วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1569

ม้ายูนิคอร์นถูกเยี่ยชิวเตะหนึ่งทีจนไปอยู่ต่อหน้าหยุนซี มันหันกลับมามองเยี่ยชิว ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ ราวกับกำลังพูดว่า นายทำเหมือนกับว่าฉันเป็นตัวอะไรเหรอ

ฉันไม่ใช่ฟุตบอล ฉันเป็นสัตว์เทพนะ!

นายสูงส่ง นายเก่ง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเตะฉันแบบนี้ไหม

นี่เป็นสิ่งที่มนุษย์ทำเหรอ

ม้ายูนิคอร์นเสียใจจนเกือบจะร้องไห้ออกมา

หยุนซีลูบหัวของม้ายูนิคอร์น ดีใจอย่างมาก หลังจากนั้นถามเยี่ยชิว : “คุณชาย คุณต้องการอะไร เว้นเสียแต่เงื่อนไขก่อนหน้านี้แล้ว เรื่องอื่นคุณพูดมาได้เลย”

เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม : “ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น”

หยุนซีอึ้งไปเลย

คนอื่นๆก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน

ใครก็คิดไม่ถึงเลยว่า เยี่ยชิวจะมอบสัตว์เทพให้หยุนซีหนึ่งตัวแบบนี้ นอกจากนี้ไม่ต้องการอะไร

อมตะชางเหม่ยเหลือบมองเยี่ยชิวหนึ่งที แอบด่าในใจ : “ผลไม้อายุยืนล้วนแล้วให้ฉันแค่ไม่กี่ลูกเอง แต่กลับมอบสัตว์เทพให้คนอื่นหนึ่งตัว ฮึ ให้ความสำคัญกับผู้หญิงมากกว่าเพื่อน”

หลินต้าเหนี่ยวพูดในใจ : “แม้ว่ามูลค่าของสัตว์เทพตัวหนึ่งไม่ธรรมดา แต่ว่าถ้าหากได้ครอบครองหยุนซีเซียนจื้อ อย่างนั้นจะได้รับผลประโยชน์มากมาย วิธีนี้ของพี่ใหญ่ช่างสูงส่งจริงๆ!”

สำหรับท่อป๋าซง เต็มไปด้วยความไม่พอใจ เพราะว่าเขาก็อยากได้สัตว์เทพเหมือนกัน

“คิดไม่ถึงเลยว่าจะเอาสัตว์เทพให้คนอื่นง่ายๆแบบนี้ ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เด็กคนนี้เป็นคนโง่คนหนึ่ง”

และในเวลาเดียวกัน ท่อป๋าซงก็โกรธอย่างมาก

“ไอ้น้อง แกเอาสัตว์เทพให้คนอื่น ถามความเห็นจากฉันหรือยัง”

เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม : “สัตว์เทพเป็นของฉัน ฉันอยากให้ใครก็ให้ใคร ทำไมต้องถามความเห็นจากแกด้วย”

“แก——” ท่อป๋าซงตกตะลึงจนพูดไม่ออก ต่อจากนั้นพูดด้วยความโกรธ : “เห็นได้ชัดว่าแกอยากเป็นศัตรูกับฉัน”

เป็นศัตรูกับแกเหรอ

แกคิดมากเกินไปแล้ว แกไม่คู่ควรเลยด้วยซ้ำ!

เยี่ยชิวมองท่อป๋าซงและพูดด้วยรอยยิ้ม : “หยุนซีเซียนจื้อเป็นสาวงามที่ไม่มีใครเทียบได้ในลำดับเทพสวรรค์ ฉันชอบเธอ ดังนั้นก็เลยมอบสัตว์เทพให้เธอ ถ้าหากแกก็เป็นสาวงามที่ไม่มีใครเทียบได้ในลำดับเทพสวรรค์ ไม่แน่ฉันก็อาจจะเอาสัตว์เทพให้แกเหมือนกัน”

ฮ่าฮ่าฮ่า.....

ลูกศิษย์กลุ่มนั้นของนิกายดาบชิงอวิ๋นหัวเราะฮ่าฮ่า

สีหน้าของท่อป๋าซงเยือกเย็น ชี้มาทางเยี่ยชิ้วแล้วด่า : “ใช้ได้เลยนะไอ้น้อง คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าดูถูกฉัน ฉันคิดว่าแกคงไม่อยากมีชีวิตแล้ว”

เยี่ยชิวไม่มีความกลัวใดๆ : “แกพูดผิดแล้ว ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ฉันยังอยากมีชีวิตเป็นอมตะ”

ท่อป๋าซงตกตะลึงอีกครั้ง ควบคุมความโกรธไม่อยู่อีกต่อไป ทันใดนั้นร่างกายก็ปลดปล่อยจิตสังหารอันน่าเกรงขามออกมา

“ในเมื่อไม่ได้รับสัตว์เทพ อย่างนั้นฉันก็จะเอาชีวิตแก”

ท่อป๋าซงพูดจบ ต่อยเยี่ยชิวหนึ่งหมัดจากกลางอากาศ

หมัดนี้ พลังน่ากลัวอย่างมาก เต็มไปด้วยพลังที่ไร้เทียมทาน เต็มไปด้วยการครอบงำ

เยี่ยชิวดูออกในทันที นี่คือทักษะที่เป็นเอกลักษณ์ในพื้นที่เทพฮวงกู่......

