ซูเนี่ยนมีคำตอบอยู่ในใจ ไม่กังวลถึงแม้ฉู่อี้หานจะอยู่ด้วย นางกระแอมเบาๆ
“เอ่อคือ…จะให้รับท่านเป็นศิษย์ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่ข้าเป็นพระชายา มีหลายสิ่งที่ไม่สะดวกนัก เรื่องนี้คงต้องขออนุญาตจากท่านอ๋อง หากท่านอ๋องตกลง ข้าก็ตกลง”
หมอหลวงหูได้ยินดังนั้นพลันรู้สึกมีหวัง แล้วหันไปมองฉู่อี้หานด้วยแววตาคาดหวัง เขาต้องนับซูเนี่ยนเป็นอาจารย์ให้ได้ เพราะเขามีความรู้สึกลึกๆ ว่าต่อจากนี้ ซูเนี่ยนจะต้องสร้างตำนานใหม่ให้กับวงการแพทย์อย่างแน่นอน
ฉู่อี้หานเม้มริมฝีปาก ซูเนี่ยนแสดงความปรารถนาดี และจงใจเปิดบัญชีออมใจนี้ให้กับเขา การที่มีหมอหลวงหูเป็นผู้ช่วย เป็นเรื่องดีมากสำหรับอ๋องหลี
“ข้าอนุญาต แต่เรื่องนี้ห้ามแพร่งพรายออกไป เจ้ามีอะไรก็มาหาพระชายาที่จวนอ๋องเป็นพอ” ฉู่อี้หานพยักหน้า
“ไอ้หยา ท่านอาจารย์ผู้สูงส่งได้โปรดรับการคำนับจากศิษย์ผู้นี้ด้วยเถิด” หมอหลวงหูประสานมือ แล้วทำความเคารพให้กับซูเนี่ยน แม้นอายุของเขาจะมาก แต่ทว่ามารยาทห้ามเสื่อม
“เอาล่ะๆ” ซูเนี่ยนรับการคำนับ แล้วหันกลับไปหยิบยาจากกล่องยามาเม็ดหนึ่ง เดินไปข้างโต๊ะพร้อมเขียนสูตรลงบนกระดาษ
หมอหลวงหูตื่นเต้น
“นี่คือยาชากับสูตรปรุงยาชา เจ้านำไปศึกษา ไม่เข้าใจค่อยมาถามข้าที่จวนอ๋อง” ซูเนี่ยนมอบของให้กับหมอหลวงหู
“พ่ะย่ะค่ะๆ เช่นนั้นข้าน้อยไม่รบกวนแล้ว ข้าน้อยขอตัวลาไปก่อนนะพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงหูถือสูตรปรุงยากับยาไว้ พร้อมหิ้วกล่องยาออกจากห้องไปอย่างมีความสุข
เมื่อมาถึงหน้าประตูพลันพบกับมั่วหลิง หมอหลวงหูทักทายเขาอย่างมีความสุข “องครักษ์มั่ว”
ทักทายเสร็จ หมอหลวงหูพลันเดินจากไปอย่างรวดเร็วราวกับเท้าติดลม
มั่วหลิงมึนงง หมอหลวงหูใจดีกับเขาเช่นนี้ เขาไม่คุ้นเคยเลยจริงๆ
เขาส่ายศีรษะ คิดถึงเรื่องสำคัญ มั่วหลิงเดินเข้าไปในห้องเอ่ยต่อฉู่อี้หานว่า “ท่านอ๋อง กระหม่อมมีเรื่องจะรายงานพ่ะย่ะค่ะ”
“เรื่องใด ว่ามา”
“เป็นเรื่อง…” มั่วหลิงเหลือบมองซูเนี่ยนแวบหนึ่ง กล่าวว่า “คุณ…คุณชายเจ้าก้อนน้อยขังตัวเองอยู่ในห้องตำรา ไม่ยอมกินไม่ยอมดื่ม ผู้ใดเข้าไป เขาก็จะตะโกนโวยวาย กระหม่อมหมดหนทางจึงมาถามท่านอ๋องว่าจะทำอย่างไรดี”
“ท่านอ๋อง องค์หญิงใหญ่ไร้กังวลแล้ว ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องง่าย ท่านบอกแล้วว่าจะสืบหาดีๆ ส่วนเรื่องหมอหลวงหู ถือเสียว่าเป็นของขวัญจากข้าแล้วกัน เห็นแก่เรื่องพวกนี้แล้ว ท่านอ๋องทรงคืนเสียวเป่าให้ข้าได้หรือไม่เพคะ” ซูเนี่ยนกังวลใจ ก่อนที่เรื่องทุกอย่างจะจบ นางจำเป็นต้องพึ่งฉู่อี้หานอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง