วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1660

เมื่อก่อนที่อมตะชางเหม่ยดูดวง ก็เคยมีบางครั้งที่เหรียญทองแดงแตกบ้าง แต่เหมือนตอนนี้ เหรียญทองแดงแตกก่อน แล้วถึงกลายเป็นผง เขาก็เพิ่งเคยเจอครั้งเเรก

“สถานการณ์อะไร?”

อมตะชางเหม่ยก็งงนิดหน่อย

“พี่รอง เหรียญทองแดงกลายเป็นผงได้ไง? พี่ดูดวงไม่ออกใช่ไหม?หลินต้าเหนี่ยวถาม

เยี่ยชิวพูดตามว่า “ฉันพูดไปแล้ว ด้วยทักษะครึ่งกลางของนาย เป็นไปไม่ได้ที่จะดูออกว่าโอกาสสูงสุดอยู่ที่ไหนหรอก ”

“พวกนายรู้อะไร” อมตะชางเหม่ยว่า“เมื่อกี๊ข้าเตรียมได้ไม่พร้อม ถึงมีสถานการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ”

“พวกนายรอฉันไว้ ข้าดูออกว่าโอกาสสูงสุดอยู่ที่ไหนเเน่”

พูดจบ อมตะชางเหม่ยก็หยิบเหรียญทองแดงสามเหรียญออกจากปากกระบอกแขนเสื้อ ถือเหรียญทองแดงไว้ในมือทั้งสองข้างแล้วเขย่าไปมา และท่องในปาก

ครู่ต่อมา

ฝ่ามือของอมตะชางเหม่ยโยนขึ้นไป ในทันที เหรียญทองแดงสามเหรียญก็ปรากฏขึ้นบนหัวเขา เเละหมุนอย่างรวดเร็ว และส่งเสียงคําราม

ถือโอกาสนี้

อมตะชางเหม่ย“ ข้าเคยพูดแล้ว รอฉันดูออกตําแหน่งของโอกาสสูงสุดอยู่ไหน พวกนายห้ามแย่งสักคน ไม่งั้น อย่าตำหนิว่าฉันโกรธพวกนาย ”

หลินต้าเหนี่ยวกล่าวว่า“พี่รอง รอให้พี่ดูดวงออกมาค่อยว่าเถอะ ”

“นายหมายความว่าไง? ไม่เชื่อความสามารถของฉัน?”อมตะชางเหม่ยพูดอย่างมั่นใจว่า“คราวนี้ข้าสามารถดูออกได้เเน่……”

พู่!

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เหรียญทองแดงสามเหรียญที่หมุนอยู่บนหัว ก็ระเบิดเป็นผงทันที

“นี่……”

อมตะชางเหม่ยตกตะลึง

หลินต้าเหนี่ยวยิ้ม“พี่รอง พี่ทำไม่ได้!”

เพี้ยะ!

อมตะชางเหม่ยโกรธมาก ตบหัวหลินต้าเหนี่ยวไปเลย จนคนโดนตบสูดอากาศเย็น

“ไอ้เหี้ย กล้าบอกว่าข้าทำไม่ได้ นายคันหนังเเล้วสิ?”

อมตะชางเหม่ยจ้องมองหลินต้าเหนี่ยวอย่างดุเดือด

หลินต้าเหนี่ยวกลัวจนหดคอลง รีบถอยสองก้าว จากนั้นคลุมหัวไว้และพูดอย่างเศร้าโศก“ นี่ไม่ใช่โลกมนุษย์ ให้พูดความจริงไม่ได้เหรอ?”

อมตะชางเหม่ยตะโกน“ถ้านายไม่พูดไม่มีใครเห็นนายเป็นใบ้ ”

หลินต้าเหนี่ยวไม่พอใจ“ปากมีไว้ที่ฉัน ฉันอยากพูดก็พูด”

“หุบปาก ถ้านายกล้าพูดมาก ข้าตีนายตาย”อมตะชางเหม่ยจ้องมองหลินต้าเหนี่ยวด้วยใบหน้าที่ไร้ความปราณี

เขาดูดวงต่อหน้าคนอื่น หนึ่งเพื่อรู้ตําแหน่งที่แน่นอนของโอกาสสูงสุด อยากได้โอกาส สองคือเขาอยากแสดงความสามารถต่อหน้าคนอื่น เพื่อที่จะได้รับความนับถือ แต่โดยไม่คาดคิด ดูดวงไม่ออกมา ทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์

อมตะชางเหม่ยดูดวงไม่ออก เดิมมีไฟในใจอยู่แล้ว รวมกับคําพูดของหลินต้าเหนี่ยว ทําให้เขาโกรธมาก

