ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 196

ลู่ลี่เซินไม่แม้แต่เหลือบมองเธอเลยสักนิดด้วยซ้ำ

สายตาของเขาจ้องมองไปที่ร่างทั้งสองที่ค่อยๆ ปรากฏขึ้นในฝูงชน ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แต่กุงหลี่หลี่และคุณนายกู้ก็ถูกดึงดูดความสนใจไปเช่นกัน

"ท่านเจ๋ว เขามาที่นี่ได้ยังไง?"

"ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลซือและตระกูลลู่ดีขนาดนี้เหรอ? ท่านเจ๋วกลับเข้าร่วมงานเลี้ยงของตระกูลลู่เองจริงๆ"

"คนที่อยู่เคียงข้างท่านเจ๋วจะเป็นผู้หญิงของเขาหรือเปล่า?"

เจียงเซิงจับแขนของซือเย่เจ๋วแล้วเดินเคียงข้างเขาช้าๆ เธอสวมกระโปรงยาวสีเขียวเข้มเปลือยไหล่ การออกแบบรัดเอวและกระโปรงผ่านั้นเข้ากันอย่างลงตัว

เธอเกล้าผมยาวไว้ข้างหลังเป็นเปียหางปลา และใบหน้าที่สวยงามของเธอพอเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลย

เมื่ออยู่เคียงข้างกับซือเย่เจ๋ว ผู้สูงศักดิ์และหล่อเหลา พวกเขาคือกิ่งทองใบหยกที่ถูกสวรรค์สร้างขึ้นจริงๆ

"เซิงเซิง!"

เซียวเถียนเถียนรู้สึกมีความสุขมากเมื่อเห็นเธอปรากฏตัวที่นี่

เธอวิ่งไปข้างหน้าและกอดแขนของเธอไม่ยอมละมือ "เซิงเซิง อิอิ"

เมื่อเห็นเจียงเวยจ้องมองที่พวกเธอจนตัวสั่นไปทั้งตัวนั้น เซียวเถียนเถียนก็ย่นจมูกของเธอด้วยความดูถูก

คนรอบข้างเธอดูสับสนเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม มีเพียงกุงหลี่หลี่ที่รู้สึกตกใจ

ดวงตาของเธอตกลงไปที่เจียงเซิง และความประหลาดใจและความตกตะลึงในดวงตาของเธอก็ชัดเจนมาก

ลู่ลี่เซินยังสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของเธอ และขมวดคิ้วเล็กน้อย

ซือเย่เจ๋วเดินเข้ามาพร้อมกับเจียงเซิง และยิ้มจางๆ ให้กุงหลี่หลี่ "คุณนายลู่"

กุงหลี่หลี่กลับมามีสติอีกครั้ง และมือของเธอที่จับแก้วไวน์นั้นก็แน่นขึ้นไปอีก

"น่าตื่นเต้นมากทีเดียว?"

ทุกคนกระซิบและพูดคุยกัน

เมื่อเซียวเถียนเถียนเห็นว่าเย่เจ๋วยืนกรานขนาดนี้แล้ว เธอก็ยืดหลังให้ตรงและในที่สุดก็มีความสะใจที่เหมือนอาศัยอำนาจที่ตัวเองอยู่เนื้อกว่าไปรังแกคนอื่นอย่างไรอย่างนั้น "ฉันว่าอยู่แล้ว เจียงเวยจะเป็นคุณหนูของตระกูลกุงได้อย่างไร"

ในเวลานี้ ใบหน้าของเจียงเวยไม่มีสีเลือดแต่อย่างใด มือของเธอที่ห้อยอยู่ด้านข้างของเธอกำแน่นขึ้นและเล็บของเธอก็จิ้นเข้าไปในฝ่ามือตัวเอง ราวกับว่าเธอต้องการขูดเนื้อออกไปอย่างไรอย่างนั้น

เธอกัดริมฝีปากของเธอและพูดอย่างสั่นเทา "เย่เจ๋ว ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน แต่อย่างน้อยฉันก็อยู่กับคุณมาหกปีแล้ว คุณทำอย่างนี้กับฉันได้อย่างไร..."

เจียงเวยจงใจพูดถึงหัวข้อที่ทำให้ผู้คนเข้าใจผิดได้ง่ายนี้ขึ้นมาเพื่อทำให้คนอื่นคิดว่า เจียงเซิงเคยมีอะไรกับซือเย่เจ๋ว

แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้านินทาท่านเจ๋ว แต่ผู้หญิงที่อยู่ถัดจากท่านเจ๋วนั้นได้ขโมยผู้ชายของคนอื่นไปหรือไม่นั้นใครก็ให้คำตอบไม่ได้

ซือเย่เจ๋วขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชาเล็กน้อย "เมื่อหกปีที่แล้วเธอใช้วิธีอะไรมาหาฉัน วันนี้เธอก็ใช้วิธีเดียวกันให้ตัวเองกลายเป็นคุณหนูตระกูลกุง"

"ไม่ ฉัน..." เมื่อเห็นสายตาของทุกคนจับจ้องมาที่เธอ เจียงเวยก็หันกลับมาจับมือของกุงหลี่หลี่ "คุณป้า คุณต้องเชื่อฉันนะ ฉันไม่ได้โกหกคุณ คุณก็เห็นใบรับรองนั้นกับตาเอง..."