วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1681

อู๋ฮวาได้รับบาดเจ็บ

ถึงแม้ว่าเขาจะใช้วัชระบังการโจมตีของเยี่ยชิวทุกครั้ง แต่ว่าพลังของปืนนั้นทรงพลังมากทำให้มือเขาได้รับบาดเจ็บ

เขาทั้งตกใจทั้งโกรธ

ยังไงซะเขาก็มีร่างกายที่ไม่สามารถทำลายได้ คิดไม่ถึงว่าเยี่ยชิวจะใช้วิธีการโจมตีที่โหดมาก หักมือข้างซ้ายอย่างรุนแรง

"เยี่ยฉางเสิ่นคนนี้เป็นตัวประหลาดอะไรกัน ทำไมยิ่งสู้ยิ่งโหด?"

อู๋ฮวาใจรู้สึกเย็น

และในเวลานี้เยี่ยชิวก็กำลังจะเริ่มการโจมตีรอบใหม่ ปืนยาวลายมังกรยิงออกไปอย่างรวดเร็วแสงปืนเหมือนมังกรเป็นตัว ไม่หยุดที่จะพุ่งไปทางอู๋ฮวา

"พอแล้ว！"

หลังจากที่อู๋ฮวาบังการโจมตีครั้งนี้ไว้ก็ตะโกนเสียงดัง ดวงตาทั้งสองคู่เปล่งประกายเหมือนตะเกียงวิเศษยิงแสงคล้ายเปลวไฟออกมาอย่างน่ากลัว

ร่างกายของเขาทั้งหมดเหมือนทำมาจากทอง วัชระที่อยู่ในมือขวานั้นมีความรู้สึกทำให้ใจคนเต้นไม่เป็นจังหวะ

"ฆ่า！"

อู๋ฮวาเปิดการโจมตีที่คมออกมาม้วนเก็บวัชระในมือและทุบไปทางเยี่ยชิวอย่างรุนแรง

ทันทีทันใดนั้นท้องฟ้าอีกฝั่งก็เปลี่ยนเป็นสีทอง

เยี่ยชิวไม่มีท่าทีที่กลัวเลย เขาถือปืนลายมังกรและเผชิญหน้าอย่างกล้าหาญ

วัชระและปืนยาวลายมังกรพุ่งเข้าหากันอย่างรวดเร็ว ชนกันอย่างแรงจนเกิดประกายไฟสะท้านไปทั้งฟ้าดิน

ภายในพริบตาพวกเขาก็ต่อสู้โดยใช้ไปร้อยกว่าวิธีการจนยากที่จะตัดสินว่าใครจะชนะ

"ฉันขอถวายเลือดบริสุทธิ์ให้กับวัชระ！"

ทันใดนั้นอู๋ฮวาตะโกนเสียงดัง กัดปลายลิ้นตัวเองและถุยเลือดออกมาจากปากใส่ที่วัชระ

ทันใดนั้นวัชระเหมือถูกเปิดใช้งานอย่างสมบรูณ์แบบขยับตามอู๋ฮวา ปรากฏแสงสีทองที่ยาวหลายร้อยฟุต

แสงนี้วิ่งผ่านกลางอากาศเหมือนเป็นดาวตกที่มีหางยาวๆพุ่งมาทางเยี่ยชิวอย่างเร็ว

เยี่ยชิวสังเกตเห็นพลังทำลายล้างของท่านี้เลยรีบหลบ และมีแสงวิ่งผ่านตัวไปเล็กน้อยตกกระทบลงพื้น

"ตูม！"

ทันใดนั้นบนพื้นก็มีรอยแยกปรากฏขึ้นยาวหลายร้อยฟุตเหมือนแคนยอน

"บูม！"

วัชระถูกอู๋ฮวาขยับอีกครั้ง มีแสงถูกยิงขึ้นบนท้องฟ้าแล้วยิงอีกเรื่อยๆเหมือนเป็นลูกศรธนูยิ่งไปทางเยี่ยชิว

สีหน้าเยี่ยชิวเปลี่ยนไปเล็กน้อยและหลบหนีต่อ

"กริ๊ง——"

มีแสงผ่านตัวของเยี่ยชิวไปเล็กน้อย บินไประยะไกลชนเข้ากับภุเขาจนแตกละเอียด

รอบนี้สีหน้าของทุกคนที่ดูอยู่ต่างก็เปลี่ยนไป

การโจมตีของอู๋ฮวาโหดยิ่งกว่าอะไร ถึงแม้เขาจะเป็นแค่ตังเทียนสูงสุดแต่พลังที่ระเบิดออกมานั้นห่างไกลจากต้งเทียนขั้นสูงสุดมาก

"จากพละพลังเขาตอนนี้ นักพรตขั้นหยวนอิงทั่วไปไม่ใช่คู่ต่อสู้เขาหรอก"

"ศัตรูแบบนี้ช่างน่ากลัวจริง"

"ลูกพี่ใหญ่สามารถต้านไหวไหม?"โม่เทียนจีถามด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

หลินต้าเหนี่ยวพูด"ฉันเชื่อว่าลูกพี่ใหญ่สามารถฆ่าเขาได้"

และในเวลานี้เสียงของอู๋ฮวาก็ดังขึ้น

"เยี่ยฉางเสิ่น มีปัญญาจริงก็อย่าหลบสิ!"อู๋ฮวายิ้มอย่างเย็นชา

เยี่ยชิวด่าว่า"ไอ่ลาหัวโล้น มีท่าไม้ตายอะไรอีกรีบออกมาให้หมด ไม่งั้นเดี๋ยวฉันก็จะส่งแกขึ้นสวรรค์แล้ว"

"หึ!"อู๋ฮวาหึเสียงเย็นชา มือซ้ายถือชามวัชระไว้มือขวาถือวัชระไว้แน่น จากนั้นพุ่งขึ้นอากาศตามด้วยการพุ่งตัวลงมาโจมตีที่หัวของเยี่ยชิว

ในเวลานี้พลังในตัวของอู๋ฮวาพุ่งสูงถึงขีดที่คาดไม่ถึง

"นายคิดว่าฉันจะกลัวนายหรอ?"

เยี่ยชิวไปบังอยู่ข้างหน้าเหล่าลูกศิษย์นิกายดาบชิงอวิ๋น จากนั้นตะโกนด่าอู๋ฮวาว่า"กลับลงมือกับคนดู นายสมควรตาย"

อู๋ฮวาไม่ได้คิดแบบนั้น"ก็แค่มดกลุ่มหนึ่งตายแล้วก็ตายไปสิ"

"ตัวเป็นคนของนิกายพุทธแต่ไม่คำนึงถึงชีวิตอื่นเลย วันนี้ไว้ชีวิตแกไม่ได้แล้ว"เยี่ยชิวยื่นมือออกมาปืนยาวลายมังกรปรากฏที่มือเขาอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ถือปืนออกไป

อู๋ฮวาก็เอาวัชระทุบลงไปอย่างรุนแรงเหมือนกับสวรรค์ชั้นหนึ่งตกลงมา ความกดดันที่น่าสะพรึงดูน่ากลัวมาก

การต่อสู้กที่รุนแรงดุเดือดเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

วัชระที่อยู่มือซ้ายของอู๋ฮวาเหมือนเป็นหินอันใหญ่ ตอนที่เขากำลังขยับวัชระมือขวาที่ถือชามวัชระก็ทุบลงมาอย่างรุนแรง

รังสีการอาฆาตปกคลุมไปทั่ว

เวลาสั้นๆเพียงไม่กี่นาที ทั้งสองก็ต่อสู้และปล่อยท่าทางออกเป็นพันกว่าท่า ทั้งสองไม่หยุดที่จะต่อสู้กันและไม่มีท่าทีที่จะถอยเลยสักนิด

เยี่ยชิวได้ใช้กำลังไปแบบเต็มร้อยแต่ก็ไม่สามารถที่จะหยุดอู๋ฮวาได้ เหมือนกันอู๋ฮวาก็ใช้กำลังแบบเต็มร้อยแต่ก็ไม่สามารถที่จะทำให้เยี่ยชิวแพ้

ทั้งสองต่อสู้กันไปมาอย่างถึงพริกถึงขิง รอบด้านต่างถูกทั้งสองคนทำลายไปเป็นที่เรียบร้อย

มีเพียงโลงศพทองที่อยู่บนหน้าผาไม่ขยับไปไหน

"อู๋ฮวาแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!"

ใบหน้าอันสวยงามของหยุนซีเต็มไปด้วยความกังวล เธอถามตัวเองในใจถ้าหากเธอต่อกรกับอู๋ฮวาต่อให้ใช้พลังเต็มร้อยก็ไม่สามารถต้านการเคลื่อนไหวทั้งสิบของอู๋ฮวาได้หรอก

อู๋ฮวาในตอนนี้เหมือเป็นพระจริงๆ น่ากลัวมาก

อมตะชางเหม่ยนั่งอยู่บนหลังสิงโตไฟ ตอนนี้หัวได้หายดีแล้วพูดว่า"ไม่รู้ว่าเจ้าเด็กเหลือขอนี้มั่วแต่ชักช้าทำไม ถ้าเปลี่ยนเป็นข้านะจะใช้เทพศาสตราฆ่าไอ่ลาหัวโล้นนั้นเลย"

หยุนซีพยักหน้าพูด"ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะใช้เทพศาสตรา ถึงแม้พวกเขาจะส่วนไปมากันอย่างรุนอรง แต่ว่าทั้งสองคนยังไม่ได้ใช้ไพ่เด็ดกัน"

"แต่ว่าสู้กันมาจนถึงตอนนี้ทั้งสองฝ่ายยังไม่มีใครเอาใครอยู่หมัด ดูแล้วพวกเขาน่าจะใช้ไพ่เด็ดแล้วละ......"

พอหยุนซีพูดจบก็ได้ยินอู๋ฉวาตะโกน"เยี่ยฉางเสิ่น แหกตาดูดีๆละอะไรคือศัตรูระดับเดียวกันของจริง"

ตูม!

พอสิ้นเสียงอู๋ฮวาร่างกายเขาก็ส่องแสงสว่าง ทันใดนั้นต้งเทียนสิบอันก็ปรากฏที่ด้านหลังเขา