วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1568

ทันทีที่เยี่ยชิวพูดคำนี้ออกมา รูม่านตาของหยุนซีเย็นชาทันที สำหรับลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นที่อยู่ข้างหลังเธอเหล่านั้น โดยเฉพาะศิษย์ผู้ชาย ต่างต่อว่าเยี่ยชิวทีละคน

“ไอ้น้อง แกอยากตายเหรอ”

“เมื่อกี้แกพูดอะไรนะ”

“มีปัญญาแกก็พูดอีกรอบสิ!”

เยี่ยชิวแสยะยิ้มและพูด : “ทำไม เมื่อกี้ผมยังพูดไม่ชัดเจนอีกเหรอ ก็ได้ ผมจะพูดอีกรอบ”

“ผมต้องการคุณ”

เยี่ยชิวมองหยุนซี พูดอีกรอบ : “ผมต้องการตัวคุณ!”

หลินต้าเหนี่ยวเหลือบมองเยี่ยชิวหนึ่งที ชี้นิ้วโป้งให้เยี่ยชิวในใจ แอบพูด : “คิดไม่ถึงเลยว่าพี่ใหญ่จะมีความคิดอยากครอบครองนักบุญหญิงหยุนซี ช่างกล้าหาญจริงๆ”

ท่อป๋าซงหัวเราะฮ่าฮ่า : “ใช้ได้เลยไอ้น้อง มีความกล้าอย่างมาก ฉันชอบ”

“มาตามฉันเถอะ!”

“นายเอาสัตว์เทพให้ฉัน นายต้องการหยุนซี ฉันสามารถช่วยนายได้ ถ้าหากเธอไม่ยินยอม อย่างนั้นฉันจะช่วยนายแย่ง”

แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร ฉันไม่ต้องการให้แกช่วยหรอก ไอ้หน้าหมี!

เยี่ยชิวแอบด่า ภายในใจของเขา ท่อป๋าซงเป็นแค่พวกขยะไร้ค่า

สำหรับศิษย์ชายเหล่านั้นของนิกายดาบชิงอวิ๋น แต่ละคนโกรธอย่างมาก ด่าเยี่ยชิว : “สารเลว แกไม่ลองฉี่แล้วส่องหน้าตัวเองดู ว่าแกเป็นคนแบบไหน คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้ามีความคิดต่อนักบุญหญิง”

“คางคกอยากกินเนื้อหงส์ ฝันไปเถอะ!”

“ไอ้น้อง ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกแกนะ คนไร้ค่าอย่างแกแบบนี้ ต่อให้ฝึกฝนอีกสักนับพันนับหมื่นปี ก็ไม่คู่ควรกับนักบุญหญิง!”

“ถ้าหากยังกล้าพูดแบบนี้อีก ต่อให้นักบุญหญิงจะเป็นคนจิตใจเมตตา ฉันก็จะฆ่าแก”

“นักบุญหญิงมีตำแหน่งสูงส่ง ไม่อนุญาตให้แกมาทำให้อับอายได้!”

เยี่ยชิวรู้สึกอึดอัดแล้ว : “ต่อของพวกแกข้างไหนเห็นว่าฉันทำให้เธออับอายเหรอ”

“ทุกคนล้วนแล้วเป็นคนที่ชอบของสวยงาม ยิ่งไปกว่านั้น หยุนซีเซียนจื้อยังเป็นสาวงามที่ไม่มีใครเทียบได้อันดับสามของลำดับเทพสวรรค์”

“นอกจากนี้ ผู้หญิงสง่างาม สุภาพบุรุษเป็นคนดี ผมไล่ตามผู้หญิงที่ตัวเองชอบ มีความผิดด้วยเหรอ”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ศิษย์เหล่านั้นของนิกายดาบชิงอวิ๋นพูดไม่ออกทันที

