ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ นิยาย บท 5

โจวโหย่วเหลียงเพิ่งมารวมตัวกับครอบครัวบนยอดเขา ก็ได้รู้เรื่องที่อวิ๋นฝูหลิงช่วยชีวิตลูกเมียของเขาจากปากเจิ้งซื่อ

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจหาย

หลังจากตั้งสติได้ เขาก็บอกเรื่องนี้กับบิดามารดาของตน จากนั้นก็ถือลูกเดือยถุงหนึ่ง พาลูกเมียมาขอบคุณ

เมื่อเห็นอวิ๋นฝูหลิงบ่ายเบี่ยง โจวโหย่วเหลียงที่เป็นผู้ชายก็ไม่สะดวกที่จะคะยั้นคะยออวิ๋นฝูหลิง ได้แต่ขอบคุณบุญคุณที่ช่วยชีวิตของอวิ๋นฝูหลิงอยู่ข้างๆ อย่างจริงใจ

จากนั้นก็ดึงโจวฉางจี๋มาตรงหน้า

ก่อนมาโจวฉางจี๋ก็ถูกอบรมก่อนแล้ว เขากล่าวด้วยเสียงที่นุ่มนิ่ม “ขอบคุณป้าอวิ๋น!”

อวิ๋นฝูหลิงเห็นใบหน้าเล็กที่อวบอิ่มและรูปร่างอ้วนเล็กน้อยของเขา ดวงตาที่เหมือนองุ่นดำก็สดใสขึ้นมาทันที

และรู้ด้วยว่าเขาเป็นที่รักของคนตระกูลโจว ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถกินจนได้รูปร่างเช่นนี้ในครอบครัวชาวนา

อวิ๋นฝูหลิงเห็นเขาน่ารักมาก อดไม่ได้ที่จะลูบศีรษะของเขา พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร!”

พูดจบก็หันไปพูดกับสองสามีภรรยา “สถานการณ์เช่นก่อนหน้านี้ ข้าคิดว่าใครพบเจอก็ต้องยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ทุกคนเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน ช่วยเหลือกันและกันเป็นสิ่งที่สมควรทำ พวกเจ้าไม่จำต้องทำเช่นนี้”

พวกผู้ใหญ่คุยกัน เด็กน้อยสองคนที่อยู่ข้างๆ พวกเขา ต่างคนต่างมองอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า

เมื่อก่อนอวิ๋นจิงมั่วมักถูกขังอยู่ในบ้านเสียส่วนใหญ่ น้อยครั้งที่จะได้ออกมาเล่นข้างนอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการหาเพื่อน

คราวนี้มาเจอเด็กที่อายุไล่เลี่ยกับตัวเอง จึงอดไม่ได้ที่จะแอบมองอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า

ส่วนโจวฉางจี๋ไม่เคยเห็นเด็กที่หน้าตาน่ารักอย่างอวิ๋นจิงมั่ว

เขาฉีกยิ้มให้อวิ๋นจิงมั่วอย่างซื่อบื้อโดยไม่รู้ตัว

อวิ๋นจิงมั่วรู้สึกถึงเจตนาดีของเขา ก็เม้มปากยิ้มเช่นกัน

ท้ายที่สุดอวิ๋นฝูหลิงก็ไม่สามารถทนต่อการรบเร้าของสองสามีภรรยาไหว ได้แต่รับลูกเดือยถุงนั้นเอาไว้

หลังจากสองสามีภรรยามอบของตอบแทนเสร็จ ก็กล่าวขอบคุณอีกครั้ง ก่อนจะอุ้มลูกชายโจวฉางจี๋จากไป

เวลานี้ ชาวบ้านต่างคนต่างหาพื้นที่พักผ่อนจุดละสองสามคนแล้ว

บางคนที่ตากฝน ก็เปลี่ยนชุดที่เปียก

หลังจากนั้นบิดเสื้อจนน้ำแห้ง ถือโอกาสตอนนี้ยังมีแดด นำกิ่งไม้มาต่อกันแล้วตากไว้ข้างบน

คนที่ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนทำได้เพียงบิดน้ำที่อยู่ในเสื้อผ้า หลังจากนั้นก็ไปตากแดดโดยใช้ร่างกายเป็นราวตากผ้า

ดีที่ตอนนี้เป็นหน้าร้อน สวมใส่เสื้อผ้าที่เบาบางและแดดก็แรง ตากเพียงครู่เดียวเสื้อผ้าก็ตากจนเกือบแห้งแล้ว

หลังจากอวิ๋นฝูหลิงกวาดมองหนึ่งรอบ ในใจก็เริ่มมีแผนแล้ว

ในเวลาช่วงสั้นๆ เกรงว่าพวกเขาต้องอยู่บนยอดเขา รอให้น้ำท่วมลดลง

เช่นนั้นก็ต้องคิดเรื่องอาหาร ที่พัก และความปลอดภัยแล้ว

อวิ๋นฝูหลิงนำเสื้อกันฝนและลูกเดือยถุงนั้นใส่ในตะกร้าไม้ไผ่ จากนั้นก็แบกตะกร้าไม้ไผ่ จูงมืออวิ๋นจิงมั่วไปเก็บฟืนในละแวกนี้

อีกไม่กี่ชั่วโมงฟ้าก็จะมืดแล้ว นางต้องอาศัยโอกาสนี้เก็บฟืนมาตากให้แห้ง

เช่นนี้จึงจะก่อไฟหุงข้าว ให้แสงสว่างและความอบอุ่นได้สะดวก

อวิ๋นจิงมั่วฉลาดมาก หลังจากดูครู่หนึ่ง ก็ขยับขาสั้นๆ เก็บฟืนส่งให้อวิ๋นฝูหลิง

อวิ๋นฝูหลิงรับฟืนมาหนึ่งท่อน ก็ชมอวิ๋นจิงมั่วหนึ่งคำ

อวิ๋นจิงมั่วถูกชมจนมีความสุข ยิ่งมีความกระตือรือร้นในการเก็บฟืนเพิ่มขึ้น

สองแม่ลูกยิ่งเดินยิ่งห่างออกไปจากจุดที่ชาวบ้านรวมตัวกันโดยไม่รู้ตัว

เมื่อโหวซานและคนอื่นเห็น ต่างส่งสัญญาณทางสายตาให้กันและกัน จากนั้นก็รีบตามไปทันที

ระหว่างที่อวิ๋นฝูหลิงเก็บฟืน ยังได้เจอเห็ดไม่น้อยด้วย

นอกจากนี้ สมุนไพรบนภูเขาแห่งนี้เติบโตได้เขียวชอุ่ม อวิ๋นฝูหลิงก็เลยอาศัยโอกาสนี้เก็บมาบางส่วน

อวิ๋นฝูหลิงกำลังขุดขิงป่าพุ่มหนึ่ง จู่ๆ ก็ได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ ในอากาศ

หลังจากร่างกายร่างนี้ของนางได้รับการดัดแปลงจากหยดน้ำแห่งจิตวิญญาณ ประสาทสัมผัสทั้งห้าจึงเฉียบคมมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน