วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1493

เมื่อหลินเทียนเห็นตัวหนังสือแปดคำที่กระดาษเขาก็ขมวดคิ้ว ไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจความหมายของประโยคนี้ แต่ตรงกันข้ามคือเมื่อเขาเห็นเขาก็เข้าใจทันที

“พลังเทพแบบไหน ถึงจำเป็นต้องตัดตอน?”

หลินเทียนลังเล ในฐานะผู้ชาย เขาไม่อยากตัดตอน

เขายังคิดว่าวันหนึ่งเขาจะกลายเป็นนักปราชญ์ที่แข็งแกร่งที่สุด แล้วแต่งงานกับผู้หญิงหลายร้อยคน มีภรรยาที่น่ารักและนางสนมที่สวยงาม แบบนี้มันมีความสุขไม่ใช่เหรอ?

อีกอย่าง เขายังต้องการลิ้มรสหยุนซีอีกด้วยด้วย

หลังจากที่เขาลังเลอยู่พักหนึ่ง

หลินเทียนก็มีความคิดและกระซิบเบาๆว่า:"ไปดูที่ด้านหน้าก่อนแล้วค่อยว่ากัน"

หลินเทียนเก็บกระดาษนั้นและเดินหน้าต่อไป

ในไม่ช้า เขาก็เห็นตัวหนังสือที่เปล่งประกายอีกสามตัว

“มรดกที่สี่!”

ในขณะเดียวกัน ด้านล่างของตัวหนังสือสามตัวใหญ่ๆที่เปล่งประกาย ก็มีกล่องไม้อยู่วางอยู่

หลินเทียนรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว เปิดกล่องไม้และวางข้อความอีกอันไว้ข้างใน

“ตัดรากแห่งชีวิตและความตายด้วยดาบครั้งเดียว พิชิตสวรรค์และมนุษย์ด้วยมือทั้งสอง!”

หลินเทียนตกใจและอุทานว่า:"เป็นนักปราชญ์ที่แข็งแกร่งที่สุด เขาใจป้ำจริงๆ"

จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง

“คำสั่งของนักปราชญ์ ยังไงก็ต้องตัดตอน!”

หลินเทียนไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น แต่นักปราชญ์ทิ้งข้อความไว้ถึงสองครั้ง โดยบอกว่าเขาจำเป็นต้องตัดตอนถึงสามารถฝึกฝนพลังเทพได้

ทำอย่างไรดี？

ต้องรอจนกว่าท่านอาจารย์เข้ามาหรือไม่?

“ไม่ ถ้าหากท่านอาจารย์เข้ามา ฉันก็จะไม่สามารถฝึกฝนพลังเทพได้”แม้ว่าหลินเทียนจะเป็นลูกศิษย์ของผู้อาวุโสลิ่วก็ตาม แต่เขาก็มีความเจ้าเล่ห์ของตัวเองเช่นกัน

หากเขาสามารถได้มรดกเทพนักปราชญ์ละก็ เขาก็จะกลายเป็นนักปราชญ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในอนาคต และบางทีเขาอาจกลายเป็นนักปราชญ์ที่อายุน้อยที่สุดของสำนักหยินหยาง

นอกจากนี้ หากผู้อาวุโสลิ่วที่หกรู้ว่าเขาได้รับมรดกเทพนักปราชญ์เขาจะให้ความสำคัญกับเขามากขึ้นและฝึกฝนเขาอย่างสุดกำลัง

“แต่ว่า จำเป็นต้องตัดตอนจริงๆเหรอ?”

หลินเทียนลังเล

ในเวลาเดียวกัน ภายในของยอดเขาสีม่วง

อมตะชางเหม่ยที่แช่อยู่ในสระเลือด ถูกปกคลุมไปด้วยรัศมีอันศักดิ์สิทธิ์ ราวกับว่ามีวิญญาณศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วนอยู่รอบตัวเขาเธอ และมีภาพเสมือนจริงของหงส์หนึ่งตัวปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเธอ

ลักษณะท่าทางนี้อย่างต่อเนื่องไปสักพัก

“หึ่ง！”

จู่ๆเลือดในสระก็ไหลอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รวมตัวกันและในที่สุดก็กลายเป็นชุดรบสีแดง ปกคลุมที่ร่างกายของนางฟ้าไป๋ฮวาอย่างเป็นธรรมชาติโดยสมบูรณ์

ภาพเสมือนจริงของหงส์ที่อยู่บนศีรษะของเขาก็หายไป

“ซวบ！”

นางฟ้าไป๋ฮวาก็ได้บินออกมาจากสระเลือด ผมยาวของเธอเป็นสีแดงเลือด และร่างกายของเธอก็เปล่งประกายออร่าอันทรงพลัง เธอราวกับราชินีที่ลงมา เต็มไปด้วยความสง่างามอันไม่มีที่สิ้นสุด

นิพพานจบลงแล้ว และสร้างร่างหงส์ได้สำเร็จ!

