ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 282

ทันใดนั้นเขาก็ปลดเสื้อผ้ารัดรูปที่ห่อหุ้มตัวเธอออก

ดวงตาเปลี่ยนไปมืดมนลง ปลายลิ้นดันฟันเหมือนกับกำลังขบคิดอะไร เจียงเซิงที่สังเกตุเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีอยากจะลุกหนีไป

แต่กลับถูกก้มตัวกดทับลงบนโซฟา

............…

เจียงเซิงห่อเสื้อคลุมแล้วรีบเดินกลับหอพักอย่างรีบร้อน แต่ทว่าระหว่างทางกลับพบกับซูหลิงโหรวและวั่งฉี

ซูหลิงโหรวเห็นเจียงเซิงใบหน้ามีเลือดฝาด ผมเผ้ายุ่งเหยิงอย่างเห็นได้ชัด แถมยังใช้เสื้อคลุมห่อตัวเองไว้ รู้ได้เลยว่าหลังจากที่เธอไปเจอซือเย่เจ๋วเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ความเกลียดชังในดวงตาแวบหายไป หากไม่ถึงเวลา เธอยังลงมือไม่ได้

วั่งฉีไม่ชอบเจียงเซิงเป็นเดิมอยู่แล้ว โดยเฉพาะเรื่องที่เจียงเซิงชนะการประเมินผล และเมื่อเห็นเธอกลับมาด้วยท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ เลี่ยงไม่ได้ที่จะพูดหลีกเลี่ยง: "หึ สภาพแบบนี้คงไม่ใช่ว่าไปมั่วสุมอยู่ด้วยกันกับผู้ชายหรอกนะ?"

เจียงเซิงดวงตาเคร่งขรึมเล็กน้อย เธอเหลือบมองซูหลิงโหรว ไม่ได้สนใจวั่งฉีแล้วจะเดินออกไป

วั่งฉีที่ถูกเมินถือว่าซูหลิงโหรวอยู่ด้วย ดึงเสื้อคลุมของเจียงเซิงเอาไว้

ตอนที่เสื้อคลุมถูกดึงออก เผยร่องรอยเป็นจ้ำ ๆ ที่อยู่บนคอ

มือที่อยู่ข้างลำตัวซูหลิงโหรวกำแน่นอย่างอดไม่ได้ ไม่เคยรู้มาก่อนว่าซือเย่เจ๋วที่เย็นชาและจืดชืดจะมีดานที่บ้าบิ่นและโลภมากแบบนี้

วั่งฉีเห็นแบบนี้ ใบหน้าเผยความดูถูกออกมา: "หึ ฉันว่าแล้ว ผู้หญิงสารเลวแบบเธอคลุมคลีอยู่กับผู้ชายจริง ๆ ด้วย กล้าทำแบบนี้ในค่ายฝึกอบรม ไร้ยางอาย!"

"วั่งฉี เธอไม่มีคำพูดอื่นแล้วเหรอ เอะอะก็ผู้หญิงสารเลวอะไร ผู้หญิงสารเลวว่าใครน่ะ?" เจียงเซิงยิ้มให้เธอ

"ผู้หญิงสารเลวว่าเธอไงล่ะ เธอยังแสร้งทำเป็นฟังไม่รู้เรื่องอีกเหรอ?" วั่งฉีถลึงตาใส่เธอด้วยความโมโหเดือดดาล

เจียงเซิงยิ้มอีก: "อ่อ ฉันเข้าใจแล้ว ผู้หญิงสารเลวกำลังว่าฉันอยู่ เข้าใจแล้ว"

ฉี?

เจียงเซิงหรี่ตาลง ยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา: "ที่แท้คุณหนูซูก็รู้จักวั่งฉี?"

เช่นนั้นเรื่องที่เธอบุกเข้าไปในพื้นที่หวงห้ามกับเรื่องระหว่างกู้ยี่ฟานส่งไปถึงหูซือเย่เจ๋วได้ ในนี้เกี่ยวข้องกับพวกเธอสองคน?

ซูหลิงโหรวนิ่งอึ้ง ไม่นานนัก ใบหน้าก็ฝืนยิ้มออกมา: "ฉันรู้จักคนส่วนมากในค่ายฝึกหมด แปลกเหรอ?"

"คุณหนูซูรู้จักใครไม่เกี่ยวข้องกับฉัน เพียงแต่หวังว่าคุณหนูซูอย่าเข้ามายุ่งมากเกินไป วันนี้ฉันไม่ได้ลงมือสั่งสอนวั่งฉีเป็นครั้งแรก คนที่ปากดีต้องโดนสั่งสอน"

เจียงเซิงขยับกล้ามเนื้อข้อมือ เหลือบมองวั่งฉีด้วยสายตาเย็นชา

วั่งฉีเห็นซูหลิงโหรวไม่กล้าต่อต้านเจียงเซิง จึงดึงเธอไว้แล้วพูดขึ้น: "พี่หลิงโหรว พี่ไม่ต้องกลัวผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงคนนี้ก็แค่เก่งนิดหน่อยเอง แต่เธอเก่งสู้พี่ได้ที่ไหนกัน พี่มีท่านเจ๋วอยู่นะ!"