ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง นิยาย บท 13

“ท่านอ๋อง หากข้าช่วยองค์หญิงใหญ่จิ้งคังได้ และสามารถช่วยให้เด็กในท้องของนางคลอดออกมาอย่างปลอดภัย จะสามารถยืนยันว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับข้าได้หรือไม่” ซูเนี่ยนมองฉู่อี้หานไม่ละสายตา

“หากข้าไม่สามารถช่วยได้ค่อยลงทัณฑ์ข้าตอนนั้นก็ยังไม่สาย แต่หากเสียเวลาต่อไป อาจช่วยองค์หญิงใหญ่ไว้ไม่ได้นะเพคะ”

“เจ้ารู้วิชาแพทย์นั้นหรือ เหตุใดข้าจึงไม่รู้” ฉู่อี้หานไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด

“ท่านอ๋องทรงอย่าลืมสิเพคะ ว่าท่านตาของข้าทำงานอะไร” ซูเนี่ยนมั่นใจ

เจ้าของร่างเดิมกำเนิดมาในตระกูลลู่ และตระกูลลู่เป็นตระกูลเลื่องชื่อในด้านการแพทย์ของเมืองหลวง ชื่อเสียงสูงส่งนัก แต่ทว่าตอนนั้นมารดาของซูเนี่ยนต้องทะเลาะกับครอบครัวเพราะต้องการสมรสกับซูกั๋วกง และไม่เคยไปมาหาสู่กันอีกนับแต่นั้นมา

ทว่าในความทรงจำของซูเนี่ยนจำได้ว่า จู่ๆ ตระกูลลู่ก็ประกาศเลิกกิจการด้านการแพทย์ในวันฝังมารดา และค่อยๆ หายไปในสายตาของผู้คน ทำให้รู้ว่ามารดายังมีตำแหน่งอยู่ในใจคนตระกูลลู่อยู่

“ได้ หากเจ้าช่วยนางไว้ไม่ได้ ข้าจะทำให้เจ้าต้องชดใช้”

สีหน้าของฉู่อี้หานมืดครึ้ม สายตากวาดมองไปยังเสียวเป่า เมื่อเห็นดวงตาคู่โตของเสียวเป่ากำลังมองตนอยู่ ในใจของเขาพลันรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาแปลกๆ

“มั่วหลิง นำตัวเจ้าก้อนเนื้อนั่นไปห้องหนังสือข้า”

ฉู่อี้หานออกคำสั่ง ‘ฟึบ’ ร่างประดุจวิญญาณของมั่วหลิงอุ้มเสียวเป่าไว้อย่างรวดเร็ว

“คุณชายน้อย” เฟิ่งเอ๋อร์ส่งเสียงตกใจ

“อ๋องหลี หมายความว่าอย่างไร” ซูเนี่ยนกรุ่นโกรธ ลงมือกับนางได้ แต่ใครกล้าลงมือกับเจ้าก้อนน้อย นางจะเอาชีวิตคนนั้นซะ

“ท่านแม่”

เสียงของเสียวเป่าดังแว่วมา ซูเนี่ยนรู้สึกเจ็บปวดใจเพียงอย่างเดียว

“ซูเนี่ยน หากเจ้าช่วยชีวิตองค์หญิงใหญ่ไม่ได้ ข้าจะลงมือกับเจ้าก้อนน้อยอ้วนป้อมนี้ซะ”

“คนเลว!” ซูเนี่ยนกัดฟัน อยากหมุนกำไลข้อมือ

“ข้าขอเตือนเจ้าให้เชื่อฟังดีๆ ช่วยชีวิตองค์หญิงใหญ่ซะ แล้วข้าจะสืบหาเรื่องนี้”

“ตกลง” ซูเนี่ยนพยายามอดทน นางเข้าใจดีว่า ฉู่อี้หานจับตัวเสียวเป่าไป เพื่อข่มขู่นางเท่านั้น

“เสียวเป่า แม่ไปประเดี๋ยวเดียวก็กลับ เจ้าเป็นเด็กดีนะ ใครรังแกเจ้า แม่จะไม่ปล่อยมันไว้แน่” ซูเนี่ยนมองมั่วหลิงที่จับมือเสียวเป่าไว้ด้วยสายตาเย็นเยือก

“ไปกันเถอะ” ฉู่อี้หานหมุนเก้าอี้ล้อ ส่วนซูเนี่ยนกลับไปหยิบกล่องยาที่ห้อง แล้วเหลือบมองหลิวหมัวมัวแวบหนึ่งก่อนไป

หลิวหมัวมัวถูกคุมตัวไปที่คุกจวนอ๋อง นางมีความรู้สึกไม่ชอบมาพากลผุดขึ้นในใจ เพราะสายตาที่มองมาของซูเนี่ยนก่อนที่นางจะจากไปนั้น ทำให้นางรู้สึกเย็นวาบในใจ

บริเวณลานข้างหน้าชุลมุนวุ่นวายตามคาด ทั้งแม่นมทั้งสาวใช้ต่างวิ่งว่อนเข้าออก สีหน้าดูตื่นตระหนกทุกคน หากวันนี้องค์หญิงใหญ่ไม่รอดชีวิต เกรงว่าพวกนางทุกคนคงต้องลงหลุมทั้งหมดเป็นแน่

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องเพคะ ทารกในครรภ์ขององค์หญิงใหญ่อยู่ในตำแหน่งที่ไม่ถูกต้อง ทั้งสูญเสียอากาศหายใจอีก เกรงว่าอาจจะเสียทั้งแม่ทั้งลูกเพคะ” หมอตำแยเดินออกมาตัวสั่นเทา บนมือเปื้อนไปด้วยเลือด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน