วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1408

"ช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย จี้หยกแผ่นนี้สามารถช่วยชีวิตคุณได้"

ราชามังกรรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยชิว จากนั้นหยิบจี้หยกนี้ขึ้นมามองอย่างละเอียด

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักเครื่องราง แต่เขาดูออกว่าการแกะสลักนี้ใช้ทักษะมาก และจี้หยกดูเหมือนจะเปล่งแสงสีขาวอ่อนๆ

"เสี่ยวเยี่ย ขอบคุณคุณที่ค่อยให้ความช่วยเหลือ"ราชามังกรกล่าวอย่างขอบคุณ

"ควรจะเป็นฉันมากกว่าที่บอกขอบคุณคุณ"เยี่ยชิวพูด"ถ้าตอนนั้นคุณไม่ช่วยผม ตอนนี้ผมอาจจะเป็นแค่หมอตัวน้อยๆคนหนึ่งก็ได้"

"ไม่หรอก"ราชามังกรพูด"ตั้งแต่ที่เจอนายครั้งแรก ฉันก็รู้เลยว่านายเป็นเกล็ดปลาทองในบ่อ"

"ปรากฏว่าฉันดูไม่ผิดจริงๆ"

"จะว่าไปแล้วฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่านายจะพัฒนาตัวเองเร็วขนาดนี้ ระยะเวลาสั้นๆเพียงแค่หนึ่งปีก็สามารถยืนบนยอดสูงสุดของสายนี้แล้ว"

"เสี่ยวเยี่ย เห็นนายประสบความสำเร็จแบบวันนี้ฉันรู้สึกดีใจกับนายเลย"

เยี่ยชิวหัวเราะพูดว่า"ราชามังกร ช่วงนี้ร่างกายของเป็นยังไงบ้าง?"

"สบายมาก"ราชามังกรพูด"กินอิ่มหลับสบาย น่าจะยังมีชีวิตได้อีกหลายปี"

"ถ้าคุณไม่ถือสา ผมดูให้คุณไหม?"เยี่ยชิวพูด

"ได้สิ!"ราชามังกรรีบตอบตกลง ยื่นข้อมือให้เยี่ยชิว

เยี่ยชิวจับชีพจรของราชามังกร ตรวจอย่างตั้งใจผ่านไปสักพักพูดว่า"โดยรวมแล้วสุขภาพร่างกายคุณดีมาก แต่ว่ามีปัญหาส่วนตับเล็กน้อย ดูแล้วน่าจะเกิดจากการดื่มแอลกอฮอล์มาเกินไป เดี๋ยวผมรักษาให้คุณ"

พูดจบพลังงานชี่แท้ก็ออกมาจากฝ่ามือเยี่ยชิวเข้าสู่ร่างกายราชามังกรจากบริเวณชีพจร

ชั่วขณะหนึ่งราชามังกรรู้สึกร่างกายอบอุ่นรู้สึกสบายมาก

หลังจากนั้นไม่นาน

เยี่ยชิวเก็บฝ่ามือพูดว่า"ราชามังกร ผมช่วยรักษาปัญหาสุขภาพเล็กๆน้อยๆให้คุณเสร็จแล้วครับ หลังจากนี้เช้าเย็นค่อยออกกำลังกายเยอะๆ ดูตามสภาพตอนนี้คุณมีชีวิตถึงร้อยปีก็ไม่มีปัญหา"

"เสี่ยวเยี่ย ขอบคุณมาก"ราชามังกรดีใจมาก นอกจากนี้สำหรับคนที่มีอายุมาก การมีอายุถึงร้อยปีเป็นเป้าหมายสูงสุดของพวกเขาเลย

เยี่ยชิวเตรียมตัวบอกลาและในเวลานี้จ้าวอวิ๋นก็มา

จ้าวอวิ๋นเห็นเยี่ยชิวรีบทำความเคารพ"ท่านผู้นำ!"

เยี่ยชิวยิ้มพูด"พี่จ้าว หลงเหมินผมได้ส่งมอบให้เฉาชิงเชิงดูแลแล้วครับ ทีหลังก็อย่าเรียกผมว่าท่านผู้นำอีกเลย ถ้าพี่ไม่ติดละก็เรียกผมว่าไอ่น้องเถอะ!"

จ้าวอวิ๋นพยักหน้า"ไอ่น้องเยี่ย!"

"อืม"เยี่ยชิวขานรับ และเอาจี้หยกเจ้าแม่กวนอิมยื่นให้ให้จ้าวอวิ๋นพูดว่า"พี่จ้าว แต่ก่อนพี่ค่อยดูแลผมอยู่ตลอดเลย จี้หยกนี้พี่เก็บไว้นะ"

"เมื่อกี้ผมก็ให้ราชามังกรหนึ่งอัน ผมบอกกับเขาแล้วว่าผมได้แกะสลักยันต์ป้องกันตัวไว้ในจีหยกนี้ด้วย ช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายสามารถช่วยชีวิตได้"

"พี่จ้าว พี่เก็บไว้ดีๆนะเป็นไปได้ก้พกติดตัวไว้ตลอด"

จ้าวอวิ๋นพูด"ไอ่น้อง ของขวัญชิ้นนี้มันแพงเกินไปแล้ว ฉันไม่สามารถ......"

ยังไม่ทันพูดจบ เยี่ยชิวก็ยัดจี้หยกใส่มือจ้าวอวิ๋น

"พี่จ้าวรับไว้เถอะ ระหว่างผมกับพี่อย่ามาเกรงใจกันเลย"เยี่ยชิวพูดต่อว่า"เดี๋ยวอีกสักระยะผมจะออกเดินทางไกล พี่จ้าวที่เจียงโจวพี่ต้องดูแลดีๆนะ"

"และก็ถ้ามีเวลาว่างพี่สามารถไปหาเวียวจ้าน ให้เขาสอนเรื่องศิลปะการต่อสู้"

"เซียวจ้านนั้นไ้เข้าสู้การฝึกฝนอมตะแล้ว ค่อยดูทั้งหลงเหมินตอนนี้ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้เขาได้เลย

จ้าวอวิ๋นสดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนี้ เขาเงยหน้ามองเซียวจ้านที่อยู่ด้านหลงเยี่ยชิวจากนั้นค่อยๆพยักหน้า

เยี่ยชิวก็สั่งเวียวจ้านว่า"เดี๋ยวนายก็หาเวลาสอนพี่จ้าวหน่อยนะ"

"ครับ!"เซียวจ้านรับปาก

คุยกันได้สักพักยี่ยชิวลุกขึ้นพูดว่า"ราชามังกร ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกก็จะขอตัวกลับก่อนล่ะ!"

เยี่ยชิวรีบสั่งเซียวจ้าน"กลับบ้าน!"

หลังจากยี่สิบนาที รถก็จอดสนิท

"เซียวจ้าน พรุ่งนี้เช้ามารับฉัน"เยี่ยชิวพูดจบก็หันหลังขึ้นตึก

เขาพึ่งเปิดประตูก็มองเห็นเชียนซานเสวี่ยกับชิวซานหนานเกอนั่งอยู่บนโซฟาดูทีวี ทั้งสองใส่ชุดนอน เหมือนดอกกุหลาบสองดอกที่ผลิบาน ละเอียดอ่อนและมีเสน่ห์

"คุณกลับมาแล้วหรอ?"

เมื่อเชียนซานเสวี่ยเห็นเยี่ยชิวก็วิ่งไปหาอย่างตื่นเต้น เธอจุ๊บหน้าผากเยี่ยชิวก่อนจากนั้นค่อยช่วยเยี่ยชิวถอดเปลี่ยนรองเท้าให้ ท่าทางงดงามอ่อนโยนเปรียบไม่ได้

"แม่ผมกับหรูอี้ละ?"เยี่ยชิวถาม

"คุณน้าพาหรูอี้ไปที่บ้านฉินหว่านโน้น คืนนี้ไม่กลับมา"ชิวซานหนานเกอพูด

"อ๋อ!"เยี่ยชิวอ๋อมาหนึ่งคำแสดงให้รู้ว่ารู้แล้ว จากนั้นพูดกับเชียนซานเสวี่ยว่า"เสี่ยวเสวี่ย เธอมากับฉันแปปนึง"

เชียนซานเสวี่ยหันมาขยิบตาให้ชิวซานหนานเกอ หลังจากนั้นก็เข้าห้องนอนเยี่ยชิว

เข้าห้องมา เธอก็ถูกเยี่ยชิวผลักติดกำแพงและจูบ เชียนซานเสวี่ยก็จูบตอบอย่างร้อนแรงเขาว่ากันว่าผู้หญิงพอมีลูกแล้วความต้องการยิ่งสูง เชียนซานเสวี่ยรุกเป็นพิเศษ

ความรักร้อนแรงอยู่ในช่วง

เยี่ยชิวถูกเชียนซานเสวี่ยเปลืองผ้าจนหมดและในจังหวะที่เขายกอาวุธขึ้นมาจะทำการต่อสู่จู่ๆเชียนซานเสวี่ยก็พูดว่า"รอสักครู่"

"เป็นอะไรหรอ?"เยี่ยชิวงุนงง

เชียนซานเสวี่ยไม่พูดอะไร เดินเปิดประตูออกไปผ่านไปสักพักก็ยังไม่เห็นเธอ

"เสี่ยวเสวี่ยไปทำอะไรหรอ?"

และในช่วงที่เยี่ยชิวงุนงงประตูห้องถูกเปิดออก ชิวซานหนานเกอก็เดินเข้ามาจากด้านนอก