วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1647

สวรรค์ลงโทษครั้งสุดท้ายก็มาถึง

"ตูม！"

ฟ้าร้องฟ้าผ่าหลายหมื่นครัง้เหมือนเทพมังกรลาดตะเวนจากชั้นเก้าล่วงลงมาและเหมือนคลื่นสึนามิอันใหญ่ทำให้อมตะชางเหม่ยจมลง

อมตะชางเหม่ยเหมือนใบไม้ที่ร่วงโรยโดนตีแบบไม่มีความรู้สึก ร่างกายโบยบินท่ามกลางสายฟ้าผ่าเลือดของเขาสาดกระจายท่ามกลางอากาศ

ทุกคนล้วนเบิกตาโตจ้องมองอมตะชางเหม่ยไม่หยุดคิ้วเต็มไปด้วยความตึงเครียด

นี้เป็นการลงโทษสวรรค์เจ็ดครั้งขอเพียงแค่อมตะชางเหม่ยสามารถอดทนผ่สนสายฟ้าผ่าครั้งนี้ไปได้การลงโทษสวรรค์ก็จะจบลง

แต่ปัญหาคือการลงโทษครั้งที่เจ็ดนี้พลังทำลายล้างน่ากลัวมาก อมตะชางเหม่ยจะสามารถอดทนข้ามผ่านไปได้ไหมยากที่จะพูด

หัวใจของเยี่ยชิวแทบจะขึ้นมาถึงลูกกระเดือกอยู่แล้วเขากำมือขวาไว้แน่นพร้อมที่จะออกตัวไปช่วยทุกเมื่อ

ฟ้าร้องฟ้าผ่าไม่มีที่สิ้นสุดเปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาเหมือนกับไฟที่โหมกระหน่ำลุกไหม้รอบตัวอมตะชางเหม่ย

"อ๊าก……"

ทันใดนั้นอมตะชางเหม่ยก็ตะโกนเสียงดังและร่างกายที่แตกแยกเป็นสี่ห้าส่วน

"ไม่ดีแล้ว ไอ่แก่ทนไม่ไหวแล้ว"

สีหน้าเยี่ยชิวเปลี่ยนเล็กน้อยกำลังจะพุ่งตัวไปข้างหน้า ทันใดนั้นเองก็เห็นสายฟ้านับไม่ถ้วนล้อมรอบร่างกายที่แยกส่วนของอมตะชางเหม่ย มีแสงศักดิ์สิทธิ์ไม่กี่วิร่างกายของอมตะชางเหม่ยก็รวมร่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม

"เอ๊ะ?"เยี่ยชิวส่งเสียงงุนงงสีหน้ามีความประหลาดใจ

เขาคิดไม่ถึงว่าสวรรค์ลงโทษจะช่วยเขาซ้อมแซมร่างกาย

และในเวลานี้——

"อ๊าก……"

อมตะชางเหม่ยตะโกนเสียงดังอีกครั้ง ร่างกายที่พึ่งรวมกลับมาเป็นปกติก็ถูกแยกเป็นสี่ห้าส่วนอีกครั้ง เลือดสาดกระจายกลางอากาศ

หลังจากสามวิ

ร่างกายที่ถูกแยกเป็นส่วนๆก้กลับมารวมร่างอีกครั้ง

"นี้ใช่การลงโทษที่ไหนกัน มันเป็นการทรมานคนมากกว่า"ใบหน้าเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความโกรธ

สวรรค์ลงโทษเหมือนมีจิตใต้สำนึกจงใจทรมานอมตะชางเหม่ย เยี่ยชิวเป็นห่วงมากไอ่แก่ก็อายุมากแล้ว จะโดนทรมานจนตายไหม?

"ไม่ได้ ฉันต้องช่วยไอ่แก่ด้วยอีกแรงหนึ่ง"

เยี่ยชิวพูดจบก้าวไปข้างหน้าเตรียมตัวจะลงมือแต่แขนกลับโดนหยุนซีรั้งเอาไว้

"อย่าไป！"หยุนซีพูด"การเข้าไปยุ่งกับการลงโทษสวรรค์เป็นเรื่องที่อันตรายมาก ถ้าเกิดสวรรค์โกรธขึ้นมามีการลงโทษสวรรค์นายขึ้นมานายจะลำบากเอานะ"

เยี่ยชิวพูด"แต่ฉันไม่สามารถที่จะทนเห็นไอ่แก่นี้โดนทรมานแบบนี้นะ ลงโทษสวรรค์ทำแบบนี้ไม่ใช่การทรมานคนหรอ?"

หยุนซีส่ายหัว"ฉางเสินนายเข้าใจผิดแล้ว ลงโทษสวรรค์ไม่ได้ทรมานท่านอมตะ"

"หมายความว่าอะไร?"เยี่ยชิวถามอย่างสงสัย

หยุนซีอธิบายว่า"ก่อนหน้านี้นายเคยบอกกับฉันว่าสวรรค์ลงโทษครั้งที่เจ็ดเป็นสิ่งที่พิเศษของสวรรค์ลงโทษ สวรรค์ลงโทษแบบนี้จะมีการฟ้าผ่าเจ็ดครั้งและสวรรค์ลงโทษครั้งสุดท้ายยังสามารถทำให้ผู้ถูกลงโทษร่างกายแยกเป็นเจ็ดครั้ง"

