วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1507

ทัวปาเหย่ไม่ออมมืออีกต่อไป และต้นเทียนทั้งเก้าก็ปรากฏอยู่ข้างหลังเขา โดยมีแรงผลักดันมหาศาล

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเยี่ยชิวจะไม่สังเกตเห็น และพุ่งเข้าหา ทัวปาเหย่อย่างแข็งขัน

เมื่อเห็นฉากนี้

ทุกคนก็ประหลาดใจ

“ฉันคิดว่าเด็กคนนี้เหนื่อยกับการมีชีวิตอยู่” หลินเชียนเชียน กล่าว

ฮวงฝู่ฉียังยิ้มและกล่าวว่า “แค่อยู่ที่ขั้นแกนทอง กล้าที่จะคิดที่จะฆ่าใครสักคนที่ขั้นต้งเทียน คนนี้มันบ้าไปแล้ว”

อันลั่วเฉินไม่ได้พูด จ้องมองไปที่เยี่ยชิว โดยไม่กะพริบตา ไม่ทราบความคิด

ในอีกด้านหนึ่ง

นางฟ้าไป๋ฮวาและอมตะชางเหม่ยไม่ได้กังวลเป็นพิเศษ เพราะเยี่ยชิวได้เอาชนะหลินเทียนแล้ว พวกเขาไม่กลัวทัวปาเหย่ อย่างไรก็ตามหยุนซีหัวใจเต้นรัว รู้สึกถึงก้อนเนื้อในลำคอ

“เขาอยู่ที่ขั้นแกนทองเท่านั้น แต่เขาก็ยังโจมตีอย่างแข็งขัน เขาไม่กลัวความตายเหรอ?”

“เป็นไปได้ไหม...…ที่เขาทำเพื่อฉัน?”

“แต่ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา ทำไมเขาถึงยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อฉัน มันคุ้มไหม?”

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หยุนซีก็รู้สึกประทับใจและพูดว่า “ฉันจะไปช่วยเขา”

นางฟ้าไป๋ฮวาจับหยุนซีกลับมาแล้วพูดว่า “คุณควรอยู่ที่นี่ดีกว่าและไม่ก่อปัญหา”

หยุนซีกังวลมากเกี่ยวกับเยี่ยชิว “แต่...…”

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “นางฟ้าหยุนซี ฉันไม่ได้ดูแคลนคุณ แต่อาการบาดเจ็บของคุณยังไม่หายดี ดังนั้นอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม มั่นใจได้เลย เจ้าหนูรู้ขีดจำกัดของเขา”

นั่นหมายความว่าอย่างไร?

เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาคิดว่าชายคนนี้สามารถฆ่าทัวปาเหย่ได้จริงๆ

ไม่มีทาง?

คนที่อยู่ในขั้นแกนทอง สามารถข้ามขั้นเพื่อฆ่าศัตรูได้อย่างไร?

หยุนซีเบิกตากว้าง จ้องมองที่เยี่ยชิวอย่างตั้งใจ

ในสนามประลอง

ทัวปาเหย่เมื่อเห็นการกระทำของเยี่ยชิวก็เยาะเย้ย “เจ้าโง่เขลา ตอนนี้ฉันจะแสดงให้คุณเห็นว่าความแตกต่างระหว่างเรานั้นกว้างใหญ่เพียงใด ต่อหน้าฉัน คุณเป็นเพียงมด”

บูม!

ต้งเทียนทั้งเก้าที่อยู่ด้านหลัง ทัวปาเหย่ ดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณอย่างบ้าคลั่ง ปล่อยพลังลึกลับและคาดเดาไม่ได้ โดยมีแสงสีทองปกคลุมร่างกายของเขา ทำให้เขาดูเหมือนราชาแห่งเทพเจ้า

“คุณคิดจริงๆเหรอว่าการอยู่ในต้งเทียนสามารถฆ่าฉันได้ ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณคิด แสดงว่าคุณไร้เดียงสามาก”

ขณะที่เยี่ยชิวเข้าใกล้ทัวปาเหย่ ทันใดนั้นแส้ไม้สีดำสนิทก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

“คุณคิดว่าคุณจะจัดการกับฉันโดยใช้แส้หัก?”

ทัวปาเหย่ดูถูกอย่างยิ่งเมื่อเห็นฉากนี้และกล่าวว่า “หมัดของฉันสามารถต้านทานอาวุธเทพได้ แส้ไม้ที่หักของคุณไม่เป็นภัยคุกคามต่อฉัน”

“ฉันชื่นชมความมั่นใจของคุณ” ด้วยคำพูดเหล่านั้น เยี่ยชิวก็เฆี่ยนตีไปที่หมัดของทัวปาเหย่

เพี๊ยะ!

