เมื่อเยี่ยชิวได้ยินโม่เทียนจีสามารถพูดออกมาได้ ก็รู้สึกตื่นเต้นทันที คาดไม่ถึง วินาทีถัดมา เลือดไหลออกจากตาของโม่เทียนจีทั้งสองข้าง
จากนั้น รูจมูก ปาก และหูของโม่เทียนจีก็มีเลือดไหลออกมาเช่นกัน
น่าตกใจ!
เยี่ยชิวกลัวมากจนเขารีบถามว่า "เทียนจีคุณเป็นอะไรไป?"
"ผมไม่เป็นไร ว้า..." โม่เทียนจีพ่นเลือดเต็มปาก ใบหน้าของเขาซีดเหมือนกระดาษ และร่างกายของเขาก็พังทลาย
อมตะชางเหม่ยรีบเข้าไป กอดโม่เทียนจีและตะโกนว่า "ศิษย์น้อง!"
เยี่ยชิวก็เดินมาอย่างรวดเร็ว เตรียมที่จะปั๊มชีพจรให้โม่เทียนจี ในเวลานี้จู่ๆ เขาก็เห็นจุดอิ้นถังของโม่เทียนจีเป็นสีดำ
ตายแล้ว!
เยี่ยชิวตกใจ รีบจับชีพจรของโม่เทียนจี พบว่าทุกอย่างในร่างกายของโม่เทียนจีเป็นปกติยกเว้นลมหายใจที่ไม่เสถียร
"แปลก เกิดอะไรขึ้น"
เยี่ยชิวมองไปที่อิ้นถังของโม่เทียนจีอีกครั้งและพบว่าลมหายใจที่ตายแล้วยังคงควบแน่นและไม่สลายไป
เยี่ยชิวสันนิษฐานเบื้องต้นว่านี่คือการเสียชีวิตก่อนวัยควร
"ไม่มีทาง เด็กคนนี้จะตายเร็วขนาดนี้เลยเหรอ"
ในขณะนี้ เยี่ยชิวรู้สึกเจ็บปวด
"ผมขอโทษ ผมทําร้ายคุณ" เยี่ยชิวขอโทษด้วยความรู้สึกผิด ในความคิดของเขา เหตุผลที่โม่เทียนจีเป็นแบบนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับ โอสถศักดิ์สิทธิ์ที่ล้นหายไป
โม่เทียนจียิ้มด้วยสีหน้าซีดของเขาและพูดว่า "พี่ชายใหญ่ ผมไม่โทษคุณ"
"ท่านอาจารย์บอกก่อนหน้านี้ว่าผมจะตายเร็ว และมันยากที่จะมีชีวิตอยู่ถึงสิบสามปี"
"อีกหนึ่งปี ผมก็จะอายุสิบสามปีแล้ว"
เยี่ยชิวรีบถามว่า "ถ้าอย่างนั้นท่านอาจารย์ของคุณเคยพูดว่ามีทางที่จะสามารถช่วยคุณได้ไหม?"
โม่เทียนจีพูดว่า "ท่านอาจารย์บอกว่าโอกาสของการอยู่รอดเส้นทางหนึ่งของผมอยู่ที่พี่ชายใหญ่ ถ้าพี่ชายคนโตสามารถหาโชคที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งของเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้ ผมก็จะไม่ตาย"
โชคแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์อีกแล้วเหรอ
เยี่ยชิวรู้สึกกดดันอย่างมาก เขาเป็นเพียงนักพรตสุดยอดขั้นแกนทอง เขาจะหาโชคลาภของมนุษย์ที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งภายในเวลาแค่หนึ่งปีได้อย่างไร?
หลังจากคิดเรื่องนี้อยู่นาน เยี่ยชิวก็ปลอบโม่เทียนจี และพูดว่า "ผมจะหาทางช่วยคุณ"
โม่เทียนจีรู้สึกซาบซึ้งและพูดว่า "ขอบคุณพี่ชายใหญ่ แต่ท่านอาจารย์บอกว่าชีวิตและความตายถูกลิขิตอยู่บนสวรรค์และชะตากรรมของผู้คนก็ถึงวาระมานานแล้ว แค่ปล่อยให้ธรรมชาติดําเนินไป"
"เทียนจี ผมไม่เห็นด้วยกับคําพูดของอาจารย์คุณ" เยี่ยชิวพูดด้วยความมั่นใจว่า "นักพรตอย่างผมเดิมทีก็สู้กับสวรรค์อยู่แล้ว เราจะยอมจํานนต่อโชคชะตาได้อย่างไร"
"ตัวคุณเองอย่ายอมแพ้ เราจะช่วยคุณ ผมแน่ใจว่าคุณจะรอด"
"ตราบใดที่เราคิดบวก ก็ต้องมีความหวัง!"
