนะ?"

หลิวเจี้ยนเฟยขาอ่อน ทรุดลงไปบนพื้น

คนตระกูลหลิวที่เหลือยืนแข็ง หัวสมองว่างเปล่า

แม้ว่าตระกูลหลิวจะไม่ได้อยู่ในเจียงเฉิน แต่ชื่อของชวี่เทียนแห่งเจียงเฉินก็เคยเข้าหูของพวกเขาเหมือนกัน

ต้องรู้ว่าเขาคือพี่ใหญ่ของเจียงเฉิน!

ทุกคนรู้ดีว่าพื้นที่สีเทาในบริเวณนี้เป็นเป็นคนสองสองคนนี้

แบ่งเป็นสองคน

คนหนึ่งคือชวี่เทียน

อีกคนหนึ่งคือกงซีหยุน