“ตู้มมม——”
จู่ๆก็ได้ยินเสียงดังสนั่นที่ข้างหู เยี่ยชิวจึงหันหน้าไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นหนึ่งวินาที ม่านตาของเขาก็หดเล็กลง
ในระยะร้อยเมตร มีเพียงแค่ต้นไม้สูงตระหง่านต้นหนึ่ง
ต้นไม้ต้นนี้ใหญ่ยิ่งกว่าตำหนักหลังหนึ่งเสียอีก เปลือกไม้หนานูน รากไม้ส่วนหนึ่งโผล่ออกมาเหนือพื้นดิน ราวกับเขามังกร
นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เยี่ยชิวได้เห็นต้นไม้ใหญ่ขนาดนี้
ที่น่าแปลกคือต้นไม้ใหญ่ต้นนี้นั้นไม่มีใบแม้แต่ใบเดียว กิ่งก้านและดอกตูมนั้นมีผลขนาดเท่าลูกพุทราจำนวนหลายร้อยผล
ผลไม้เหล่านี้มีสีสันสว่าง เปลือกเต็มไปด้วยเสียงฟ้าร้องที่ราวกับคำรามออกมาเป็นครั้งคราว
“ผลอัสนี!”
เมื่อหยุนซีเห็นผลไม้นั้น ก็อุทานออกมา จากนั้นอธิบายให้เยี่ยชิวฟัง “นี่คือต้นอัสนีโบราณ”
“ต้นอัสนีโบราณเป็นต้นไม้วิเศษ กิ่งก้านแข็งอย่าหาที่เปรียบไม่ได้ เเข็งยิ่งกว่าเหล็กเสวียนเถี่ยหมื่นปีเสียอีก เป็นวัตถุดิบชั้นเลิศในการหลอมศาตรา”
“ต้นอัสนีโบราณออกผลที่มีพลังสายฟ้าอยู่ภายใน จึงถูกเรียกว่าผลอัสนี”
“ผลอัสนีมีสรรพคุณในการบำรุงกำลัง หลังจากกินเข้าไปจะสามารถเพิ่มพูนพละกำลังได้”
“ต้นอัสนีโบราณมีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย ไม่คิดเลยว่าจะมีต้นใหญ่ขนาดนี้หลงเหลืออยู่ อีกทั้งยังมีผลอัสนีมากมายขนาดนี้”
เยี่ยชิวสะท้าน ผลอัสนีสามารถเพิ่มพละกำลังได้?
ฉัวะ!
เขาก้าวมาด้านหน้าของต้นไม้ แล้วยื่นมือออกไปเด็ดผลอัสนีลงมา
“ระวังด้วย——” ยังไม่ทันที่หยุนซีจะพูดจบ เยี่ยชิวก็ยื่นไปคว้าที่ผลอัสนีแล้ว
ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็รู้สึกถึงความร้อนที่ฝ่ามือ ราวกับคว้าไปจับถ่านติดไฟมาก้อนหนึ่ง
ในเวลาเดียวกัน สายฟ้าพันรอบนิ้วของเขาราวกับงูสายฟ้า ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดแปลบๆ
โชคดีที่ร่างกายของเขาแข็งแกร่งมาก ไม่อย่างนั้นคงจะถูกช็อตจนบาดเจ็บไปแล้ว
“หยุนซี เมื่อซักครู่เจ้าพูดว่าหากกินผลอัสนีเข้าไปจะสามารถเพิ่มพลังกายได้?” เยี่ยชิวหันกลับไปถาม
“ใช่แล้ว ผลอัสนีเต็มไปด้วยพลังบริสุทธิ์ เจ้าสามารถทดลองดูได้” หยุนซีกล่าว
เยี่ยชิวไม่ลังเลอีกต่อไป จากนั้นจึงหยิบเอาผลอัสนีใส่เข้าปาก
ในตอนนั้น ภายในปากเกิดเสียงเปรี๊ยะๆ ดังขึ้น รู้สึกราวกับกินลูกอมระเบิดเข้าไป
ไม่นานหลังจากนั้น ผลอัสนีก็หลอมละลายกลายเป็นกระแสอบอุ่นสายหนึ่งเข้าไปสู่จุดตันเถียนของเยี่ยชิว จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นพลังอันแข็งแกร่งเข้าสู่เส้นลมปราณในร่างกายของเขา
ในตอนนี้เอง เยี่ยชิวก็รู็สึกร้อนรุ่มไปทั่วร่าง พลังภายในร่างกายเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“สามารถเพิ่มพละกำลังได้จริงๆ?”
