วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1451

เยี่ยชิวมาที่เมืองซี่ฟาง เมื่อพวกเขาเข้าไปในเมืองเขาเห็นประกาศที่ที่กำแพงเมืองของเยี่ยหวู่ซวง

ทันใดนั้น มีแสงเย็นวาบผ่านดวงตาของเขา

ฉางเหม่ยกระซิบ "เจ้าเด็กน้อย เมืองซี่ฟางเป็นอาณาเขตของหยินหยาง แล้วเราจะยึดเมืองนี้ได้อย่างไร"

"ไม่หรอก" ลู่หลัวกล่าวว่า "มีหลายร้อยเมืองภายใต้อำนาจของหยินหยาง และเมืองซี่ฟางอยู่ในอันดับที่สิบ เจ้าเมืองที่นี่เป็นคนที่แข็งแกร่งในทั้งคู่และเขายังมีปรมาจารย์มากมายในอาณาจักรถ้ำสวรรค์”

เยี่ยชิวกล่าว "สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการช่วยนางฟ้าไป๋ฮวาและไม่ทำให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็น"

ฉางเหม่ยกล่าว "ถ้าอย่างนั้น เราไปหาโรงแรมสักคืนเพื่อพักสักหน่อย แล้วออกเดินทางต่อในเช้าวันพรุ่งนี้ โอเคมั้ย?"

“อืม” เยี่ยชิวพยักหน้าเห็นด้วย

ทันทีที่มีคนไม่กี่คนเข้ามาในเมือง พวกเขาก็ได้ยินเสียง "กังวาล" ดังอยู่เบื้องหลังพวกเขา และประตูเมืองสูงก็ปิดลงอย่างช้าๆ

ทันใดนั้นท้องฟ้าก็สั่นสะเทือน

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมองและเห็นแสงสีขาวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น ปกคลุมทั่วทั้งเมือง

“แสงสีขาวนั้นคืออะไร?” เยี่ยชิวถาม

ลู่หลัวกล่าว "นั่นคือการป้องกันเมือง"

“ภายใต้สถานการณ์ปกติ การป้องกันเมืองจะเปิดขึ้นเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่ไม่มีใครเทียบได้”

"การป้องกันในเมืองซี่ฟางสามารถต้านทานการโจมตีของผู้ที่อยู่จุดสูงสุดของปรมาจารย์ทั้งคู่ได้ ในขณะเดียวกันก็ยังสามารถป้องกันไม่ให้ผู้ที่อยู่ในอาณาจักรปรมาจารย์ทั้งคู่จากการหลบหนีได้อีกด้วย"

การแสดงออกของเยี่ยชิวเปลี่ยนไปและเขาพูด "งั้นก็แปลว่าเราจะออกจากเมืองซี่ฟางไม่ได้เหรอ?"

“ก็เกรงว่าจะออกไปไม่ได้ในตอนนี้” ลู่หลัวพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “คงจะดีถ้าเป็นนักบุญที่เต็มตัว รูปแบบของนักบุญสามารถผ่านการป้องกันเมืองได้”

ฉางเหม่ยพูดอย่างกังวล "เอาล่ะ ทำไมเมืองซี่ฟางจึงเปิดใช้งานการป้องกันเมือง เป็นไปได้ไหมว่าหยินหยางจะค้นพบที่อยู่ของเรา"

เยี่ยชิวกล่าว "อย่าตกใจ แค่รอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

ในเวลานี้ ทหารหลายร้อยนายปรากฏตัวที่หน้ากำแพงเมือง

ผู้นำทหารในนั้น กล่าวเสียงดัง "เจ้าเมืองได้สั่งให้หลงผูซ่าแอบเข้าไปในเมืองซี่ฟางจากนี้ไปประตูเมืองจะถูกปิดและการป้องกันเมืองจะเปิดใช้งาน ตอนที่หลงผูซ่าถูกจับ ประตูเมืองจะถูกเปิดอีกครั้ง"

“ในช่วงนี้ถ้าใครพบร่องรอยของหลงผูซ่าต้องบอกให้เร็วที่สุด”

“ใครก็ตามที่กล้าปิดบังเรื่องต่างๆและไม่บอกอะไรจะถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้เยี่ยชิวและฉางเหม่ยก็มองหน้ากัน

“หลงผูซ่าที่เมืองซี่ฟางแล้ว?” เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ฉางเม่ยถาม “เราจะฆ่าหลงผูซ่าได้อย่างไร?”

“การฝึกฝนของหงผูซ่าไม่ได้อ่อนแอ การกระทำอย่างหุนหันมีแต่จะสร้างปัญหาให้กับตัวเราเอง อย่าเพิ่งสนใจเขาในตอนนี้เลย เราจะหาทางออกจากเมืองในวันพรุ่งนี้เพื่อช่วยนางฟ้าไป๋ฮวา”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็ยกผ้าคลุมหน้าของนางฟ้าไป๋ฮวาขึ้นแล้วมองดู ในเวลานี้นางฟ้าไป๋ฮวายังคงอยู่ในอาการหนักและยังไม่ฟื้น

“ถ้าอย่างนั้น เราไปหาที่พักกันดีกว่า!” หลังจากที่ฉางเหม่ยพูดจบ เขาก็พาเยี่ยชิวและลู่หลัวไปที่โรงเตี๊ยม

ฉางเหม่ยมองดูและพูดว่า "สภาพแวดล้อมของที่พักไม่แย่ คืนนี้เราจะอยู่ที่นี่ดีไหม?"

เยี่ยชิวพยักหน้าเห็นด้วย

ในขณะนี้ พนักงานห้องพักก็วิ่งมา พยักหน้า และโค้งคำนับแล้วถาม "แขก คุณต้องการที่จะพักที่นี่ไหม?"

“ไร้สาระน่า ทำไม่จะไม่พักล่ะ? คิดว่าฉันมาออกกำลังกายหรือไง?

ฉางเหม่ยหยิบหินวิญญาณออกมาห้าก้อนแล้วโยนให้พนักงานแล้วพูดว่า "หาห้องชั้นบนสองห้องให้พวกเรา แล้วไปส่งอาหารไปที่ห้อง"

"เอาล่ะ พวกท่านตามมาทางนี้" พนักงานเชิญเยี่ยชิวและคนอื่นๆ เข้าไปในร้านอย่างกระตือรือร้น

เยี่ยชิวและฉางเหม่ยใช้ห้องร่วมกัน ในขณะที่ลู่หลัวและนางฟ้าไป๋ฮวาใช้ห้องร่วมกัน

มีคนสี่คนยืนอยู่บนเรือ ชายหนุ่มในชุดขาว ชายวัยกลางคนถือดาบยาว และอีกสองคนเป็นชายชราและหญิงชราที่ถือไม้ค้ำยัน

พลังนั้นมาจากพวกเขา โดยเฉพาะชายวัยกลางคนและชายชราสองคน ซึ่งทำให้เยี่ยชิวรู้สึกว่าวิญญาณของเขากำลังจะสลาย

แน่นอนว่าพวกเขาล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นยอด

สักพักทหารจำนวนมากก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งพวกเขารีบเข้าไปในโรงแรมและเริ่มค้นหา

“พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อจับพวกเราใช่ไหม”ฉางเหม่ยพูดอย่างไม่สบายใจ

“คงไม่หรอก ที่อยู่ของเรายังไม่ถูกเปิดเผย” เยี่ยชิวกล่าว “ฉันเดาว่าพวกเขาน่าจะมาที่หลงผูซ่า”

ฉางเหม่ยกล่าวด้วยความประหลาดใจ "คุณหมายถึง หลงผูซ่าก็อาศัยอยู่ในโรงแรมนี้ด้วยเหรอ?"

ในเวลานี้ ชายหนุ่มในชุดขาวยืนอยู่บนเรือกล่าวว่า "หลงผูซ่า รูปแบบการป้องกันเมืองได้เปิดใช้งานแล้ว แม้ว่าคุณจะมีรูปแบบรูปแบบของนักบุญครึ่งหนึ่งอยู่ในมือ คุณก็ไม่สามารถหลบหนีได้ ทำไมไม่ ไม่ใช่คุณแค่ยอมแพ้เหรอ?”

หญิงชราจึงพูด "หลงผูซ่า ฉันแนะนำให้คุณรีบออกมา ไม่อย่างนั้น ถ้าฉันจะลงมือ และคุณจะตายโดยไม่มีที่ฝังศพ"

บูม — —

ในขณะนี้ จู่ๆ ประตูของเยี่ยชิวก็เปิดออก และมีร่างหนึ่งรีบเข้ามาจากด้านนอก

“ใคร?” เยี่ยชิวสะดุ้งและกำลังจะลงมือเมื่อได้ยินคนที่เข้ามาพูด "ถ้าไม่อยากตายก็อย่าพูดอะไรเลย"

เยี่ยชิวมองดูและพบว่าคนที่มามีผมยุ่งเหยิง เสื้อผ้าขาดรุ่ย และเท้าเปล่าใหญ่ เขาดูเหมือนขอทานมาก

“คุณเป็นใคร” ฉางเหม่ยถาม

ผู้มาเยี่ยมมองไปทางฉางเหม่ยและทันใดนั้นดวงตาของเขาก็สบไปที่ข้อมือของเสื้อคลุมของฉางเหม่ย เขาเห็นรูปแบบซุบซิบสีม่วงขนาดเท่ากำปั้น ดวงตาของเขาก็กระตุก และเขาถาม "คุณมาจากโลกฆราวาสหรือ? ผู้คนจากภูเขาหลงหู?”

“คุณเป็นใคร” ฉางเหม่ยถามอย่างแปลกใจ

ชายผู้นี้สบัดผมของเขาไปด้านหลัง เผยให้เห็นใบหน้าของชายวัยกลางคน จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและจับมือของฉางเหม่นแล้วพูดอย่างตื่นเต้น "ฉันเป็นเพื่อนร่วมชาติของคุณ ... "