ทันใดนั้นแสงสีทองเจิดจ้าก็ปรากฏขึ้นบนยอดเขาหิมะ จากนั้นแสงสีทองนี้ก็แผ่ขยายจากยอดเขาไปยังตีนภูเขาด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
จนกระทั่งตอนนี้ทุกคนก็มองเห็นมันได้ชัดเจน
ปรากฎว่าแสงสีทองนี้กลายเป็นบันไดที่ทำจากทองคำทอดยาวจากยอดเขาไปจนถึงตีนเขาราวกับดาบยักษ์สีทอง
ตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างยิ่ง
"เดิน!"
เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วมาถึงตีนเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ และยืนอยู่หน้าบันไดสีทอง
บันไดทองคำแต่ละขั้นมีความยาวประมาณ 3 เมตร กว้าง 3 ฟุต งดงามมากราวกับถนนสู่สวรรค์เพื่อเป็นอมตะ
“หลีกทางให้ฉันดูหน่อย”
ฉางเหม่ยก้าวไปข้างหน้า มองบันไดอย่างระมัดระวัง แล้วล้มลงกับพื้นทันที
การเคลื่อนไหวของเขาทำให้ทุกคนสับสน
“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ เจ้าเลว” ฉงซูถาม
“ชู่ว อย่าพูดเลย” ฉางเหม่ยพูดแล้วเหยียบลงบนบันไดทองคำ
บูม — —
ทุกคนตกตะลึง
“ให้ตายเถอะ มันเป็นทองคำบริสุทธิ์”
ฉางเหม่ยอุทานด้วยความตกใจ "ใครในโลกนี้ใช้ทองคำมากมายขนาดนี้มาปูบันได ช่างเป็นร่องลึกอะไรเช่นนี้!"
“ฉันทำได้แล้ว ฉันทำได้แล้ว...”
“ไอ้สารเลว ถ้าเราร่วมมือกันเพื่อให้ได้บันไดทองคำนี้กลับมา เราจะขายได้ในราคาหลายพันล้านเป็นอย่างน้อย!”
ทุกคนพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง
เยี่ยชิวเพิกเฉยต่ออาจารย์ฉางเหม่ยดวงตาของเขาจ้องมองไปที่บันไดสีทอง เขามองดูพวกเขาอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า "พวกคุณรออยู่ที่นี่ในขณะที่ฉันจะไปสำรวจเส้นทาง"
หลังจากพูดอย่างนั้น เยี่ยชิวก็ก้าวขึ้นบันไดไป
เขาระมัดระวังมากและไม่รีบเร่งที่จะก้าวที่สองแต่กลับยืนอยู่บนก้าวแรกสักพักและเห็นว่าไม่มีอันตรายใด ๆ ก่อนที่จะก้าวที่สอง
เยี่ยชิวอยู่บนขั้นตอนที่สองอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ยังไม่มีอันตรายใด ๆ
จากนั้นให้เคลื่อนไหวต่อไป
ขั้นที่สาม ขั้นที่สี่ ขั้นที่ห้า
ขั้นตอนที่หก...
ในไม่ช้าเยี่ยชิวก็ยืนอยู่บนขั้นที่สิบ แต่ยังไม่ตกอยู่ในอันตราย
“เตรียมตัวปีนภูเขาด้วย ระวังตัวด้วย” หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็เดินต่อไป
ฉางเหม่ยแทบจะรอไม่ไหวเป็นเวลานาน หลังจากได้ยินคำพูดของเยี่ยชิวเขาก็เป็นคนแรกที่ก้าวขึ้นบันได
โดยไม่คาดคิดทันทีที่เขายืนอยู่บนขั้นบันไดลูกบอลแสงสีทองก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของเขา ทันใดนั้น ฉางเหม่นกระเด็นออกไปราวกับถูกฟ้าผ่า
ปัง
ตกลงไปหนึ่งร้อยเมตร
นางฟ้าไป๋ฮวาและฉงซูกำลังเตรียมที่จะเดินตามเขาขึ้นไปตามขั้นบันได แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้และรีบล่าถอย
หลังจากที่เยี่ยชิวสังเกตเห็นการเคลื่อนไหว เขาก็หันกลับมาอย่างรวดเร็วและถามว่า "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉางเหม่ยกระเด็นออกไปล่ะ?"
นางฟ้าไป๋ฮวากล่าว "ฉันเพิ่งเห็นลูกบอลแสงสีทองปรากฏขึ้นบนขั้นบันได จากนั้นฉางเหม่ยก็กระเด็นออกไป"
เอิ่ม?
ดวงตาของเยี่ยชิวจ้องมองไปที่ขั้นบันไดด้วยสีหน้างุนงง
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่ตกอยู่ในอันตราย แต่ฉางเหม่ยกระเด็นออกไป?
“ผู้อาวุโสฉงซู คุณลองดูไหม?” เยี่ยชิวกล่าว
ฉงซูสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นค่อย ๆ เหยียดเท้าขวาออกอย่างระมัดระวังแล้วก้าวขึ้นไปบนบันไดทองคำ
ไม่มีอันตรายเกิดขึ้น
ฉงซูมีความสุขมากและคิดกับตัวเองว่าสุนัขตัวนี้ต้องไม่เข้ากับบันไดทองคำอย่างแน่นอน
จากนั้นฉงซูก็ยกเท้าซ้ายขึ้นแล้วก้าวขึ้นบันได
โดยไม่คาดคิด ทันทีที่ฝ่าเท้าซ้ายของเขาปักแน่น ลูกบอลแสงสีทองก็โผล่ออกมาจากใต้เท้าของเขา ทันใดนั้นฉงซูก็กระเด็นออกไปและล้มลงข้างๆ ฉางเหม่ย
ฉางเหม่ยตะคอกอย่างเย็นชา "หึ ใครจะเชื่อล่ะ..."
“ฉันเชื่อ” ลู่หลัวพูด “ท่านเยี่ยชิวเป็นคนดี ฉันเชื่อว่าเขาจะไม่ทำสิ่งนั้น”
ฉางเหม่ยจ้องมองไปที่ลู่หลัวอย่างดุเดือด
มากเกินไปแล้ว
เยี่ยชิวกล่าว "หู่จื่อ คุณมีการฝึกฝนระดับสูงสุด มาลองดูสิ"
หู่จื่อพยักหน้าและยืนอยู่หน้าบันได ก่อนที่เขาจะยกเท้าขวาขึ้น แสงสีทองก็พุ่งออกมาจากบันไดและกระทบฝ่าเท้าของหู่จื่อ
"บูม!"
หู่จื่อกระเด็นไปข้างหลังสามร้อยเมตร และมีเลือดสีดำไหลออกมาจากมุมปากของเขา
เขารีบปีนขึ้นไปจากพื้นแล้วจ้องมองที่ขั้นบันไดสีทองด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
หลังจากนั้นทันที ม่านตาก็กลายเป็นสีแดง
หู่จื่อก้าวไปยังขั้นบันไดสีทอง มีหมอกสีดำเป็นลูกคลื่นปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา และรัศมีของเขาก็มีพลังอย่างมาก
“ฉันไม่เชื่อว่าก้าวเล็กๆ จะหยุดฉันได้”
หู่จื่อเดินไปที่บันไดทองคำ คราวนี้เขาไม่แม้แต่จะยกเท้า ในก้าวแรกของบันไดทองคำ แสงสีทองก็ปรากฏขึ้น ฟันใส่หู่จื่อราวกับดาบสวรรค์
เจตนาฆ่าที่ไม่มีใครเทียบได้
“ถอยออกไปเร็ว!” เยี่ยชิวตะโกนอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามหู่จื่อไม่ได้ถอย เขาถือขวานรบและฟาดไปที่แสงสีทองทันที
"เมื่อไร!"
เสียงดังปัง
วินาทีต่อมา หู่จื่อก็กระเด็นออกไปอีกครั้ง โดยอาเจียนเป็นเลือดออกจากปากของเขา
เลือดสีดำที่ไหลลงบนหิมะทำให้ตกตะลึง
หู่จื่อเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่ขั้นบันไดสีทองด้วยความกลัวในดวงตาของเขา
ในเวลานี้ เขามีสัญชาตญาณที่แข็งแกร่งว่าหากเขาก้าวขึ้นไปบนขั้นบันไดอีกครั้ง แสงสีทองจะลบล้างเขาไปโดยสิ้นเชิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...