ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 117

จะเป็นแบบนี้ได้ยังไง!

จะเป็นเธอได้ยังไง!

"เกิดอะไรขึ้น?"

เจียงเซิงค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นจากด้านหลังฝูงชน ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และทำตัวไม่รู้อะไรเลย

แฟรงค์รีบก้าวไปข้างหน้า "เซิงเซิง เธอไปไหนมา? ทำไมพวกเขาถึงพูดว่าเธออยู่... "

"ฉันรับโทรศัพท์สายหนึ่งจากนั้นก็ออกไปแล้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" เจียงเซิงแสร้งทำเป็นสับสน

ซือเย่เจ๋วมองไปที่เธอ อันที่จริงเมื่อเขาได้ยินเสียงตอนอยู่หน้าประตูตอนนั้นเขาก็รู้ว่าไม่ใช่เธอ

เมื่อเจียงเวยเห็นเธอปรากฏตัวออกมา มือของเธอที่ห้อยอยู่ด้านข้างก็กำแน่นและสั่นเทาเล็กน้อย

ให้ตายเถอะ ทั้งๆ ที่เป็นนังตัวดีคนนี้ไง!

มันจะเป็นเสิ่นหมิงจูได้ยังไงกัน

แย่แล้ว

หลังจากที่เสิ่นหมิงจูเห็นเจียงเซิงแล้ว ใบหน้าของเธอก็บิดเบี้ยวไม่น่ามอง "เป็นแก! เป็นแกที่จงใจทำร้ายฉัน!"

เธอลุกขึ้นยืนและกำลังจะพุ่งเข้าหาเจียงเซิง แต่ถูกห้ามไว้โดยรปภ.ที่เจ้าหน้าที่เรียกมา

"ไอ้นังตัวดี แกทำร้ายฉัน ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่ ฉันจะไม่ปล่อยแกไป!" เสิ่นหมิงจูตะโกนพร้อมร้องไห้อย่างหนัก

เจียงเซิงเอียงศีรษะด้วยสีหน้าไร้เดียงสา "ฉันทำร้ายคุณ คุณหนูเสิ่นคุณหมายความว่าอย่างไรคะ"

นี่อาจเรียกได้ว่ากรรมตามสนองมั้ง?

เธอเคยให้โอกาสเธอไปแล้ว

"เป็นแก ควรเป็นแกที่ต้องทนทุกข์ทั้งหมดนี้ แกทำร้ายฉัน แกทำลายฉัน!"

เสิ่นหมิงจูสติแตกแล้ว

เธอจบเห่แล้ว เธอจบเห่อย่างสิ้นเชิงแล้ว!

"เป็นแก อย่าคิดที่จะหนีเลย ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความคิดของแก นังตัวดี แกโกหกฉัน!"

จู่ๆ เสิ่นหมิงจูก็รีบมุ่งไปหาเจียงเวย และรปภ.ไม่ทันได้ห้ามเธอไว้

"อ๊า ไม่ใช่ฉัน ไม่เกี่ยวกับฉันด้วยนะ…" เจียงเวยถูกเสิ่นหมิงจูดึงผมไว้ แม้แต่ชุดออกงานของเธอก็เกือบถูกเธอฉีกออก

เสิ่นหมิงจูถูกรปภ.ควบคุมไว้ให้นอนกับพื้น

ในขณะนี้ เจียงเวยอยู่ในสภาพน่าอนาถ

เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่สงสัยจากทุกคน เธอส่ายหัว "ไม่ ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ได้..."

"เย่เจ๋ว คุณต้องเชื่อฉัน..." เธอมองดูสีหน้าไม่แยแสของซือเย่เจ๋ว และใจของเธอก็เต้นไม่เป็นจังหวะ

เธอทำตัวเหมือนตัวตลกตั้งแต่ต้น เมื่อเห็นว่าคำกล่าวหาของทุกคนทั้งหมดกำลังมุ่งเป้าไปที่เธอ เธอก็ทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายก็แสร้งเป็นลมล้มลงกับพื้น

เมื่อเห็นเจียงเวยเป็นลม เจียงเซิงก็หัวเราะเยาะอย่างเย็นชาในใจ ฝีมือการแสดงของเธอช่างดีขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ พยายามหลบหนีทุกอย่างด้วยการเป็นลม