เยี่ยชิวดีใจเป็นอย่างมาก จนเด็ดผลอัสนีลงมาทั้งหมด เป็นจำนวนกว่าห้าร้อยสี่สิบผล
จากนั้น เขากับหยุนซีก็นั่งลงใต้ต้นไม้ กินผลอัสนีไปพร้อมๆกับเพิ่มพลังของตัวเอง
ผ่านไปไม่นาน
เยี่ยชิวก็ได้กินผลอัสนีไปแล้วกว่าร้อยผล เขารู้สึกอย่างชัดเจนว่าพละกำลังเพิ่มขึ้นอย่างน้อยๆก็สองเท่าตัว ราวกับมีพลังให้ได้อย่างไม่จำกัด
ในตอนนี้ถึงจะไม่ใช้แส้ตีเทวดา แต่เพียงแค่ด้านพละกำลังเองก็สามารถสังหารผู้บำเพ็ญตนในขั้นต้งเทียนระดับต้นได้อย่างง่ายดาย
แต่ว่า หลังจากกินผลอัสนีเป็นจำนวนมากเขาก็พบว่า สรรพคุณของผลอัสนีนั้นลดลงเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่พละกำลังไม่เพิ่มขึ้น อีกทั้งการดูดซับก็ยังทำได้ช้าลง
“หรือว่าจะลองโคจรวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง?”
เมื่อเยี่ยชิวคิดได้เช่นนั้นจึงได้เริ่มโคจรวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง
เมื่อเขาโคจรรอบแรก ก็รู็สึกได้อย่างชัดเจนว่าพละกำลังเพิ่มขึ้นอีก
“ช่วยได้จริงๆด้วย?”
“แกร่ก……”
แล้วตามมาด้วยเสียง “กร่อบแกร่บ” ดังขึ้นไม่หยุด กระดูกทั่วร่างของเยี่ยชิวแตกออกทั้งหมดภายในเวลาไม่กี่นาที เลือดสีทองไหลลงมาเปื้อนชุดสีขาวของเขา
จากนั้น กระดูกที่แตกหักทั่วร่างของเยี่ยชิวก็เริ่มต่อเข้าด้วยกันเอง แล้วมีเสียงปึงปังดังขึ้นราวกับป๊อปคอร์น
หยุนซีที่นั่งอยู่ไม่ไกล มองมาที่เยี่ยชิว ดวงตาทั้งคู่แสดงออกถึงความเจ็บปวด
เพราะนางไม่สามารถสัมผัสได้เลยว่าเขาต้องแบกรับความเจ็บปวดที่มากมายเพียงใด?
เยี่ยชิวนั่งขัดสมาธิอยู่ ร่างกายของเขาเรืองแสงสีทองออกมา ดูสง่างามราวกับพระพุทธเจ้าที่กำลังเข้าสู่การตรัสรู้
จริงๆแล้วตอนนี้ร่างกายของเขานั้นกำลังอยู่ระหว่างการขัดเกลา ความรู้สึกเช่นนี้น่าทรมานยิ่งนัก เจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีดเฉือน
แต่เขากลับไม่ส่งเสียงออกมาเลย
เพราะเยี่ยชิวรู้ดีว่าหากเขาทำสำเร็จ จะต้องได้รับประโยชน์มากมายแน่นอน
เวลาค่อยๆผ่านไป
กระดูกในร่างกายของเยี่ยชิวค่อยๆแตกหัก จากนั้นค่อยๆฟื้นคืนกลับมา เป็นแบบนี้อยู่ทั้งหมดเก้ารอบ
หลังจากผ่านรอบที่เก้า
เยี่ยชิวก็ลืมตาขึ้น
เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้ร่างกายของเขามีพลังมหาศาลซุกซ่อนอยู่ภายใน ทุกเซลล์นั้นเต็มไปด้วยพลังอันน่าหวาดหวั่น
เยี่ยชิวยังรู้สึกได้ว่าในตอนนี้เขานั้นสามารถทำลายภูผาได้ด้วยหมัดเดียว
“หากได้เจอกับผู้ฝึกตนขั้นต้งเทียนอีก ถึงจะไม่ใช้แส้ตีเทวดาก็ตาม เขาก็สามารถสังหารอีกฝ่ายได้ไม่ยากเลย แต่ไม่ทราบว่าเขาในตอนนี้จะสามารถโค่นผู้ฝึกตนในระดับสูงสุดของขั้นต้งเทียนได้หรือไม่?”
มุมปากของเยี่ยชิวเกิดรอยยิ้มขึ้น
หยุนซีเห็นสีหน้าของเยี่ยชิวจึงถามออกไปว่า “ดูแล้วเจ้าได้ประโยชน์มาไม่น้อยเลย”
“พอใช้ได้ ตอนนี้ข้ารู้สึกว่าร่างกายมีพลังงานที่ไร้ขีดจำกัด” หลังจากเยี่ยชิวพูดจบก็คิดขึ้นได้ว่าหยุนซีเป็นอัจฉริยะที่อยู่ในระดับสูงสุดของขั้นต้งเทียน จึงกล่าวไปว่า “ช่วยข้าที ข้าอยากทดสอบพลังของตัวเองหน่อย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...