"ถึงแม้ว่าผู้ถูกลงโทษยากที่จะบาดความเจ็บปวดได้แต่ถ้าสามารถผ่านไปได้ นอกจากวรยุทธ์ของผู้ถูกลงโทษจะเพิ่มขึ้นแล้วร่างกายยังแข็งแกน่งมากเหมือนอาวุธศักดิ์สิทธิ์"

"ก่อนหน้านี้ท่านอมตะเป็นเพียงแค่ต้งเทียนระดับแรก รอให้เขาผ่านมันไปได้วรยุทธ์ของเขาก็จะอยู่ในต้งเทียนระดับกลาง"

"กล้ามเนื้อของเขาจะแข็งแกร่งขึ้นและไม่มีวันที่ร่างกายจะอ่อนแอไปกว่าร่างของเผยกัง"

ยังมีผลลัพธ์แบบนี้อีกด้วยหรอ?

เยี่ยชิวรู้สึกน่าเหลือเชื่อมาก"ซีเออร์ ที่เธอพูดจริงหรอ?"

หยุนซียิ้มตอบ"เค้าเป็นคนของตัวเองนะ จะโกหกไปทำไม?"

เยี่ยชิวถอยหลังหนึ่งก้าวกลับไปอยู่ที่เดิมพูดว่า"ในเมื่อสวรรค์ลงโทษกำลังฝึกฝนเนื้อหนังไอ่แก่ งั้นก็ให้เขาทนต่อไป！อีกอย่างใครให้ไอ่แก่นั้นปากเสียให้เขาได้รับบทเรียนสักหน่อย"

หยุนซีเข้าใกล้เยี่ยชิว ครึ่งตัวของเธอแทบจะสิงกับเยี่ยชิวอยู่แล้วและพูดเสียงต่ำว่า"ฉางเสิน ร่างกายนายคงกระพันแล้วทำไมถึงทำให้จินกังอ่อนไม่ได้ล่ะ?"

"งั้นฉันหาโอกาสช่วยนายไหม～"

ฉิบ มาอีกแล้ว！

เยี่ยชิวปวดหัวทันที ผู้หญิงคนนี้เงี่ยนเกินไปแล้วเหมือนพี่หลินในโลกแห่งการฝึกฝนเลย

"อ๊า……ศพฟื้น"

หลินต้าเหนี่ยวตกใจตะโกนเสียงดังจากนั้นก็วิ่งหนีหายไป

อย่างไรก็ตามเขาพึ่งวิ่งได้ครึ่งก้าวก็ถูกอมตะชางเหม่ยดึงหูไว้

"พี่ชายสอง ขอร้องพี่อย่ามาหลอกผมเลย พี่วางใจไปเถอะ！"

"พี่ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะ พี่ตายไปแลเวพี่ชายใหญ่ฉันยังสามารถปกป้องฉันได้"

"ส่วนเรื่องภรรยาหนึ่งร้อยคนนั้นเดียวผมแต่งแทนพี่เอง จากนั้นมีลูกกับพวกเขาร้อยคนให้พี่เป็นพ่อบุญธรรม ช่วงเทศกาลฉันจะพาพวกเขาไปจุดธูปคำนับพี่......"

ปัง！

อมตะชางเหม่ยเตะใส่ก้นหลินต้าเหนี่ยวเหมือนเตะบอลลอยออกไปสภาพเหมือนหมากินขี้

"กูยังไม่ตาย！"

สิ้นเสียงอมตะชางเหม่ย ผิวหนังร่างกายด้านนอกก็แตกละเอียดเผยให้เห็นผิวใหม่ที่เหมือนเด็กแรกเกิดใส่ราวกับหยก

"ท่านอมตะไม่ตาย！"

"ฉันณุ้ว่าท่านอมตะเป็นคนดียังไงก็ไม่เป็นอะไรแน่นอน"

"งี้ก็ดีเลยฉันจะได้ดื่มเหล้าร่ายรำกับท่านอมตะ"

"……"

โม่เทียนจียิ้มและพูดว่า"ยินดีด้วยครับศิษย์พี่ ที่ผ่านการลงโทษสวรรค์มาอย่างหนักหนาสาหัส ร่างกายของศิษย์พี่ไม่สามารถที่จะถูกทำลายได้"

อมตะชางเหม่ยไม่ได้พูดอะไรรีบนั่งลงกับพื้นทำชี่กง สักพักหลังของเขาหน้าหลังปรากฏต้งเทียนทั้งหก

ตอนนี้อมตะชางเหม่ยได้ก้าวเข้าสู่ต้งเทียนระดับกลางอย่างเป็นทางการแล้ว

หลินต้าเหนี่ยวขยับไปข้างหน้าพูดว่า"พี่ชายสอง ยินดีด้วยที่แข็งแกร่งขึ้น"

อมตะชางเหม่ยหันไปมองหลินต้าเหนี่ยวและยิ้มเจ้าเล่ห์พูดว่า"ข้าไม่เพียงแต่วรยุทธ์เก่งกาจแข็งแกร่งขึ้น นิสัยก็ไม่ดีอีกด้วย"

หลินต้าเหนี่ยวได้ยินแบบนี้รู้สึกไม่ดีเลยรีบวิ่งหนีแต่ดันช้าไปแล้ว อมตะชางเหม่ยใส่ไปหนึ่งหมัดเขาถึงกับลงไปกองกับพื้น