“กงจู่ คุณทำสำเร็จแล้ว?”ลู่หลัวถาม

“ใช่”นางฟ้าไป๋ฮวาพยักหน้าเล็กน้อย

“ดีมากเลย”ลู่หลัวทั้งประหลาดใจและดีใจ

“ขอแสดงความยินดี!”เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม เห็นนางฟ้าไป๋ฮวาผ่านการทรมานครั้งใหญ่ในที่สุดเธอก็หล่อหลอมเป็นร่างหงส์จนได้ เขามีความสุขแทนนางฟ้าไป๋ฮวาอย่างมาก

“ขอบคุณ”นางฟ้าไป๋ฮวายิ้มเล็กน้อย ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

“นางฟ้า รู้สึกอย่างไรหลังจากหล่อหลอมเป็นร่างหงส์?”อมตะชางเหม่ยถามอย่างสงสัย

เพราะในสายตาของเขา นางฟ้าไป๋ฮวานอกจากผมของเธอเปลี่ยนไป อารมณ์ของเธอเปลี่ยนไป และเธอก็ได้ชุดรบมา อย่างอื่นไม่มีอะไรเปลี่ยน

"มันรู้สึกดีมาก"

นางฟ้าไป๋ฮวาพูดว่า:"โครงกระดูกของฉันในตอนนี้สามารถต้านทานการโจมตีจากอาวุธศักดิ์สิทธิ์"

“ยิ่งกว่านั้น ความสามารถในการฝึกฝนและฝึกฝนความเร็ว เพิ่มขึ้นมากกว่าร้อยเท่าเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน”

เยี่ยชิวเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจากด้านนอก

ชายหนุ่มคนนี้ดูแล้วอายุไม่เกินสามสิบปี และสวมชุดต้าวผาวสีเทา มีคิ้วโค้งเรียวเหมือนดาบ ดวงตาเป็นประกายดุจดวงดาว และมีดาบยาวอยู่บนหลังของเขา

บุคคลนี้คือบุตรนักบุญคนที่สิบเจ็ดของสำนักหยินหยาง หลินเทียน

หลินเทียนเข้าไปภายในของยอดเขาสีม่วง เห็นรูปปั้นหินและมรดกขั้นสูงสุดตัวหนังสือสี่ตัว และหัวใจของเขาก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่งซักพักหนึ่ง

“ท่านอาจารย์พูดถูก ข้าเป็นคนโชคดีจริงๆ ข้าได้พบมรดกขั้นสูงสุดของนักปราชญ์ที่แข็งแกร่งที่สุดแล้ว ฮ้าฮ้าฮ้า...”

หลินเทียนหัวเราะดังๆซักพักหนึ่ง

ด้านหลังรูปปั้นหิน เยี่ยชิวและคนอื่นๆมองหน้ากัน และแอบหัวเราะเยาะ

เจ้าโง่ พวกเราได้มรดกไปนานแล้ว!

หลินเทียนมาตรงหน้าของรูปปั้นหินอย่างรวดเร็ว เนื่องจากค่ายกลนักบุญถูกไข่ลึกลับกลืนกิน ดังนั้นเขาจึงไม่พบอุปสรรคใดๆ

เขาเห็นสระน้ำหนึ่งอัน และนาระที่มีจุดหมายอยู่ในนั้น

หลินเทียนยื่นมือออกไป และจุดหมายนั้นก็บินออกจากสระ เขาหยิบมันขึ้นมาและเห็นข้อความสองสามคำเขียนอยู่บนนั้น

“มรดกขั้นสูงสุด คือพลังเทพสูงสุด หากคุณต้องการเห็นพลังเทพ ต้องตัดตอนก่อน!”

อืม？

หลินเทียนขมวดคิ้ว ยังต้องตัดตอนอีก?

ทำอย่างไรดี？

หากตัดตอน หลังจากนี้ก็จะไม่สามารถตระหนักถึงความสุขของผู้ชายได้ หากไม่ตัดตอนก็จะไม่เห็นพลังเทพ

หลินเทียนตกอยู่ในภาวะที่ลำบากใจ

สักพักก็เกิดความเงียบ

เยี่ยชิวเหลือบไปมองหลินเทียนอย่างลับๆ และเห็นชายหนุ่มคนนี้ถือจุดหมายและก้มหน้าคิด หลังจากนั้นไม่นาน ดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจสิ่งสำคัญ เขาหายใจเข้าลึกๆ ยกมือขวาขึ้นแล้วชี้มันเหมือนมีด

“เป็นไปไม่ได้ หรือว่าเขา...”

ทันทีที่ความคิดนี้เข้ามาในหัวของเยี่ยชิว ก็เห็นหลินเทียนแกว่งมีดลง

วินาทีต่อมา กลางขาของหลินเทียนก็เปื้อนเลือด