หมัดทำลายสวรรค์และโลก!

เพียงแต่ เยี่ยชิวกลับไม่กลัว

เขาเพียงแค่ลังเลเล็กน้อย

ท่อป๋าซงเป็นผู้แข็งแกร่งขั้นต้งเทียนสูงสุด เยี่ยชิวมีเพียงต้องใช้แส้ตีเทวดาถึงจะสามารถป้องกันได้ แต่ว่ามีหยุนซีอยู่ที่นี่ ถ้าหากเขาเอาแส้ตีเทวดาออกมา หยุนซีจะต้องมองตัวตนของเขาออกอย่างแน่นอน

ถึงเวลา เกรงว่าจะต้องถูกหยุนซีมาพัวพันแน่นอน

จะทำยังไงดี

ช่วงเวลาที่เยี่ยชิวกำลังลังเล เสียงดังซิ่วหนึ่งที หยุนซีดึงดาบยาวออกมา ป้องกันหมัดของท่อป๋าซง

“ตุ้ม!”

หยุนซีเห็นว่าท่อป๋าซงจากไปเลย ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างน้อยๆ จัดการพายุลูกนี้ได้แล้ว

“หยุนซีเซียนจื้อ ขอบคุณมาก” เยี่ยชิวพูดอย่างเกรงใจ

หยุนซีพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณชายไม่ต้องเกรงใจ พูดขึ้นมาแล้ว ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณชายที่มอบสัตว์เทพให้ฉัน ใช่แล้ว คุณต้องการอะไร พูดมาได้เลย”

เยี่ยชิวพูด : “ผมบอกไปแล้ว ผมไม่ต้องการอะไร”

หยุนซีไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณ พูด : “แต่ว่า.....”

เยี่ยชิวขัดจังหวะเธอ พูด : “หยุนซีเซียนจื้อ ถ้าหากคุณอยากขอบคุณผมจริงๆล่ะก็ หวังว่าสักวันหนึ่ง ตอนที่ผมไปเป็นแขกที่นิกายดาบชิงอวิ๋น คุณจะสามารถเลี้ยงเหล้าที่ดีที่สุดให้ผมได้”

หยุนซีพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่มีปัญหา นิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเราต้อนรับคุณตลอด”

เยี่ยชิวพูดอีกครั้ง : “หยุนซีเซียนจื้อ พวกเรายังต้องไปสมบัติ ขอกล่าวอำลาแล้ว”

หยุนซีพูด : “เมื่อกี้คุณทำให้ท่อป๋าซงโกรธแล้ว ฉันกังวลว่าเขาจะทำเรื่องไม่ดีกับคุณ คุณชาย เอาแบบนี้พวกเราเดินทางไปด้วยกันดีกว่าไหม แบบนี้ล่ะก็ ฉันก็สามารถปกป้องพวกคุณได้”

“พี่ใหญ่ รีบตอบตกลงสิ” หลินต้าเหนี่ยวกระซิบพูด : “เมื่อกี้ผมสังเกตแล้ว ข้างหลังหยุนซีมีสาวงามหลายคนเลย”

ดูการกระทำของนายสิ!

เยี่ยชิวจ้องหลินต้าเหนี่ยวหนึ่งที หลังจากนั้นพูดกับหยุนซี : “ขอบคุณเซียนจื้อ เส้นทางต่อจากนี้ผมอยากเดินด้วยตัวเอง”

“อันที่จริง เมื่อกี้ท่อป๋าซงพูดถูก เป็นถึงผู้ชายคนหนึ่ง หลบอยู่ข้างหลังผู้หญิง ไม่มีอนาคตอะไรจริงๆ”

“ยิ่งไปกว่านั้น ภูเขาอมตะนั้นกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต การพบเจอท่อป๋าซงอีกครั้งนั้นมีโอกาสน้อยอย่างมาก”

“เซียนจื้อไม่ต้องเป็นห่วง”

หยุนซียังคงเป็นกังวล พูดเตือน : “คุณชายไม่รู้อะไรสะแล้ว คนของพื้นที่เทพฮวงกู่นั้นครอบงำอย่างมาก ถ้าหากพบเจออีกครั้ง......”

ถ้าหากพบเจออีกครั้งฉันก็จะฆ่าเขา

“เซียนจื้อ ไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล ขอลาล่ะ!”

เยี่ยชิวไม่อยากเสียเวลากับการอยู่ที่นี่ พูดจบ พาอมตะชางเหม่ยพวกเขาเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว