วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1049

"บูม!"

เกิดระเบิดขนาดใหญ่ดังขึ้น และทุกคนเห็นเพียงร่างสองร่างที่บินออกไปพร้อมกัน

หลงเอ้อร์ล้มลงที่กำแพงเมือง

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่พลังของเขา แต่เป็นพลังของสวรรค์ลงโทษ

เยี่ยชิว ล้มลงไปในหลุมลึกบนพื้น

ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บ

แต่ว่า แต่สามารถเห็นว่าหลงเอ้อร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสมากกว่า

เยี่ยชิว ลุกขึ้นจากพื้นมองไปที่หลงเอ้อร์แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: "นายท่านสอง คุณรู้สึกดีไหม?"

เหอะ!

หลงเอ้อร์ตะคอกอย่างหนัก ลุกขึ้นและรีบวิ่งไปหาเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว

เขาต้องการฆ่าเยี่ยชิวก่อนที่สวรรค์ลงโทษครั้งต่อไปจะเกิดขึ้น

ตอนนี้เขาและเยี่ยชิว กำลังเผชิญกับความทุกข์ยากในเวลาเดียวกัน ดังนั้น พลังสวรรค์ลงโทษจึงทรงพลังเป็นพิเศษ หากเยี่ยชิวตายไป เขาก็ต้องเผชิญสวรรค์ลงโทษตามลำพังเท่านั้น

"มาได้ดี!"

เยี่ยชิว หัวเราะ ต่อสู้กลับโดยไม่ถอย และกำหมัดของเขาและชกไปที่หลงเอ้อร์

ทันใดนั้น หลงเอ้อร์ก็ค้นพบว่ามีพลังชี่แท้บนหัวเยี่ยชิวได้เพิ่มมาขั้นหนึ่ง ราวกบมังกร

“วิถีลมปราณขั้นที่สี่?”

ใบหน้าของหลงเอ้อร์มืดลงเล็กน้อย

ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเยี่ยชิว ที่มีระดับพลังยุทธ์ต่ำจึงสามารถใช้สวรรค์ลงโทษได้

เหตุผลทั้งหมดเป็นเพราะพลังชี่แท้

“แม้ว่าแกจะสามมารถฝึกพลังชี่แท้ขั้นที่สี่มาได้ แต่แกก็ยังไม่สามารถหนีความตายได้”

หลงเอ้อร์ไม่มีกลัวเลย มือของเขากลายเป็นกรงเล็บ และเขาก็พุ่งเข้าใส่เยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว

“ไท่เก๊กสิบสามท่า”

บูม!

เยี่ยชิว ขยับมือของเขา รวบรวมกระแสลมขนาดใหญ่ และพลังชี่แท้ขั้นที่สี่ก็พันรอบแขนของเขา กลายเป็นรูปไท่เก๊ก

หยินหยึ่งและหยางหนึ่ง

สะท้อนซึ่งกันและกัน

ทันทีที่การโจมตีของหลงเอ้อร์มาถึง เยี่ยชิวก็เอามือโอบรอบเขา ดึงเขาเบา ๆ แล้วผลักเขาออกไป

บูม!

หลงเอ้อร์ถูกเขี่ยออกไป

อะไรกัน

ผู้คนที่ดูอยู่ต่างตกตะลึง

“นายท่านสองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้านั้นงั้นเหรอ?”

“เป็นไปได้ยังไง?”

“เจ้านั้นแค่เพิ่มพลังชี่แท้มาได้ขั้นเดียว ทำไมถึงสามารถโจมตีจนให้นายท่านสองบินออกไปได้?”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

"ฉันเข้าใจแล้ว" จู่ๆ ก็มีคนพูดว่า: "สาเหตุที่ตอนนี้นายท่านสองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเยี่ยชิวก็เพราะนายท่านสองได้รับบาดเจ็บสาหัสและพลังการต่อสู้ของเขาลดลงอย่างมาก"

“เมื่อกี้นายท่านสองถูกสวรรค์ลงโทษโจมตีไป และถูกเยี่ยชิวใช้พลังสวรรค์ลงโทษเข้าโจมตีเพิ่ม เขาจึงได้รับบาดเจ็บมากยิ่งขึ้น”

“ เป็นเพราะเหตุนี้นายท่านสองจึงถูกเยี่ยชิวโจมตีออกไป”

“ให้ตายเถอะ เยี่ยชิวร้ายกาจมากจริงๆ”

“ครั้งนี้นายท่านสองถูกเยี่ยชิวหลอกใช้ไปแล้ว”

พวกเขาเดาถูก หลงเอ้อร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสและพลังการต่อสู้ของเขาก็ลดลงอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงถูกเยี่ยชิว โจมตีจนกระแทกออกไป

เมื่อมองปที่เยี่ยชิวอีกครั้ง หลังจากถูกสายฟ้าโจมตีอย่างหนักแล้ว เขาก็ประสบความสำเร็จในการฝึกวิถีลมปราณขั้นที่สี่ได้ และพลังการต่อสู้ของเขาก็เพิ่มขึ้นทันที

นอกจากนี้ ไทเก็กสิบสามท่าที่เยี่ยชิว ใช้ยังเป็นทักษะอันเป็นเอกลักษณ์ที่จางซานเฟิงผู้ก่อตั้งอู่ตานได้สร้างท้งไว้

ในระหว่างการปะทะกันเยี่ยชิวใช้แรงอ่อนโจมตีแรงเยอะ กำจัดพลังของหลงเอ้อร์ จากนั้นก็โจมตีออกไปอย่างกะทันหัน

ในเวลานี้เยี่ยชิว แข็งแกร่งพอที่จะสังหารชายผู้แข็งแกร่งที่ได้ฝึกฝนวิถีลมปราณขั้นที่เจ็ดได้เลย แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาสามารถฆ่าหลงเอ้อร์ได้

แม้ว่าระดับพลังยุทธ์ของเยี่ยชิว จะเพิ่มขึ้น แต่ก็ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างเขากับหลงเอ้อร์ เพราะยังไงแล้ว หลงเอ้อร์เหลือเพียงครั้งก้าวสุดท้ายก็สามารถกลายเป็นผู้ฝึกเซียนอย่างทางการ

หลังจากที่เยี่ยชิวโจมตีหลงเอ้อร์ได้แล้วเขาก็ไล่ตามเขาออกไป

ขณะที่คุณป่วย ฉันก็ใช้โอกาสนี้เพื่อที่จะฆ่าคุณ

จุดประสงค์ที่เยี่ยชิวใช้สวรรค์ลงโทษก็คือการสังหารผู้คนในเมืองต้องห้าม ตอนนี้โอกาสอยู่ตรงหน้าเขาแล้วเขาจะพลาดได้อย่างไร

ชิ้ง!

เสียงคำรามของดาบที่น่าตกใจดังขึ้น

วิชาฆ่าทั้งเป็น

เจตนาดาบสามร้อยหกสิบรวมเป็นเงาดาบขนาดใหญ่ ซึ่งถูกฟันไปในอากาศเป็นดาบเล่มเดียว

หลงเอ้อร์ เป็นคนที่แข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้ ในช่วงเวลาวิกฤติ เขายังคงสงบและเผชิญหน้ากับเงาดาบด้วยฝ่ามือหลังมือ

ปัง

เงาดาบแตกสลาย

ในขณะนี้ เกิดเสียง "ปัง" และมีสายฟ้าห้าลูกลงมาบนหัวของหลงเอ้อร์

อมตะชางเหม่ยใช้สายฟ้าทั้งห้า

สวรรค์ลงโทษผ่าลงมาที่ทั้งาอง

แต่ละคนบินไปด้านข้างคนละฝั่ง

ฟู่!

พลังที่ทำให้หัวใจหยุดเต้นแพร่กระจาย และวินาทีต่อมา สายฟ้าทั้งเก้าก็ตกลงมาจากท้องฟ้า

แสงไฟฟ้าสลับกัน

มีความสยองไม่มีที่สิ้นสุด

ดยีย่ชิว และ หลงเอ้อร์ ก็เลิกสนใจกันปะทะกันต่อ แล้วทั้งสองก็รับมือกับสวรรค์ลงโทษอย่างหนัก

คลิ๊ก——

ร่างกายของเยี่ยชิวเกือบจะถูกทุบเป็นชิ้น ๆ ทั้งตัวมีเลือดหยดออกมา กระดูกของเขาหัก และร่างกายของเขาก็สั่นคลอนราวกับว่าเขาจะล้มลงเมื่อใดก็ได้

หลงเอ้อร์ก็น่าสงสารพอๆ กัน เขาถูกระเบิดออกไปครั้งแล้วครั้งเล่าโดยพลังสวรรค์ลงโทษ โดยมีกระดูกสีขาวยื่นออกมาจากผิวหนังของเขา ซึ่งน่าตกตะลึง

ผู้ที่เห็นต่างถอยห่างออกไปไกลไม่กล้าส่งเสียง

สวรรค์ลงโทษลงมาต่อเนื่องเป็นเวลานานครึ่งชั่วโมง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

"บูม!"

สายฟ้าขนาดใหญ่ตกลงมา กระแทกเยี่ยชิวและหลงเอ้อร์ออกไป และสวรรค์ลงโทษก็สิ้นสุดลง

บรรยากาศอันน่าหดหู่ก็หายไป

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองและเห็นเยีย่ชิว ถือดาบจักรพรรดิและคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับพลังชี่อท้ขั้นที่ห้าห้อยอยู่เหนือศีรษะของเขา เปล่งแสงสีทองที่แวววาว

เมื่อมองดูหลงเอ้อร์อีกครั้ง ร่างกายของเขาก็ดำเหมือนถ่าน ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเลยสักนิด

“พวกเขารอดพ้นจากสวรรค์ลงโทษแล้วงั้นเหรอ?”

“โอ้พระเจ้า มันช่างน่ากลัวเกินไป...”

คำพูดยังไม่ทันจบ

ปัง

ร่างของหลงเอ้อร์ก็ล้มลงตรงพื้น

“แย่แล้ว การข้ามผ่านสวรรค์ลงโทษของนายท่านสองล้มเหลวแล้ว!”

ทุกคนตกใจมาก

เยี่ยชิว ค่อยๆเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หลงเอ้อร์ ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ตายสักที?”

ทันใดนั้น ม่านตาขอเยี่ยชิว ก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว

เห็ฯเพียงหลงเอ้อร์ยืนขึ้นมาจากพื้น...