ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 118

น่าเสียดาย ที่มีปมกับเสิ่นหมิงจูเข้าเรื่องนี้ เธอก็หนีไม่พ้นหรอก

ภายในรถ

ซือเย่เจ๋วขับรถไปยังคฤหาสน์ตระกูลซือ เจียงเซิงที่กำลังนั่งอยู่ในที่นั่งข้างคนขับมองออกไปนอกหน้าต่าง ชายคนนั้นไม่พูด และเธอก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องควรดีใจหรือเศร้าใจกันแน่

เมื่อหยุดรถที่สี่แยกไฟแดง ซือเย่เจ๋วหันกลับมามองเธอด้วยสายตาเร่าร้อน

เจียงเซิงรู้สึกได้

เธอหันไปสบตาเขา "ทำไมคุณซือถึงมองฉันแบบนี้ล่ะ"

เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย "ผมมองดูผู้หญิงของผมเองมันต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ?"

เจียงเซิงฝืนยิ้ม "การเป็นผู้หญิงของคุณมันช่างอันตรายจริงๆ ถ้าวันนี้คนที่อยู่ในห้องรับแขกนั้นเป็นฉัน คุณคงไม่พูดแบบนี้แล้วมั้ง"

ดวงตาของซือเย่เจ๋วเป็นเย็นชา

ถ้าผู้หญิงในห้องรับแขกนั้นเป็นเธอจริงๆ

เขาจะทำอย่างไร?

เกรงว่าเขาจะฆ่าผู้ชายทั้งหมดที่แตะเนื้อต้องตัวเธอทั้งนั้นเลย

เขามองออกไปและยิ้มเบาๆ "ดูเหมือนว่าผมจะประเมินคุณต่ำไป"

สามารถหลบหนีจากน้ำมือของคนเหล่านั้นได้ ถ้าไม่ใช่ว่าเธอมีสามารถเก่งๆ ไม่ก็มีคนช่วยเธออยู่

เขาจะต้องสืบเรื่องให้ดีๆ

**

#เหตุการณ์ในงานเลี้ยงของเสิ่นหมิงจู#

#ผู้หญิงที่ท่านเจ๋วเปิดตัวต่อสาธารณะเป็นครั้งแรก#

วันรุ่งขึ้น เสิ่นหมิงจูถูกดันให้เข้าสู่การค้นหายอดนิยม ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าได้รับกระแสมากกว่าข่าวของซือเย่เจ๋วที่เปิดตัวเจียงเซิง และกลายเป็นข่าวใหญ่ร้อนแรงที่สุดแห่งปีนั้น

ต่อจากนั้นผู้จัดงานของงานเลี้ยงผู้ดีได้ออกอัปเดตประกาศว่า เสิ่นหมิงจูถูกแบนจากการเข้าร่วมงานเลี้ยงผู้ดีอย่างถาวร

แฟรงค์มองดูเธอ "เซิงเซิง ท่านเจ๋วได้เปิดเผยความสัมพันธ์ของเขากับเธอต่อสาธารณะในครั้งนี้ ตระกูลเสิ่นไม่กล้าที่จะโจมตีเธออย่างหุนหันพลันแล่น ตอนนี้ฉันกังวลว่าเจียงเวยจะโยนเรื่องทั้งหมดนี้ไปใส่เธอ"

เรื่องเมื่อคืนนี้ เขาเดาว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับเจียงเวยไม่มากก็น้อย เสิ่นหมิงจูแค่โชคไม่ดี ไม่เช่นนั้นทุกอย่างในวันนี้คงจะเกิดขึ้นกับเซิงเซิง

และเจียงเวยคงจะไม่ยอมรับ

เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ "คุณอาแฟรงค์ โปรดช่วยฉันนัดหมายกับคุณเสิ่นด้วยนะคะ"

*

ณ ครอบครัวเสิ่น

"ออกไปให้หมดเลย!"

เสิ่นหมิงจูพังทุกอย่างในห้องเพื่อไม่ให้สาวใช้เข้าใกล้

คุณนายเสิ่นเดินเข้าไปในห้องนอน และเห็นลูกสาวของเธออยู่ในสภาพน่าอนาถ แล้วเธอจะไม่รู้สึกปวดใจได้อย่างไร เธอก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า "หมิงจูเอ๊ย ทำไมลูกถึงทำเช่นนี้ล่ะ ฟังแม่นะ แล้วกินอะไรรองท้องสักหน่อย..."

"ฉันไม่กิน!" เสิ่นหมิงจูตะโกนด้วยตาแดง "ฉันกลายเป็นแบบนี้ ตอนนี้ทุกคนในเมืองหลวงต่างก็หัวเราะเยาะฉัน ฉันจะมีหน้าไปพบคนนอกได้ยังไง!"