ใช่แล้ว ไล่ตามคนที่ตัวเองชอบมีความผิดอะไร

ชายหนุ่มคนหนึ่งชี้มาทางเยี่ยชิวและตะคอก : “สุภาพบุรุษเป็นคนดีเหรอ คนอย่างแกแบบนี้ กล้าเรียกตัวเองว่าสุภาพบุรุษเหรอ อย่าเอาทองคำไปแปะหน้าของตัวเองเลย”

เยี่ยชิวไม่โกรธแต่กลับหัวเราะ : “ผมว่าน้องชายคนนี้ คุณรู้ไหมว่าอะไรคือสุภาพบุรุษ”

“สิ่งที่เรียกว่าสุภาพบุรุษ หมายถึงบุคคลที่มีบุคลิกดี และเป็นบุคคลที่มีคุณธรรม บังเอิญว่าผมเป็นคนแบบนี้พอดี”

“ผมชอบหยุนซีเซียนจื้อ ดังนั้นผมเลยพูดออกมาอย่างเปิดเผย ไม่เหมือนกับพวกคุณ ภายในใจชื่นชอบหยุนซีเซียนจื้อ แต่กลับไม่กล้าพูดออกมา พวกโง่เขลาทั้งกลุ่ม”

ศิษย์ชายของนิกายดาบชิงอวิ๋น หมดคำพูดอีกครั้ง

ไม่ผิด พวกเขาชอบหยุนซีเซียนจื้อ พูดอย่างไม่เว่อร์เกินไปเลย ผู้ชายทั้งหมดของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างชื่นชอบหยุนซีเซียนจื้อทั้งหมด

อวิ๋นซีเซียนจื้อไม่เพียงแต่มีหน้าตาที่สวยงาม นอกจากนี้มีเบื้องหลังที่แข็งแกร่ง เป็นเทพธิดาที่ศิษย์ชายทั้งหมดของนิกายดาบชิงอวิ๋นฝันถึง

ถ้าหากใครสามารถพิชิตใจของหยุนซีเซียนจื้อได้ จะต้องทะยานสู่ท้องฟ้าอย่างแน่นอน

เพียงแต่ คนเหล่านี้มีความตระหนักรู้ในตนเอง พวกเขาเข้าใจถึงช่องว่างระหว่างตัวเองกับหยุนซีเซียนจื้อ ดังนั้นแม้ว่าจะชื่นชอบ ก็สามารถทำได้แค่ซ่อนเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ ไม่กล้าพูดออกมาเหมือนกับเยี่ยชิวแบบนี้

ดังนั้น ทันทีที่คำพูดนี้ของเยี่ยชิวออกมา แม้ว่าพวกเขาจะโกรธ แต่ก็หาคำพูดที่หักล้างไม่ได้

เยี่ยชิวพูดอีกครั้ง : “คนหนึ่งมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ถ้าหากแม้แต่คนที่ตัวเองชอบก็ไม่กล้าไล่ตาม แล้วมันยังจะมีความหมายอะไร”

“เป็นถึงลูกผู้ชายคนหนึ่ง กล้ารักก็กล้าเกลียด”

“ชอบใครแล้วก็ต้องไล่ตามแน่นอน!”

“ขอถามดีหน่อย ถ้าหากผู้ชายคนหนึ่งไม่กล้าสารภาพรัก แล้วจะสามารถทำเรื่องใหญ่อะไรได้”

เยี่ยชิวพูดคำพูดเหล่านี้ออกมา ทำให้ศิษย์ชายเหล่านั้นของนิกายดาบชิงอวิ๋นตกอยู่ในความคิด

ใช่แล้ว ถ้าหากไม่มีความกล้าแม้แต่การสารภาพรัก แล้วจะสามารถกลายเป็นนักบุญได้ยังไง

หยุนซีมองเยี่ยชิว ด้วยสายตาที่ประหลาดใจเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงเลยว่า ผู้ชายที่มีพลังยุทธ์ที่ต่ำและอ่อนแอ คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา

ชั่วขณะหนึ่ง เกิดความคิดนับร้อย

รู้จักกันยังไม่นานเหรอ

ไม่ใช่ว่าเป็นฉันนะ

หัวใจของเยี่ยชิวเต้นแรง เดิมทีเขาเพียงแค่ต้องการล้อเล่นกับหยุนซีเท่านั้น ใครจะไปคิดว่าเรื่องราวของสถานการณ์ จะอยู่เหนือการควบคุมเล็กน้อย

หยุนซีพูดต่อ : “แม้ว่าพลังยุทธ์ของเขาจะต่ำ แต่ความสามารถนั้นไม่ธรรมดา ฉันเคยเชิญเขาไปที่นิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเรา น่าเสียดาย ถูกเขาปฏิเสธแล้ว”

อะไรนะ มีคนปฏิเสธนักบุญหญิงด้วยเหรอ

ผู้ชายเหล่านั้นด่าด้วยความโกรธในใจโดยตรง บัดซบ อย่าให้ฉันหาแกเจอนะ ไม่อย่างนั้นไม่ปล่อยแกไปแน่นอน

กระทั่ง แม้แต่ท่อป๋าซงก็ตกใจเช่นกัน เขาคิดไม่ถึงเลยว่า จะมีคนปฏิเสธหยุนซี

“เป็นฉันจริงๆด้วย” เยี่ยชิวกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาไม่อยากฟังหยุนซีพูดต่อไปอีกแล้ว

ใครจะไปคิด อมตะชางเหม่ยดูความคึกคักไม่กลัวเรื่องใหญ่ ถาม : “หยุนซีเซียนจื้อ คนผู้นั้นชื่ออะไรเหรอ”

หยุนซีตอบ : “เขาชื่อเยี่ยฉังเซิง”

เยี่ยฉังเซิงเหรอ

หลินต้าเหนี่ยวรู้สึกสับสนทันที หันมามองเยี่ยชิว พูด : “พี่ใหญ่ ไม่ใช่ว่าคนที่หยุนซีเซียนจื้อพูดถึงคือ......”

“หุบปาก!” เยี่ยชิวรีบขัดจังหวะหลินต้าเหนี่ยวทันที

ท่อป๋าซงขมวดคิ้วแน่น แอบพูด : “เยี่ยฉังเซิง ชื่อนี้ฉันจะจำเอาไว้! ถ้าหากมีโอกาสในอนาคต ฉันต้องไปเผชิญหน้ากับไอ่หมอนี่แน่นอน ดูว่าตกลงเขามีความโดดเด่นมากแค่ไหน ถึงสามารถพิชิตใจของหยุนซีได้”

หยุนซีพูดอีกครั้ง : “ก่อนที่จะมาถึงฉังเซิง ฉันยังไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนมาก่อน จนกระทั่งมาเจอฉังเซิง.....บางที นี่อาจเป็นที่มาของความรักโดยไม่รู้ตัวและความรักอันลึกซึ้ง.....”

“หยุนซีเซียนจื้อ ผมได้รับคำตอบแล้ว คุณไม่ต้องพูดอีกแล้ว” เยี่ยชิวเห็นว่าหยุนซียังต้องการพูดต่อไป รีบห้าม

หยุนซีพูด : “คุณชาย สัตว์เทพตัวนี้ฉันชอบมากจริงๆ ฉันสามารถใช้หินวิญญาณและยาวิญญาณมาแลกเปลี่ยนกับคุณ ขอให้คุณชายสงเคราะห์ด้วย”

“ผมไม่สนใจหินวิญญาณและยาวิญญาณ” เยี่ยชิวเปลี่ยนน้ำเสียงทันที “เพียงแต่ ในเมื่อหยุนซีเซียนจื้อชอบสัตว์เทพตัวนี้ อย่างนั้นผมจะมอบให้คุณ”

ตุ้ม!

เยี่ยชิวเตะม้ายูนิคอร์นหนึ่งทีจนไปอยู่ต่อหน้าหยุนซี