วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1533

คนที่พูดคือหลินต้าเหนี่ยว

หลินต้าเหนี่ยวกล่าวว่า“ปราชญ์หญิงโหย่วหยง โปรดอรก่อน!”

“นายอยากทําอะไรอีก?”ลุงเทียนมองไปที่หลินต้าเหนี่ยว ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

สวีโหย่วหยงมองหลินต้าเหนี่ยวอย่างเย็นชา

หลินต้าเหนี่ยวพูดด้วยรอยยิ้ม“ปราชญ์หญิงโหย่วหยงิ ได้โปรดอย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้ตั้งใจจะต่อต้านคุณ”

“ไผ่วิญญาณเลือดเเดงไม่มีประโยชน์สําหรับฉัน ”

“ที่ฉันประมูลมา เป็นเพราะฉันอยากมอบให้คุณ ”

คำาพูดนี้ออกมา ทั้งหมดอึ้งเลย

“อะไรนะ อีอ้วนคนนี้จะเอาไผ่วิญญาณสีเลือดเเดงให้กับปราชญ์หญิงโหย่วหยงสํานักหยินหยาง?”

“สมบัติที่ใช้หินวิญญาณซื้อไปยี่สิบล้าน ให้เขาฟรีแบบนี้?”

“ช่างเป็นลูกล้างผลาญจริงๆ!”

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยตกตะลึง พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะเคาะหลินต้าเหนี่ยวให้เป็นลมเเล้วยกออกไป

สวีโหย่วหยงก็ประหลาดใจเช่นกัน และพูดว่า“นายน้อยท่านนี้ ฉันพูดอย่างไม่ปิดบัง ฉันต้องการไผ่วิญญาณสีเลือดแดงจริว แต่นายและฉันไม่เคยรู้จักกัน ฉันไม่มีเหตุผลที่จะรับของเเจกของนาย”

หลินต้าเหนี่ยวหัวเราะและพูดว่า “ปราชญ์หญิงโหย่งหยง เพียงเเค่คุณยินยอมคําขอเล็กๆน้อยๆ ของฉัน ฉันก็เอาไผ่วิญญาณสีเลือดแดงงให้คุณ”

“คำขออะไร?”สวีโหย่วหบงถาม

หลินต้าเหนี่ยวกล่าวว่า“ยิ้มให้นายน้อยที”

ในชั่วพริบตา ผู้ชมทั้งหมดก็เงียบเหมือนตายเเล้ว

เเต่ละคนมอวไปที่หลินต้าเหนี่ยว ตะโกนในใจ อีอ้วนนี้กล้าลวนลามปราชญ์หญิงของสํานักหยินหยาง เขาไม่กลัวตายรึ?

เมื่อลุงเทียนได้ยินเช่นนี้เเล้วโกรธมาก ชี้ไปที่หลินต้าเหนี่ยวและตะโกนว่า“ไอ่อ้วน นายอยากตายเหรอ?กล้าไร้มารยาทต่อปราชญ์หญิง เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่านายตอนนี้เลย?”

แสงเย็นวาบในดวงตาของสวีโหย่วหยง จากนั้นเขาก็พูดเบา ๆ “ลุงเทียน อย่าเสียมารยาท”

จากนั้น เธอก็มองไปที่หลินต้าเหนี่ยวที่ห้องส่วนตัวบนชั้นสามและพูดว่า “รอยยิ้มของฉันสามารถแลกไผ่วิญญาณสีเลือดเเดงที่นายน้อยซื้อด้วยหินยี่สิบล้านก้อน พูดแบบนี้เเล้ว การแลกเปลี่ยนนี้ฉันเองเป็นคนที่ได้ผลกําไร”

“ได้ ฉันยิ้มให้นายน้อยทีหนึ่ง”

สวีโหย่วหยงพูดจบ เขาก็ยิ้มเหมือนดอกไม้ร้อยดอกบานสะพรั่ง ทั้งหมดในตึกว่างชุนก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอม

หลินต้าเหนี่ยวดูหลงไหล และหัวเราะว่า“ทองพันตําลึงสามารถทำให้คนสวยยิ้มได้ คุ้มค่า!”

“คุณกงซุน นําไผ่วิญญาณสีเลือดเเดงให้กับปราชญ์หญิงโหย่วหยง ”

กงซุนหยางยิ้มอ่อน แล้วโบกมือไปที ไผ่วิญญาณสีเลือดเเดงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้งสวีโหย่วหยง

“ขอบคุณมาก ”

สวีโหย่วหยงรับไผ่วิญญาณสีเลือดแดงไว้ เเล้วหันหลังจากไป

ในขณะที่เธอหันหลังกลับไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หายไปหมด ในดวงตาที่สวยงามคู่นั้น มีเจตนาฆาตกรรมที่น่าขนลุก

ในเวลานี้ กงซุนหยางประกาศบนเวที“การประมูลครั้งนี้สิ้นสุดลงแล้ว ขอบคุณสําหรับการสนับสนุนของทุกคุณ”

ห้องพักส่วนตัวบนชั้นสาม

หลินต้าเหนี่ยวดูพอใจมาก และพูดว่า “พี่ฉางเซิง ไป ฉันพานายไปหาคุณกงซุน ไปเอาท่ากระบี่ท่านั้น ”

ในไม่ช้า ทั้งสามคนก็อยู่ในห้องห้องหนึ่ง และได้พบกับกงซุนหยาง

แม้ว่ากงซุนหยางจะเป็นมัคนายกของศาลาหยงเป่า แต่มีทัศนคติที่ใจดีมาก เชิญทั้งสามคนไปที่ห้อง สั่งคนรับใช้เสิร์ฟชา จากนั้นหยิบแหวนทองลายมังกรออกมา แล้วถามหลินต้าเหนี่ยว“นายน้อยคนนี้ ไม่ทารบว่าคุณได้แหวนทองลายมังกรนี้มาจากหอการค้าเฉยหลงจากที่ไหน?”

หลินต้าเหนี่ยวยิ้ม“จริงๆแล้วนี่เป็นของของพ่อฉัน ”

กงซุนหยาวประหลาดใจเล็กน้อย และถามอีกครั้ง“เป็นไปได้ไหมว่าพ่อคุณเป็นมัคนายกของหอการค้าเฮยหลง?”

หลินต้าเหนี่ยวตอบว่า“เขาไม่ใช่มัคนายกของหอการค้าเฮยหลง แต่แหวนวงนี้เป็นของที่หอการค้าเฮยหลงให้พ่อฉัน”

กงซุยหยางรู้จักเกี่ยวกับหอการค้าเฮยหลงไม่น้อย เขารู้ว่า นอกจากมัคนายกที่ดูแลกิจการของหอการค้าเฮยหลงมีแหวนทองลายมังกรแล้ว ยังมีบางคนที่ที เพราะสถานะพิเศษ และมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหอการค้าเฮยหลง ดังนั้นหอการค้าเฮยหลงก็จะให้แหวนทองลายมังกรแก่คนเหล่านี้ด้วย

เขาเกิดความสงสัยกับความเป็นมาของหลินต้าเหนี่ยวทันที

กงซุนหยางถามว่า “นายน้อยคนนี้ ไม่รู้ว่าชื่อคุณพ่อคุณคือ?”

หลินต้าเหนี่ยวกล่าวว่า“นามสกุลของพ่อของฉันคือหลิน ชื่อเสี่ยวเหยี่ยว”

เยี่ยวชิวพยักหน้า“ใช่เเล้ว!”

“นายเเละเยี่ยหวู่ซวงมีความสัมพันธ์ยังไงกัน?”กงซุนหยางถาม

เยี่ยชิวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะพูดว่า “เขาเป็นพ่อของฉัน”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกงซุนหยาง แล้วพูดว่า “ได้ ถ้ามีข่าวของเขา ฉันจะแจ้งนาย”

เยี่ยชิวแปลกใจเล็กน้อยเขาไม่คาดคิดว่ากงซุนหยางจะรับปากอย่างง่าย

กงซุนหยางหยิบโทเค็นออกมาจากประเป๋าอีกครั้ง อันยื่นให้เยี่ยชิว และพูดว่า“นายน้อยเยี่ย นี่คือโทเค็นพกพาของฉัน นายเก็บไว้ให้ดี”

“เห็นโทเค็นนี้ เหมือนเห็นฉันเอง”

“ศาลาหยงเป่าอยู่ในโลกฝึกเซียน ทั้งเล็กและใหญ่ มีสาขาเเยกแปดพันเจ็ดร้อยเเห่ง ต่อไปนายอยากได้ของอะไร ไปหาในศาลาหยงเป่าสาขาใดของโลกฝึกเซียนก็ได้ ไม่ต้องจ่ายหินวิญญาณ ”

คราวนี้ ไม่เพียงแต่เยี่ยชิวเท่านั้นที่ตกใจ ทั้งอมตะชางเหม่ยและหลินต้าเหนี่ยวก็ตกใจเช่นกัน

พวกเขาคิดไม่เข้าใจ ว่าทําไมจู่ๆกงซุนหยางถึงดีกับเยี่ยชิวขนาดนี้?

กงซุนหยางกล่าวว่า“นายน้อยเยี่ย นายน้อยหลิน ฉันยังมีเรื่องด่วนต้องจัดการ ดังนั้นฉันขอไม่เรียกพวกนายอยู่ต่อแล้ว”

“ฉันลาก่อน”เยี่ยชิวทํามือ เเล้วพาหลินต้าเหนี่ยวและะอมตะชางเหม่ยไปแล้ว

หลังจากที่พวกเขาจากไปเเล้ว กงซุนหยางก็เรียกเบาๆว่า “หลานฮวา”

“ข้าทาสอยู่ที่นี่”เงาดําปรากฏขึ้นจากอากาศ เเล้วคุกเข่าลงบนพื้น

กงซุนหยางสั่งว่า“เห็นนายน้อยนามสกุลเยี่ยคนนั้นเมื่อกี๋แล้วใช่ไหม?ตั้งแต่ตอนนี้ไห แอบปกป้องเขาไว้”

“ถ้าเขาเกิดอะไรขึ้น เธอก็ไม่จําเป็นต้องมีชีวิตอยู่ต่ออีก ”

“เข้าใจไหม?”

“รับทราบ!”เงาดําพูดจบแล้ว ก็หายไปในอากาศอีกครั้ง

จากนั้น กงซุนหยางก็หยิบใบหยกสื่อสารออกมา เขียนไว้ประโยคหนึ่ง

“เยี่ยชิวปรากฏตัวในเมืองหย่งอาน!”