วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1686

“ไข่มุกวิญญาณพิภพ?”

ดวงตาของเยี่ยชิวจับจ้องไปยังไข่มุกสีขาวเม็ดนั้น หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าอู๋ฮวาจะยังมีอาวุธเทพของพุทธศาสนาซ่อนอยู่

ประมาทไปแล้ว!

จากระยะไกลหยุนซี หู่จื่อ อมตะชางเหม่ย โม่เทียนจี หลินต้าเหนี่ยว และเหล่าศิษย์จากนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างพากันหน้าถอดสีเมื่อไข่มุกวิญญาณพิภพปรากฏขึ้น

แรงกดดันของอาวุธเทพนั้นรุนแรงเกินไป แม้พวกเขาจะยืนอยู่ไกล ก็ยังรู้สึกราวกับวิญญาณกำลังจะแตกสลาย

“เยี่ยฉังเซิง ต่อให้นายมีพลังฝีมือล้ำเลิศแล้วยังไง? ฉันมีอาวุธเทพ นายจะเอาอะไรมาสู้กับฉัน?”

“นายจงยอมรับความตายเสียเถิด”

“วันนี้ไม่เพียงแต่นายจะต้องตาย เหล่าสมุนพรรคพวกของนายก็ต้องตายตกไปตามกันทั้งหมด”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...”

อู๋ฮวาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ไข่มุกวิญญาณพิภพลอยอยู่เหนือหัวของอู๋ฮวา แสงสว่างเจิดจ้าขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าอาวุธเทพชิ้นนี้กำลังตื่นขึ้น

“หึ คิดว่ามีเพียงนายคนเดียวเหรอที่มีอาวุธเทพ?”

เยี่ยชิวแค่นเสียงเย็นชา จากนั้นก็เรียกหม้อเฉียนคุนออกมา

ตูม!

หม้อเฉียนคุนลอยอยู่เหนือหัวของเยี่ยชิว ปล่อยลำแสงสีทองลงมา ดูพิเศษไม่ธรรมดา

ทว่าวิญญาณของเยี่ยชิวยังคงสั่นสะท้าน พลังของไข่มุกวิญญาณพิภพนั้นรุนแรงเกินไป

ดวงตาของอู๋ฮวาเบิกกว้าง จ้องมองหม้อเฉียนคุนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเยาะหยัน “ด้วยพลังของนาย ไม่อาจดึงพลังที่แท้จริงของอาวุธเทพออกมาได้ ไม่อาจต้านทานไข่มุกวิญญาณพิภพของฉันได้หรอก”

“ตอนที่ฉันออกจากวัดสายฟ้าใหญ่ อาจารย์ได้สลักอักขระไว้บนไข่มุกวิญญาณพิภพเพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดฝัน นั่นหมายความว่า ฉันสามารถดึงพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของไข่มุกวิญญาณพิภพออกมาได้”

“ไข่มุกวิญญาณพิภพเคยสังหารผู้แข็งแกร่งที่เกือบจะบรรลุถึงขั้นจักรพรรดิมาแล้ว”

“ไม่นึกเลย ไม่นึกเลย เยี่ยฉังเซิง นายยังมอบอาวุธเทพให้ฉันก่อนตาย ฮ่าฮ่าฮ่า...”

อู๋ฮวาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เต็มไปด้วยความดีใจ

สีหน้าของเยี่ยชิวบึ้งตึง

ดังที่อู๋ฮวาบอก พลังของเขาไม่อาจดึงพลังที่แท้จริงของอาวุธเทพออกมาได้

ครั้งก่อนตอนที่เยี่ยชิวสังหารสวีโหย่วหยง ในช่วงวิกฤต จิตเทพของอู่จี๋เทียนจุนปรากฏขึ้น

ตอนนั้นต้องใช้เลือดเทพของลูกกิเลนมาเปิดใช้งานหม้อเฉียนคุน เยี่ยชิวถึงใช้หม้อเฉียนคุนทำลายจิตเทพของอู๋จีเทียนจุนได้

แต่ตอนนี้...

ต้องใช้เลือดเทพอีกแล้วเหรอ?

ทันใดนั้น จิ้งจอกขาวตัวน้อยก็ปรากฏตัวข้างกายเยี่ยชิว

“นายมาทำอะไร?” เยี่ยชิวแปลกใจ ก่อนจะตะโกนว่า “ที่นี่อันตราย รีบไป”

ต้องรู้ว่าหลังจากที่ไข่มุกวิญญาณพิภพปรากฏ ร่างกายของเขาเกือบจะแตกสลาย วิญญาณก็ไม่สงบ โชคดีที่หม้อเฉียนคุนช่วยเขาต้านทานแรงกดดันไว้ได้

