วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1088

ขณะที่เยี่ยชิวและถังถังกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มนั้น จู่ๆ ประตูก็ถูกคนใช้เท้าถีบให้เปิดออก

หลังจากนั้นน้ำเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

"สารเลว ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าฉันไม่มา พวกเธอสองคนคงกำลังเล่นบทรักสุดสวาทกันไปแล้วใช่ไหม?"

ถังถังหันไปมองและเห็นว่าจางเสี่ยวหรูกำลังอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มคนหนึ่งพร้อมกับพรรคพวกจำนวนหนึ่ง "พี่เสี่ยวหรู ไม่ใช่เป็นอย่างที่พี่คิดนะ......."

"พอได้แล้ว ไม่ต้องเสแสร้งอะไรแล้ว ฉันเกลียดคนอย่างเธอที่สุด ต่อหน้าแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ไร้เดียงสา แต่ลับหลังกลับเป็นอีตัว"

จางเสี่ยวหรูชี้ไปที่เยี่ยชิวและพูดกับชายหนุ่มคนนั้น "พี่ซาน เจ้าหมอนี่แหล่ะที่ทำร้ายฉัน"

"นายกล้าทำร้ายผู้หญิงของฉัน กล้ามากนักนะ!" ฟังออกว่าชายหนุ่มคนนั้นพูดติดสำเนียงฮ่องกง

เยี่ยชิวกลับไม่ได้สนใจชายหนุ่มคนนั้นและหันไปกวาดสายตามองคนอื่นๆ พร้อมกับถาม "เมื่อกี้ใครเป็นคนถีบประตู?"

ชายหนุ่มคนนั้นรู้สึกโกรธที่เยี่ยชิวไม่แยแส "ฉันพูดกับนาย หูหนวกหรือยังไง?"

เยี่ยชิวยังคงไม่สนใจและถามออกไป "เมื่อกี้ใครเป็นคนถีบประตู?"

"ฉันเอง!" ชายหนุ่มหัวล้านที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้นและน้ำเสียงของชายคนนี้ก็ฟังออกได้อย่างชัดเจนว่าเป็นคนฮ่องกง

ชายคนนั้นสวมชุดคลุมสีดำหัวล้านและสวมแว่นดำ ซึ่งดูออกว่าเขาเป็นบอดี้การ์ด

ชายหัวล้านดูเย่อหยิ่งมากพร้อมกับพูดภาษาจีนกลางออกไป "แล้วจะทำไม?"

"ทำไม?"

เยี่ยชิวยิ้มอย่างไม่แยแส ทำให้ทุกคนต่างคาดเดาไม่ถูกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

"ฉันเป็นคงยังไงก็ได้ แต่เสียอย่างเดียวที่เป็นคนอารมณ์ร้าย นายทำลายบรรยากาศดีๆ ของฉัน ฉันจะหักขาของนาย!" เยี่ยชิวกล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายหัวล้านก็หัวเราะขึ้นมา "พี่ซาน ได้ยินไหมเจ้าหมอนี่บอกว่าจะหักขาผม ช่างไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเอาซะเลย"

ชายหนุ่มพูดเสียงเยือกเย็น "ในเมื่อเขาคิดจะหักขาของนาย งั้นนายก็หักขาเขาซะเลย"

"ครับ!" ชายหัวล้านรับคำสั่งและเดินเข้าไปหาเยี่ยชิวด้วยเสียงหัวเราะชอบใจ "พูดอะไรออกมาก็ต้องยอมรับสิ่งที่ตามมา ไปตายซะ!"

ชายหัวล้านยกเท้าเตะออกไป

จากนั้นเท้าของเขาก็ตรงไปที่เป้าของเยี่ยชิวโดยตรง

เยี่ยชิวยืนอยู่กับที่โดยไม่คิดหลบหนีไปไหนแต่อย่างใด เขาแค่ยืนมองชายหัวล้านและหัวเราะอย่างไม่แยแส

ชายหัวล้านรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง เพราะโดยปกติแล้วคนทั่วไปต้องหลบไปนานแล้ว

แน่นอนว่าการเคลื่อนไหวของเขาเร็วมาก เขาไม่เชื่อว่าเยี่ยชิวจะหลบได้ทัน

แต่ในเมื่อเขาไม่หลบ แล้วเขาคิดจะทำอะไรของเขา?

นี่เป็นสัญชาตญาณของคนทั่วไปที่เมื่อเจอกับอันตรายก็ต้องหลบเลี่ยง ทว่าเยี่ยชิวกลับไม่มีทีท่าจะหลบแต่อย่างใด

"เจ้าโง่!"

