ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง นิยาย บท 12

12 /210

เรื่องที่เสียวเป่าเป็นบุตรชายของฉู่อี้หานห้ามให้ผู้อื่นรู้เด็ดขาด มิเช่นนั้นจะเกิดหายนะที่ไม่คาดฝัน ด้วยเหตุนี้ซูเนี่ยนจึงสวมหน้ากากหนังมนุษย์ที่ทำขึ้นพิเศษให้กับเสียวเป่า

ซูเนี่ยนมองเสียวเป่านิ่งๆ มือของนางเอื้อมไปบีบแก้มของเสียวเป่าโดยสัญชาตญาณ

“ท่านแม่” เสียวเป่าน้อยใจ

“อะแฮ่ม เอ่ออะไรนะ ลูก ตอนนี้เจ้าเริ่มโตแล้ว ใส่หน้ากากนี้ไม่ได้แล้ว แม่เลยทำอันใหม่ให้ อันนี้ระบายอากาศได้ดีกว่า ไม่อึดอัดเลย” ซูเนี่ยนหยิบหน้ากากหนังมนุษย์ชิ้นใหม่ออกมา

“ท่านแม่ เมื่อใดเสียวเป่าถึงจะไม่ต้องใส่หน้ากากหรือ” สีหน้าของเสียวเป่าหมองหม่น วันนี้เขาได้อ่านตำราที่เสี่ยวฮุยหามาให้ จึงรู้ความหมายของคำว่าลูกนอกคอก แต่ทว่าเขามีรูปลักษณ์เหมือนคนคนนั้นจริงๆ นะ

“เสียวเป่า แม่สัญญา รอให้แม่ช่วยท่านลุงของเจ้าออกมาได้ก่อน เราจะออกจากเมืองหลวงพร้อมกันทันที ดีไหมจ๊ะ” ซูเนี่ยนสวมกอดเสียวเป่าด้วยความรู้สึกผิด

เรื่องอื่นนางสามารถทดแทนได้ แต่ความรักจากบิดา นางไม่สามารถทดแทนได้จริงๆ

“ก็ได้ เช่นนั้นเราสัญญากันแล้วนะ เสียวเป่าจะเชื่อฟังท่านแม่ เสียวเป่าจะเอาเพียงท่านแม่”

บนใบหน้าของเสียวเป่าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม มองจนซูเนี่ยนเกิดความรู้สึกรักจากแม่ออกมาอีกครั้ง บุตรชายของนางช่างหล่อเหลายิ่งนัก

หลังจากเปลี่ยนหน้ากากหนังมนุษย์ใหม่แล้ว ก็เปลี่ยนอาภรณ์ให้กับเสียวเป่า ซูเนี่ยนตัดสินใจว่าจะทำหม้อไฟกิน

ทว่าเพิ่งเปิดประตูออกไป ก็มีเสียงฝีเท้าชุลมุนเดินเข้ามาในเรือนลั่วสุ่ย

ฉู่อี้หานยังคงสวมสี่ฝูชุดมงคลอยู่ ทว่าใบหน้ากลับคลุมเครือไปด้วยเจตนาสังหาร

มั่วอีและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังสีหน้าจริงจัง

“ท่านอ๋องไม่ไปเข้าเรือนหอ มาทำอะไรที่นี่หรือเพคะ” ซูเนี่ยนปริปากพูดอย่างระมัดระวัง เพราะบัดนี้สีหน้าของฉู่อี้หานดูไม่ดีเอามาก

“ซูเนี่ยน เจ้าวอนหาที่ตายใช่หรือไม่ ข้าคิดว่าเจ้าจะเปลี่ยนไป แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเรื่องเสแสร้งทั้งหมด ทั้งยังกล้าใส่ร้ายองค์หญิงใหญ่อีก ข้าให้เกียรติเจ้าเกินไปใช่ไหม” ฉู่อี้หานเอ่ยเสียงดุ

เขาไม่ควรเชื่อคำพูดของสตรีผู้นี้ ทำให้นางทำร้ายจิตใจคนในครอบครัวของตนอีก

“ท่านอ๋องหมายความว่าอย่างไรเพคะ” ซูเนี่ยนสัมผัสได้ว่า ฉู่อี้หานต้องการสังหารนางจริงๆ นางขมวดคิ้วมุ่น

“หมายความว่างั้นรึ เจ้าวางยาพี่หญิงใหญ่ ทำให้นางคลอดบุตรยากไงล่ะ”