แต่จิ้งจอกขาวตัวน้อยกลับมาข้างกายเขาได้โดยไม่มีการป้องกันใดๆ ร่างกายยังคงสมบูรณ์

หมาจิ้งจอกน้อยไม่สนใจคำพูดของเยี่ยชิวที่ให้มันไป กล่าวว่า “เยี่ยฉังเซิง ฉันจะช่วยนายเปิดใช้งานอาวุธเทพ แต่นายต้องรับปากฉันข้อหนึ่ง”

“ข้อเสนออะไร?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันยังไม่ได้คิด ถ้าคิดออกแล้วจะบอกนาย ตกลงไหม?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว

“นายไม่กลัวว่าฉันจะรับปากตอนนี้ แล้วกลับคำทีหลังเหรอ?” เยี่ยชิวถาม

“ถ้านายกล้ากลับคำ ฉันจะตีนายให้ตาย” พูดจบ หางข้างหลังของหมาจิ้งจอกน้อยก็ชี้ขึ้นฟ้า จากนั้นหยดเลือดเทพก็ลอยออกมา ตกลงบนหม้อเฉียนคุน

ในทันที หยดเลือดเทพก็กระจายออกอย่างรวดเร็ว

“ตูม!”

“แคร็ก แคร็ก แคร็ก...”

รอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนไข่มุกวิญญาณพิภพ

“อ๊า...” วิญญาณของอู๋ฮวากรีดร้อง เยี่ยชิวสังเกตเห็นว่าวิญญาณของอู๋ฮวาก็มีรอยแตกเช่นกัน แต่ในไม่ช้าก็หายไปพร้อมกับไข่มุกวิญญาณในรอยแตกของความว่างเปล่า

เมื่อเยี่ยชิวต้องการใช้หม้อเฉียนคุนเพื่อไล่ตาม เขาพบว่าเขาไม่สามารถทำได้อีกต่อไป แสงของหม้อเฉียนคุนก็จางลง กลับสู่สภาพเดิม และกลับไปที่เหนือหัวของเขา

“ชิ ให้ไอ้หัวโล้นนั่นหนีไปได้” เยี่ยชิวรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

“อย่าโกรธเลย นายควรดีใจ” จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูด “การบ่มเพาะของอู๋ฮวาถูกทำลาย วิญญาณของเขาก็มีรอยแตก ชั่วชีวิตนี้เขาคงยากที่จะฟื้นฟูการบ่มเพาะได้”

“แม้ว่าพระศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานจะสามารถช่วยอู๋ฮวาฟื้นฟูการบ่มเพาะได้ แต่เขาจะไม่ปรากฏตัวอีกในช่วงเวลาสั้นๆ”

“แล้วก็ยังมีไข่มุกวิญญาณพิภพอีก นั่นมันสมบัติล้ำค่าของพุทธศาสนาเชียวนะ การถูกกระแทกจนร้าวขนาดนั้น ยากที่จะซ่อมแซมให้กลับมาทรงพลังเหมือนเดิมได้”

“ศึกครั้งนี้ นายได้อะไรกลับไปมากมายเลยนะ”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยเสริมขึ้น “ที่จริงฉันใช้พลังชีวิตของฉันช่วยนายปลุกพลังอาวุธเทพ แต่พลังชีวิตก็เป็นเพียงแรงภายนอก หากอยากควบคุมอาวุธเทพนี้ได้ ต้องอาศัยพลังฝีมือที่แท้จริง”

“ถ้าพลังของนายแข็งแกร่งพอ ไข่มุกวิญญาณพิภพและไอ้หัวโล้นนั่นไม่มีทางหนีพ้น อาวุธเทพสามารถทำลายห้วงมิติได้ แม้พวกมันหนีไปในรอยแยกแห่งห้วงมิติ ก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย”

“ดังนั้น เยี่ยฉังเซิง นายต้องฝึกฝนพลังให้แข็งแกร่งขึ้น”

จิ้งจอกขาวน้อยหมอบอยู่ข้างเท้าของเยี่ยชิว พูดไปพูดมา เสียงก็ค่อยๆแผ่วลง เผยให้เห็นความอ่อนล้า

การสูญเสียหยดเลือดวิญญาณ ก็เท่ากับสูญเสียหนึ่งชีวิต

ก่อนหน้านี้มันช่วยเยี่ยชิวตามหาโอกาสแห่งโชคชะตา ก็สูญเสียหยดเลือดวิญญาณไปหนึ่งหยด นั่นหมายความว่า ตอนนี้มันสูญเสียไปแล้วสองชีวิต

“ถึงการไม่ได้ฆ่าไอ้หัวโล้นนั่นจะรู้สึกค้างคาใจอยู่บ้าง แต่ก็ยังต้องขอบคุณนายมาก”

เยี่ยชิวอุ้มจิ้งจอกขาวตัวน้อยขึ้นมา ทันใดนั้น โลงศพทองคำข้างหน้าผาก็สั่นสะเทือนขึ้น

“โครม!”