ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 136

ผู้ชายชั่วนั้นยังอยากให้เธอมีลูกกับเขาอีกเหรอ?

อย่าแม้แต่จะคิดเลย!

"ไอ้สารเลว ไอ้หน้าด้าน วันๆ คิดแต่อยากจะมีอะไรกับฉันอยู่เรื่อย ฝันไปเถอะ!" เธอกำลังพูดพล่อยๆ พลางพับเสื้อผ้า และวางแผนจะเก็บข้าวของไปนอนที่ห้องนวนนวน

โดยไม่รู้ว่าชายที่อยู่ข้างหลังเธอยืนพิงประตูโดยกอดแขนแล้วหรี่ตามองเธอเป็นเวลานานแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงบ่นเขาเหมือนกำลังหงุดหงิดนั้น เขาไม่รู้สึกโกรธแต่อย่างใด แต่เป็นความจริงที่เขาอยากมีอะไรกับเธออยู่เรื่อย

เมื่อเจียงเซิงหันกลับมาพร้อมกับชุดเสื้อผ้าในอ้อมแขนของเธอ ร่างกายของเธอก็สั่นอย่างรุนแรง และสีหน้าของเขาก็แข็งทื่อเล็กน้อย

แม่งเอ๊ย!

ประมาทไป!

"ไม่ด่าแล้วเหรอ?" ซือเย่เจ๋วจ้องมองตรงที่เธอ พูดตามตรง เมื่อเธอดุเขาเธอดูมีพลังมาก

และก็น่ารักดี

เจียงเซิง "..."

เธอถือเสื้อผ้าอย่างใจเย็นแล้วเดินออกไป "คืนนี้ฉันจะนอนกับนวนนวน"

ซือเย่เจ๋วก็ไม่ได้หยุดเธอไว้

เพียงมองดูแผ่นหลังที่จากไปของเธอ เขาก็ยิ้มอย่างจนใจ

เดิมที เจียงเซิงยังกังวลว่าชายคนนั้นจะติดตัวเธอไม่ยอมเลิก แต่เธอคิดมากไป และคิดว่าเธอคงจะนอนหลับฝันดีกับนวนนวน ใครจะไปรู้ว่าเธอจะถูกท่าที่นวนนวนนอนไม่นิ่งนั้นปลุกให้ตื่น

เธอลุกขึ้นนั่งโดยมีผมยุ่งๆ และมองดูเจียงนวนนวนโดยให้เท้าทั้งสองข้างวางอยู่บนตัวของเธอ คนตัวเล็กๆ กลับกินพื้นที่ครึ่งหนึ่งของเตียง

แม่งเอ๊ย เด็กสาวตัวน้อยนี้ได้ท่านอนจากใครกันเนี่ย?

เมื่อย้ายนวนนวนกลับมานอนเป็นท่าปกติ พอนอนหลับตา เท้าเล็กๆ ข้างหนึ่งก็กลับมาอีกครั้ง

เจียงเซิง "@#￥%*&..."

เธอนวดหน้าผากเบาๆ แล้วเดินกลับไปที่ห้องของซือเย่เจ๋ว โชคดีที่ซือเย่เจ๋วไม่ได้ตื่น เธอนอนลงไปด้านข้าง แค่สามารถนอนหลับได้เธอก็มีความสุขแล้ว

**

เซียวหลานส่งคนแอบสืบสวนเรื่องกงม่านม่าน แต่น่าเสียดายที่ไม่พบสิ่งใดเลย

เจียงเซิ่นนอนอยู่ในห้องหนังสือมาสามวันแล้ว เซียวหลานก็ขี้เกียจไปสนใจเขา เธอแค่สวดภาวนาขอให้เธอท้องก่อนที่เจียงเซิ่นจะเปลี่ยนใจ

เซียวหลานทำอาหารเช้าเสร็จ และเมื่อเห็นเจียงเซิ่นกำลังจะออกไปข้างนอก เธอเลยถามคำหนึ่งไป แต่เจียงเซิ่นเพิกเฉยต่อเธอ ดังนั้นเซียวหลานจึงไม่พูดอะไรอีก

เจียงเวยเดินลงบันไดด้วยสีหน้าแย่มาก "ช่วงนี้พ่อเป็นอะไรหรือเปล่า? เขาไม่แยแสกับเราเลย"

"ใครจะรู้เขาล่ะ?" เซียวหลานรู้สึกหงุดหงิดมาก นับตั้งแต่พูดถึงกงม่านม่าน ทัศนคติของเจียงเซิ่นก็เปลี่ยนไป เมื่อก่อนที่เธอพูดถึงคนนั้น เจียงเซิ่นก็ไม่มีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้

"แม่ ฉันเห็นพ่อกำลังจัดเก็บอะไรบางอย่างในห้องหนังสือเมื่อเช้านี้ ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เขาใช้เวลาทำอยู่นาน"

"จัดเก็บของ?" เซียวหลานมีท่าทีกังวลเล็กน้อย หรือว่าไอ้แก่เจียงเซิ่นนั้นปิดบังอะไรเธอไว้หรือเปล่า?

"ใช่ สิ่งเหล่านั้นดูค่อนข้างเก่า ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร" เจียงเวยไม่กล้าเข้าไปถาม หลังจากวันนั้นที่พ่อตบหน้าแม่ของเธอ แล้วยังถามจี้เรื่องของเจียงเซิงแล้ว พวกเขาก็แทบไม่ได้พูดคุยอะไรเลย