ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 173

ซือเย่เจ๋วมีสีหน้าบึ้งตึง

หลัวเชว่กดหัวของเธออีกครั้งและกัดฟัน "กินข้าวซะ"

หลัวหยิงคิดอะไรได้ และพูดอย่างตื่นเต้นกับเจียงเซิง "พี่สะใภ้ ให้ฉันแนะนำตัวเองก่อน ฉันชื่อหลัวหยิง ฉันเป็นน้องสาวของคนโง่คนนี้ ท่านเจ๋วเป็นพี่ใหญ่ของเรา เรามีมิตรภาพที่ลึกซึ้ง พี่อย่าเข้าใจฉันผิดนะ!"

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเจียงเซิง

อ่า บุคลิกของหลัวหยิงคนนี้ค่อนข้างตรงไปตรงมาจริงๆ และเสียงของเธอก็ดังมากด้วย

เธอมองไปที่หลัวเชว่ "ที่แท้นายมีน้องสาวด้วยเหรอ?"

หลัวเชว่ทำอะไรไม่ถูก "น้องสาวของผมอยู่ในกองทัพมาโดยตลอด เธอรู้ว่าท่านเจ๋วพาคุณกลับมาก็แอบกลับมาดูสักหน่อย"

"พี่พูดเป็นไหมเนี่ย ฉันรายงานกับผู้บังคับบัญชามาก่อนนะ!" หลัวหยิงไม่พอใจ

หลัวเชว่เหลือบมองเธอ "ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ของพี่ชายคนโต ผู้บังคับบัญชาคงตบหน้าเธอไปนานแล้ว"

เจียงนวนนวนหัวเราะคิกคัก "น้าหลัวหยิง ทำไมน้ากับอาหลัวเชว่ ถึงมีชื่อแปลกๆ แบบนี้"

หลัวหยิงวางมือบนไหล่ของหลัวเชว่ข้างหนึ่งแล้วยิ้มให้เธอ "ฉันก็ไม่รู้เช่นกัน พ่อแม่ของเราเป็นคนตั้งชื่อให้ เราก็มีพี่ชายคนโตชื่อหลัวหู่ เกิดปีขาล（หู่มีความหมายเสือ） ฉันเกิดปีเถาะ โชคดีที่ฉันชื่อหลัวหยิง ไม่เช่นนั้นฉันเกือบจะถูกตั้งชื่อว่าหลัวทู่แล้ว（หู่มีความหมายกระต่าย）"

เจียงเฉินเฉินและเจียงเหยียนเหยียนพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้

เจียงเซิงมองไปที่หลัวเชว่ "งั้นหลัวเชว่คงไม่ใช่ว่าเพราะ..."

ซือเย่เจ๋วพูดอย่างใจเย็น "เขาเกิดปีระกา （เชว่มีความหมายนกหระจอก）"

"ฮ่าๆๆ!"

คนบนโต๊ะอาหารต่างก็กลั้นหัวเราะไม่อยู่อีก

เจียงเซิงตกตะลึงและมองเขาด้วยความประหลาดใจ เธอไม่รู้ว่า พี่นองหลัวเชว่มีอดีตเช่นนี้

ซือเย่เจ๋วดึงมือกลับแล้วนั่งตัวตรง "หลัวหู่เป็นพี่ชายของพี่น้องทั้งสองคนนั้น ตอนนี้เขาทำงานเป็นผู้คุ้มกันกับปู่ของผม หลัวเชว่มีบุคลิกที่รอบคอบ นอกจากบางครั้งจะโวยวายไปหน่อยแล้ว เขายังจัดการสิ่งต่างๆ อย่างเป็นระเบียบได้ดี ผมจึงให้เขาทำงานกับผม"

"สำหรับหลัวหยิง เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ชอบความรู้สึกถูกยับยั้งชั่งใจ ดังนั้นเธอจึงอยู่ในกองทัพนอนกินไปวันๆ"

เจียงเซิงหรี่ตาลงเบาๆ "ซือเย่เจ๋ว ฉันสงสัยมาโดยตลอดว่าตระกูลซือของคุณมันมีภูมิหลังอย่างไรกันแน่?"

บางคนบอกว่าตระกูลซือสามารถเป็นคู่แข่งกับตระกูลกู้ไม่ว่าด้วยด้านอำนาจและสถานะก็ตาม แต่ที่แตกต่างกันกับตระกูลกู้คือตระกูลซือไม่ใช่ตระกูลใหญ้โตสืบทอดจากสมัยก่อน แต่มันก่อตั้งขึ้นในภายหลัง

แล้วมันจะมาถึงจุดทุกวันนี้ได้อย่างไรหากแค่ทำธุรกิจธรรมดาๆ?

ซือเย่เจ๋วมองเธอจากหางตา เม้มริมฝีปากของเขาแล้วพูดช้าๆ "เดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง ไม่ว่ายังไงผมจะปกป้องคุณและลูกๆ ให้ดีที่สุด"

เจียงเซิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง กำลังคิดอะไรบางอย่างแต่ไม่ได้พูดอะไรอีก