ชายหัวล้านตะโกนด่าทอและจากนั้นเท้าข้างขวาของเขาก็กระทบเข้ากับเป้ากางเกงของเยี่ยชิว

วินาทีต่อมา สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงก็ปรากฏขึ้น

จากนั้นก็เห็นว่าเท้าของชายหัวล้านที่เตะไปที่เป้าของเยี่ยชิวกลับไม่ได้ทำให้เยี่ยชิวล้มลง และเยี่ยชิวเองก็ไม่ได้แสดงอาการเจ็บปวดแต่อย่างใด เหมือนกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่นิดเดียว

ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

ชายหัวล้านรู้สึกตกตะลึง

"ไม่งั้นลองดูอีกสักครั้ง?" เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ชายหัวล้านรู้สึกโกรธ เขาคิดว่าเยี่ยชิวกำลังลองดีกับเขาอยู่ แต่อันที่จริงแล้วเยี่ยชิวก็กำลังดูถูกเขาจริงๆ นั่นแหละ

"รนหาที่ตาย!"

ชายหัวล้านออกแรงอย่างหนักขณะที่เตะไปที่เป้าของเยี่ยชิวอีกครั้ง

"ปัง!"

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว

เยี่ยชิวยังคงยืนนิ่งกับที่โดยไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด แถมยังหัวเราะออกมาอย่างสบายใจ

"ปัดโธ่ มันยังไงกัน?"

ชายหัวล้านเริ่มรู้สึกหงุดหงิด

ทันใดนั้นเอง เขาก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองเคยเห็นคลิปวิดีโอในอินเตอร์เน็ตคลิปหนึ่ง ว่ากันว่ามีวิชากังฟูวิเศษที่น่าทึ่งเรียกว่าวิชา "เตียวเชียนจิน" ขณะที่ฝึกซ้อมจะวางก้อนอิฐไว้บนสิ่งนั้นและทำท่านั่งยองๆ ทุกวัน เมื่อเวลาผ่านไป มันจะแข็งดั่งเหล็กและไม่เกรงกลัวต่อการโจมตีใดๆ และยังสามารถพุ่งเข้าสู่การต่อสู้ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ได้อีกด้วย

ควับ!

เข่าแตกกระจายทันที

"อ๊า......" ชายหัวล้านล้มลงกับพื้นและร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

เมื่อเห็นเช่นนี้ ชายหนุ่มคนนั้นก็หน้าเปลี่ยนสีทันที

เขารู้ถึงความสามารถของบอดี้การ์ดของตัวเองเป็นอย่างดี ปกติแล้วต่อให้มีคนนับสิบเข้ามาก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวเขาได้เลย ทว่าคิดไม่ถึงเลยว่าหมัดนี้ของเยี่ยชิวจะทำให้บอดี้การ์ดของเขาพิการลงได้

ชายหนุ่มคนนั้นหน้าซีดเผือดอยู่นานและจากนั้นก็พูดกับเยี่ยชิว "ที่แท้ก็มีวรยุทธ์อยู่บ้างนี่เอง แต่น่าเสียดายที่ความสามารถของนายอ่อนแอเกินไป"

"แต่ฉันเป็นคนเห็นค่าของคนมีความสามารถ"

"เพียงแค่นายยอมตามฉัน คอยเป็นบอดี้การ์ดของฉันและเอาผู้หญิงของนายมาให้ฉันเล่นสักสองสามวัน ฉันจะไว้ชีวิตนาย"

จางเสี่ยวหรูได้ยินเข้าก็หน้าเปลี่ยนสี "พี่ซาน......"

"ฉันรู้ว่าเธออยากพูดอะไร ทางที่ดีก็หุบปากเอาไว้ ฉันทำอะไรไม่ชอบให้ใครมาคอยบงการ" ชายหนุ่มคนนั้นกล่าวพร้อมกับชี้หน้าเยี่ยชิว "นายว่ายังไง?"

"ไม่ว่ายังไง" เยี่ยชิวทำหน้าเยือกเย็น

"ในเมื่อไม่รู้จักบุญคุณ งั้นฉันก็จะทำให้นายยอมให้ได้ จัดการ!" ชายหนุ่มออกคำสั่งและจากนั้นบอดี้การ์ดข้างกายหกคนก็พากันลงมือ

เยี่ยชิวจัดการต่อยหน้าไปหลายยก

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

ทันใดนั้นเอง บอดี้การ์ดทั้งหกก็ล้มลงกับพื้นและร้องโอดครวญ

จางเสี่ยวหรูตกตะลึง

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเยี่ยชิวที่ดูอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงจะมีความแข็งแกร่งได้มากขนาดนี้

"เขาเป็นหมอไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงได้แข็งแกร่งร้ายกาจได้ขนาดนี้?" จางเสี่ยวหรูหันไปมองถังถังด้วยความเกรี้ยวกราด "ฮึ นังนี่ต้องกำลังโกหกอะไรอยู่แน่ๆ"

ชายหนุ่มคนนั้นเองก็คิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบนี้ ทำให้สีหน้าของเขาตึงเครียดอย่างมาก

และขณะนี้เอง เยี่ยชิวก็เงยหน้าขึ้นมาและมองไปที่ชายหนุ่มคนนั้นอย่างเยือกเย็น