ช่วงเวลาถัดมา ก่อนที่ทัวปาเหย่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แขนทั้งหมดของเขาก็กลายเป็นหมอกเลือด

“อะไรกัน?”

ฮวงฝู่ฉีและคนอื่นๆ ตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้

ไม่มีใครคาดคิดว่าแส้ไม้ในมือของเยี่ยชิวจะมีพลังมหาศาลเช่นนี้

เป็นไปได้ไหมว่า เด็กคนนี้ซ่อนการฝึกฝนของเขาไว้?

ฮวงฝู่ฉีเหลือบมองเยี่ยชิว ตระหนักว่าขั้นของเยี่ยชิวยังไม่ก้าวหน้า เขายังคงอยู่ในขั้นแกนทอง

“เด็กคนนี้ค่อนข้างแปลกนะ พี่ทัวปา ถอยไปเร็ว!” ฮวงฝู่ฉีตะโกน

ขณะนี้เยี่ยชิวได้ใช้เทคนิคเพื่อครอบคลุมสิบไมล์ในขั้นตอนเดียวแล้ว โดยปรากฏเหนือศีรษะของทัวปาเหย่

“เพี๊ยะ!”

เยี่ยชิวฟาดแส้ลงมา ทำลายต้งเทียนแห่งหนึ่งที่อยู่ด้านหลังทัวปาเหย่ทันที

“พัฟ!”

ทัวปาเหย่พ่นเลือดออกมา

“เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!”

เยี่ยชิวตามด้วยแส้อีกหลายครั้ง ทำลายต้งเทียนทั้งเก้าของทัวปาเหย่ทันที

ทัวปาเหย่สูญเสียต้งเทียนทั้งหก การฝึกฝนของเขาลดลง และพลังก็อ่อนลงอย่างรวดเร็ว

“เพี๊ยะ!”

เยี่ยชิวฟาดแส้ดูเรียบง่ายและไร้ท่าทางเพิ่มเติม

หลินเชียนเชียนเตรียมพร้อม เธอก็เรียกร่มสีดำมาขวางแส้เทพ

อย่างไรก็ตาม เมื่อแส้เทพตกลงบนร่มสีดำ มันก็แตกสลายทันที

“อะไรกัน?”

หลินเชียนเชียนตกตะลึง ร่มสีดำนี้ถูกสร้างขึ้นโดยปรมาจารย์นางฟ้าหลิ่ว แม้ว่าจะไม่ใช่อาวุธเทพ แต่ก็สามารถทนต่อการโจมตีจากผู้เชี่ยวชาญของขั้นทงเสินได้

ทำไมตอนนี้มันถึงถูกทำลายโดยผู้ฝึกฝนขั้นแกนทอง?

หลินเชียนเชียนประหลาดใจ เยี่ยชิวก็เฆี่ยนตีออกมาอีกครั้ง

ทันใดนั้น หลินเชียนเชียนก็ถูกตรึงไว้ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ทำได้เพียงมองดูอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่แส้เทพเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ

ช่วงเวลาวิกฤตินี้

หลินเชียนเชียนเรียกต้งเทียนทั้งเก้าออกมา พยายามที่จะหลุดพ้นจากการควบคุมของแส้เทพ ด้วยการฝึกตนอันทรงพลังของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะหลุดพ้นได้ แส้เทพก็อยู่ตรงหน้าหน้าผากของเธอแล้ว

ทันใดนั้น เงาแห่งความตายก็ปกคลุมเธอไว้

หลินเชียนเชียนรู้สึกถึงการปรากฏตัวของเทพแห่งความตาย โดยรู้ว่าวินาทีถัดไปอาจเป็นวินาทีสุดท้ายของเธอ

“ไม่นะ”

ขณะที่หลินเชียนเชียนกรีดร้อง แส้เทพก็เปลี่ยนทิศทางและฟาดไหล่ของเธอ

โอ๊ย!

ไหล่ของหลินเชียนเชียนแหลกสลาย

“ฉันไม่ได้ไว้ชีวิตคุณด้วยความเมตตา แต่เพราะฉันยังไม่ได้ทำตามสัญญา”

สัญญาอะไร?

ความสับสนปรากฏบนใบหน้าของหลินเชียนเชียน

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็เฆี่ยนตีออกมาอีกครั้ง ทำให้หลินเชียนเชียน ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้

จากนั้น เช่นเดียวกับแสงฟ้าแลบ เยี่ยชิวก็ปรากฏตัวต่อหน้า หลินเชียนเชียน และฉีกปากของเธอออกจากกัน