วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1517

เจตนาการต่อสู้ของจิ่วเจี้ยนเซียนมากขึ้น มือถือดาบเพลิงตะวันเจ็ดสี กําลังจะฟันไปที่นางฟ้าหลิ่ว

ทันใด นั้นแสงสีทองก็ผ่าทะลุท้องฟ้า และปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของจิ่วเจี้ยนเซียนด้วยความเร็วฟ้าผ่า

“ระวัง”เยี่ยชิวตะโกนเสียงดัง

จิ่วเจี้ยนเซียนสังเกตเห็นนานแล้ว ฟันดาบไปที่ข้างหลังเขา

“ต้าง!”

การปะทะที่สะเทือนฟ้า เป็นเหมือนเสียงระเบิดที่ดังสนั่น

จิ่วเจี้ยนเซียนหันกลับไปมอง พบว่าเป็นชายชราของพื้นที่เทพฮวงกู่

ชายชราใช้หมัดสู้กับดาบเพลิงตะวันเจ็ดสีไปทีหนึ่ง ไม่ได้รับบาดเจ็บเลย เห็นได้ว่าร่างกายของเขาเก่งเเค่ไหน

“หยางฉางตง ดูเหมือนว่าพื้นที่เทพฮวงกู่ก็จะต่อสู้กับฉันด้วยใช่ไหม?”ตอนที่จิ่วเจี้ยนเซียนพูด สายตาแน่นหนาขึ้นมา

หย่งฉางตงเป็นผู้อาวุโสของพื้นที่เทพฮวงกู่ เขามีชื่อเสียงตั้งแต่เนิ่นๆ แก่กว่าจิ่วเจี้ยนเซียนหลายร้อยปี และเป็นขุมพลังเก่าแก่ผู้แข็งแกร่งทงเสินสูง

“อยากจะเรียนรู้ดาบเพลิงตะวันเจ็ดสีมานานแล้ว มาลองดูวันนี้พอดี ดูกันว่าดาบเล่มนี้สามารถปิดกั้นหมัดของฉันได้ไหม?”

คำาพูดของหยางฉางตงจบลง ก็ชกหมักออกไป

แสงสีทองระเบิด

“โฮ่ง!”

นี่คือหมัดที่ทำสะเทือนไปทั่วปฐมพี ร่างกายของหยางฉางตงแข็งแกร่งถึงที่สุด เหมือนมังกรป่าตาบอดกําเนิดขึ้น

จิ่วเจี้ยนเซียนไม่พูดอะไรสักคํา ฟันดับออกไป ชนกับหมัดของหยางฉางตงอย่างรุนแรง

“โฮ่ง!”

ในสุญญากาศเต็มไปด้วยแสงสว่าง น่าสะพรึงกลัวมาก

หยางฉางตงขยับเท้า มาถึงด้านข้างของนางฟ้าหลิ่ว การสัมผัสเมื่อกี๊ เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ

“คุณและเฝิงเยี่ยนไปจัดการฉินเจี้ยนเซียน จิ่วเจี้ยนเซียนให้ฉันจัดการ”หยางฉางตงกล่าว

“นายระวังตัวด้วย นางฟ้าหลิ่วตักเตือนคําหนึ่ง และปรากฏตัวอยู่เคียงข้างเฝิงเยี่ยน

เฝิงเยี่ยนนําเจดีย์หยินหยางให้กับนางฟ้าหลิ่ว จากนั้นทั้งสองคนก็โจมตีฉินเจี้ยนเซียนอย่างเเรง

“เจิ้งเจิ้งเจิ้ง”

ฉินเจี้ยนเซียนยังดีดสายฉินไม่หยุด เจตนาการฆ่าอันเยือกเย็นก็พัดผ่านสวรรค์ทั้งเก้า

ในสุญญากาศ

จิ่วเจี้ยนเซียนและะหยางฉางตงผชิญหน้ากันในอากาศ ต่างจ้องมองกัน บนร่างเต็มไปด้วยเจตนาการต่อสู้

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

ทั้งสองคนตะโกนดังพร้อมกัน แล้วพุ่งเข้าหากัน พวกเขาเหมือนสัตว์ป่าโหดร้ายสองตัว ได้เริ่มการต่อสู้ที่ดุเดือดขึ้น

กําปั้นสีทองและดาบเพลิงตะวันเจ็ดสีปะทะกันไม่หยุด ราวกับว่าดาวสองดวงกําลังชนกัน ซึ่งน่าตกใจมาก

“ตัางต้างต้าง!”

ร่างของหยางฉางตงปะทุพลังอันน่าทึ่งที่ไร้เทียมทานออกมา มีเเสงสีทองเบ่งบานบนหมัดของเขา

“โฮ่ง!”

หยางฉางตงทุบออกหมัดที่รุนแรงออก กําปั้นที่น่าสะพรึงกลัวดูเหมือนจะทําลายฟ้าดิน พุ่งเข้าหาจิ่วเจี้ยนเซียนอย่างแกว่งไกวง

ในขณะนี้ จิ่วเจี้ยนเซียนรู้สึกถึงภัยคุกคามอย่างรุนแรง เห็นเเต่ว่ากําปั้นทองคําเข้าใกล้ตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ

กําปั้นนี้เต็มไปด้วยลักษณะพลังที่เผด็จการ ราวกับว่านักบุญไร้เทียมทานอยู่ที่นี่ ก็ยากที่จะต้านทาน

“ฆ่า!”