"ไอ้เด็กเปรตพูดได้ดี!" ชางเหม่ยพูดว่า "ศิษย์น้อง คุณควรจำไว้ว่าอย่ายอมแพ้ต่อโชคชะตาง่ายๆ แต่จงต่อสู้กับโชคชะตาอย่างกล้าหาญ"
“คุณต้องมีชีวิตที่ดี ถ้าในอนาคตคุณสามารถกลับสู่โลกมนุษย์ได้ผมจะพาคุณไปเยี่ยมชมโลกมนุษย์”
"โลกมนุษย์นั้นวิเศษกว่าที่นี่ถึงร้อยเท่า มีอาหารอร่อยและความสนุกมากมายนับไม่ถ้วน มีสาวสวยมากมาย สวยวัยใสมีน้ำมีนวล..."
เยี่ยชิวทำสีหน้ารำคาญ ตาเฒ่านี่เริ่มพูดเรื่องไร้สาระอีกแล้ว
"เต้าจ่าง โลกมนุษย์ดีอย่างที่คุณพูดจริงเหรอ?" หลินต้าเหนี่ยวเข้ามาและทำท่าทีไม่เชื่อ
เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นและเห็นหยุนซีต่อสู้เพียงลําพัง เยี่ยชิวจําคนทั้งสามที่ล้อมเธอได้ในพริบตา มันคือเว่ยอู๋จี้เจ้าชายองค์ที่หกของราชวงศ์ต้าเว่ย เฉาเม่าทายาทแห่งตระกูลต้าเฉียน และเผยกังแห่ง สำนักหลีหุน
"แปลกมาก หยุนซีเซียนจื้อมายุ่งกับพวกเขาได้อย่างไร" อมตะชางเหม่ยทำสีหน้าสงสัย
หลินต้าเหนี่ยวตะคอกอย่างเย็นชา "คนเหล่านี้กล้าได้กล้าเสียจริงๆ พวกเขากล้าที่จะต่อสู้กับปราชญ์หญิงมือหนึ่งแห่งตงฮวง ผมคิดว่าพวกเขาอยากตาย"
เยี่ยชิวไม่ได้พูดอะไร เขาเหลือบมองและพบว่าไม่มีศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นอยู่เลย เขารู้สึกแปลกๆ
"ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นอยู่ที่ไหน"
จากนั้นเขาก็มองเข้าไปในสนามต่อสู้และเห็นว่าหยุนซีพ่ายแพ้ต่อทั้งสามคน
แสงศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดระเบิดออกมาบนร่างของเฉาเม่า และหมัดของเขายังคงทิ้งระเบิด แต่ละหมัดของเขามีแรงของการล่มสลายราวกับเทพเจ้าแห่งสงครามที่อยู่ยงคงกระพัน
เว่ยอู๋จี้ถือพัดเหล็กไว้ในมือซึ่งเร็วมากและร่างกายของเขาแปลกมาก ร่างของเขาหายไปเป็นครั้งคราวและจากนั้นก็ปรากฏตัวแปลกๆ ข้างหยุนซีเพื่อโจมตีซึ่งไม่สามารถป้องกันได้
สำหรับเผยกัง ผู้ชายคนนี้มีพลังอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ค้อนทองแดงที่มีน้ําหนักหนึ่งหมื่นหกพันกิโลกรัมยังคงตีหยุนซีเหมือนของเล่นในมือของเขา
ทั้งสามคนนี้ล้วนเป็นอัจฉริยะสูงสุดของต้งเทียน เมื่อร่วมมือกัน แม้แต่ปรมาจารย์มือหนึ่งขั้นหยวนอิงก็อาจจะไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้
แม้ว่าหยุนซีจะอยู่ในระดับเดียวกันกับพวกเขา แต่ก็อันตรายที่จะต่อสู้กับอัจฉริยะสามคน
เฉาเม่ายิ้มและพูดว่า "หยุนซี อย่าขัดขืน ผมชอบคุณ นั่นคือพรของคุณ อย่าเพิกเฉยต่อมัน"
เว่ยอู๋จี้ตามมาและพูดว่า "หยุนซีเซียนจื้อไปต้าเหว่ยกับเจ้าชายของผมเถอะ ราชินีแห่งต้าเหว่ยในอนาคตต้องเป็นของคุณ"
เผยกังยิ้มมุมปากและพูดว่า "หยุนซี ไปที่สำนักหลีหุนกับผม ในอนาคตคุณจะเป็นภรรยาแห่งสำนักหลีหุนและจากนั้นเราจะมีลูกด้วยกัน"
เมื่อเยี่ยชิวได้ยินคําพูดของทั้งสามคนนี้ เขาเข้าใจทันทีว่าทําไมพวกเขาถึงต้องการล้อมหยุนซีไว้
ทันใดนั้น แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยแรงอาฆาต!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...