ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง นิยาย บท 14

14 /210

หมอหลวงหูตกใจจนเหงื่อชุ่มตัว ทว่าองค์หญิงใหญ่กลับค่อยๆ ลืมตาขึ้น

นางได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่นี้หมดแล้ว ไม่คิดว่าหมัวมัวข้างกายตนจะหักหลังตนเช่นนี้

“องค์หญิงใหญ่ ข้ารู้ว่าท่านเกลียดชังข้า ทว่ามีเพียงท่านเชื่อฟังข้าดีๆ ท่านกับทารถในครรภ์ถึงจะปลอดภัย รอให้ท่านให้กำเนิดบุตรโดยปลอดภัยแล้วค่อยมาคิดบัญชีกับข้า” ซูเนี่ยนกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง และไม่หยุดหยิบยาจากกล่องยา สุดท้ายหยิบใบมีดเล็กออกมาสองสามเล่ม

“ได้” องค์หญิงใหญ่สับสน นางเป็นคนฉลาดปราดเปรื่องอยู่แล้ว ดังนั้น เรื่องราวเป็นมาอย่างไร นางพอจะเดาออก

เกิดเรื่องใหญ่กับนางปานนี้ ทว่าราชบุตรเขยกับไม่ปรากฏตัวสักที ต้องเป็นเพราะสตรีในจวนนั่นยื้อเวลาเขาไว้เป็นแน่

นางต้องให้กำเนิดบุตรออกมาให้ได้ และจะต้องจับตัวคนที่ทำร้ายนางให้ได้

“องค์หญิงใหญ่ ประเดี๋ยวข้าจะผ่าเปิดท้องของท่าน แล้วนำเด็กออกมานะเพคะ ข้ารู้ดีว่ามันน่ากลัว แต่ทว่าจำเป็นต้องทำเช่นนี้จริงๆ” ซูเนี่ยนกล่าวจบพลันหยิบยาสลบออกมาใช้ให้กับองค์หญิงใหญ่

“หมอหลวงหู ท่านมาเป็นผู้ช่วยข้าที ประเดี๋ยวหากข้าต้องการอะไร ท่านก็หยิบสิ่งนั้นให้ข้า”

“หมอตำแย เจ้าเตรียมสำลีสะอาดกับผ้าห่มไว้ แล้วต้มน้ำร้อนใหม่อีกหม้อ”

ซูเนี่ยนจัดแจงหน้าที่อย่างใจเย็น

หมอหลวงหูและหมอตำแยตกใจจนอึ้ง ต้องให้ซูเนี่ยนตะโกนเสียงดังถึงจะดึงสติกลับมาได้

“พ่ะย่ะค่ะ เพคะ”

เวลาผ่านไปเป็นนาทีเป็นวินาที องค์หญิงใหญ่ได้รับฤทธิ์ยาสลบไป บัดนี้จึงสลบไปแล้ว หน้าผากของซูเนี่ยนมีเหงื่อซิบอยู่เล็กน้อย ส่วนหมอหลวงหูตกใจจนวิญญาณแทบหลุดจากร่าง เขามองดูซูเนี่ยนผ่าเปิดช่องท้องขององค์หญิงใหญ่แล้วนำเด็กทารกออกมา จากนั้นค่อยเย็บปิดช่องท้องขององค์หญิงใหญ่กลับ

มือของซูเนี่ยนรวดเร็วมากจนมองแล้วตาลาย หมอหลวงหูมองซูเนี่ยนด้วยแววตาแฝงด้วยความนับถือ

ไม่เคยได้ยินมาก่อน ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยจริงๆ แต่กลับยอดเยี่ยมราวกับฮัวโต๋[footnoteRef:1]กลับชาติมาเกิด! [1: ฮัวโต๋ เป็นแพทย์ในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก คนแรกที่ใช้ยาสลบระหว่างผ่าตัด]

เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งเค่อ[footnoteRef:2]ในขณะที่ทุกคนคิดว่าไม่มีหวังแล้ว เสียงร้องไห้ของทารกน้อยแรกเกิดพลันดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบ [2: หนึ่งเค่อ เท่ากับสิบหานาที]

เหล่าสาวใช้ต่างดีใจกันจนร้องไห้ ไม่รู้ว่าดีใจแทนองค์หญิงใหญ่ หรือดีใจที่ตนจะไม่ถูกฝังกันแน่

“ท่านอ๋องเพคะ องค์หญิงใหญ่ให้กำเนิดคุณชายน้อยเพคะ” หมอตำแยวิ่งตัวสั่นออกมาประกาศข่าวดี

“องค์หญิงใหญ่เป็นอย่างไรบ้าง” ฉู่อี้หานรีบถามด้วยความเป็นห่วง

“ทูลท่านอ๋อง องค์หญิงใหญ่ปลอดภัย ปลอดภัยทั้งแม่ลูกเพคะ”