จิ่วเจี้ยนเซียนถือดาบยาวไว้ ตรงไปข้างหน้า ใบมีดของดาบเพิ่งชนกับกําปั้นด้วยเสียง “โฮ่ง”จุดเหอกู่ตรงมือของจิ่วเจี้ยนเซียนที่ถือดาบ ก็เปิดออก

อย่างไรก็ตาม มืออีกข้างของหยางฉางตงก็กําหมัดไว้แล้วทุบมา

ครั้งนี้ พลังยิ่งใหญ่กว่า

“ต้าง!”

กําปั้นชนไปที่ใบมีดดาบ ในขณะนั้น ดาบเพลิงอตะวันเจ็ดสีก็กระเด็นออกมา

“แย่แล้ว”สีหน้าของจิ่วเจี้ยนเซียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ในขณะนี้ หยางฉางตงใช้หมัดฟ้าดินครอบงำ โจมตีจิ่วเจี้ยนเซียนอย่างดุเดือด ในไม่ช้า ก็มีรอยกําปั้นทั่วท้องฟ้า

จิ่วเจี้ยนเซียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากป้องกัน ตีอยู่ดีๆ ทันใดนั้น หยางฉางตงก็ชกไปบนร่างจิ่วเจี้ยนเซียน

ทันใดนั้น จิ่วเจี้ยนเซียนเหมือนลูกปืนเม็ดหนึ่ง พุ่งกลับหัวไป

“พู่!”

ระหว่างพุ่งออกไปกลับหัว จิ่วเจี้ยนเซียนก็พ่นเลือดออกจากปาก

พู่!

ในปากฉินเจี้ยนเซียนพุ่งเลือดไม่หยุด

เมื่ออมตะชางเหม่ยเห็นฉากนี้ เเอบดึงแขนเสื้อของเยี่ยชิว แล้วพูดว่า “ไอ้เด็กเปรต สถานการณ์ไม่ถูก พวกเรารีบหนีเถอะ!”

เยี่ยชิวไม่พูด เงยหน้าขึ้นมอง พบว่าเฝิงเยี่ยนจับเข็มแห่งงเทพสังหารไว้ เดินเข้ามาฝ่างนี้ด้วยเจตนาการฆ่า

ลังเลครู่หนึ่ง

เยี่ยชิวหยิบใบไม้ของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ทองคำออกมา แล้วยัดเข้าไปในปากของฉินเจี้ยนเซียน

ในพริบตา อาการบาดเจ็บภายนอกของฉินเจี้ยนเซีนนก็หายหมด แม้แต่ร่างกายที่แตกสลายครึ่งหนึ่งของเขาก็ฟื้นฟูกลับมา

จากนั้น เยี่ยชิวก็หยิบแส้เทพออกมาอีกครั้ง แล้วเอาให้ฉินเจี้ยนเซียน

“ผู้อาวุโส ไปฆ่าไอ้หนุ่มนั้นเลย”เยี่ยชิวกล่าว

ฉินเจี้ยนเซียนมองไปที่แส้เทพ สงสัยมากว่าแส้ไม้นี้จะสามารถฆ่าเฝิงเยี่ยนได้เหรอ??

“แส้นี้เป็นสมบัติหายาก สามารถตีผู้แข็งแกร่งที่สูงกว่าหนึ่งขั้น”เยี่ยชิวกล่าวว่า

เมื่อฉอนเจี้ยนเซียนได้ยินเเบบนี้ ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น“จริงจัง?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ขณะนี้แล้ว ฉันจะโกหกคุณได้ไง?”

ฉินเจี้ยนเซียนถือแส้เทพไว้ หันหลังกลับและฟาดไปที่เฝิงเยี่ยน

ในวินาทีถัดมา ร่างกายของเฝิงเยี่ยนแตกเป็นรอย เลือดทะลักขึ้นไปในอากาศ

“ได้ผลจริงๆ?”

ฉินเจี้ยนเซียนดีใจมาก เเล้วพุ่งเข้าไปเหมือนสายฟ้า ฟาดไปหลายเเส้ ฟาดจนวิญญาณของเฝิงเยี่ยนหายไป

หยางฉางตงและจิ่วเจี้ยนเซียนตีจนแยกกออกไม่ได้ และทันใดนั้นก็เห็นนางฟ้าหลิ่วและเฝิงเยี่ยนตายกันทีละคน ในใจรู้สึกไม่ปลอดภัย กําลังจะหนีไป เเต่ฉินเจี้ยนเซียนได้ปรากฏตัวเคียงข้างเขาแล้ว

“เพียงแค่สุนัขอย่างพวกนายไม่กี่ตัว ยังกล้าที่จะเป็นศัตรูของนิกายดาบชิงอวิ๋นของเรา ไปตายซะ!”

หลังจากที่ฉินเจี้ยนเซียนพูดจบ เขาก็โบกแส้ฟาดไป

เพี้ยะ!

เพี้ยะ!

เพี้ยะ!

สามแส้ลงไป หยางฉางตงถูกฟาดตายไป