วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1508

“โอ๊ย……”

หลินเชียนเชียนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ปากของเธอถูกเยี่ยชิวฉีกออกจนหมด ลิ้นก็ฉีกออก เลือดหยด ดูน่าสังเวชอย่างยิ่งราวกับผีปอบ

“ไปตายซะ!”

เยี่ยชิวไม่มีความเมตตาในใจ เขายกแส้เทพขึ้นมาและฟาดหัวของหลินเฉียนเชียนด้วยแส้

เพียงแค่นั้น

“จิ”

หอกเหมือนสายฟ้าฟาดฟันไปในอากาศ ปิดกั้นแส้เทพทันที

“บูม บูม บูม……”

เยี่ยชิวถูกผลักกลับไปหลายร้อยเมตร หน้าอกของเขาเต็มไปด้วยเลือด เลือดไหลออกมาจากมุมปาก เมื่อมองขึ้นไป เขาเห็นว่าเป็นฮวงฝู่ฉีที่เข้ามาแทรกแซง

เมืองฮวงฝู่ฉีกำลังยุ่งอยู่กับการช่วยเหลือทัวปาเหย่ เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของหลินเชียนเชียน พบว่าปากของเธอถูกเยี่ยชิวฉีกเป็นชิ้นๆ

ฮวงฝู่ฉีปรากฏตัวอย่างรวดเร็วที่ด้านข้างของหลินเชียนเชียน และถามว่า “คุณไหวไหม?”

หลินเชียนเชียนไม่สามารถพูดได้ในขณะนี้ รีบหยิบยาออกมาแล้วกลืนลงไป อาการบาดเจ็บของเธอก็หายในพริบตา

“ฉันไหว”

หลังจากฟื้นตัว หลินเชียนเชียนมองไปที่เยี่ยชิวด้วยความขุ่นเคืองและพูดว่า “พี่ฮวงฝู่ฉี เด็กคนนั้นแปลกมาก เมื่อฉันต่อสู้กับเขา ฉันก็ถูกควบคุมอย่างอธิบายไม่ได้”

“ฉันจะไปพบเขา” ฮวงฝู่ฉีพูดพร้อมกับยกหอก แล้วเดินไปข้างหน้า ถามเยี่ยชิวขณะที่เดิน “คุณเป็นใครกันแน่?”

เยี่ยชิวตอบเสียงดัง “เยี่ยฉังเซิง!”

เยี่ยฉังเซิง?

ฮวงฝู่ฉีพยายามคิดและตระหนักว่าเขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ทำให้เขาถามว่า “คุณมาจากนิกายไหน?”

“ไม่มีนิกาย ไม่มีฝ่าย” เยี่ยชิวตอบ “แต่ในไม่ช้า ชื่อเยี่ยฉังเซิงจะเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกฝคกเซียน”

“ยังไงก็ตาม ฉันไม่ฆ่าคนนิรนาม”

“บอกชื่อของคุณมา”

ฮวงฝู่ฉีกล่าวว่า “ฮวงฝู่ฉี บุตรนักบุญแห่งพื้นที่เทพไท่ชู”

“บุตรนักบุญอีกคน?” เยี่ยชิวหัวเราะและพูดว่า “ฉันหวังว่าคุณจะไม่ขยะแขยงเหมือนผู้ชายคนนั้นจากพื้นที่เทพฮวงกู่”

ฮึ่ม!

ฮวงฝู่ฉีตะคอกอย่างเย็นชา หยุดเดินสักพีก จากนั้น แสงสีดำก็พุ่งออกมาจากหอกในมือ

ทันใดนั้น รัศมีแห่งเจตนาฆ่าที่หนาแน่นก็แผ่กระจายไปทั่วอากาศ ทำให้จิตวิญญาณของผู้คนสั่นสะท้านโดยไม่สมัครใจ

รู้สึกราวกับว่าสัตว์ร้ายโบราณหลุดออกจากพันธนาการและเข้าสู่โลกของมนุษย์

“อาวุธสังหารที่ไม่มีใครเทียบได้!”

เยี่ยชิวรู้สึกได้ทันทีว่า เจตนาฆ่านั้นเล็ดลอดออกมาจากหอกในมือของฮวงฝู่ฉี

หอกส่องแสงแวววาวอย่างมืดมน เย็นเฉียบจนถึงกระดูก เห็นได้ชัดว่าดื่มเลือดคนมาไม่น้อย

“ระวังตัวด้วย คุณชายเยี่ย!”

ทันใดนั้นเสียงของหยุนซีก็ดังขึ้น ตะโกนดังสุดกำลังของเธอว่า “หอกพายุในมือของฮวงฝู่ฉีนั้นถูกสร้างขึ้นจากเหล็กอุกกาบาตจากสวรรค์ มันเป็นอาวุธเทพ”

อาวุธเทพเหรอ?

