ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 225

ที่โรงพยาบาล

เซียวหลานเดินออกจากห้แงคนไข้ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอไปที่บันไดเพื่อโทรออก "เวยเวย ลูกไม่ต้องห่วงนะ ผู้เฒ่าเจียงตอนนี้เชื่อใจแม่แล้ว เมื่อแม่กลับไปตระกูลเจียงเมื่อไร แม่จะให้พ่อของลูกรับลูกกลับบ้านด้วย"

"ยังต้องรออีก ต้องรอนานแค่ไหนเชียว? ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว!"

เจียงเวยเกลียดการใช้ชีวิตในบ้านเช่าราคาถูกๆ ถ้าเธอรู้มาก่อน เธอไม่น่าทำให้พ่อของเธอหงุดหงิดแบบนั้น อย่างน้อยการได้อาศัยอยู่ในบ้านของตระกูลเจียงก็ดีกว่าที่แย่ๆ แบบนี้ตั้งเยอะ!

เมื่อเห็นว่าเธอใจร้อน เซียวหลานจึงพูดอย่างใจเย็นว่า "เอาล่ะ เวยเวย คนเราต้องรู้จักอดทน รอโอกาสแก้แค้น ต่อให้ต้องนานแค่ไหนมันก็ไม่สายเกินไป ตราบใดที่ลูกอดทนสักหน่อย เราต้องหาวิธีจัดการกับนังตัวดีเจียงเซิงคนนั้นให้ได้"

"ลูกก็รู้ด้วยว่าตอนนี้นังตัวดีนั่นรู้จุดอ่อนของแม่ หากเราล้มเหลวในครั้งนี้อีก เราสองแม่ลูกคงต้องใช้ชีวิตที่น่าสังเวชจริงๆ!"

เมื่อได้ยินแม่ของเธอพูดอย่างนั้น เจียงเวยก็ต้องสงบสติอารมณ์ลงไม่ว่าเธอจะวิตกกังวลเพียงใดก็ตาม "ก็ได้ งั้นฉันจะอดทนอีกสักหน่อย"

นังเจียงเซิงนั่น เมื่อแม่ของเธอรับเธอกลับไปตระกูลเจียง เธอจะต้องให้เธอเห็นกันดีแน่!

ณ TG กรุ๊ป

ตอนที่เขาอ่านสัญญา จิตใจของซือเย่เจ๋วไม่ได้อยู่ในสัญญาแม้แต่น้อยเลย เขาจ้องมองที่หน้าใดหน้าหนึ่งอยู่นาน

หลัวเชว่ที่ยืนอยู่ข้างๆ มองดูท่าทางใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวของเขาในวันนี้ และเม้มริมฝีปาก "ท่านเจ๋ว คุณกำลังรอให้สัญญานี้บรรลุผลหรือเปล่าครับ?"

เมื่อมองดูรอยกัดอันโด่งดังบนคอของเขา ปรากฎว่า ผู้ชายที่มีเพศสัมพันธ์ตอนนี้กำลังเหม็นกลิ่นความรักไปทั่วร่างกายของเขา

ปลายนิ้วเรียวของซือเย่เจ๋วแตะสัญญาทีละครั้งเพื่อนึกทบทวนความงามของเมื่อคืนนี้ เซิงเซิงของเขาช่างหวานขนาดนี้ได้อย่างไร?

หลัวเชว่ดูกังวล

จบเห่แล้ว หลังจากผ่านค่ำคืนที่แสนหวานๆ เสร็จเขากลับเป็นคนกะเล่อกะล่าเข้าปล้ว

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของหลัวเชว่ดังขึ้น และเมื่อเห็นหมายเลขผู้โทร "หลัวหู่... "

เมื่อนึกถึงอะไรขึ้นมา ก็พูดว่า "แม่คะ มีเรื่องบางอย่างที่ฉันอยากจะบอกแม่นะ"

"มีอะไรก็บอกมาเลย"

"แม่ฉันขอโทษนะ เหตุผลที่ฉันแกล้งตั้งครรภ์เพราะฉันไม่ต้องการหย่ากับเซิ่น แม่ก็รู้ว่าด้วยทัศนคติของเซิ่น ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่จะถูกมอบให้เซิงเซิงแน่ๆ ถ้าฉันไม่ให้กำเนิดลูกชาย ด้วยทัศนคติที่เซิ่นมีต่อเซิงเซิงเช่นนี้ ชีวิตของเราต้องอยู่ลำบากในตระกูลเจียงอย่างแน่นอนในอนาคต... "

เซียวหลานเก่งเรื่องการเสแสร้งทำตัวเหมือนเหยื่อ และ "ความหวังดี" ของเธอก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการทำให้ผู้เฒ่าเจียงรู้สึกว่าเธอคิดเข้าข้างและใส่ใจกับตระกูลเจียงอย่างจริงใจ

นี่ไง เมื่อผู้เฒ่าเจียงได้ยินอย่างนั้น

ก็นึกถึงเมื่อวานเจียงเซิ่นไม่แม้แต่เชื่อฟังแม่แก่ๆ อย่างเธอด้วยซ้ำ เธอจะยังนั่งนิ่งๆ ได้อย่างไร

"เธอพูดถูก ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่เป็นของตระกูลเจียงของเรา แม้ว่าบริษัทจิวเวลรี่นี้จะก่อตั้งโดยกงม่านม่าน แล้วทำไมล่ะ มันก็ยังคงเป็นทรัพย์สินของตระกูลเจียงของเราอยู่ดี"

ใบหน้าของผู้เฒ่าเจียงแย่ลง "ดูเหมือนว่านังนั่นต้องการขโมยไวน์เนอร์ จิวเวลรี่จริงๆ ฮึ่ม ฉันจะไม่ยอมให้เธอได้สมหวังอย่างแน่นอน!"