ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 270

เจียงเซิงขมวดคิ้วและหันไปมองเธอ "เรื่องอะไร?"

วั่งฉียิ้มอย่างได้ใจราวกับจับจุดอ่อนที่ไม่อาจเปิดเผยให้คนอื่นรู้เลย แล้วพูดเยาะว่า "แน่นอนว่าเรื่องที่เธอขโมยผู้ชายคนอื่นสิ"

เจียงเซิงคนนี้ ยังคิดว่าเธอไร้เดียงสามาก แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกส่งเข้ามาเพราะเธอล่อลวงผู้ชายคนอื่นข้างนอก

เธอต้องเปิดโปงธาตุแท้ที่น่าเกลียดของเธอ และให้กู้ยี่ฟานเห็นชัดเจนว่าผู้หญิงคนนี้น่าเกลียดแค่ไหน!

เจียงเซิงดึงมือของเธอออก และหรี่ตาลงเล็กน้อย "ดูเหมือนว่าฉันไม่ได้ทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองใช่ไหม?"

เธอจงใจพาเธอไปยังพื้นที่หวงห้ามและทิ้งเธอไว้ตามลำพัง ตอนนี้ไม่รู้ไปเอาข่าวลือจากที่ไหนก้อยากจะใส่ร้ายเธอเหรอ?

เธอเจียงเซิงไม่เคยคิดที่จะเป็นฝ่ายไปสร้างปัญหากับใคร แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอกลัว

วั่งฉีก็ไม่กลัวเจียงเซิง "เธอยั่วยวนกู้ยี่ฟาน ก็ถือว่าทำให้ฉันขุ่นเคืองใจแล้ว!"

กู้ยี่ฟาน?

ที่แท้เป็นเพราะเด็กชายคนนั้นงั้นเหรอ?

เจียงเซิงเยาะเย้ยและเลิกคิ้ว "คุณชอบกู้ยี่ฟานมันก็เป็นเรื่องของคุณ มันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย คุณไม่สามารถดึงดูดเขาด้วยตัวเอง ดังนั้นคุณต้องโยนความผิดมาใส่ฉันเหรอ"

"ฉันว่าเธอเป็นนังจิ้งจอก…"

เจียงเซิงยื่นมือออกและบีบคางของเธอ ทำให้วั่งฉีตกใจจนเหงื่อเย็นออก "เธอ... เธออยากทำอะไรล่ะ?"

เมื่อเห็นใบหน้าที่เย็นชาเข้ามาใกล้ "ครูของคุณไม่ได้สอนให้คุณอย่าตัดสินคนจากรูปลักษณ์ของพวกเขาหรือ?"

คนรอบข้าง "???"

ตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอกใช้แบบนี้ได้ด้วยเหรอ?

"ไม่มีความภาคภูมิใจในตัวก็ไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่นอกจากไม่มีความภาคภูมิใจในตัวแถมยังร้ายกาจนั่นก็เป็นความผิดของคุณเลย" เจียงเซิงปล่อยมือ และกอดแขนไว้เพื่อมองดูเธอ "ถ้าฉันบอกครูฝึกว่า เมื่อวานคุณจงใจพาฉันไปที่เขตหวงห้าม แถมยังทิ้งฉันไว้ตามลำพัง ครูฝึกจะคิดอย่างไรล่ะ"

"ฮะ?" เมื่อกู้ยี่ฟานได้ยินเธอพูดถึงเจียงเซิง เขาก็วางลูกบอลไว้ที่รักแร้แล้วทำท่าจริงจัง "ฉันว่าวั่งฉี เธอสมองไม่ดีหรือไง ทำไมเธอว่าคนอื่นอย่างนี้ล่ะ"

"กู้ยี่ฟาน ฉันพูดจริงนะ คุณไม่เชื่อฉันเหรอ?"

"ทำไมฉันต้องเชื่อเธอด้วย" กู้ยี่ฟานโยนลูกบอลให้คนข้างๆ เขาเอามือเท้าเอว "วั่งฉี ฉันรู้ว่าเธอชอบฉัน แต่ฉันไม่ชอบคนแบบเธอ และ ..."

เขายกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่เธอ "อย่าไปหาเรื่องเจียงเซิง ไม่เช่นนั้น เธอลองดู"

หลังจากนั้นเขาก็รับบอลจากเพื่อนแล้วเล่นต่อ

วั่งฉีหันกลับมาและตะโกนใส่แผนหลังของเขา "กู้ยี่ฟาน คุณจะต้องเสียใจภายหลัง!"

เมื่อรู้สึกน้อยใจมาก วั่งฉีก็นั่งยองๆ อยู่บนพื้นและเริ่มร้องไห้ออกมา

หญิงสาวอีกสองคนเข้ามาปลอบเธอ และหลังจากหาวิธีสักอย่างให้เธอ วั่งฉีถึงเช็ดน้ำตาของเธอแล้วยืนขึ้น "พวกเธอไม่ได้ยินสิ่งที่กู้ยี่ฟานพูดเมื่อกี้เหรอ? ถ้าเราสร้างปัญหาให้เธอ เขาจะไม่ปล่อยเราไป"