หลินต้าเหนี่ยวเห็นว่าอมตะชางเหม่ยโกรธมาก จึงหุบปากไว้

จากนั้น อมตะชางเหม่ยก็เอามือไปไว้ข้างหลัง คิ้วยาวสีขาวของเขาพลิ้วไหวไปตามสายลม และบนร่างกายมีบุคลิกนักพรตเต๋าที่แปลกใหม่ไหลเวียน ทําให้เขาดูเหมือนปรมาจารย์องค์หนึ่ง

“พูดตามความจริง อันที่จริง ข้าสามารถดูออกตําแหน่งของโอกาสสูงสุด แต่ ข้าดูไม่ได้”

อมตะชางเหม่ยแสร้งทําเป็นลึกซึ้ง และพูดว่า“คิดว่าพวกนายก็รู้ด้วยว่า การดูดวงเรื่องเล็กไปถึงการแสวงหาโชคลาภและการหลีกเลี่ยงความชั่วร้าย เรื่องใหญ่ไปจนถึงการสมมุติความลับสวรรค์ ลึกลับอย่างไม่มีที่สิ้นสุด”

“โอกาสสูงสุด สำคัญมาก ถ้าข้าบังคับที่จะดู เบาๆก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัส ทักษะสูญหาย หนักๆก็ลงโทษกฎสวรรค์ลงมา ตัวและวิญญาณก็หายไป”

“พวกเราเป็นเพื่อนที่ดี ฉันคิดว่า พวกนายก็ไม่อยากเพื่อโอกาสสูงสุด ปล่อยให้ข้าตายอยู่ที่นี่ใช่ไหม?”

ไอ้ปากแข็ง!

หลินต้าเหนี่ยวแอบดุ“ เห็นได้ชัดว่านายดูไม่ออกมา เเล้วพูดเยอะขนาดนี้ ไร้ยางอาย ”

เห็นเเต่ว่าเขาชี้ไปที่อากาศ และในทันที ปากว้าก็ปรากฏขึ้นในอากาศ

แสงสีขาวถูกปล่อยออกมาจากปากว้า หมุนไม่หยุด ดูพิเศษอย่างยิ่ง

โม่เทียนจีท่องคาถาในใจ หลังจากนั้นไม่นาน ก็ชี้ไปที่อากาศอีกอย่างเฉียบพลัน

ในทันที อักษรรูนก็ปรากฏขึ้นบนปากว้า อักษรรูบินว่อน แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องแสงไปรอบๆ

พวกลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น แต่ละะคนต่างลืมตากว้างขึ้น ตกใจกับวิธีการของโม่เทียนจีหมด

ครึ่งนาทีผ่านไป

“นิ่ง!”โม่เทียีจีตะโกนดังๆ ปากว้าก็นิ่งตัวอยู่ในอากาศ ตามด้วยเสียง “โฮ่ง”กลายเป็นผงเลย

“อะไรนะ?”

โม่เทียีจีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า“ขอโทษ ทักษะของฉันมีจํากัด ฉันไม่สามารถดูตําแหน่งของโอกาสสูงสุดออกได้”

เยี่ยชิวเดาได้แล้วว่า โอกาสสูงสุดนั้นหาได้ไม่ง่าย และกล่าวว่า“ดูไม่ออกมาไม่เป็นไร ทุกคนลองไปหาที่รอบๆดู ถ้าโอกาสสูงสุดอยู่ที่นี่จริงๆ พวกเรามีจำนวนคนมากมาย จะต้องเจอแน่นอน ”

พูดจบ เขาก็มาถึงตรงหน้าสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อย

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยนอนอยู่บนพื้น อาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขายังไม่ฟื้นฟู เยี่ยชิวนั่งยอง ๆ แตะหัวสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อย แล้วถามเบาๆ ว่า “เจ็บไหม? ”

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยพยักหน้า

“ไม่เป็นไร ฉันรักษาให้ เดี๋ยวก็หาย”เยี่ยชิวพูดจบ ก็รีบช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของจิ้งจอกขาวตัวน้อย

ในไม่ช้า อาการบาดเจ็บของจิ้งจอกขาวตัวน้อยก็หายดี จากนั้นเขาก็มองไปที่เยี่ยชิวด้วยสายตาที่ซับซ้อน

“ต่อไปนี้ระวังหน่อย เธอเป็นเผ่าปีศาจ พยายามหลีกเลี่ยงเผ่ามนุษย์ เพื่อไม่ให้ถูกตามล่า” เยี่ยชิวเตือนอย่างใจดี

ดวงตาของสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยเริ่มมั่นคงในทันที ราวกับว่าได้ตัดสินใจบางอย่าง เเละทันใดนั้นก็พูดภาษาคนว่า“ฉันรู้ว่าโอกาสสูงสุดอยู่ที่ไหน”