เยี่ยชิวดูถูกเหยียดหยาม คิดกับตัวเองว่า เขาก็มีอาวุธเทพอยู่ในมือ

ฮวงฝู่ฉีถือหอกและเหวี่ยงแขนของเขา หอกพายุมีลักษณะคล้ายกับสัตว์ร้ายที่ดุร้ายในทันที และเปล่งรัศมีอันเย็นชาออกมา

“มาสิ!”

ฮวงฝู่ฉีตะโกนเสียงดัง ออร่าอันทรงพลังเล็ดลอดออกมาจากเขา ราวกับภูเขาไฟระเบิด ที่พุ่งบดขยี้เยี่ยชิว

ในเวลาเดียวกัน ต้งเทียนทั้งเก้าก็ลอยอยู่ข้างหลังเขา

“บูม!”

ทันใดนั้น ปราณมังกรหลายเส้นก็บินออกมา

ฮวงฝู่ฉีแสดงระดับพลังยุทธ์ทันที ไม่แสดงความตั้งใจที่จะต่อสู้กับเยี่ยชิวในขั้นที่เท่าเทียมกัน เขาเพียงต้องการโค่นเยี่ยชิว

เยี่ยชิวหรี่ตา

ออร่าของฮวงฝู่ฉีนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง รู้สึกเหมือนมีก้อนหินขนาดใหญ่กดทับหน้าอกของเยี่ยชิว ทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออก

“บุคคลนี้ไม่สามารถประมาทได้”

เยี่ยชิวพยายามป้องกัน รู้สึกถึงพลังของจุดสูงสุดของต้งเทียนเป็นครั้งแรก

แม้ว่าเขาจะเพิ่งต่อสู้กับหลินเชียนเชียน เมื่อเปรียบเทียบกับฮวงฝู่ฉีแล้ว หลินเชียนเชียนก็อ่อนแอกว่ามากอย่างเห็นได้ชัด

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเยี่ยชิวยังคงสงบ เขาเหวี่ยงแส้เทพแล้วเฆี่ยนตีอย่างรวดเร็ว

“เพี๊ยะ!”

ในทันที เจตนาฆ่าจากหอกพายุก็กระจัดกระจายไปจนหมด ปล่อยให้ฮวงฝู่ฉีคว้าไว้และปลิ้วขึ้นไปในอากาศ

อะไรกัน?”

ฮวงฝู่ฉีตกตะลึง นี่เป็นอาวุธเทพ ปลิ้วออกไปได้อย่างไร?

ขณะที่เขารู้สึกประหลาดใจ เยี่ยชิวก็ยกแส้เทพขึ้น แล้วฟาดมันไปที่หัวของเขา

ฮวงฝู่ฉียังคงความสงบเมื่อเผชิญกับอันตราย เขาก็เป็นนักบุญ จึงมีความสงบเป็นพิเศษ ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา ในขณะที่เขาเตรียมที่จะตอบโต้

ทันใดนั้น เขาก็ตระหนักว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกยับยั้งชั่งใจ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

เกิดอะไรขึ้น?

ทันใดนั้น ฮวงฝู่ฉีจำคำเตือนของหลินเชียนเชียนที่ว่าเยี่ยชิว แปลกมาก สามารถตรึงคู่ต่อสู้ของเขาระหว่างการต่อสู้ได้

“ไม่นะ!”

ฮวงฝู่ฉีอุทานในใจด้วยความตื่นตระหนก เมื่อมองดูแส้เทพเข้าใกล้หน้าผากของเขามากขึ้น โดยไม่ลังเล เขาก็ละทิ้งร่างกายอย่างเด็ดขาด วิญญาณของเขาก็ระเบิดออกมาจากที่กำบังสวรรค์ของเขาและหนีไปไกล

“พัฟ!”

แส้ของเยี่ยชิวทำลายร่างกายของฮวงฝู่ฉี และจากนั้นร่างของเขาก็หายไปจากจุดนั้น

วิญญาณของฮวงฝู่ฉีหนีไปไกลแสนไกล มองกลับไปเห็นร่างกายของเขากลายเป็นหมอกเลือด เปล่งรัศมีอันเย็นชา

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเยี่ยชิวซึ่งอยู่ในขั้นแกนทองเท่านั้น ถึงสามารถตรึงเขาไว้ได้

“เด็กคนนี้ใช้วิธีไหนในการทำให้ฉันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้?”

“ฮะ เขาอยู่ที่ไหน?”

ฮวงฝู่ฉีไม่เห็นร่างของเยี่ยชิว รู้สึกสับสน ทันใดนั้น คำเตือนของ หลินเชียนเชียน ก็ดังขึ้น “พี่ฮวงฝู่ ระวัง”

ฮวงฝู่ฉีสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ จู่ๆ ก็หันกลับมา และถูกแส้เทพโจมตีวิญญาณของเขา

“บูม!”

วิญญาณของฮวงฝู่ฉีแตกเป็นชิ้นๆ